Versie 2006
uw keuze
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
R
S
T
U
V
W
Y
|
Proefnotities
en punten op
distillery | |||||
|
| Aberfeldy 1978 14Y, 43% Signatory Vintage | 83 | Prettige verrassing! Zeer lichte kleur. Fruitig, rook en turf; net iets te scherp voor de subtop. Veel te weinig punten van Jackson. | S |
| Aberfeldy 1991-2001, Provenance, 43% | 80 | 15e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is malty en rokerig. Smaak is rijk en met zoet fruit. Later wat negatieve smaakjes als drop, laurier, zwavel. De droge afdronk heeft ook een wat kruidige smaak en mooie balans. | S |
| Aberfeldy 12Y, 40% | 78 | Goudkleurig. Veelbelovende volle en complexe neus met veel appel, hout, sherry, kruidigheid. Smaak is ook assertief met sherryhoutkarakter, chocolade, appel, malt, beetje rook en een pittige kruidigheid. Ergens tussen Glenfarclas en Glengoyne! De afdronk is rokerig met een fruitige smaak (appelcider) en eindigt in een droge kruidige houtsmaak. De neus is geweldig (85+), maar de smaak is duidelijk minder in balans. Interessante whisky (82)! Na een aantal keren proeven wordt de interesse al wat minder. | B |
| Aberfeldy 1978, 59.3%, Scott's selection | 73 | 3e op festival 2001. Weer een teleurstellende Scott's die te scherp is door hoog alcohol. Water geeft maar weinig verbetering. Scherp en fruitig. Licht jodium met iets turf en onprettige droge afdronk. Je zal er maar 164 piek voor betaald hebben! | S |
| Aberlour-Glenlivet, 8Y, 50% | 91 | Tweede bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Vierkante fles "Scotch Whisky", gebotteld circa eind jaren 50/begin jaren 60. Neus is heftig sherry, hout, kersen, maggi. Prachtige volle zoete smaak, die wel iets van de Longmorn heeft. Niet te geloven dat dit maar 8 jaar oud is!! Superlange en verwarmende afdronk. Na de uitstekende oude Cadenhead botteling alweer een grandioos brouwsel uit het verleden. Was het vroeger dan toch allemaal beter?? | S |
| Aberlour 1975-2005, work in progress, circa 49% | 90 | Onverwachte meevaller bij bezoek aan Aberlour mei 2005; een sample uit een first fill bourbon barrel uit 1975. Neus is zeer fris, fruitig (Peerless-achtige zoete fruitpotpourri met perzik, citrus, mandarijn), zoet (vanille, honing) en complex. De smaak is zacht en overdonderend zoet, maar ook prachtig in balans met het hout en fruit. De afdronk is net iets te droog om in de 90+ te scoren. Heb dit duidelijk liever dan een a'bunadh! | S |
| Aberlour 100 proof, 57.1%, No age statement | 87 | Half flesje voor € 15 gekocht Wervershoof 2005. Mooie amber kleur en een zeer expressieve neus: heftig sherry, hout en zeer fruitig (sinaasappel, kersen, abrikoos). Ook de smaak heeft een enorme power op 57%, maar is niet scherp. Heerlijke honingzoete smaak met krachtige sherry, jonge malt, toffee, hout, licht kruidig (kaneel, noten) en dezelfde fruittonen als in de neus. Over prijs-kwaliteit verhouding gesproken! Deze wis veegt de vloer aan met duurdere a´bunadh´s die ik tot nu toe heb geproefd en vele recente Macallans. Een prachtige balans doordat het hout nog niet overheerst en de jonge malt goed door de sherrysmaken heenkomt. Puur genieten op deze sterkte, water is totaal overbodig. De marsepeinzoete afdronk is zeer lang en verwarmend. De krachtige hout en sherrysmaak gaan nog lang door en uiteindeljk blijft een mooie droge zoete smaak achter die naar een volgend slokje doet verlangen. Met water meer fruit in de neus en toffee in de smaak, maar ook scherper en droger. Blijft op genietschapsbijeenkomst op 15-10-2005 bij Huub fier overeind naast 2 a'bunadh bottelingen, een Lochnagar Reserve en de Macallan cask strength. | B |
| Aberlour a'bunadh 59.8% (Batch 13) | 87 | Inzet van Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub na de Aberlour 100 proof. Neus heeft duidelijk meer hout en sherry dan de 100 proof. Heftig sherryhout, abrikoos, toffee. De smaak begint wat scherp en is onverdund een mooie sherry houtnectar. Afdronk is stroef en droog. Met water erbij duidelijk beter. De neus wordt fruitiger (mandarijn, marmelade) en de smaak zachter met kaneel, anijs en rozijnen. Afdronk blijft vol hout en aan de droge kant. | S |
| Aberlour a'bunadh 59.6% (Batch?) | 86 | 9e wis op festival 2000. De doorbraak voor Aberlour! Heeft op de rook na het niveau van goede Macallan en is superieur aan Glendronach 15Y. Oud en hout, rijpe appel, heftig sherry en plezierig zoete nasmaak! Net iets teveel hout voor een topnotering. Punten bevestigd met 2e sample uit de "lege" fles en als 1e wis na het eten bij Andre (29/12). | S |
| Aberlour-Glenlivet, 15Y, 1963-1978, Cadenhead | 86 | Eerste borrel bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Leuke oude botteling met prachtig zwart etiket. Neus is fris en superfruitig (perzik, meloen, citrus). Ook de smaak is superfris, met veel fruit en malt. Mooie filmende afdronk. Een totaal andere drank dan de huidige Aberlour bottelingen. | S |
| Aberlour 15Y Sherrywood Finish. | 84 | 2e (Geen suggesties) in de subtop. Geproefd met de 10Y (groot verschil in rijpheid en scherpte) en Glenrothes ultimate. Veel zoeter (bijna marsepein) en heerlijk glad. Weinig houtsmaak in dit geval plezierig (86). De deelfles met Huub smaakt teleurstellend; is veel droger dan de whisky in herinnering was en heeft ook niet zo'n mooie gladde sherrysmaak (82). Gemiddelde score genomen. | S |
| Aberlour 15Y, 1988-2003, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 84 | Value for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: zeer fris, bloemen, hooi, fruit. Lijkt totaal niet op de eigen botteling van Aberlour. Mooie cleane maltsmaak, honing, gras, peaty (!!) en zintuigenprikkelend. Iets te droge afdronk. Bijzonder interessante botteling. | B |
| Aberlour 16Y Double Matured, 43% | 83 | Geproefd bij bezoek aan distilleerderij mei 2005. Neus is zeer fruitig (perzik, abrikoos, marmelade) met een mooie houtgeur. De smaak is vol van sherry zoetheid en hout. Tamelijk droog. Met water meer perzik en iets zachter. | S |
| Aberlour a'bunadh 60.2% (Batch 8) | 83 | Sample van Michel Februari 2005. Neus: heftig sherryhout, abrikoos, toffee. Ook de smaak is buitengewoon sherried, zeer vol en heerlijk zoet, pure houtnectar maar erg scherp. Verwarmende afdronk met rook dat langzaam door de overdaad hout en sherry heen komt. Met water wordt de neus iets frisser, maar ook leerachtig. Smaak is wat minder scherp, maar nog steeds teveel voor het mooi. De houtnectar is verdwenen. Krachtige sherried whisky, maar overall iets te overdadig voor mij. Tweede keer proeven op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub in een dubbeltest naast batch 13 kost nog 2 strafpunten. | S |
| Aberlour 12Y Double Matured | 82 | Zoals verwacht waardering tussen de 10 & 15Y in. Echter, de double matured geeft iets overdadige houtsmaak. Verder veel sherry, fruitig en toffee/chocolade. Afdronk wat te scherp om in de subtop te komen. Nogmaals geproefd bij Andre op 4-1-2003. | B |
| Aberlour 10Y, 43% | 81 | Neus: graan, fruit, sherry, kaneel en uitnodigend. Smaak is veel minder rijk dan neus doet vermoeden; een beetje kaal. Ook iets scherper dan verwacht en erg zoet. Afdronk vol hout, sherry en iets te droog. Lekker maar minder indrukwekkend dan de oudere versies, a´bunadh en 100 proof. | B |
| Aberlour 21Y (1974-1996), 43%, The Ultimate | 81 | Neus: zoet, fruitig (ananas), vanille, licht. Smaak: zacht & glad, bourbon en wat zepig "Ultimate" bijsmaakje. Afdronk: heerlijk fris & zoet; wat saai en iets te droog. | S |
| Adelphi's Breath of Islay, 12Y, 57.2%, 2005 botteling. | 86 | 11e op WFNN 2006 & 4e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus: medicinaal, rokerig, turf, vanille, citrusfruit. Smaak: heftige combinatie van zout en zoet, Islay kracht en bourbon zoetheid. Een scheutje water doet de vanille en fruitigheid nog verder naar voren komen. Vettige smaak, olieachtig, malty, turf. Ook de afdronk is zeer intens rokerig met mooie droge finish. Ardbeg, Lagavulin of Laphroaig?? Velen maakten deze onbekende Islay voor Ardbeg uit, maar men suggereerde met iets anders te vergelijken en Laphroaig is onwaarschijnlijk. Dit kan in ieder geval wedijveren met de Diageo Premium releases van 12Y Lagavulin. | S |
| Adelphi's Private Stock Loyal Old Mature Scotch, 40% | 79 | Onbekende maar zeer prettige blended whisky. Neus: fruitig, appel, banaan, malt. Smaak: veel turf, stevig, sherry, malty, fruitig. Afdronk: lang, droog, fruitig en veel hout. Prima blended (79). Nogmaals geproefd als 12e op WFNN 2006 en uiterst merkwaardige finale van de Adelphi masterclass. Geen verbetering aan punten en totaal geen partij voor de 4 prachtige single malts die ervoor zaten. | S |
| Alloa: zie Carsebridge | |||
| Allt a bhainne 12Y James Mac Arthur | 79 | Frisse Glengoyne-achtige appelsmaak. Wat droge afdronk. Perfecte aperitief whisky. Gaat niet vervelen (80). April 2004 deelfles met Huub gekocht. Smaaknotities ongeveer gelijk, maar iets lager in punten gescoord vanwege droogheid. Doet sterk aan Lowland whisky denken; weinig complexiteit. Geen hoogvlieger, maar wel lekkere grijpwhisky zonder pretenties. | B |
| Amorik 4Y (French Whisky) | 74 | Plezierige neus (mout, fruitig, heide, turf, licht rokerig). Zachte smaak en lange neutrale afdronk. | S |
| Amrut, 40% (Indian Single Malt Whisky) | 75 | 4e op festivalzaterdag 2004. Neus is een verademing na de Outback! Zeer floraal (bloemenboeket), hout, vanille en fruitig. Ook de smaak valt niet tegen! Malt, vanille, fruit en een beetje hout. Simpel maar mooi in balans enabsoluut prettig drinken. Afdronk heeft helaas beetje velpon en iets te droge houtsmaak. Waarschijnlijk nog erg jong, maar zeker een distilleerderij met potentieel. | S |
| An Cnoc: zie Knockdhu | |||
| The Antiquary 21Y, 43%, Old Scotch Whisky | 88 | Neus: uitnodigend, rijk, belegen, veel malt karakter. De smaak is zacht en perfect in balans. Een beetje turf, fruitig, mooie houtsmaak, veel milde mellow Speyside trekjes. Linkwoodachtige zoetheid met banaan en perzik? Heerlijke lange afdronk met mooie rokerige houtsmaak; geen spoortje plakkerigheid die blendeds nogal eens ontsieren. Tomatin levert een belangrijke bijdrage aan deze whisky die voor circa 50% uit oude malts & 50% uit 21 jaar oude grain bestaat; het eindresultaat is duidelijk veel beter dan wat Tomatin als single malt kan bieden. Een van de nieuwe koplopers onder de blendeds en een prima prijs/kwaliteit verhouding voor 67 euro. Tiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002 en tweede maal geproefd op Pot Still Festival 2004. | S |
| Ardbeg Provenance, 55.6%, distilled 1974, bottled 18 november 1997 | 98 | Zeer veelbelovende en complexe neus met fruit (perzik, citrus), malt, vanille, cacao, zee (paling) en turf. De smaak is overdonderend: krachtig, vol, complex, subtiel en zacht. In het begin genieten van de malt en zoete fruitsmaken met een beetje turf. Langzaam ontwaakt dan het ruige Islay monster: de turf wordt steeds krachtiger en ook de kruidigheid en plantensmaak komen meer naar voren. Zeer lange afdronk met veel fruit, malt, hout. De smaaksensatie gaat maar door. Ter referentie nog even glaasje 21Y Committee & 1976-2002 Oloroso festival botteling ernaast gezet. Vooral de 1976 sherry maakt geen schijn van kans tegen dit spektakel. De 21Y houdt het iets langer vol, maar het is al snel duidelijk: deze Provenance is The Ultimate Ardbeg! Hij combineert de subtiliteit van 17Y/Lord of the Isles met de ruigheid van de Ardbeg 21Y/Very Old Ardbeg en de fruitigheid van de 1974. Best of all worlds! Waarom geen 100 punten? Omdat het limonadekarakter van de 1976 committee er niet helemaal in zit en omdat er toch iets te wensen over moet blijven. Je merkt best dat deze cask strength is! Een paar drupjes water geven iets meer fruitigheid, maar meer doe je hier niet in! | S |
| Ardbeg Provenance, part 2 | 98 | Deel 2: de omstandigheden. Zeer kort na het bezoek aan Islay sneuvelt het absolute puntenrecord alweer (jammer voor Laphroaig). Het hoogtepunt van de genietschapsbijeenkomst van 12 juni 2004. Erik's inbreng overtreft de stoutste verwachtingen. Met een prijs boven de 500 euro (en bij sommige uitbaters in Nederland zelfs al boven de 700 !!) neem ik deze nog maar even niet in de privé collectie op. Het thema "Value for money" kreeg met deze inbreng wel een interessant aspect: deze fles voldeed duidelijk niet aan het prijscriterium om mee te kunnen doen met de competitie, maar wat is de prijslimiet die je aan de allerbeste whisky die je ooit dronk zou stellen als je het geld zou hebben? Tweede keer proeven op 29 mei 2005 bij Eric na de Laphroaig super tasting even indrukwekkend! | S |
| Ardbeg 1975-2004, work in progress from fino sherry cask #4719, whiskyfestival Leiden 2004 | 97 | 17e op festivalzondag 2004. Ardbeg manager Stuart Thomson heeft nog een verrassing onder de kurk: "Ardbeg as good as it gets". Neus: heerlijk kruidnagel, turf, sherry, hout en malt. De smaak is om stil van te worden: licht medicinaal, beetje turf, sherryhout, kruidig. De smaaksensatie blijft maar doorgaan a la Provenance en de balans is perfect. Ook op de lange elegante, zachte en filmende afdronk geen enkel punt van kritiek. De 1 na beste Ardbeg, of wordt dit de ultieme botteling als Stuart het tijd vind om hem in de fles te doen?? | S |
| Ardbeg 1976, cask 2392, Special 2000 botteling for members of the Committee. Cask strength (percentage not stated on bottle). Distilled 24-11-1976, bottled 17-7-2000. | 96 | Bezoek aan Ardbeg op 29 mei 2004 in de vroege ochtend. De teleurstelling dat de festival botteling 165 pond kost, wordt verzacht doordat we als troost een drammetje van een oude Committee botteling mogen drinken. Neus is zeer zacht met sherry en kruidnagel. De smaak is ook superzacht, kruidig, sherry, zeewier, jodium. De subtiele harmonie van sherryvat met Islay karakter blijft maar doorgaan. Smaaksensatie doet sterk denken aan het sample uit vat 4714 uit 2002. Ook de afdronk is helemaal af. De opkomst van jodium in de nasmaak is fantastisch. Eindigt net iets te droog. Is dit de ultieme Ardbeg sherryvat botteling? In ieder geval een stuk toegankelijker de 1976 festivalbotteling uit 2002. | B |
| Ardbeg 21Y, 56.3%, Special 2001 botteling for members of the Committee from 12 hand selected casks matured at Ardbeg distillery. Cask strength. | 96 | Bezoek aan Ardbeg op 24 mei 2003 loopt weer prettig uit de hand! De gids heeft een beperkte kennis van zaken, maar een ruime hand van schenken met de 10Y/17Y. Trekt desgevraagd zo een fles 21Y van normaal 100 pond open! Neus: zeer krachtig, turf, zout, zoet, duidelijk geen sherryvaten. Smaak is enorm! Hierna is de 17Y net water. Het totaal ontbreken van sherry is in dit geval fantastisch. Lange verwarmende afdronk. Een essentiële Ardbeg voor de collectie (94). Fles geopend op 26 september 2003 (HODer avond 9). De enorme kracht, perfecte smaak en bijzonder lange afdronk maken dit een geduchte concurrent voor de 1976 Oloroso fles. Opgewaardeerd naar 96!! Op de genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003 net onder de Oloroso 1976 gescoord, maar in latere tripel en dubbeltesten was dit steeds de winnaar. | B |
| Ardbeg 1974 - 2000, 26Y, Kingsbury, 50%, Bourbon Hogshead. | 95 | Grote finale part 2 op Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: ingetogener dan de brute kracht van de voorafgaande DL Old & Rare, maar ook dit mag er wezen!! Veel turf, zee, jodium, caol ila planten, jeneverbes, malt, citrusfruit. Smaak is krachtig en subtiel tegelijk: vanille, citrusfruit, perzik, malt, hout jodium, turf, drop, kruidig. Afdronk is behoorlijk peperig en aardeachtig. Misschien zit er nog wel meer dan 95 punten in; verificatie gewenst. | S |
| Ardbeg 1975-2002, work in progress tasted straight from sherry cask #4714 of #4818 (ca. 48%) at Islay whisky festival 2002 | 95 | Na het vullen van het "eigen" vat nr. 1420 met spirit meegelopen naar het warehouse en onverwacht een geweldige Ardbeg gescoord, die even voor ons werd getapt in een enorme maatcilinder ("Taste this dram from the past") uit vat #4714! Krachtige veelbelovende neus. Smaakt verrukkelijk zoet met kruidnagelen, veel sherry en natuurlijk ook ladingen turf die de strijd aangaan. Nasmaak zilt en filmend. Een ongelofelijk zachte cask strength die zeer gemakkelijk wegdrinkt. Deze moet na 27 jaar toch dringend in de fles! | S |
| Ardbeg 1976-2002, 53.1% Oloroso Sherry Cask #2390. Special limited edition handbottled at the distillery for the Islay Whisky Festival 2002 | 95 | Na het uit de vaten lurken in het warehouse van Ardbeg deze speciale botteling gekocht op het Islay wisfestival 2002. Klein slokje geproefd van excentriekeling die zijn fles in de shop al openmaakte. Neus zeer veelbelovend: zoet, jodium, krachtig. Smaakexplosie met een ware krachtmeting tussen zoete sherry, jodium en turf. Een zeer lange cleane afdronk en zonder teer. Nu maar wachten tot de fles een keer open gaat op een topproeverij en deze punten hopelijk los van de emotie worden bevestigd. Op 1 december 2002 is het gelukkig al zover voor de fles van Huub en alle bovenstaande superlatieven blijven gehandhaafd!! De neus is duidelijk kruidiger dan de Very Old Ardbeg. De smaak heeft nog meer kracht (dankzij cask strength), nectar, kruidnagel, nootmuskaat en zelfs zuurkool wordt genoemd. Prima te drinken zonder water. De topper van de Ardbeg proeverij. Op 26 november 2003 (HOD avond 9) gaat mijn fles open: de geduchte concurrenten zijn o.a. Ardbeg 21Y en Port Ellen Port Wood. Dit is een moeilijke whisky, waar je niet altijd klaar voor bent (het genietschap is dat duidelijk wel op 13-12-2003). Na vaker proeven puntje verlaagd naar 95. | B |
| Ardbeg 29Y, 50.4%, 1972-2002. Douglas Laing Old & Rare serie. | 95 | Grote finale part 1 op Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: ENORM KRACHTIG !! Een superpower Ardbeg neus die aan de 21Y Committee botteling doet denken. Ook de smaak doet naar adem happen: ladingen turf,fenol, zee, jodium….messcherp maar fantastisch. Met water gaan de scherpe kantjes er mooi af en komt er veel fruit (citrus, perzik) naar voren in de neus. Smaak wordt ook zoeter; vanille en malt krijgen nu de kans naast de turf en zee. Afdronk is mooi droog en licht teerachtig. Vanwege de teer onder 21Y gezet. | S |
| Ardbeg 1976-2001, 55.5%, Sherry Cask, Douglas of Drumlanrig | 94 | Spectaculaire toegift als 11e bij Michiel op 7-2-2003. Helaas te weinig tijd om er volledig van te kunnen genieten. Neus lijkt in herinnering veel op de Islay festival 2002 botteling. De smaakexplosie is in herinnering wat minder intens, maar het blijft een fascinerende strijd tussen sherry & Islay. De afdronk is glad en zeer lang (van de taxi tot Duivendrecht) | S |
| Ardbeg 30Y "Very Old Ardbeg", 40% | 94 | Een hoogtepunt op de Ardbeg proeverij van 1 december 2002. Een enorme kracht in de neus voor een 40%- whisky! Sherry, rook, zeewier, turf. Smaak is zeer complex, kruidig en vooral prachtig in balans. Ook de afdronk is heerlijk lang, compleet en zonder teer. Een klassieke Ardbeg. | S |
| Ardbeg 1974-1996, 40%, G&M Connoisseur's Choice | 93 | 7e bij Gert op 21-2-2004 en de winnaar van de dag. De meest fruitige Ardbeg die je ooit geroken en geproefd hebt! Fruitige perzik, turf en zee strijden om hun plekje op de smaakpapillen. Net zo'n aparte botteling als de Bruichladdich 1970. Afdronk is ietsje stroef en droog, maar met heerlijk zoete nasmaak. Met 40% een beetje dun. Had men dit op cask strength gebotteld was de score waarschijnlijk nog hoger geweest. | S |
| Ardbeg 1975, work in progress straight from a fino sherry cask (ca. 48%) at Islay whisky festival 2002 | 93 | Na de tour door de distilleerderij was dit de grote finale. Volgens manager Stuart Thomson smaakt deze fino sherry versie heel anders dan de door hem geselecteerde Oloroso botteling. Neus is ook anders dan het vorige vat, maar weer veelbelovend. Smaak is krachtig, glad, turf en jodium. Prikkelend op de tong en duidelijk meer houtsmaak. Afdronk is een stuk droger, maar toch weer grote klasse. | S |
| Ardbeg 1976-2004, 51.4%, Cask 2398, Distilled 24 Nov. 1976 - Bottled 5 May 2004. Bottle 419/504.Special botteling for Islay festival 2004 | 92 | Super Wigman Tastung 2004. Een verrassing bij de aftertasting: de niet gekochte festivalfles kunnen proeven (niet gekocht wegens de absurde 165 pond prijs) ! Er is teveel vooraf gegaan om deze nog serieus te scoren. Dat het ergens tussen de 92 en 95 punten is durf ik nog wel te noteren (94). Als finale bij Jos op 16-5-2004 in de herkansing. Neus: turf, zeewier, kruidnagel. Smaak onverdund is wat ruw en gronderig met overdadig hout. Wel prachtig planten, turf, zeewier, malt en fruit. Met water wordt de neus een stuk rijker en de smaak iets pittiger. Turf, rook en kruidnagelen komen meer naar voren in de smaak. Mooie lange afdronk maar tikje stroef. | S |
| Ardbeg Kildalton, 1980-2004, 57.6% | 92 | Grote verrassing op verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005: een Ardbeg zonder turf!! Neus is alcoholisch, zoet en zilt. Eerste associatie is met Springbank, maar die verdwijnt al snel na toevoegen van een beetje water. Prachtige elegante zoete neus, subtiel en met veel fruit (perzik, citrus), vanille, malt en thee. Smaak is verwarmend, zacht, mild en complex. Met water duidelijk iets zachter en aantrekkelijker. De subtiliteit van de neus zit ook in de smaak: vanille, peper, thee, brood, perzik, zoethout, malt, kruidig en stiekem toch een beetje turf. Naar mijn idee is dit toch niet geheel zonder turf en rook, maar in vergelijking met het normale gehalte is dit heel weinig. In de afdronk gaat ook alles goed: zoet, vettig, droog en met perfecte balans. Heeft een beetje het limonadekarakter van de vroeger geproefde cask samples. | S |
| Ardbeg Lord of the Isles, 46%, 25Y Non chill filtered. | 92 | 12e op festival 2001 en de grote topper. Mocht eigenlijk niet uitgeschonken en daardoor zeer klein slokje geproefd. Is volgens standhouder een soort Ardbeg best of the 70's met mengsel van 74/75/76 ca. 85% bourbonvaten en 15% sherryvaten. Subtiel als de 17Y, maar met meer karakter. Geen aardesmaak en een heerlijke lange zoetige afdronk. Punten bevestigd op de Ardbeg proeverij op 1 december 2002. Neus: complex en zeewierachtig; zeer uitnodigend. Smaak: zacht, subtiel. lieflijk, complexe lange reis van impressies maar je mist de kick van Ardbeg. De afdronk is ook mooi, maar een beetje saai voor een Ardbeg. Helemaal op het einde toch een beetje teer. Blijft zacht. | S |
| Ardbeg "Guaranteed 15 years old" | 91 | Twee keer bij blinde tests van Lagavulin 16Y gewonnen door de zeer krachtige smaak. Geen teerafdronk zoals bij 10Y & 1977. Deze versie 1998 op vliegveld Manchester gekocht in 0.5L duopack met Laphroaig 10Y (The Quintessential Islay pack; anno 2003 collectors item-189 pond in Whiskyshop Bowmore). Laatste vergeten 2 cl in een dubbeltest met Ardbeg Uigeadail op 16-5-2004 nog steeds superieur: mooie subtiele plantensmaak naast de zeer krachtige turf, rook en malt. Lichte teersmaak die gelukkig niet in de afdronk aanwezig blijft. Droge rokerige afdronk. | B |
| Ardbeg 1977, 46%, bottled in 2002 (24Y) | 91 | Boven verwachting op verticale Ardbeg tasting 22 januari 2005. Prachtige frisse en complexe bourbonwood neus. Zee, jodium, turf, mellow malt, zoete vanille en citrusfruit (mandarijn/peer). De smaak is veel subtieler dan de 2001 botteling in herinnering was. Nog steeds een complexe smaakexplosie, waarin de aarde en turf deze keer niet het fruit en malt gaan overheersen. Bij de bezoeken aan de distilleerderij in 2003 en 2004 is waarschijnlijk ook deze botteling naast de 17Y geproefd. | B |
| Ardbeg 17Y, 40% | 90 | Veel minder krachtig dan de 15Y; echter wel subtieler en compleet. Als 10e bij Andre (29-12-2001) zijn jodium (medicinaal), turf, kruidig, zoet, zee veel duidelijker aanwezig. Deze tweede 17Y fles is wat minder subtiel, maar zeker complex. Bij bezoek aan Ardbeg distilleerderij in 2002 blijkt de 17Y weer de vertrouwde kwaliteit en wint zelfs van een 1977 in de duotest! Op de Ardbeg proeverij van 1 december 2002 wint de 17Y van Jos ook weer van mijn 1977. Bezoek Ardbeg op 24 mei 2003: zelfde resultaat. Juni 2004 wint 17Y wel in dubbeltest met Very Young Ardbeg. Blijft op 90 punten na de verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005 (Subtiel als Kildalton met turf en een lekkere vettige/waxy afdronk). | B |
| Ardbeg 1975-2000, 25Y, 50% Old Malt Cask | 89 | De topwhisky in Murray's Whiskybible 2004. Buitengewoon krachtige geur! Jodium, jeneverbes, malt, zee & fruit knalt je tegemoet. De smaak heeft veel teer met een zeer complexe ontwikkeling tussen jodium, zee, turf en een zoete bourbonhout smaak. De afdronk is extreem lang en indrukwekkend met gelukkig wat minder teer dan verwacht op grond van de smaak. Duidelijk meer familie van de 1977 dan Lord of the Isles. Op avond HOD10 vergelijkende test met Ardbeg 21Y en 1976 Oloroso die voor mij allebei overtuigend winnen. De teer is voor mij net een tikje teveel aanwezig (93). Na een tweede & derde keer proeven gaat de teer en straffe jeneverbessmaak me toch echt wat tegenstaan: uit de top. Vind deze Ardbeg zeer indrukwekkend van smaak maar niet geweldig in balans. Met water weinig verbetering. Op de verticale Ardbegtasting van 22 januari 2005 uiteindelijk tot een eindscore van 89 gekomen. | B |
| Ardbeg 1977, 46%, bottled in 2001 (24Y) | 89 | Ruikt zeer complex (zee, zoetig en fruitig). Bij eerste keer proeven smaakexplosie. Veel te beleven, maar de aardesmaak overheerst op dezelfde manier als in de 10Y. Een waanzinnig lange afdronk die soms wat tegenstaat. Een 2e geproefde fles bij Ardbeg in 2002 heeft duidelijk minder teer in de afdronk. | B |
| Ardbeg Committee Reserve, 55.3%, no age, bottled in 2002 (a vatting of Ardbeg's from the 70s, 80s and 90s). | 89 | De vijfde wis bij bezoek aan Ardbeg op 24 mei 2003! Na de 21Y weet Andre nog een unieke botteling ter proeving te krijgen. Neus is na een 21Y wat weeïg en zoet. Heel veel bourbonvat karakter, vanille, banaan. Smaak is zacht maar explosief. Turf, aarde, vanille. Lange krachtige zoete afdronk zonder aarde. Ruig en subtiel. Beter dan de 10Y en iets minder dan 1977. Bij een bezoek aan Ardbeg in mei 2004 is deze niet meer te koop, maar wel restje uit een aangebroken fles meegekregen. Herproeven bevalt steeds beter. | S |
| Ardbeg Spirit of Scotland, 55.4%, Gordon & Mc. Phail Single Cask botteling, cask 1176, 1991. Bottled 3-12-2002 | 89 | 17e op Pot Still festival 2003. Neus: knallend jodium, zee, turf. Smaak is weer zeer heftig en verwarmend. Kruidnagelen, jodium, teer gecombineerd met mooie zoete smaak. Lange afdronk. Toch maar weer flesje kopen voor verdere verkenning. | S |
| Ardbeg Uigeadail, no age, 54.2% | 89 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (17e). Neus is veelbelovend: zee, jodium, planten, sherry, kruidnagelen. Smaak is heerlijk vettig met het zoet en de zee mooi in balans. Geen water nodig. Lange afdronk met ietsje teer en coating aan het verhemelte. Afdronk wordt na langere tijd erg droog (kost strafpuntje). Toch maar kopen, want van vergelijkbare kwaliteit met de duurdere Spirit of Scotland (89). Volgende keren proeven blijft prima bevallen (88-91). Uiteindelijk in de top geëindigd, maar na de verticale Ardbeg tasting op 22 januari moet hij er toch weer uit. | B |
| Ardbeg 27Y, 1973-2000, 50%, Old Malt Cask Douglas Laing | 88 | Ardbeg proeverij 1 december 2002. Geweldige neus: frisser dan de 1977. Met drupje water spectaculaire opening met veel malt en fruitigheid. Ook de smaak begint fantastisch: malt, turf, zee, teer, bloemen en aarde strijden met elkaar. Balans lijkt mooi en dan gaat er ineens veel mis in de afdronk. Er komt een licht onplezierige bijsmaak op en helaas toch weer het asfalt. | S |
| Ardbeg 6Y, 58.9%, Very Young Ardbeg, "For Discussion" (special botteling 1997-2003 for the committee). | 88 | Interessante committee botteling van de eerste whisky die geheel onder het huidige management bereid is. Eerste keer geproefd op 29 mei 2004 om 10:05 bij Ardbeg. Neus: fruitig, fris, zilt, plantaardig, spirity. De smaak valt reuze mee! Zeer fris en fruitig met zee, zilt, bloemen, turf en teer. De afdronk is verwarmend en de smaak blijft heel lang fris. Einde van de reis is helaas wat droog en scherp en er blijft wat teersmaak hangen. Wint in een dubbeltest van de 10Y! Toch wel een sensationeel resultaat na zo'n korte tijd. Ook op genietschapsbijeenkomst 12 juni 2004 is Gert's inbreng een kraker en winnaar van de value for money reeks (25 pond bij de distillery!). Een dubbeltest naast de 17Y maakt duidelijk dat we veel kunnen gaan verwachten van Ardbeg in de nabije toekomst en dat dit jonge veulen met eer vlakbij zijn oudere broertje staat. Leuke dubbeltest op genietschapsbijeenkomst 30-10-2004 met de "Committee Approved" botteling. Score blijft verrassend overeind in de verticale Ardbeg tasting op 22 janauri 2005. | B |
| Ardbeg 10Y non chill filtered (2003 botteling), 46% | 87 | Lichtgele kleur. In de neus knalt de turf en zee je tegemoet, maar toch ook wat lieflijk zoete en fruitige associatie. Bij proeven komt er een Longrow-achtige aanval van teer en fenol op de smaakpapillen. Na enige tijd komt de zoete bourbonhout smaak en frisse fruitigheid naar voren. Heerlijk drinken en een duidelijk verbetering t.o.v. de 2001 botteling. Score bepaald op de verticale Ardbeg tasting van 22 januari 2005. | B |
| Ardbeg Limited Edition 1990, no age, 55% | 87 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Christel (8e). Zeldzame botteling (1140 flessen) van de distilleerderij. Neus: zee, turf, planten, licht jodium, malt. Smaak is zilt, teerachtig en met veel malt en vanille. Met water wordt de neus niet fruitiger; het blijft allemaal zeer krachtig en prikkelend, maar mist een beetje de diepgang (zeker na die sublieme Caol IIa). Kwalitatief tussen de standaard 10 jaar en de committee botteling. | S |
| Ardbeg 10Y non chill filtered (eerste officiële botteling in 2000 na heropening distillery), 46% | 85 | Lichtgele kleur. In de neus knalt de turf en zee je tegemoet, maar toch ook wat lieflijk zoete en fruitige associatie. Bij proeven komt er een Longrow-achtige aanval van teer en fenol op de smaakpapillen. Na enige tijd komt de zoete bourbonhout smaak en frisse fruitigheid naar voren. Heerlijk drinken, maar de teersmaak in de afdronk staat na enige tijd tegen (84 punten). Een tweede proefsample had veel minder teer in de afdronk en ook op Islay 2002 smaakte de 10Y beter dan in herinnering. 2e bezoek aan Ardbeg op 24 mei 2003 weer mooie dubbeltest tussen een latere botteling van de 10Y en 17Y kunnen doen na de rondleiding. Op de proeverij in Bussum op 28-10-2004 is dit duidelijk teveel voor vrijwel alle deelnemers! | B |
| Ardbeg 9Y 43% (1990-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no additional colouring | 85 | 11e wis op festival 2000. Heeft alles van de 10Y distilleerderij editie, maar zonder de teersmaak in de afdronk! | S |
| Ardbeg Spirit of Scotland, 55.6%, Gordon & Mc. Phail Single Cask botteling, cask 1182, 1991. Bottled 21-8-2002 | 85 | Twintigste op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: hout, turf, zeewier. Smaak komt binnen als een mokerslag. Heerlijke jodium, turf, malt en ook een licht fruitige smaak. Gelukkig totaal geen grondsmaak of bitumen in de afdronk. Als cask strength uitstekend te drinken en geen moment de behoefte hier water bij te doen. Weer een prima Ardbeg! Op de Ardbeg proeverij op 1 december 2002 scoort deze toch duidelijk lager dan de 17Y distilleerderij versie. In neus en smaak nu meer boter. Smaak is wat zoeter dan in herinnering. De afdronk blijft plezierig, zeer lang en zoet. Op de verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005 worden er weer punten verloren, vanwege de wat duffe smaak en plakkerige afdronk. | B |
| ZDFbeg, 55.5%, distilled 1998. Finished in refill Oloroso sherry cask from 11.2004 to 04.2005. Handbottled by Whiskykanzler. | 85 | Deze wis had een moeizame start op 17-12-2005 omdat hij na 2 diabolische Islay wissen kwam. Resetten van de verkrachte smaakpapillen door een tripeltestje met Lagavulin 12Y & Very Young Ardbeg deed wonderen. Neus: heerlijk kruidig, malty en boterig. Smaak: ook hier weer die volle boterigheid naast de turf, de sherryfinish overheerst niet. In de afdronk komt de zurige smaak steeds sterker naar voren. Ik deel het enthousiasme van de anderen nog steeds niet, maar na de tripeltest zijn de punten toch halverwege de 80 geëindigd. | S |
| Ardbeg 6Y, 58.3%, Very Young Ardbeg, "Committee Approved", 1998-2004 | 84 | Nieuwe committee approved botteling! Voor de eerste keer geproefd op genietschapsbijeenkomst 30-10-2004. Neus: fruitig, fris, zilt, plantaardig, veel zoeter en minder spirity dan de Committee botteling in herinnering was. Ook de smaak blijkt minder ruig en subtieler dan de Committee botteling (dubbeltest gedaan). Fris, fruitig, vanille, bloemen, dennennaalden, zilt. Mooie afdronk die minder droog is dan de Committee botteling. Deze editie heeft minder karakter en ballen, maar wel weer kwaliteiten in frisheid en subtiliteit. Wat beide edities gemeen hebben is een sensationeel resultaat na zo'n korte tijd rijpen. Score blijft verrassend overeind in de verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005, maar latere proeverijen bevallen steeds minder. Onderuit tegen de ZDFbeg en de Lagavulin 12Y op 17-12-2005. | B |
| Ardbeg 8 Y Signatory | 78 | Zeer lichte kleur. Neus is super Islay! Smaak met jodium, teer en turf maar niet in balans. Te jong voor complete smaakontwikkeling? | S |
| Ardbeg 1978 - 1996(?), 40%, Gordon & Mc. Phail Connaisseurs Choice | 77 | Neus: zeewier, turf, zoet. Smaak: extreem teer en bitumen gehalte, fenol, medicinale jodium, veel ruiger dan de neus doet vermoeden. De rook overstemt de subtiliteiten en de teersmaak is echt te erg (wat bij de 10Y na enige tijd begint is hier vanaf het begin en in hogere mate aanwezig). Afdronk: aarde, droog. Zeer teleurstellende Ardbeg; niet in balans. | S |
| Ardbeg 1993 - 2004 (10Y), 58.6%, Sherry Hogshead, Cadenhead's | 77 | Boven verwachting op verticale Ardbeg tasting 22 januari 2005. De neus doet sterk aan de Uigedail denken: zoet, kruidig, plantaardig, malt, vanille en zwavel. De zwavel overheerst in de zilte smaak vol met jodium en malt en zeewier. Onverdund vind ik dit niet lekker. Bij toevoegen van relatief veel water (1:1) is de zwavel geblust en komen de subtielere tonen naar voren. Toch gaat het drinken van dit kleine sample na enige tijd wat tegenstaan; wrang en ruw. Tweede keer proeven bij Michel is niet veel beter. | S |
| Ardmore, 21Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask, Nov 1979 - March 2001, 648 bottles | 85 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005 (fles Michel). Neus: malt, licht rokerig, citrusfruit, bloemen, dennengeur uit een spuitbus. De smaak is clean, malty, beetje turf en licht ziltig. Wat kaal en ruw, maar wel interessant. Afdronk is neutraal maar wel complex. Glad en filmend. | S |
| Ardmore 1977-1999, 22Y, 43%, Signatory Oak Cask. | 81 | 4e bij Gert (15/3/2003) na Balvenie inkomrondje. Neus: fruitig (peer), malt, turf en rook. Mooie vettige volle maltsmaak. Bloemen, veel turf & rook mooi in balans met de malt. Vettige smaak blijft in de gladde afdronk met veel vanille. Lekkere subtiele en elegante doordrinkwhisky. Wordt iets saaier bij volgende slokjes. | S |
| Ardmore 1990, 10Y, 46%, Bourbon barrel. Signatory The Un-Chillfiltered Collection. | 79 | Neus: fruitig, fris, malt, rook. Neutrale binnenkomst; vooral bij nasmaak komt turf & rook mooi naar boven. Boterige, gladde afdronk met veel vanille. Lekkere subtiele Speyside. Als 2e bij Gert (2/3/2002) na Blair Athol toch wat scherp. De vreemde nasmaak gaat op de lange duur tegen staan. Na een halve fles gedaald in punten vanaf 81. | B |
| Ardmore 13Y, 55.2%, Gordon & Mcphail Reserve | 77 | Mystery guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: vanille, zilt, turf, malty. Smaak is zacht, peaty, kruidig en heerlijk malty. Er komt langzaam een beetje zeepsopsmaak op die doorzet in de gladde afdronk. Wegens de zeepsop, behoorlijk turf en lichte ziltigheid gegokt op Bowmore; grote verrassing als het een peaty Speysider is!! | S |
| Ardnave 10Y Single Islay Malt | 70 | Fantasienaam van Gall&Gall. Ruikt goedkoop en olieachtig. Zacht palet met zilte nasmaak. Weinig turf en saaie afdronk met velpon. Is dit een tweedekeus whisky waar een distillery niet de eigen naam op wil zetten? Waarom dit verkopen als single malt? Een blended als Black Bottle is veel beter. | S |
| Arran Limited Edition finished in Champagne Cask, 58.7%, bottled 2005 | 85 | 1e op Pot Still festival 2005. Neus is behoorlijk alcoholisch, maar ook mooi zoet (vanille, honing), fruitig (citrus, appel, druiven), malty en een vleugje rook/aarde. De smaak is sensationeel mousserend en blijft maar doorprikkelen op de tong. Clean hout, zilt en zoet in balans, veel vanille, fris fruitig (sinas, druiven). Het gazeuse karakter is heel interessant; het mondgevoel eindigt echter een beetje plakkerig. De afdronk heeft een licht kruidige nasmaak; peper naast het zoete karakter. Een uitstekende start en de eerste Arran boven de 80 punten! | S |
| Arran Limited Edition finished in Port Wood, 57.5%, bottled 10-6-2004 (bottle 421 of 865). | 80 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Jos (6e). Na een bijna kleurloze whisky nu een rode kleur. Het lijkt dan wel een glaasje rosé, maar als je gaat neuzen piep je wel anders. Enorm alcoholisch en zeer zoet (aardbei? Of komt die associatie door de kleur? in ieder gevoel zoet rijp fruit). Smaak zonder water niet te doen. Met wat water gaat de neus er behoorlijk op vooruit: fruitiger (wat meer citruskarakter), winey en licht ziltig. De smaak is zilt, winey, mooi zoet maar wat ruw en nog steeds erg krachtig. Afdronk is zoet en erg droog. Met veel water (bijna 1:1) scherper en de power blijft. De smaak wordt nu minder zoet en er ontstaat een intrigerende combinatie van zilt en zoet. Bonuspunten voor complexiteit. | S |
| Arran Limited Edition finished in Rum Cask, 58.6%, bottled 2005 | 79 | 3e op Pot Still festival 2005. Na de 2 extreme Campagne & Calvados edities is deze Rum finish wat conventioneler Arran. Neus is mooi zilt naast de zoete malt, vanille en fruit. Smaak is verwarmend, vol hout en behoorlijk gesloten. Een scheutje water geeft duidelijk meer malt en citrusfruit in de neus. Smaak is fruitiger (rozijnen, druiven) en krijgt ook iets van het prikkelende gazeusekarakter dat in de champagnefinish zat. Hout, zilt en zoet blijven in balans in de wat droge afdronk. Een plezierige whisky, maar geen hoogvlieger. | S |
| Arran, Limited Edition Single Cask malt 58.6%. | 79 | Vierde op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Bourbonvat volgens de standhouder Malcolm Greenwood. De neus is boterig met honing en zout. De smaak is te scherp zonder water. Bij verdunnen opent een mooie zilte whisky met veel vanille en boter. De afdronk is verwarmend en zeer lang. | S |
| Arran, Limited Edition Single Cask malt 46%. | 78 | Vijfde op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Ook een bourbonvat volgens de standhouder Malcolm Greenwood. De neus is iets zilter dan de cask strength, de smaak heeft meer vanille en de afdronk is iets minder. | S |
| Arran (no age statement, "probably 4-5 years old" volgens winkelpersoneel in de distillery) | 77 | Het eerste distilleerderij bezoek in 2002 is een afknapper in de winkel. Weinig deskundigheid en geen speciale dingen te koop (terwijl er toch een Founders Reserve bestaat). De standaard botteling in Lochranze Hotel bar blijkt weer plezierig. Lichte, frisse ziltige neus. Smaak malt, zout, vanille (custard pudding?), licht boterig. Beetje Ultimate smaakje en iets droog in de afdronk. Wel beter dan in herinnering de Arran op het whiskyfestival 2000 smaakte. | S |
| Arran no age (5Y volgens van Wees; 1995-2000) | 75 | 2e wis op festival 2000; veelbelovend voor zo'n jonge! Heerlijk citrusfruit en heideachtige neus. Licht zilte smaak, nauwelijks turf/rook, veel malt. Te droge afdronk voor mij; kost punten! | S |
| Arran 10Y, 1995 - 2005, 46%, 10th Anniversary Limited Edition of 1200 bottles, Bottled September 2005. | 72 | 4e op Pot Still festival 2005. Met veel geheimzinnigheid wordt de eerste 10 jaar oude Arran ingeschonken. Volgens standhouder een mix van bourbon- en sherryvat gerijpte whisky. De neus heeft inderdaad zowel bourbon & sherryhouttrekjes, maar wat vooral opvalt is het ontbreken van de frisse fruitige en zilte neus die zo prettig is aan de jonge Arran. In plaats daarvan een wat ranzige geur, leer, hout, rubber (autobanden). De smaak valt ook erg tegen: hout, vanille, zilt, leer, niet bijzonders. Afdronk is bitter en met veel droog hout. Met een paar drupjes water iets beter en frisser, maar er komt dan een weeïge zoetheid naar voren die ook weer onplezierig is. Voor 100 euro niet bepaald een prijs/kwaliteit sensatie. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de veel frissere jonge Arran. Na deze dram maar even gestopt met de reeks limited editions testen. | S |
| Arran Founders Reserve | 68 | 3e bij Huub op 13-9-2003. Neus: zilt, malt, velpon, muf ; bepaald niet uitnodigend. Smaak is beter dan de neus doet vermoeden: citrus, vanille, malt. Minder zilt en een stuk zoeter dan de normale editie. De vlakke en droge afdronk met vrij veel hout is niet zo interessant en gaat snel tegenstaan. Teleurstellende Arran botteling t.o.v. de recente cask strength! (74) Volgende keer proeven bevalt aanzienlijk minder door de afdronk;eigenlijk toch ook "niet voor plezier" categorie (70). Na de derde keer proeven heb ik eigenlijk geen zin meer verder te gaan. Halve fles geruild met Huub tegen Edradour from the cask (lijm tegen zeepsop). Voor die 28 euro kan je beter een goede blended kopen. | B |
| Arran Limited Edition finished in Calvados Cask, 60.8%, bottled 2005 | 66 | 2e op Pot Still festival 2005. Na de mooie champagne finish is deze neus tamelijk muf en zurig. Fruitig (rinse appelstroop), malty. In de smaak ook veel appel, hout en een wat ranzige zure smaak. Afdronk is kleverig, stroef en vol hout. Paar drupjes water helpen weinig; ruim water toevoegen maakt de totaalervaring nog appeliger en onplezieriger. Voor mij de minste Arran tot nu toe; misschien omdat ik ook niet van Calvados houd... | S |
| Auchentoshan 21Y, 43% | 87 | Geproefd bij Bowmore 2002. Neus: belegen hout, malt, vanille, boterig. Waar is het fruit? Smaak: boterig, zeer zacht, filmend en wat zeepsop dat de fruitigheid overheerst. Afdronk: zeer glad en ladingen vanille (78). Herkansing op 1 juni 2004 bij Auchentoshan disitillery is sensationeel veel beter! Bijzonder elegante, frisse, fruitige, belegen malt. Mooie mellow fruitig smaak met veel malt, vanille, honing, hout en boter. Geheel vrij van zeepsop! De afdronk is lang, heel mooi in balans en iets te droog. Spoortje rook in de afdronk. | S |
| Auchentoshan 17Y, 51%, Bordeaux Wine Finish. 2005 botteling | 83 | 14e op festivalzondag 2005. Onverdund erg gesloten, maar wel fris en heerlijk zoet. Met wat water prachtige opening: subtiele en frisse neus met veel citrusfruit (citroen/limoen/mandarijn), banaan, rood fruit (aardbei, druiven), vanille, leer, was, eikenhout en malt. Smaak is clean en nog zoeter dan verwacht op basis van de neus: aardbei, mandarijn, rozebottel, marmelade. Prettige droge licht bittere afdronk. Ondanks de finish is een belangrijk deel van het Lowland karakter aanwezig gebleven en de balans van deze editie is goed; een verademing na de 3-wood (84). Tweede keer proeven op 17-12-2005 (inzet Jos) iets minder punten en smaaknotities aangepast. | S |
| Auchentoshan 10Y 40% | 81 | De neus is heerlijk licht en zoet, fruitig (citrus, mandarijn), mout en groene tonen (gras, hooi). De smaak is zacht, clean, fris droog en fruitig. Maltsmaak is mooi in balans met vanille, citrusfruit en wordt al droog in de mond. Prettig droge en cleane en vrij lange afdronk zonder overheersende smaken. Uitstekende aperitief whisky. Gepromoveerd van 72 naar 81 punten na proeverij Bussum 2005 De zeepsopsmaak uit de vroegere bottelingen is verdwenen. Na een Bladnoch 1991 smaakt de wis ineens een stuk minder fris en clean. | S |
| Auchentoshan 1992-2003, 10Y, 46%, Whisky Galore | 79 | 8e op Pot Still festival 2003. Neus: fris, fruitig, hooi, malt uitnodigend. Smaak is wat droger dan de neus doet vermoeden. Met water wordt geur nog frisser en smaak nog droger. Belangrijkste: geen zeepsop afdronk! Mooie subtiele droge afdronk maar vrij kort. | S |
| Auchentoshan 13Y, 60%, Dewar Rattray, American Oak | 76 | 11e op festivalzondag 2004 en 4e op Dewar Rattray masterclass. Neus: mooi malty en floraal door de heftige alcohol heen. Smaak onverdund is fruitig maar veel te scherp. Met water gaat het een stuk beter! Neus krijgt meer citrusfruit, blijft floraal en malty. Smaak blijft toch wat ruw en spiritachtig, maar heeft in ieder geval geen zeepsop! Grassig, droog, toffee. Afdronk is ook erg droog. Balans kan beter. | S |
| Auchentoshan Select (no age), 40% | 74 | Geproefd bij Bowmore 2002. Neus: wat minder fris dan verwacht, hooi, gras, fruitig (citrus, banaan), iets muf en wat olieachtig. Smaak is fris, malty en fruitig en vrijwel zonder zeepsop. Afdronk is glad en malty, maar maakt verder weinig indruk (70). Herkansing juni 2004 uit miniatuurtje bevalt beter. Olieachtige geur is weg en smaak is volkomen zeepsopvrij. Een redelijke Lowland whisky zonder pretenties. Proef ik daar toch iets turf en rook?? (75) Derde keer proeven bij Gert op 11-6-2005 heeft de olieachtige smaak weer. Impressie komt meer overeen met de eerste keer proeven; turf en rook weer licht aanwezig. Beetje stroef en een assige nasmaak. | S |
| Auchentoshan Three Wood 43% (2000 botteling) | 71 | 6e wis op festival 2000. Complexe stroperige houtsensatie (en dat terwijl de Longmorn-Glenlivet smaak nog niet helemaal verdwenen was). Zacht en zoetig (abrikoos, amandel). In de herkansing (maart 2002) grote desillusie. Destijds waarschijnlijk gefopt door voorafgaande Longmorn. Dit is duidelijk veel teveel hout, dat het subtiele Lowland karakter totaal heeft verdreven. De maggi-achtige kruidensmaak is ook een onplezierig facet. Afdronk veel te droog en overall niet in balans. Gekelderd in waardering naar niet voor plezier (71). Latere botteling is iets beter, maar blijft over the top. | S |
| Auchentoshan Three Wood 43% (2005 botteling) | 70 | 13e op festivalzondag 2005. Neus: aromatisch fruitig (abrikoos, citrus, pruimen), amandel. Ruikt aantrekkelijker dan verwacht op basis van de 2002 botteling, maar in de smaak gaat het geheel weer onderuit. Veel teveel hout dat het subtiele Lowland karakter totaal overheerst. Zoet, gesausd hout, maggiplant, malty. Afdronk onplezierig en droog. Niet in balans (74). Na de 17Y geproefd te hebben nog eens aan de 3-wood geroken en nog verder verlaagd in punten. | S |
| Auchentoshan new make spirit (ca. 81%). | 20 | Dit is geen whisky maar vers distillaat voor het een vat in gaat na 3 keer distilleren. Geroken en iets geproefd bij Auchentoshan. Geur en smaak doen aan gin en jenever denken. Ondrinkbaar, maar interessant neuzen: duidelijk zuiverder dan dubbel distillaat. Dit wordt tot 63.5% verdund voor de single malt markt en tot 68% voor de blended markt. | S |
| Auchroisk 1974, 28Y, 56.8%, Rare Malt | 89 | 4e op festivalzondag 2004. Veelbelovende elegante neus: vanille, malt en fruitig. Smaak onverdund is verwarmend, glad, zeer fruitig, mooi houtsmaak perfect in balans. Met water wordt het allemaal nog beter! Enorme fruitigheid ontwikkelt nu meer citruskarakter (mandarijn, sinaasappel) en de smaak wordt zachter. De afdronk is gelukkig niet te droog. Een pure genietwhisky en een sensationele Auchroisk! | S |
| Auchroisk, 1989-2001, 11Y, 43%, Chieftain's Port Finish | 83 | 8e bij Huub op 13-9-2003. Merkwaardige oranje kleur. Neus: zeer zoet en rokerig. Mooie zachte en superzoete smaak: marsepein, turf, alcoholisch. Afdronk ook erg zacht en filmend. Een doordrinkwhisky! | S |
| Auchroisk: The Singleton of Auchroisk 1981 | 80 | Superzachte mellow Speysider. Verder niet zo heel veel te beleven, maar zeer prettig. | B |
| Auchroisk 28Y, 56.8%, Rare Malts | 79 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (10e). Neus: alcohol, malt, rook. Smaak: verwarmend, zoet en veel te sterk. Met wat water duidelijk frisser en opener,e maar er is weinig meer te beleven t.o.v. de onverdunde: malt, vanille, rook beetje fruit. Droge neutrale afdronk. Heb liever de gewone standaard Singleton. | S |
| Auld Blended Whisky, 35Y, 46%, Duncan Taylor. | 86 | Dit is een gemiddelde score van 2 keer proeven. 12e op Pot Still Festival 2005 uit bijna lege fles. Neust als een topper: prachtig zoet, zeer complex, boenwas, zoet fruit, beetje rook. De smaak is zeer elegant, complex en prachtig in balans. Hoe mooi kan een blended whisky zijn! Heerlijk zoet (bruine suiker, vanille, honing, toffee, cake), cacao, vleugje eucalyptus, hout, was, harsig. Zeer rijk. Afdronk heeft veel hout en is mooi droog; helemaal op het einde komt de menthol weer naar voren (89/90). Tweede keer als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 is ontluisterend (is dit wel dezelfde botteling...???). Neus: sherryhout, zoet en fruitig. Smaak is verwarmend, met sherryhout, vleugje zilt, chocolade, houtskool, rookvlees. Afdronk is wat overdreven hout, droog en bitter (83). | S |
| Auld Reekie 12Y, 46%, Islay Malt Scotch Whisky, Duncan Taylor. | 80 | Eigen vatted Islay malt van Duncan Taylor. Neus is inderdaad behoorlijk Islay; zeewier, jodium, medicinaal, hout, turf, zilt. Smaak is duidelijk milder dan verwacht na de neus, maar nog steeds vol turf, rook en zee. Hier zit vast Lagavulin bij! Superlange droge afdronk. Tweede keer proeven bij Huub op 24 mei 2005 (als 2e) geeft vergelijkbare smaaknotities, maar wat lagere puntenwaardering. Met water veel meer fruitigheid in de neus (ananas, citrus) en de smaak wordt vat vetter, met meer malt en fruit door de turf heen. Over het geheel genomen tamelijk ruw en weinig diepgang. | S |
| Aultmore: Inverarity Decadence 20Y, 40% | 89 | Leuk verhaal bij het rijpingsproces van deze whisky: per ongeluk het vat een aantal jaren op drinksterkte laten liggen i.p.v. te bottelen. Geproefd en gekocht bij Loch Fyne Whisky Shop in Inveraray op 28 mei 2004. Neus is zeer elegant, zoet en fruitig. De smaak past helemaal bij de veelbelovende neus: belegen malt, vanille, fruitpotpourri, oily en een beetje turf. De afdronk is lang, zoet, zacht en botervet. Een prachtige genietwhisky. Ingezet op Wigman Super Tastung 2004. | B |
| Aultmore 9Y, 60.2%, Cadenhead's | 74 | 3e met Huub op 17-4-2003. Puur is de neus bijzonder alcoholisch met zoet fruit. Smaak puur niet te trekken. Met water verdunnen tot circa 40-45% is noodzakelijk om deze zinloze cask strength drinkbaar te maken. Scherpe ethanolsmaak blijft desondanks overheersen in de smaak, verder weinig te beleven: malty en erg fruitig, licht rokerig. De afdronk blijkt verrassend plezierig met veel rook en mooie houtsmaak. | S |
| The Bailie Nicol Jarvie, 43%, Blended Scotch Whisky | 79 | Begint erg prettig met frisse neus en zachte, fruitige, malty, vanille en sherry smaak. De lange afdronk valt wat tegen; eindigt beetje lijmig en droog houterig. In een duotest met Speyburn 10Y single malt is deze blended overduidelijk winnaar. Ook blind geproefd in het mystery guest rondje bij Gert (21-2-2004) slaat deze lekkere blended whisky helemaal geen slecht figuur. | S |
| Balblair 24Y, 46%, limited edition distilled 1979 | 89 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (3e). Neus: heerlijk zoete belegen malt en houtgeur, zoet zacht fruit (perzik, banaan, aardbei). Smaak is zeer vol en complex!! Wat een verschil met de 16Y die ik ooit in miniatuur proefde! Duidelijk ook een klasse beter dan de voorgaande Speyburn 25Y. Mellow malt, mooie kruiden, coating in de mond, boterig, boenwas. Zeer lange filmende afdronk met veel hout, vanille en kruiden. Puur genieten! Met water komen de kruiden ook in de neus naar voren, maar de smaak wordt dan minder overdonderend. | S |
| Balblair 16Y, 40% | 68 | Velpon neus voorspelt niet veel goeds. Smaak is complexer dan verwacht met turf, vanille en hout maar ook een ronduit onplezierige bijsmaak. Afdronk redelijk maar saai. Met water wat verbetering (velpon verdwijnt grotendeels), maar overduidelijk "niet met plezier" categorie (67). Tweede keer proeven bij Huub iets beter: Neus met veel fruit, malty en erg zoet; beetje solventachtig. Smaak: prikkelend en waterig, hout, olieachtig, kruidig en turf. Niks te beleven, we zijn blij als de 5 cl weer op is! | S |
| Ballantine's Gold | 66 | Zorgde op de OR-retraite voor indirecte puntenwinst voor de te laag gewaardeerde Glenfiddich special old reserve | S |
| Ballechin: zie Edradour | |||
| Balmenach 1973, 27Y, 46%, Highland Selection | 89 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Marjon (2e). Neus is ook weer top en complex: een prachtige belegen graangeur, vanille, hout, licht rokerig (asbak). Verrukkelijke smaak; verwarmend en met perfecte balans. Naast de verwachte hout, vanille en zoete fruitigheid ook een beetje gember, amandel en verse vijgen en vooral een perfecte rooksmaak. Rook en turf zet door in de fraaie afdronk met mooi hout en amandel. Dit doet sterk denken aan de Arran ervaring, maar bevalt nu nog beter. Bij tweede en derde keer proeven valt vooral het prettige turfrijke karakter meer op dan de bij de eerste keer. Af en toe wat Cragganmore associaties. De complexiteit, sublieme balans en perfecte smaak zorgen ervoor dat deze deelfles snel weg was (90/91). De tweede fles is snel gevonden (Mitra Almere!) en scoort meestal 89/90 punten; scoort soms lager door een lichte kurksmaak. | B |
| Balmenach 1990, 11Y, 59.7%, Adelphi | 89 | 11e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is rokerig en veelbelovend. Smaak is rijk, complex, malty, flowery (geparfumeerd), rokerig. Ook veel ontwikkeling in de afdronk. Zeer plezierig. Fles gekocht om dit t.z.t. nader te omschrijven. Als toegift op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003 punten bevestigd! | B |
| Balmenach 1972, 28Y, 46%. Highland Selection. | 88 | Lochranza Hotel bar op Arran (3e wis, 2e avond). Nieuwe bottelaar? Neus is zwaar belegen en fruitig. De smaak is fluweelzacht, kruidig, zeer zoet en vol fruit (abrikoos, pruimen, krenten, vijgen). Veel hout en sherry. Een droge, maar goede belegen afdronk. De Highland Selection reeks is iets om te onthouden! (87). Arbitrair in punten verhoogd na proeven van de Highland Selection 1973 op 18-12-2004. | S |
| Balmenach-Glenlivet, 30Y, 1971-2002, 49.3%, Cadenhead's Chairman Stock | 87 | 5e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is prachtig belegen met veel vanille en fruit (perzik!). Smaak begint een beetje vlak: vol, vettig, beetje turf, mellow Speyside karakter. Krijgt steeds meer ontwikkeling in het glas; een paar drupjes water zorgen voor verdere opening. Voor zo'n oude whisky opvallend weinig houtoverheersing; zelfs de afdronk is niet te droog en wat cacaoachtig. | S |
| Balmenach 1979, 17Y, 62.4%. Scott's selection. | 84 | Neus (onverdund): zwaar alcoholisch; fruitige nectar. Smaak (onverdund): scherp, fruitig en niet goed te verdragen. Met beetje water nog steeds te scherp. Een forsere hoeveelheid water (verdunnen tot ca. 40-45%: de gouden kleur verandert in troebel geel) helpt: de whisky opent zich en er blijft een assertieve, fruitige en kruidige whisky over. De zoete geur krijgt wat kaneel en zwaveltonen. Afdronk is erg lang en prettig droog. Bij tweede keer proeven bij Huub (24-10-2002) nog hoger in punten. | S |
| Balmenach 10Y, 43%, Signatory Vintage Scotch Whisky serie. Gelabeld als "Scottish Wildlife". | 79 | 4e bij Huub op 15-5-2003. Neus: malt, kruidig, rook, bloemen (meer flowery dan fruitig). Smaak is wat ruw, met veel hout, sherry, rookvlees, honing. Afdronk is prettig droog en met een behoorlijk turfsmaak. Balmenach gaat niet ten onder, maar in 1 woord samengevat: "onaf". | S |
| Balvenie Vintage Reserve 1973, 49.7%, 30Y, distilled 21-5-1973 and bottled 28-4-2004 | 94 | 18e op festivalzondag 2004! De superfruitige en elegante neus lijkt alweer een topper aan te kondigen. Malt, honing, perzik, citrus. Ook de smaak is een prachtige houtnectar, stroop en fruit potpourri (citrus). Ook de fluweelzachte afdronk heeft een perfecte balans tussen hout, en zoet en gaat nog zeer lang duur. Een sublieme balans. Beste Speyside ooit geproefd! | S |
| Balvenie Port Wood 21Y, 40% | 91 | 7e wis op festival 2000. Beter dan de Glenmorangie portwood! Donker roodbruin. Zeer complexe, fruitige, zoete en vooral volle smaak. Een erg houtrijke en iets te droge (maar wel zeer lange!) afdronk. Bij tweede keer proeven (nov. 2001) blijkt de houtsmaak dus erg mee te vallen en kan nog de ongelofelijke zachtheid, anijs en romigheid worden toegevoegd. Prachtig mooi in balans en een van mijn favoriete Portwoods. Fles was verrassend snel leeg en vernieuwd! Als 3e op de Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek aan de distilleerderij de winnaar met een neuslengte verschil met de 30Y. | B |
| Balvenie 15Y, 57.1%, Signatory Vintage 1974, cask 18103-18130. distilled 19-12-1974 and bottled 07-1990, dumpy bottle 1585/2000. | 90 | Supertasting Andre 29-10-2005. Onafhankelijke botteling van Balvenie is zeldzaam. Onverdund is de neus wat gesloten, zoet en rokerig. Smaak is pittig, laurier en subtiel turf. Beetje water is nodig voor ontsluiting. Neus wordt veel fruitiger (perzik, mandarijn), tabak, malt, honing, asbak. Smaak is heerlijk fruitig en zoet met veel vanille en hout. Mooie turfsmaak die in de fraaie assige afdronk doorgaat. Voor een 15Y oude is dit grote klasse. | S |
| Balvenie 30Y, 47.3% | 90 | 4e op de Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek aan de distilleerderij. Neus: prachtige belegen geur, hout en malt, zoet exotisch fruit (perzik, mango). Smaak is extreem fluweelzacht, veel hout, toffee, honing, marsepein, malt, heerlijke zoete fruitigheid (marmelade, perzik, stoofpeer). Zeer lange afdronk met veel vanille, kruiden en vooral een krachtige houtsmaak. Met water nog meer perzik in de neus, maar verder weinig verbetering. In de smaak gaat het hout na verloop van tijd toch wel wat teveel overheersen; dit voorkomt een topnotering waardoor de 21Y Portwood voor mij de winnaar van de masterclass wordt. Gezien de prijs van de 30Y een spectaculair resultaat. | S |
| Balvenie Single Barrel, 25Y, 58%, Distilled 12-11-1974, Bottled 14-11-2002 from cask no. 1522.1 | 89 | Klein flesje van 0.2L gevonden in whiskyshop Dufftown mei 2005. Veelbelovende neus: heerlijk zoete, belegen en superfruitige geur. Honing, malt, vanille, appel, lavendel, zuurtjes, perzik, citrus, pepermunt. Smaak is ook geweldig! Heerlijk fris en fruitig voor een 25Y oude whisky. Zacht en zoet gecombineerd met een vleugje bitter. Rijk en complex. Honing, vanille, mandarijn, perzik, malt en eikenhout. Zeer lange en zoete afdronk; voor het mooi net een tikje te droog. Deze kan zeker met de 30Y en de Portwood concurreren. Of mijn smaak is veranderd of deze botteling is veel beter dan de 1999 editie van Gert. Als 6e bij Huub op 24 mei 2005 valt de bitterheid in de afdronk meer op en begint wat te storen. Met water niet veel verandering/verbetering. De balans is niet helemaal goed en het geheel valt een beetje om op het einde. | B |
| Balvenie Port Wood 1991 | 87 | 10e op festivalvrijdag 2005. Veelbelovende neus: rozengeur, zoet, malty en mooi rokerig. Smaak is suikerzoet, malty, fruitig (aardbei, perzik). Prachtig in balans. Afdronk is zoet en filmend en eindigt wat droog. T.o.v. de 21Y Port Wood heeft deze whisky een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding. | S |
| Balvenie Port Wood 1989, 40%, no age | 85 | Double matured: eerst rijpen in bourbonvaten en dan een finish in Port pipes (1 jaar volgens Jackson). Neus: heerlijk zoet, fruitig, vanille en mellow. Uitnodigend en veelbelovend! Smaak heeft meer vanille, fruitigheid (marmelade, banaan) en bourbonhoutkarakter dan verwacht; de zoete portsmaak wordt goed in toom gehouden en overheerst geen moment. Zacht, creamy, subtiel en een tikje feinty (leerachtig). Mooie zoete afdronk met wijn, vanille, hout en marsepein. Iets te droge en harsige nasmaak kost strafpuntjes. Fles gescoord in Franse Geant supermarkt voor € 32,95 augustus 2004!! Voor die prijs ineens een topper voor prijs/kwaliteit, maar meestal staat deze voor veel hogere prijs in het schap (39-60). | B |
| Balvenie Single Barrel, 25Y, 46.9%, 1974-1999. | 84 | Leuke inkomer bij blindproef rondje bij Gert op 15-3-2003. Verguisd door sommigen; zeer gewaardeerd door anderen. Neus heel vreemd in vergelijking met Founders Reserve & Double Wood: zuurtjes en citrus (mint?). Prettig malty smaak, met kruidigheid, citrus, siroop, bourbonvat. Stevige prikkelende afdronk; licht olieachtig (Ultimate associatie). | S |
| Balvenie Vintage Reserve 1971, 46.9%, 34Y, distilled 29-6-1971 and bottled 11-5-2005 | 84 | 13e op festivalzaterdag 2005. Na de fantastische Vintage 1973 op het 2004 festival (94!!) is de verwachting hoog gespannen! De neus is weer superelegant: anijs, kokos, malt, veel hout en minder fruitig dan de 1973. In de smaak is de balans zoek: bittere houtsmaak overheerst de nog steeds aanwezige prachtige fruitige malt totaal. In de afdronk gaat de houtdominantie nog verder en eindigt bitter. Jammer dat dit duidelijk over the top is gebotteld. De 1973 was vele malen beter. | S |
| Balvenie 17Y, Islay Cask, 43% | 83 | Lochranza Hotel bar op Arran (3e wis, 1e avond) . Een mooie belegen neus met veel meer Speyside karakter dan Islay. Smaakt zeer kruidig en malty. Glad palet, zoet en veel hout. Afdronk is beetje droog. Prijs/kwaliteit verhouding van deze Balvenie niet best. | S |
| Balvenie Double Wood 12 Y, 43% | 83 | Rondje blindproeven bij Gert op 15-3-2003. Neus: zwaar rokerig, tabak (sigaar), malty, zoet, uitnodigend. Smaak is kruidig, prikkelend, iets overheersend sherry, chocolade. Afdronk is plezierig zoet en rokerig, maar iets aan de droge kant en beetje plakkerig. Bijna jaar later een fles taxfree gekocht: de 84 puntengrens wordt niet meer gehaald. De chocoladesmaak blijft erg lekker maar de overheersende sherry finish ga ik minder waarderen (in 1999 begon deze wis nog op 88 punten). Als 2e op de Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek aan de distilleerderij duidelijk lekkerder dan de 15Y single barrel. | B |
| Balvenie Founders Reserve 10Y | 80 | Zeer plezierige Speyside malt. Nog fruitiger dan Glenlivet, maar net iets minder prettige afdronk (82). Op rondje blindproeven bij Gert geen beste score (78). Neus is malt, fruitig en licht zilt. Smaak: malty, fruitig, toffee, neutraal en mooie balans. Afdronk glad en plezierig. Lekker, maar geen uitschieter. Gemiddelde score genomen. | B |
| Balvenie Single Barrel 15 Y, 47.8%, Distilled 10-01-1990 and bottled 17-02-2005 from bourbon cask #264. | 80 | 1e op Balvenie masterclass 30-4-2005 na bezoek distilleerderij. Neus: zeer fruitig, bloemen, vanille. Smaak is zoet, malty en tamelijk gesloten voor whisky van 47.8%. Met water duidelijk beter. Neus ontwikkelt nog meer bloemen, honing, malt en clean bourbonwood. In de smaak komt de vanille, honing en zoet fruit nu sterker naar voren. Typische cleane whisky, maar een beetje kaal en met weinig ontwikkeling. De afdronk is erg stroef en droog (strafpunten). Ook bij deze derde 15Y single barrel test ben ik weer niet bijzonder onder de indruk. | S |
| Balvenie Single Barrel 15 Y, 50.4%, Cask Strength. No details on miniature bottle. | 78 | Eerste sample was een super teleurstelling met slechts 65 punten (verkeerde barrel?). Verificatie met een ander flesje is veel beter maar toch een lage score gezien de prijs. Neus heeft veel fruit, graan en iets van toffee. De smaak is messcherp door de alcohol; veel hout en graan. Alcohol overheerst de toch wel plezierige smaak. Enkele druppels water maakt nauwelijks verschil. Een puts water brengt een weinig verbetering. De afdronk is onplezierig door de superdroge houtsmaak. 2e Verificatie uit een grote fles bij Gert op 15-3-2003 leidt niet tot herziening van punten; wel tot indirecte opwaardering van de 25Y single barrel. | S |
| Banff 24Y, Distilled Dec. 1977, 50%, Silver Seal Single Barrel ("MISSING") | 89 | Inzet Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Twee keer kunnen proeven: eerste keer na het Aberlour sherrygeweld (90), tweede keer na het eten (88). Neus is prachtig subtiel en complex: belegen malt, fruit (peer, perzik, banaan), amandel, stro, gewassen lakens a la Glenglassaugh. Smaak is ook heerlijk zoet en vol amandel (banketbakkersspijs), perzik, mandarijn, vanille, belegen hout, graan en warme melk. Ook de afdronk is zeer complex met veel hout en kruiden. Alle smaken zijn zeer intens, maar het blijft allemaal mooi in balans. Met afstand de beste Banff tot nu toe. | S |
| Banff 1978, 22Y, 43%, Coopers Choice | 83 | Mooie gouden kleur. Prettige veelbelovende belegen neus met veel hout, rook, zoete geuren (niet zo fruitig!). Smaak is verwarmend en assertief (begint op het scherpe af, maar de smaakervaring eindigt toch als "zacht"). Veel turf, mooi hout en fijne zoete smaak. De afdronk is erg prettig maar iets te droog (beetje theesmaak). | B |
| Banff 24Y, 55.8%, cask 2251, distilled 25-8-1976, bottled 18-7-2001. Signatory Dumpy. | 83 | Mystery guest voor Ardbeg tasting 22-1-2005. Neus is wat bleekjes en alcoholisch. Veel malt en fruit. Smaak is echter prima: malt, turf, rook, as en zoet fruit prachtig in balans. Net als je denkt dat dit een hoge score gaat worden begint de plakkerig droge en uiteindelijk vrij onplezierige afdronk die veel strafpunten kost. | S |
| Banff 36Y, Distilled 1966 and bottled 2003, cask 3440, 50.2%, Jack Wieber | 81 | Blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: malt, fruit (perzik, citrus) en oplosmiddel. Smaak is mooi vettig met veel zacht fruit. Visceus en licht zilt. Mooi in balans maar niet erg spannend (79). Nadat bekend was gemaakt wat het was nogmaals geprobeerd met wat water. Neus wordt nog fruitiger en de smaak blijft vet en malty. De smaken (en vooral het fruit) zijn erg indringend, maar ook de tweede keer wordt ik er niet echt opgewonden van. Afdronk wordt ook wat weeïg. | S |
| Banff 18Y, 43%, Chieftains | 80 | Neus heerlijk fruitig (citrus, perzik), vanille, malt. Smaak is verwarmend en zoet, fruitig en iets lijmachtig. De afdronk is lang en zoet. | S |
| Bell's, Blended Scotch Whisky, 40% | 74 | Was ooit mijn allereerste fles Schotse whisky en vond dit toen lekkerder dan de Glenfiddich Special Old Reserve. Arend's huiswhisky in Kenya 1999 geleegd; het blijft een prettig drinkbare Scotch met duidelijke turfsmaak en niet zo'n droge afdronk als een Famous Grouse. 24 juni 2005 weer eens geproefd op vliegveld tegen JW Red, Grant's en J&B. Neus is kruidig met rurf, rook en planten. Smaak: hout, kruidig. tabak, krenten, abrikoos. Afdronk heeft ook redelijk wat turf, maar zonder het maritieme karakter van JW Red. Beetje lijmig maar niet storend. Voor prijs/kwaliteit is dit een prima wis! | B |
| Ben Nevis 1966, 37Y, 48%, Douglas Laing Old Malt Cask | 86 | Super Wigman Tastung 2004. Het tempo in deze prachtige serie was moordend en ik heb deze helaas niet goed kunnen proeven. Even ruiken aan het glas van Huub (zeer interessante neus!) en een heel klein slokje proeven. Prima volle whisky; vooral de kruidigheid valt op. Afdronk lijkt erg droog. Verificatie gewenst. In ieder geval een totaal andere whisky dan de 30Y owner's botteling. | S |
| Ben Nevis 30Y, 56.9% | 83 | Na een sublieme vismaaltijd (zalm en mosselen) in Crannog restaurant (Fort William) op 29 mei 2003 een machtig digestief besteld. Bijna bruine kleur. Neus: hout en toffee. Smaak (onverdund): te scherp, hout en sherry. Droge houtafdronk, wel lekker zoet. Met beetje water wat verbetering. Met veel water (iets minder dan 1:1) mooie opening. Neus wordt heerlijk zoet en complex. De smaak is extreem sherryhout (Macallan achtig) en lekker zoet. Het is moeilijk om door al het hout heen te proeven, maar het lukt na enige tijd wel. Rijp gedroogd fruit (pruimen?). Afdronk blijft erg houtig en zoet. Geen whisky voor alle dagen. | S |
| Ben Nevis 10Y | 80 | Fris met citrus en een appelcider-achtige smaak. Jong hout, mout en een wat droge grondachtige afdronk. | S |
| Ben Nevis Single Grain Whisky | 0 | Nog niet geproefde rariteit | |
| Ben Wyvis | 0 | Ben Wyvis nog niet geproefde zeldzaamheid. Silent still sinds 1977. | |
| Benriach 28Y, 56%, Signatory cask strength serie. Cask 7212. Distilled 22-12-1975. Bottled 06-10-2004. | 92 | 13e op Pot Still festival 2004 en de winnaar van de dag. Neus: heftig sherry en rijk fruit- en bloemenpalet. Longmorn-Glenlivet associatie! De smaak bevestigt de hoge verwachting op basis van de neus: mooie houtsmaak, zeer fruitig (kersen, bessen, blauwe druiven), ietsjes turf, clean. Het grote genieten gaat door in de cleane afdronk met veel hout. Prachtige balans en het hout overheerst geen moment. Koopfles met mogelijk nog groeipotentie! | S |
| Benriach 34Y, 50.4%, 11.1968-01.2003, cask 2590, Peerless Collection | 91 | Bezoek aan Michiel op 12-5-2004. Neus met veel hout en superfruitig: appel, bosbessen, meloen. Smaak: WAT EEN FRUIT!!! Potpourri van fruitsmaken prachtig in balans met het hout en de malt. De afdronk is ook uitstekend van smaak, maar wordt erg stroef (strafpuntjes) en een tikje bitter. Benriach in de top aantreffen is evengoed een sensatie! | S |
| Benriach 20Y, 43%, new 2004 botteling | 87 | 14e op festivalzaterdag 2004. Neus: na de toch al verrassend goede 12 en 16Y is dit duidelijk nog een sprong voorwaarts! Volgens de standhouder bevat deze editie ook nog wat veel oudere whisky (tot 26Y). Smaak: heerlijke Peerless-achtige fruitpotpourri (perzik, citrus, bosvruchten en nog veel meer), volle malt smaak en belegen hout. Wat een elegantie! Dit is een potentiële aankoop. Ook in de afdronk blijft alles goed gaan: lang, zoet en fruitig. | S |
| Benriach 34Y, 50.4%, 11.1968-01.2003, cask 2593, Peerless Collection | 87 | Super Wigman Tastung 2004. Zusterfles van de Benriach in de top. Heel klein slokje geproefd omdat het een ander vat is. Neus is zeer vergelijkbaar: hout en superfruitig. Smaak is duidelijk minder fruitig en rijk dan cask 2390 in herinnering was, maar nog steeds enorm. Fruitcake en een vleugje turf. De afdronk is ook bij deze vrij stroef (86). Herkansing op supertasting Andre na de Bowmore Peerless 34Y bevalt iets beter en heeft meer turf dan in herinnering (88). Gemiddelde genomen. | S |
| Benriach 1986, 43%, new 2004 botteling | 86 | 15e op festivalzaterdag 2004. Neus: geweldig, maar minder elegant dan de 20Y. Bevat duidelijk meer turf. Smaak is weer prachtig en behoorlijk anders dan de 20Y: meer turf, noten (walnoot?), meer gedroogd fruit (abrikoos, rozijnen). De lange filmende afdronk is behoorlijk peaty. In die Benriach serie is voor mij toch wel meer in te proeven dan in de Macallan Fine Oak reeks. | S |
| Benriach 16Y, 40%, new 2004 botteling | 81 | 13e op festivalzaterdag 2004. Neus is nog plezieriger dan de 12Y; nog steeds wat turf en het lijkt wel wat sherryhoutachtig. Smaak: mooie mellow Speyside whisky. Zacht, filmend, malt, turf, toffee, perzik. Afdronk: hout, vanille toffee. | S |
| Benriach 12Y, 40%, new 2004 botteling | 78 | 12e op festivalzaterdag 2004. Neus is een aangename verrassing: elegant, fruitig, malty en een beetje turf. De smaak is ook heerlijk malty met veel hout, turf en gedroogd fruit. Fraai bourbonhout karakter. Lange fruitige en wat droge afdronk. In vergelijking met de vroegere weinig indrukwekkende blauwe label botteling is dit een sprong voorwaarts. | S |
| Benriach 10Y, 40%, Curiositas Peated Malt, new 2004 botteling | 77 | 16e op festivalzaterdag 2004. Neus is wat ruw na de 1986 editie: turf, malt, hout, beetje velpon. Smaak: heerlijk peaty (leuke instinker voor een blindproeverij; niemand noemt dit Speyside!), malt en fruitig. Nog niet helemaal af. Afdronk ook niet verkeerd: hout blijft mooi in balans met turf en malt. Vreemde whisky! | S |
| Benriach 10 Y | 72 | Neutrale Speyside met wat onplezierige nasmaak. Bevestigd naast Glen Keith en Glenfiddich. Bij Henk als opening op 24-6-2002 goed geraden en 1 punt hoger gescoord. | S |
| Benrinnes 13Y, 55%, Bourbon Cask 7014. Distilled September 1992 & bottled January 2006 by the Harris Whisky Co. | 84 | 7e op WFNN 2006. Neus lijkt wel een Lowland whisky: vers gemaaid gras, hooi, fris gewassen lakens, linnen, malt en een vleugje citrusfruit (limoen). Smaak is zeer clean hout, filmend. Complex en heerlijk aperitief. Afdronk is mooi droog en zoet: hout, vanille, cake. Met water nog iets mooier. Verrassende Benrinnes! | S |
| Benrinnes 1990, 14Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. | 81 | 16e op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi sherryhout, winey, marmelade, rokerig, boenwas. Smaak is prikkelend en zoet (honing, gember) met fraaie houtsmaak. Na de eerste prikkeling mooi zacht van smaak; duidelijk wat verder gerijpt dan de voorgaande Glendullan van dezelfde bottelaar. Mooie houtsmaak in de afdronk die wat stroef eindigt. | S |
| Benrinnes 1978-1995 G&M Centenary Reserve | 80 | Plezierige neus (mout, sherry, licht rokerig). Lijkt in eerste instantie eenvoudige doordrinker, maar blijkt subtiele smaakontwikkelaar. | S |
| Benrinnes 1989-1999 Wilson and Morgan sherrywood 46% | 79 | 2e bij de Still 23/2/2001. Neus niet geweldig: velpon, parfum, graan en rijpe appel. De smaak verwarmend en verrassend complex: veel hout, sherry, rook, toffee. Droge en te scherpe afdronk. Met water iets beter (velpon verdwijnt): 77. Herkansing als 7e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: zoethout en rokerig. Smaak is droog, kruidig en interessant. Moeilijk te omschrijven. De afdronk is mooi droog met veel hout. Geen last van velpon: 81. 79 punten gemiddeld. | S |
| Benrinnes 1979, 62.4%, Scott's selection | 71 | 2e op festival 2001. Teleurstellende Scott's. Malt en verder weinig. Onfris en veel te scherp door hoog alcohol. Water noodzakelijk en dan rest een saaie smaak. Voor 147 piek miserabele prijs/kwaliteit. | S |
| Benromach 1978, 52.1%, Scott's selection | 79 | 8e op festival 2001. Laatste Scott's. Belegen sherrywhisky met veel malt, hout en vanille. Afdronk erg droog hout (mede door de alcohol) | S |
| Benromach, no age, 40% (2004 botteling) | 77 | Mystery guest op genietschapsbijeenkomst 28-10-2004. Neus: malt, fruitig en fris. Geur komt me heel bekend voor. Smaak is verwarmend, ongecompliceerd en er is nog wat turf te proeven naast de hout, malt en vanillesmaken. De droge afdronk is wat minder prettig. | S |
| Benromach 12Y 40% | 76 | Rook, turf, fruitig, boterig, zacht. Eerste smaak vrij scherp, dan zoet en een prettige droge afdronk met hout. Geen water! | S |
| Benromach 21Y, 45%, finished for 6 months in a Hungarian Tokaji Whine cask, 2000 bottles, bottled sep. 2004 | 74 | Sample in Gordon & MacPhail shop Elgin mei 2005. Neus is niet erg aantrekkelijk met veel hout, krenten en zoet fruit. Smaak is droog en niet goed in balns. De zoete wijnsmaak combineert niet geweldig met het mellow malty karakter. Veel te droge en houtige afdronk. | S |
| Big Smoke 60, 60%, Islay Malt Scotch Whisky, Duncan Taylor. | 80 | 13e op Pot Still Festival 2005. Neus: rook (doet zijn naam eer aan), tamelijk gesloten. Smaak onverdund is ook scherp en gesloten. Met water veel beter. De neus krijgt nu ook wat citrusfruit, malt en turf naast de nog steeds zeer aanwezige rook. De smaak heeft nu chocolade, mandarijn, malt, vanille en kaal hout naast de rook en turf. Afdronk is tamelijk droog en ruw. Geen leeftijd en waarschijnlijk jonger dan de Auld Reekie van Duncan Taylor. Scoor hem echter even hoog; de kale houtsmaak en heftige rook is wel redelijk in mijn straatje. | S |
| Black Barrel Single Grain whisky | 63 | Bijzonder zacht van smaak en duidelijke bourbon trekjes. Er is echter niets te beleven in mond & afdronk. Interessante ervaring, maar niet de moeite waard om op te drinken. Benchmark whisky voor starters proeverij om verschil tussen grain, blended en malt te illustreren. | S |
| Black Bottle Blended Scotch Whisky 10Y, 40% | 82 | "With a heart of Islay" staat terecht op de fles. De rook, turf en zee slaan je tegemoet in de verleidelijke neus. De smaak is ook lekker rokerig, subtiel en zacht. Prettige iets te droge lange afdronk, maar voor een blended van nog geen 20 euro is dit toch wel een grote verrassing. Als 7e bij Andre (29-12-2001) blind geschonken en redelijk tot goed gewaardeerd. | B |
| Black Bush (Blended Irish) | 84 | Op advies van Huub eindelijk getest in hotelbar. Neus is typisch Iers aroma. Mild, vanille, malty. Mooie volle, vettige en zoete smaak (iets sherry?) met veel fruit, vanille en noten. Mooie zachte gladde afdronk met veel malt, mooie houtsmaak en een vleugje rook. Geen lijm in de afdronk! Net als de 1608 scoort ook deze blended (grain component komt van Midleton) boven de Bushmills 10Y single malt! Oktober 2004 fles aangeschaft van deze heerlijke zachte whisky (ook sublieme keus voor de Irish Coffee te doen; 81)! Bij blind proeven nog hoger gescoord (o.a. als mystery guest op 18 december 2004).. | B |
| Black Cat. Blended Thai Whisky. | 25 | Whisky uit Thailand op rariteiten nosing Gert (2/3/2002). Bocht! Voor de barbecue aan te steken. | S |
| Black Ribbon 21Y, 43% | 83 | Hotelbar Stockholm 20 januari 2005. Prima vatted malt whisky. Neus niet goed te doen in de tumbler, maar behoorlijk malty en redelijk wat turf. In de prikkelende smaak veel fruit, malt en een beetje rook en turf. | |
| Bladnoch 1980, 16Y, 43% Signatory | 86 | Eindelijk breekt een "gewone" Lowland door in de subtop. Geur zeer veelbelovend. Smaak zeer subtiel en extreem fris. Citrusfruit, graan en een heerlijke lange gladde afdronk. Geen water!! | S |
| Bladnoch 1991-2001, 55.7%, Cask No. 3999, James Mac Arthur's Old Masters selection from… | 86 | 11e op festival 2001. De beste Bladnoch tot nu toe! Krachtig door de alcohol, maar toch subtiel en wat vettig van smaak. Hier is eindelijk weer dat vanille/citrus mengsel dat de 16Y Signatory zo uitstekend maakte (87). Na aanschaf hergewaardeerd op 85/86; maar het blijft een sublieme Lowland. De zeer cleane fruitsmaak valt op in dubbeltest met Chieftain's Rosebank. Met water erbij nog mooier (wordt dan wel troebel). | B |
| Bladnoch 1991, 57.2%, no age, bottling date or cask details. James Mac Arthur's Old Masters selection from… | 85 | Deze versie in 2005 op de whisky auction gekocht; ik vermoed een botteling eind 2001 of 2002. Neus is weer prachtig fris na toevoegen van een scheutje water; vers gemaaid gras, malt, citrusfruit en vanille. Smaak is iets anders dan de 55.7% fles; nog steeds een frisse en fruitige malt met veel vanille en citrusfruit, maar in herinnering iets pittiger en met een vleugje kruiden en turf. Minder vettig dan de 55.7% (wordt minder snel troebel met water). Afdronk is fris en prettig droog. Het blijft een uitstekende aperitief whisky; water toevoegen is essentieel. | B |
| Bladnoch 1977, 23Y 53.6% (Rare Malts Selection) | 83 | Eerste op de Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: zeer zoet fruitig (perendrups, framboos) fruitig, belegen hout, alcohol. Smaak onverdund zeer gesloten. Met water erbij veel frisser (hoewel een stuk minder fris dan gewoonlijk bij Bladnoch), enorm veel vanille en belegen smaak. Filmend in de mond en toch wat prikkelend. De afdronk is wat weeïg en zeer lang. Overall toch onder de maat voor Bladnoch / Rare Malt (81). Februari 2005 opnieuw geproefd bij Michel en nu hoger gewaardeerd. De geslotenheid blijft, maar de smaak is lekker vettig en malty en ik proef nu ook duidelijk turf. | S |
| Bladnoch 1980 18Y 43% Signatory cask 89/591/29 | 83 | Weer een typische Bladnoch. Verrassend minder plezierig dan de 16Y 1980 die veel frisser was. Belegen smaak combineert echter goed met het Citrusfris. Proef ik daar wat zeepsop? Water toevoegen weer geen verbetering. | S |
| Bladnoch 1988-2001, 12Y, Connoisseurs Choice | 83 | 10e op festival 2001. Beter dan de voorafgaande Flora en Fauna editie. Fris, veel malt, zacht en vanille. | S |
| Bladnoch 1991 - 2003, 56.4%, Gordon & Macphail Reserve Green Label | 83 | 3e op WFNN 2006. Neus: citrusfruit, graan, vanille, bubble gum. Onverdund te scherp; water is noodzakelijk. Met water wat kokos en vers gemaaid gras in de neus en nog frisser. De smaak is mooi zoet en fruitig met clean bourbonwood. Afdronk: neutraal en filmend. Een uitstekend aperitief, maar niet echt spannend.. | S |
| Bladnoch 11Y Cadenhead's | 82 | Cask strength maakt het een stroperige whisky met veel fruit, bloemen, boter, vanille en iets rook. Water toevoegen geen verbetering (wordt zelfs scherper!). Afdronk te droog voor het mooi. | S |
| Bladnoch 12Y, 59.8% Cadenhead's | 82 | Tweede op 6-3-2003 in Cadenhead shop Londen. Na aanschaf van diverse postzegels is de man wat scheutiger met samples. Neus: fris, fruitig, malt en boter. Smaak onverdund erg sterk: malt, boter, perzik, nauwelijks turf maar ook geen frisse smaak. Met wat water komen veel meer fruitsmaken los (perzik, peer). De vette botersmaak wordt meer honingachtig met vleugje zeepsop, maar het geheel blijft vol van smaak en lekker zoet. De afdronk is redelijk lang en glad; plezierige houtsmaak. Mogelijk herproefd als mystery sample uit de Cadenhead shop in Campbeltown ("Bladnoch 1989"). Ongeveer dezelfde smaaknotities. Flesje bevat houtskool. | S |
| Bladnoch 1987 58.9% (12Y ; Scott's selection) | 82 | 5e wis op festival 2000. Heerlijk lichte geur; wat water maakt veel los. Droge en kruidige smaak. Indruk vertroebeld door de voorafgaande Longmorn-Glenlivet. Voor een lowland toch best hoog geëindigd. Verificatie nodig. | S |
| Bladnoch 1988, 10Y, 40% Flora & Fauna | 82 | 9e op festival 2001. Niet zo fris als verwacht, wat boterig en tamelijk licht na al die cask strength. Verificatie gewenst. | S |
| Bladnoch 12Y, 43%, James Mac Arthur's (zwart label) | 80 | 4e op WFNN 2006. Neust heeft aardig wat sherryvatkarakter, kruidig, zwavel, leerachtig. Mist de citroentjesfrisheid van de G&M botteling. Smaak is ook zoet en kruidig (kaneel, kruidnagel), perzik. Afdronk is droog en zwavelig. Niet mijn type Bladnoch. | S |
| Bladnoch 15Y, 46%, 2004 owner's botteling! | 77 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005 (fles Huub). Neus: aldehydes, citrusfruit, vers gemaaid gras, stro, zurig, kaas, spirit. Vettige en boterige malt smaak met zoete zuurtjes (perendrups). Droge en wat onprettig branderige afdronk met zwavel. Met water weinig verbetering. Deze editie is wel beter dan de 55% versie wegens geen zeepsop/oud papier, maar Raymond Armstrong heeft duidelijk niet de beste vaten teruggekocht voor zijn eerste eigen release. | S |
| Bladnoch 10Y The Ultimate serie | 76 | 4e wis bij Henk (19/1/2001). Neus: mout, gras, fris bloemig. Komt redelijk scherp binnen met zepige bijsmaak. Gevarieerd gebeuren; wordt zacht en geeft glad palet. Afdronk lang maar wat kaal. Veel minder punten dan de Scott's versie. | S |
| Bladnoch 15Y, 55%, 2004 owner's botteling! | 74 | Super Wigman Tastung 2004. Neus: oud papier, malt. Smaak onverdund erg scherp en niet echt lekker. Met water wordt de neus veel fruitiger en frisser; hooi en versgemaaid gras komen naar voren in de smaak maar helaas ook zeepsop. Droge onprettige afdronk. Niet mijn stijl whisky. | S |
| Bladnoch 1986, 11Y, Connoisseurs Choice, 40% | 74 | Uitnodigende neus met veel hout, sherry en zacht fruit (perzik, banaan). Veel minder licht, fris en fruitig dan andere Bladnochs. De smaak is zacht, maar een stuk assertiever dan gebruikelijk. Veel turf (!) en rook aanwezig naast de toch wel heerlijke zoet belegen fruitige Lowland tonen. Echter ook wat leerachtig, wee en met een iets te droge houtsmaak in de lange maar weinig interessante afdronk. Smaakt geen moment als een Lowland en helaas een behoorlijk teleurstellende aanschaf. Ooit gestart op 83 punten (waarschijnlijk uit respect voor het label). | B |
| Bladnoch 10Y 40%, James Mac Arthur | 73 | Gescoord op Kruger veiling, maar het blijkt alweer geen typische Lowland (de derde Bladnoch miskoop op rij). Donkere kleur en veel sherrykarakter in de neus (Macallanachtig). Smaak is goed maar wel erg zoet en een overdreven houtsmaak (79). Bij herproeven gaat vooral de zeer matige balans van deze whisky en het overdadig sherrykarakter steeds meer storen. Kan niet in de schaduw staan van de frisse Jamex Mc Arthur cask strength 1991 botteling. | B |
| Bladnoch 1987-1998 (11Y), 43%, Signatory Oak Cask 40018. | 71 | Neus: malt, fruitig, verbrande heide. Smaak: licht prikkelend (bijna mousserend) en malty met veel turf, waar in de verte nog wat frisse fruitige lowland doorheen probeert te worstelen. Eerst wel lekker (77/78), maar de turf is voor mij zwaar over de top (heeft iets van een minder geslaagde Brora) en verpest deze normaal zo fris fruitige malty whisky behoorlijk. Balans is niet OK (vergelijk Lammerlaw & Signatory Ardmore). De smaak is wel lekker clean en daarom net een puntje interessanter dan de vorige Connaisseurs Choice miskoop. Afdronk is lang, glad en teerachtig. Met water duidelijk wat frisser, maar dan krijg je weer behoorlijk wat zeepsop in smaak en afdronk. Turf blijft overheersend. Gelukkig maar een klein flesje! Maar dat gaat al snel tegenstaan. Na een keer of vijf proeven afgezakt naar niet voor plezier categorie (en toch minder dan het CC flesje). | B |
| Bladnoch 1988-2000 (12Y); Signatory Oak Cask 42016; 43% | 71 | Eerste bij Gert op 21-2-2004. Wat mindere maar toch interessante Bladnoch. Neus is fris, subtiel, grassig en zoet. Smaak heeft veel graan (hooi), heide, malt, vanille en hout. Beetje kaal met een licht leerachtige bijsmaak (houtskool?). Kurkdroge afdronk met veel vanille. Water toevoegen is geen verbetering: er komt wat zeepsopsmaak bij (78). Bevalt bij volgende keren proeven steeds minder. Blinde dubbeltest met Johnny Walker Red Label verloopt dramatisch. Gewoon te kaal en niet in balans. Voorlopig maar geen Bladnoch meer kopen... | S |
| Bladnoch 14Y, 53.6%, Cadenhead's | 69 | 2e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Onplezierige leerachtige geur; droog en grassig. Onverdund niet te drinken. Met water wat frisser maart het blijft toch niet voor je plezier drinken. Afdronk plakkerig en erg droog. Een beetje een afgang na een prima Dewar's blended en veel minder dan de plezierige 12 jaar oude Cadenhead van 59.8%. | S |
| Blair Athol 1975, 27Y, 54.7%, Rare Malt | 87 | 5e op festivalzondag 2004. Meteen na de Auchroisk Rare Malt alweer zo'n elegante, belegen en fruitige neus. De smaak heeft duidelijk meer turf en minder citrusfruit. Met water nog fruitiger; prachtig in balans met malt, rook, vanille en turf. Ietsjes te droge afdronk, maar al met al weer een uitstekende Rare Malt. Veel hoger gewaardeerd dan op whiskyfestival 2003 (9e met 78 punten). | S |
| Blair Athol 1989-2002, Mystery sample uit de Cadenhead shop Campbeltown | 84 | Cadenhead shop Campbeltown was in goede bui en gaf 3 samples mee op 27 mei 2003. Neus is erg alcoholisch, maar ook heel fruitig en mellow malt geur. Smaak is enorm krachtig met veel bourbonvanille en fruit (vooral perzik). Water toevoegen is geen verbetering: wordt scherper en wat zeepsopachtig. Snel whisky erbij en het komt weer goed. Gaat een beetje richting Glenlivet. Genietwhisky. | S |
| Blair Athol 25Y, 58.8%, Chieftain's Choice | 84 | 2e op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003). Troebele lichtrode kleur. De neus is zoet, malty en heel fris voor zo'n oude whisky. Smaak is prachtig belegen (maar lijkt toch jonger dan 25Y), heerlijk vettig, vol en met veel substantie. Nog zoeter dan de Linkwood en veel lekkerder. De afdronk is helaas wat teleurstellend: te droog en niet in balans. | S |
| Blair Athol 1977, 22Y 43% (Signatory) | 82 | Neus: zoet, fruitig, geparfumeerd. Smaak heel apart: marmelade, gember?. Zeer zacht, boterig en vet in de mond. Lange gladde afdronk met veel vanille. Ietsjes zepig. Opmerkelijk fris voor zo'n oude whisky. Prima opening bij Gert (2/3/2002) | S |
| Blair Athol 1990, 14Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. | 82 | 17e op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi zoet, sherryhout, kersen, marmelade, waxy. Smaak is zacht, zoet, malty en fruitig. De houtsmaak is een beetje harsig en de afdronk iets te droog om bij de hoge punten te komen. Plezierige whisky, maar niet helemaal in balans. | S |
| Blair Athol 12Y 43% (Flora en fauna serie) | 81 | After dinner zwaar sherried whisky. Hout, verwarmend, bittere chocolade, karamel. Macallan / Glendronach karakter. Lekkerder dan Macallan 7 & 10Y. | B |
| Blairmhor 8Y | 61 | Mooie verpakking in koker, maar weinig smaak. Als dit je eerste malt is blijf je net zo lief blended of iets heel anders drinken. | S |
| Blanton's Single Barrel Kentucky Straight Bourbon, 46.5% (93 proof), No Age Statement, Barrel 111, Bottle 270, Bottled on July 14th 1995. | 82 | Krachtige Bourbon met naast de karakteristieke bourbon reuk & smaak een kruidig kaneelaroma. Veel hout, vanille en peperige kruidnagelsmaak. Mooie balans en zowaar een prettige afdronk zonder droge houtsmaak. In een tweede dubbeltest met Sazerac Rye de nipte winnaar. Deze Bourbon verveelt niet snel. | B |
| Bowmore 35Y, 44%, 1966-2001, Douglas Laing Old Malt Cask | 94 | Grandioze finale als 10e bij Michiel op 7-2-2003. Volkomen onherkenbaar als Bowmore of Islay whisky! Neus: bosbessen, plantaardig en zoet. Smaak is superzacht, filmend (oily), cassis, dennen, zeer weinig turf te proeven. Voor zo'n oude whisky nog opmerkelijk fris van smaak. Hout prettig aanwezig; overheerst totaal niet. De afdronk is zeer lang, zoet en filmend. Jammer genoeg is deze fles niet meer te vinden. | S |
| Bowmore 34Y, 43.3%, Peerless Collection, cask 1421, distilled 02.1968 and bottled 06.2002. | 92 | Supertasting Andre 29-10-2005. Fantastische extreem fruitige neus met veel bosbessen (cassis), lychee, citroen, vanille, dennennaalden. Smaak is superfruitig, malty, mentholfris en subtiel. De fruitsensatie blijft maar doorgaan en na een hele tijd komt er voorzichtig wat turf naar voren. De afdronk is nog steeds subtiel, zoet en fruitig maar heeft ook wat as. | S |
| Bowmore 21Y, Vintage 1973, 43% | 91 | Verjaardag Andre B. (14-1-2004). Neus: veelbelovende prachtige plantengeur, malt belegen, zilt. Smaak is zeer zacht met mild zeekarakter. Complex! Prachtige turfsmaak, maar niet overheersend. Vanille komt langzaam door, boterig, dropsmaak. Smaak heeft overeenkomst met MacPhail's Pure Islay Malt: kolengestookt?? De afdronk is zeer lang en perfect in balans. | S |
| Bowmore 15Y, 55.7%, Distilled 26-2-1990, Bottled 28-9-2005 from "barrel" number 260, 230 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 90 | 6e op festivalzondag 2005. Neus: turf, rook, planten, zeewier (zelfs iets jodium), keldergeur. Smaak is uitstekend: turf, rook, malt, planten, houtskool, marmelade. Met water wat zachter en creamier. Lange verwarmende afdronk met mooie balans tussen turf, hout en vanille. Een akelig complete Bowmore. Bij herproeven na de 2 opvolgende Dewar Rattray's op de masterclass blijft deze overeind als de beste van de reeks. | S |
| Bowmore 1970, 34Y, 56.6%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 24.09.1970 & Bottled 20.09.2005. Sherry butt # 4689, bottle 282 of 287. | 90 | 7e op Pot Still festival 2005. Neus: kruidig, turf, sherrywood, stalgeur (boerenkaas), honing, drop. Smaak: WOW… Krachtig sherryhout, turf, rook, honing. Planten en zeewier komen langzaam naar voren en blijven dan aanwezig. Het licht medicinale karakter combineert naar mijn smaak niet zo met de contant aanwezige kaasachtige smaak. In de ziltige afdronk vol turf is het hout nogal overheersend aanwezig. Strafpuntje voor de balans, maar een heel bijzondere versie van Bowmore. | S |
| Bowmore 25 Y | 90 | Geproefd na de rondleiding door Auchentoshan op 1 juni 2004. Veelbelovende neus: verrassend fris en nog steeds zeer fruitig, planten en zeer weinig turf. Smaak is zacht, subtiel en prachtig in balans. Toch lichte turfsmaak die het opneemt tegen de fruittonen (abrikoos, pruimen). Zachte verwarmende afdronk. | S |
| Bowmore 21 Y | 88 | Heerlijk zacht, belegen en perfect in balans. Op de Bowmore proefmiddag als 3e weer overduidelijk winnaar (mede door ontbreken van zeepsopsmaak). Derde keer proeven bij Gert op 15-3-2003: prachtig zee en plantaardige neus en smaak. Lekker zacht en zeepsopvrij. | S |
| Bowmore 16Y, 53.4%, Distilled 18-2-1989, Bottled 5-4-2005 from sherry cask number 1092, 262 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 87 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (14e). Het is weer de hoogste tijd voor wat pittigers na de reeks Speysiders en er blijkt zowaar een prachtige Bowmore te staan! Neus: turf, rook, zee, planten, zeewier (zelfs iets jodium), malt en hout. Onverdund al genieten van turf, rook en iets van houtskool. Het is niet bekend wat voor sherryvat het was, maar fino sherry licht voor de hand gezien het subtiele droge karakter. Water toevoegen maakt de smaak wat zachter, maar er lijkt nog meer turf los te komen. Zoet fruit, hout en malt blijven er wel goed doorheen komen. De lange afdronk is ook vol turf, hout en houtskool. Een prachtige en behoorlijk pittige Bowmore zonder een spoortje zeepsop. | S |
| Bowmore 12Y, 43% | 86 | Sensatie na de rondleiding door Bowmore distilleerderij in 2003: een 12Y zonder zeepsop! Neus is subtiel, rokerig en plantaardig. Zachte tintelende zoete smaak met veel heide, kruidigheid, turf & rook. Afdronk: lang, zilt en prettig droog. Zo goed kan het dus zijn! Meteen de overige gecontroleerd (o.a. 17Y & 15Y) en helaas: zeepsopsmaak alom. Misschien nog een paar jaartjes geduld hebben tot het badedas tijdperk voorbij is. Voorlopig maar proberen een grote fles 12Y zonder zeepsop te scoren! | S |
| Bowmore 36Y, 42%, Peerless Collection, cask 3311, distilled 05.196 and bottled 11.2002. | 86 | Bonusinbreng van Erik als 11e mystery guest op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Fantastische neus met veel bessen(cassis), malty, zoet en kruidig en een vleugje turf. Schept hoge verwachtingen voor de smaak (90+), die dan dus ietsjes tegenvalt: wel lekker zoet en fruitig met veel vanille en malt, maar gaandeweg komt er een wat bittere stroeve nasmaak opzetten. Kruidigheid en turf komt ook langzaam naar voren. De onplezierige bittere smaak zet door in de afdronk en dat kost in dit geval veel punten. | S |
| Bowmore 12Y, 1991-2003, 46%. Krüger whisky in commemmoration of the great Italian whisky collector Baffo | 84 | Mystery guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: turf, planten, zeewier. Mooie ziltige smaak met turf, vanille en clean bourbonwood. Mooie balans en prettige afdronk. Verdient een herkansing. | S |
| Bowmore 1991-2002, 10Y, 60.8% bourbon hogshead, Cadenhead's Bond Reserve. | 84 | Mystery guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: zee, turf, vanille, planten, alcohol. Blind geproefd direct herkenbaar als Bowmore (zeepsopje). De zeep wordt gelukkig ruimschoots overtroffen door de vanille en turf. Goed te drinken op cask strength, maar wel prikkelend en zeer krachtig. Mooie houtsmaak in de droge afdronk, die relatief weinig zee en turf bevat. Mooie cleane jonge Bowmore (81). Herkansing bij Jos op 16-4-2005 bevalt beter. Vind hem nu niet zo goed meer te drinken op cask strength en ook met water blijft de neus behoorlijk alcoholisch naast de turf, planten en cleane bourbonwood. Mooie rokerige turfsmaak en veel zoete vanille. Malty zonder zeepsop. Afdronk is prikkelend, clean en plantaardig met droge houtsmaak op het einde. | S |
| Bowmore The Vaults, 56% cask strength (2004 botteling) | 84 | Geproefd bij Loch Fyne shop Inverary op 1 juni 2004. Neus: zoet, plantaardig, creamy, turf, malt. Smaak is zachter dan verwacht op 56%: turf, jodium, planten, hout. Prachtig vol van smaak, filmend en botervet. Met water kruidiger en iets droger. De vette smaak verdwijnt en er komt wat meer bite. Zeer lange en prettige droge afdronk met veel hout. Nieuwe botteling van Bowmore zonder zeepsop en met meer sherrykarakter dan de 2002 botteling is een aangename verrassing voor het genietschap als mystery guest op 12 juni 2004. | B |
| Bowmore 1993-2004, 50%, Wilson and Morgan | 83 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005. Neus: turf, plantaardig karakter (zeewier), vanille, mooi hout, zoet (sherry?). Smaak: pittige jonge whisky, zoet en beetje gesausde houtsmaak. Prettige droge afdronk. | S |
| Bowmore 14Y, 59.6%, Distilled 15-7-1991, Bottled 28-9-2005 from sherry cask number 2054, 575 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 82 | 7e op festivalzondag 2005. Na de sublieme 15Y Bowmore op bourbonwood neust en smaakt dit toch wat minder. Neus: gedroogd fruit, chocolade, zee, sherrywood. Smaak is vettig, met veel materie. Niet helemaal in balans en een beetje rubberachtig. In de zoete afdronk komt wat zeepsop naar voren. | S |
| Bowmore 16Y, Distilled 1989 and bottled 2005. Limited Edition, 51.8% | 82 | Inzet Erik op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Neus: planten, zeewier, zilt, redelijk fris, maar ook een vleugje zeepsop. De smaak heeft mooi turf, zout, laurier, drop en is wat muf en feinty (leer, zeepsop). Afdronk is kruidig (laurier) en wat stroef. Niet geweldig in balans; ik heb liever de Vaults. | S |
| Bowmore Dusk 50% (Claret Bordeaux finish) | 82 | 7e na het eten bij Andre (29/12). Na een Springbank moet je dit eigenlijk niet doen. Zeer rode kleur en een neus van ether. Hij smaakt echter veel lekkerder dan hij ruikt. Na de zoete wijn smaak duidelijke turf, zee en zout smaak. Niet helemaal in balans en daarom duidelijk onder de Glenmorangie special wood finishes. Punten bevestigd op Bowmore proefmiddag als 7e. | S |
| Bowmore Vault, 56% cask strength | 82 | Geproefd bij Bowmore 2002. Neus: creamy, turf, malt. Smaak: zacht, plantaardig, peaty, licht zeepsop. Afdronk: zacht, filmend, teer, hout en kruiden. Vanwege nauwelijks zeep een interessante Bowmore. | S |
| Bowmore 1995 sherry cask (work in progress) | 81 | Geproefd bij Bowmore 2002. Nu al een heerlijke zoete sherried Islay whisky met veel potentie. Geen spoortje zeepsop! | S |
| Bowmore 21Y, Dun Bheagan 1980-2001 | 81 | 5e bij Jos op 20-4-2002. Ook onafhankelijke bottelaars kunnen dus de zeepsopsmaak hebben! Wat men vergeten is mee te nemen is het Islay karakter en de houtsmaak. Je gelooft niet dat dit een 21 jaar oude Islay is. Neus is fris, zacht en elegant. De smaak is zacht, malt, zepig. Geen jodium of zee te bekennen. De afdronk glad, fruitig en licht. Niet te vergelijken met de distilleerderij 21Y editie (75). In de herkansing bij Gert op 15-3-2003 na de distilleerderij 21Y bevalt deze whisky nu veel beter: nauwelijks irritant zeepsop en prettige fruitige smaak. Blijft wel minder dan de gewone 21Y. | S |
| Bowmore Cask strength (56%) | 81 | 4e bij Henk (24-6-2002). Zeer vergelijkbaar met de Bowmore Vault. Zeep duidelijk aanwezig, maar er is mee om te gaan. Prachtig plantaardig, heide, zee. Afdronk vol teer en zoete houtsmaak. | S |
| Bowmore Legend (2005 botteling), 40% | 80 | Huismalt van campingbar in Cornwall 2005. Met aarzeling genomen omdat het alternatief Famous Grouse of Bell's blended was, maar het bleek een enorme meevaller. Na de 12Y is ook de Legend nu in ere hersteld. Geen spoortje zeepsop meer en een mooie ruwe frisheid naast de turf en zeewiersmaak. De wat scherpe smaak is niet storend. Lekkere pittige en kruidige afdronk die iets te droog eindigt. | S |
| Bowmore 1989 bourbon cask (work in progress) | 79 | Geproefd bij Bowmore. Plezierige Islay whisky uit dit vat, maar nog wat scherp. Veel vanille, nauwelijks zeepsopsmaak. | S |
| Bowmore 1989, 11Y, 43%, The Ultimate, Cask 20956, Distilled 15-6-1989 & Bottled 29-1-2001, bottle 172. | 79 | Geproefd op de proefzolder van Wees en een flesje gekocht. Een Bowmore zonder zeepsop in bourbonvat gerijpt. Als 2e op Bowmore proefmiddag viel hij matig in de smaak (behalve bij mij). Wordt een beetje saai en clean als je eenmaal aan de turf gewend bent. Wel prettig drinken. | B |
| Bowmore 1992, 10Y, 43% The Ultimate, Cask 2216, Distilled 6-5-1992 & Bottled 11-9-2002, 397 bottles. | 79 | Geproefd bij Gert op 11-6-2005. Neus: medicinaal, fris, fruitig (citroen), turf en malt. Smaak is wat ruw maar lekker pittig met turf, jodium, rook, malt en clean bourbonwood. Afdronk is wat kaal en clean, droog en fruitig. Prettige drinkwhisky. | B |
| Bowmore 17Y | 78 | Eerste op Bowmore proefmiddag. De zeepsop is aanwezig, maar minder irritant dan in de 15Y. Subtiel, zacht en een mooie balans tussen sherry en Islay. Smaak is snel weg. | S |
| Bowmore 12Y, 43% | 76 | Robuuste Islay whisky met een aparte zepige bijsmaak, die niet iedereen kan waarderen. Bleek op Bowmore proefmiddag als 5e minder dan de 15Y. Het miniflesje uit de distilleerderij in 2003 is iets beter van kwaliteit maar zeker niet sopvrij terwijl de grote verpakking dit wel was (zie aparte entry). | B |
| Bowmore 1997, 8Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. | 76 | 19e op festivalvrijdag 2005. Neus: turf, zilt, licht medicinaal, liga's, lavendel, citrus. Smaak is wat bruut, kaal, onaf. Te jong gebotteld. Afdronk is droog en niet echt lekker. | S |
| Bowmore Darkest, 43% | 75 | De hoogst scorende Bowmore bij Jackson. De neus is veelbelovend en complex. Bij de smaak zet “zeepsop” al gauw in, maar er is toch heel veel meer te genieten. Extreem zacht, veel sherry en zoetig parfum, maar toch ook zout, zeewier en turf. Complex met zeer lange supergladde afdronk. Start op 81/82 punten; maar dan toch, bij vaker proeven weer ver omlaag door de zeep. Gelukkig fles weer kunnen verkopen. | S |
| Bowmore Legend (2000-2003 bottelings), 40% | 75 | 4e op Bowmore middag uit miniatuurtje. De zeepsop in neus en smaak overheerst het verder prettige Islay karakter. Scherper dan de 12 en 15Y (70). Bij latere tastings (o.a. bij Bowmore 2002 & bij Jos op 17-5-2003) is de zeepsmaak minder storend maar wel aanwezig. Maakt overall weinig indruk. | S |
| Bowmore Enigma 12Y, 40% | 74 | Geproefd op vliegveld Gatwick 24-11-2005. Neus: mooi planten, rook, turf, vrij zoet (sherryhout?). De smaak heeft een onvoorstelbare dosis as die alle subtiliteit overheerst. Over uit balans zijn gesproken…. Met een beetje water wordt de smaak iets zoeter (honing, vanille) en komen de planten en turf een beetje door de asbak heen. De afdronk heeft een duidelijke tabaksmaak met droog hout. Wat is dit nu weer voor een ontwikkeling? Is er eindelijk weer een mooie 12Y zonder zeepsop op de markt, krijgen we as als vervelende bijsmaak... Een whisky voor rokers?? Nogmaals geproefd op Heathrow op 2-12-2005 met vrijwel hetzelfde resultaat. Aan mij niet besteed... | S |
| Bowmore Dawn, 51.5%, Portwood finish | 73 | Geproefd bij Bowmore. Neus: vol, fruitig (overrijpe banaan). Smaak: eerst afstotend met heftig alcohol en zeepsop. Dan toch wel een mooie smaak erdoor heen. Afdronk: glad, filmend, kruidig, plantaardig en zeep. Ongeveer niveau Bowmore Darkest. | S |
| Bowmore 12Y, 1989-2001, 46%, "Whisky Galore" | 71 | 8e bij Jos op 17-5-2003. Neus is gesloten en erg licht na de Longrow. De smaak is droog en mooi plantaardig. Afdronk is glad met vanille, wordt uiteindelijk erg plakkerig. Hoewel er nauwelijks zeepsop in deze Bowmore zit vind ik hem toch niet echt lekker: balans is niet goed en hij blijft erg gesloten. De ter referentie neergezette Legend heeft een stuk meer pit en karakter. | S |
| Bowmore Mariner 15Y | 71 | Zeer zachte Islay, maar de karakteristieke Badedas Bowmore bijsmaak is hier wel extreem aanwezig. Staat heel snel tegen. Als 6e op de Bowmore proefmiddag wint hij toch nog van de Legend en de 12Y. Bij herproeven bij Bowmore 2002 en van een miniflesje 12Y en de Legend toch de score weer omgedraaid. | S |
| Bowmore 1984 bourbon cask (work in progress) | 65 | Geproefd bij Bowmore 2002. In dit vat is het prijs met een enorme zeepsopsmaak! De vatenman van Bowmore heeft geen idee waar we het over hebben. | S |
| Young Peaty Islay, distilled at Bowmore on 17-2-1999 and bottled march 2005, 61.5%, Royal Mile Whiskies. 322 bottles. | 58 | Neus: turf, zee, oplosmiddel, spirit. Smaak onverdund niet te trekken, heel scherp en spiritachtig. Met water erbij wat verbetering maar nog steeds niet lekker. Een bittere wrange houtsmaak gecombineerd met onaf product. Zware tegenvaller op 17-12-2005 na de toch ook niet geweldige McClelland. Snel vergeten! | S |
| Bowmore new make spirit (ca. 70%). | 20 | Dit is geen whisky maar vers distillaat voor het een vat in gaat. Geroken en iets geproefd bij Bowmore, Ardbeg & Laphroaig. Ondrinkbaar, maar interessant neuzen wegens nu al veel turf en plantaardigheid (en geen spoortje zeepsop). | S |
| Brackla: Royal Brackla 1978 14Y, 43% Signatory Vintage | 69 | Fruitig en bloemige geur. Onplezierig zoete & scherpe smaak; door ietsje turf niet bij de onvoldoendes (67). In de herkansing wat hoger gewaardeerd. Fruitige smaak en turf zijn echter niet in balans. Afdronk: vies en plakkerig. | S |
| Braes of Glenlivet: zie Braeval | |||
| Braeval: Braes of Glenlivet, 19Y, 1979, 58.1%, sherry butt, Signatory Vintage dumpy bottle | 84 | 11e en laatste bij Jos op 17-5-2003. Neus heeft veel sherry, hout en licht rook. De smaak is vrij scherp, maar heerlijk zoet. Met water wordt de whisky zachter en komen de fruitsmaken beter naar voren. Prettige lange afdronk met veel hout. | S |
| Braeval: Braes of Glenlivet 1979-1995, 60% (15Y Signatory) | 83 | Amberkleurig; zwaar sherryhout. Duidelijke Macallan / Glendronach associaties. Veel alcohol; houtnectar smaak. Wat water geeft troebele donkergele wis, die nu aanzienlijk lichter en zoeter smaakt. Afdronk extreem lang en iets te houtig naar mijn smaak. | S |
| Braeval 1996, 8Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. | 74 | 13e op festivalvrijdag 2005. Neus: pruimen, marmelade, leer, hout. Smaak: gedroogd fruit (tutti frutti), mooi kruidig, beetje turf, waxy. Smaak is niet mooi in balans en een beetje rommelig. Afdronk is onplezierig en erg droog. Geen geweldig sherryvat en nog wat ruw; vooral na de geslaagde 8Y Linkwood van dezelfde bottelaar. | S |
| Brechin: zie North Port | |||
| Brora 1970-2003, 32Y, 58.6%, Douglas Laing "Old & Rare" reeks | 93 | Sample van Michel. Neus is veelbelovend: mooie planten, zeewier, jodium, turf, as, malt, drop/laurier en kaas. Smaak is zeer krachtig (Islay!!) maar prachtig in balans. Het hout overheerst geen moment de andere smaken. Peper, kruidnagel, turf, zeewier, vanille en malt voeren een ware veldslag op het palet. De afdronk is prettig droog en vol herinnering aan de sensationele smaak en iets van zuurkool a la Ardbeg 1976 festival botteling. Met water erbij tot circa 40% troebeling en behoorlijk ander karakter: de neus wordt wat minder spannend (!!), maar er komen meer fruitgeuren naar voren (perzik/limoen). Het medicinale karakter in de smaak wordt ook minder maar de turf blijft overeind. Ik heb hem liever onverdund. | S |
| Brora 1972-2003, 31Y, 49.3%, Douglas Laing "Old & Rare" reeks, 231 bottles. | 93 | Geproefd met Michel op 14 juli 2005. Neus is veelbelovend: superkruidig, minder turf dan gebruikelijk bij Brora maar wel duidelijk aanwezig, droog a la Lagavulin, sherrywood en malt. Smaak is geweldig en heeft een prachtige balans. Wederom de associatie met Lagavulin Distillers Edition. Het hout overheerst geen moment en er is voldoende gelegenheid voor kruidnagel, turf, vanille, hout, malt en planten om de strijd met elkaar aan te gaan. De afdronk is enorm lang en intens en geen moment droog of bitter. | S |
| Brora 30Y, 56.3%, Super Premium Malt, 4th release 2005, 3000 bottles. American oak and European oak refill casks. | 93 | 5e & 9e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is zeer krachtig en maritiem: zee, jodium, turf, rook, leer. Ook de smaak is zeer krachtig: hout, kruiden (nootmuskaat, peper), turf, rook, zilt, licht medicinaal (minder dan je zou verwachten op basis van de neus). Puur genieten. Afdronk is zilt, rokerig, mooi droog en met veel hout. Water toevoegen heeft veel effect: de leerachtige geur verdwijnt en de zeebries wordt sterker. Citrusfruit komt sterk naar voren. De smaak blijft zinnenprikkelend en kruidig en wordt steeds zilter. De afdronk is minder droog, nog steeds zilt en iets zurig (zuurkool?). Tweede keer proeven na de Caol Ila 25Y maakt deze fantastische Brora nog meer indruk. De smaak heeft een enorme power in vergelijking met de toch ook niet geringe Caol Ila. | S |
| Brora 1972-2002, 29Y, 51%, Oak cask, Douglas Laing "Old & Rare" reeks | 92 | Tiende Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Grootse finale! Neus: mooie planten, jodium, zeewier (medicinaal), turf, drop (salmiak), anijs, malt en toch iets van sherryachtige zoetheid? Smaak is heftig Islay karakter, maar prachtig in balans. Zware neusverkoudheid laat goed scoren en afdronkomschrijving niet meer toe, maar in een vergelijkende test met een Very Old Ardbeg (!) & Port Ellen Portwood blijft deze whisky behoorlijk overeind. Punten bevestigd bij Andre op 11-7-2004. | S |
| Brora 1972-1997, 25Y, 40%, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice" | 90 | Achtste Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus is veelbelovend: mooi vol (sherryvat?), jodium, peaty, rook. Smaak stelt niet teleur: mooie volle Islay-achtige whisky! Subtiele combinatie van zachte zoetheid (vanille, malt, fruit) met ruig zee karakter (turf, zee, jodium). Afdronk is prachtig in balans. Een top Brora! Exact dezelfde score op supertasting Andre op 29-10-2005. | S |
| Brora 1981, 18Y 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 90 | 10e wis bij Andre (4-1-2003). Blind geproefd. Mooie neus met veel malt, turf, teer en wat jodium. Smaak is zeer krachtig en tegelijk fris! Malt, zee, planten. Mooie lange afdronk. Lijkt een synthese van Speyside met Islay (88). Tweede keer proeven bij Andre op 8-11-2003 bevalt stuk beter: in vergelijking met de 1982 Old Malt Cask is deze veel frisser: subtiel en toch met veel ruig Islay karakter. | S |
| Brora 1980-2003, 23Y, 49%, cask 824, Dun Bhegan | 89 | Super Wigman Tastung 2004. Geen notities gemaakt bij deze ronde. Deze Brora is in ieder geval heel anders dan gebruikelijk. Niet de heftige turfsmaak, maar juist een volle creamy malt. | S |
| Brora 1981-1999, 50%, Oak Cask, Lombard's "Jewels of the Highlands" reeks. | 89 | Eerste Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003 is meteen een kraker! Neus: vanille, zilt, kruidig, malt. Smaak komt zeer scherp binnen, maar is kruidig, jodiumachtig, subtiel en vettig. De kruidigheid ontwikkelt naar een peperig karakter a la Talisker in de afdronk. Toevoegen van water geeft iets verzachting, maar de verdovende afdronk blijft aanwezig. Iets overdadig (86). Wat later op de avond nog eens geproefd ter referentie met hoger scorende Brora's en toen opgewaardeerd. De verrassing van de avond! | S |
| Brora 22Y, 1981, 56.4%, Signatory cask strength series. Sherry butt 1561. Distilled 08.12.1981. Bottled 06.10.2004. | 88 | 12e op Pot Still festival 2004. Neus onverdund is zeer alcoholisch met veel turf, rook, malt en ook iets zilt. Smaak is rijk: malt, rook, turf, fruitig. Blijft enigszins gesloten. Met water wat subtieler; het zilte karakter uit de neus komt sterker naar voren. Lange verwarmende afdronk. Genietwhisky. | S |
| Brora 22Y, 50%, 1982-2004, Old Malt Cask, 644 bottles. | 88 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (8e). Na een reeks Speysiders behoefte aan wat meer pit en dat biedt deze botteling ook. Mooie rokerige neus met veel turf en kruiden. Smaak is ook rijk aan turf en rook, maar deze smaken blijven prachtig in balans met het hout en de malt. Licht medicinaal. Afdronk is vrij kruidig met een mooie houtsmaak. Een prima Brora! | S |
| Brora 1977, 21Y, 56.9% (Rare Malts selection) | 87 | 2e wis na het eten en nogmaals als afsluiting bij Andre op 29-12-2001. Zuivere Islay trekjes bij deze Highland! Connemara-achtige ervaring maar deze is veel rijker van smaak. turf, zout, zee, rook, kruidig, maar ook mellow en belegen malt door de turf heen. Zoete en leerachtige afdronk. Heel mooi! Punten exact bevestigd bij Andre als slotwhisky op 29-12-2001. Zelf fles gekocht in 2002. Dit is een van de weinige Rare Malts die goed op deze sterkte te drinken is. Als 9e Brora op de masterclass bij Andre op 8-11-2003 is dit geen verrassing meer, maar wel een van de betere. Nogmaals hoge punten als blind&guess bij Andre op 29-10-2005. | B |
| Brora 1981, 19Y, 43% Signatory Vintage, Sherry butt. | 87 | Highland met Islay kenmerken. Veel turf, rook en kruiden. Mooi in balans met de milde zacht zoete malt basis. Lange rokerige afdronk. Pure genietwhisky. | B |
| Brora 20Y, 58.1%, Rare Malts | 87 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (12e). Neus: turf, zilt, plantaardig. Smaak: heftige binnenkomst met medicinale trekjes, zee, zilt, verwarmend. Een genietwhisky op cask strength met volop peper en kruiden in de lange afdronk. | S |
| Brora 1977, 24Y, 56.1% (Rare Malts Selection) | 86 | Vierde en slotwhisky op Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: zee, malt, turf, rook en licht medicinaal. Smaak: meer turf & jodium dan de neus; toch ook wel zoet. Afdronk plezierig, niet te droog en heel lang. Iets minder dan de 21Y Rare Malts bij Andre. Niet teveel water bijdoen!! | S |
| Brora 1981, 19Y, 43% Signatory Vintage. Oak butt. | 86 | Geweldige neus: malt, zeewier, jodium, fruitig. Creamy smaak met verrassend veel vanille als tegenspel voor het zout. Prikkelend; op het mousserende af. Anijs nasmaak met turf. Overall zoet en fruit mooi in balans met zee; een avontuurlijke whisky. Toch heeft de 19Y sherrywood meer mijn voorkeur. | S |
| Brora 1981, 23Y, 53.7%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 08.12.1981 & Bottled 08.06.2005. Sherry butt # 1557. | 86 | 9e op Pot Still festival 2005 (84). Tweede keer als blind&guess bij Andre op 29-10-2005. Neus: perzik, mandarijn, laurier, kruidig, leer, zoet, malty, behoorlijk fris voor een sherryvat. Waar is de turf??? De smaak is wat gesloten en prikkelend. Veel minder turf dan gebruikelijk bij Brora. Met wat water komen krenten, peper, salmiak, noten en leer naar voren. Smaak blijft krachtig, maar is vrij snel weg en ook de iets te droge afdronk is vrij kort (hout, cashewnoten). | S |
| Brora 1981-2004, 23Y, 60.5%, Duncan Taylor | 86 | Geproefd met Michel op 14 juli 2005 uit miniatuurtje. Neus is zeer alcoholisch met veel turf, rook, malt en peper. Smaak is veel minder scherp dan verwacht op basis van de neus en licht medicinaal: hout, turf, planten, kruiden, drop. Mooie ziltige afdronk met hout, jodium en zilt. Met water is neus en smaak duidelijk subtieler, veel ziltiger en jodiumachtig. Met water duidelijk subtieler en licht zurig. Rook, salmiak en peper. Prettige zilte en medicinale afdronk met veel hout. | S |
| Brora 1982-2002, 50%, Lombard's Jewels of Scotland series | 86 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (13e). Neus: plantaardig, fruitig, zilt en veel minder peaty dan de voorafgaande Rare Malts. Smaak: zeer peperig, teer, rook, kruiden. Afdronk is kort, maar heel plezierig. Voor prijs/kwaliteit een betere keuze dan de Rare Malt. | S |
| Brora 1982-2002, 58.6%, 20Y, Oak Cask # 273, Signatory Vintage (dumpy bottle) | 86 | Tweede Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: zoet, bourbon, zwaar alcoholisch. Smaak onverdund veel te sterk: verdovend en complex. Toevoegen van ruim water geeft mooie opening: subtiele combinatie van malt, zilt, vanille en bourbonhout. Minder avontuurlijk dan de eerste van de avond en duidelijk meer gesloten. De afdronk is droog, zoet en aan de scherpe kant. | S |
| Brora 13Y 60.4% Cadenhead's | 85 | Klein slokje op de proefzolder van Wees; zeer bijzondere smaak met veel ontwikkeling. Zilt, turf, graan, bloemen. | S |
| Brora 1982-2001, 19Y, 50%, Sherry cask # 1653, Douglas Laing Old Malt Cask | 85 | Vierde Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: clean, plantaardig, vanille. Smaak is zilt, kruidig, vet, olieachtig, zilt en met veel vanille. Zeker na de Chieftain's lijkt dit meer een Bourbon dan een Sherryvat. De afdronk is een beetje kaal en licht bitter in vergelijking met de smaak. | S |
| Brora 20Y, 1982-2003, 50%, Douglas Laing | 85 | Geproefd in Whiskyshop Edinburgh op 31 mei 2003 na de zeer teleurstellende 30Y botteling. Dit is toch stukken beter! Neus: elegant, fris, veel bourbon. Smaak is eerst verrassend fruitig en pas later komt de turf naar voren. Toch veel minder peaty dan de meeste Brora's die ik tot nu toe heb gehad. Met wat water nog losser. Prettige lange en pittige afdronk. | S |
| Brora 1977 - 2003, 26Y, 54.9%, Douglas Laing Platinum (for Japanese market), 228 bottles | 84 | Sample van Michel in oktober 2005 twee keer geproefd. Neus onverdund is tamelijk gesloten, vol hout en alcoholisch. Smaak is verwarmend, kruidig, complex en alcoholisch. Beetje water toevoegen doet wonderen in de neus en laat turf en het medicinale karakter beter loskomen in de smaak. Neus: jodium, zuurkool, salmiak, leer, hout, zoete sherry. graan, citrus. De smaak blijft verwarmend, medicinaal en pittig. Een krachtige dram met mooie houtnectar in de smaak, kruidnagelen, beetje turf, rook. De droge afdronk heeft veel hout en aarde en begint clean. Na langere tijd komt er een wat onplezierige maggismaak die strafpunten kost. Nog meer water toevoegen (troebeling) geeft nog meer zoetheid in de smaak, die op een vreemde manier combineert met de wat muffe aarde. Niet een van de beste Brora's, en dat voor een platinum.... | S |
| Brora 1981-2002, 59.2%, 21Y, Refill sherry butt # 1421, Signatory "Straight from the cask" reeks | 84 | Vijfde Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: alcoholisch & gesloten. Smaak onverdund ook heftig alcoholisch met mooie zoete vanillesmaak. Met water mooie opening: wordt kruidiger (maar duidelijk minder kruidig dan de voorgaande Old Malt Cask) met een mooie zilte smaak; ook jodium en planten aanwezig. Afdronk is cleaner dan de Old Malt Cask en in lijn met de smaak (85). Blind geproefd op 29-10-2005 bij Andre wat lager gescoord wegens de enorme scherpte in onverdunde toestand (83). | S |
| Brora 1981-2003, 21Y, 46%, Signatory Unchillfiltered, Refill Sherry Butt # 1422 | 84 | Neus: uitnodigend, fruitig (citrus, perzik), malt, vanille. Smaak: prikkelend maar beslist niet scherp. Mooie ronde zilte en frisse smaak met veel malt, turf en vanille. Kruidiger dan de neus doet vermoeden. Afdronk: prettig droog en heel lichte teersmaak. Dit heeft veel van Caol Ila, m.u.v. de planten, maar schiet iets te kort in complexiteit. | B |
| Brora 1975-2001, 25Y, 43%, Oak cask, Provenance reeks | 83 | Zevende Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: zacht en malty. Smaak heeft veel malt, vanille, subtiele plantensmaak, zilt en mooie houtsmaak. Met water nog iets zachter; meer vanille. Afdronk is glad, neutraal (mooie balans tussen zout en zoet) en een beetje gronderig. | S |
| Brora 1982-2002, 40%, Gordon & Mcphail Connoisseur's Choice | 83 | Kopje op Gatwick airport december 2005. Neus: rook, drop, anijs, kruiden, kaneel, malt. Minder turf dan gebruikelijk. Smaak is zacht en heel toegankelijk: malt, ziltig, turf, peperig. Prettige afdronk met droge houtsmaak. Wat minder indrukwekkende Brora. | B |
| Brora 1983-2001, 52.9%, Oak cask # 40, Signatory "Silent Stills" reeks | 80 | Zesde Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: ruikt scherp en beetje kaal. Smaak onverdund erg scherp. Met water iets opener: vanille, malt, zilt. Ruwe droge afdronk. Ook bij herproeven blijft deze whisky hoekig en onaf. Zeer teleurstellend voor zo'n dure fles! | S |
| Brora 1982-2001, 46%, 19Y, Sherry Casks # 1189 & 1192, Chieftain's | 78 | Derde Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Prachtige donkerrode kleur. Neus: zwaar sherry, fruitig, planten en aarde. De smaak is vol, kruidenbitter, zilt en erg veel hout. Met wat water iets verbetering, maar de houtsmaak blijft de mooie jodium en kruidensmaak overheersen. De afdronk kost helaas strafpunten: toffee en maggismaak. Typisch voorbeeld van een te laat gebottelde whisky. | S |
| Brora 30Y, 1972-2003, 47.4%, The Whisky Shop botteling | 75 | 2 Brora fans ontmoeten elkaar toevallig in The Whisky Shop in Edinburgh op 31 mei 2003. Na enig aandringen gaat de eigen botteling van 30Y open (fles van 90 pond!). Neus: hout. Smaak: vooral hout, iets turf, malt en zware fruitigheid. Afdronk: hout. Een duidelijk voorbeeld van een whisky die ver over zijn top heen is gebotteld. Met wat water komt hij een beetje los, maar het blijft voor mij allemaal te overdadig met hout. De teleurgestelde manager maakt ter compensatie nog een 20Y oude Douglas Laing botteling open! | S |
| Brown-Forman: Old Forester Kentucky Straight Bourbon, 43% | 79 | Neus: toffee, kruidig, zoethout. Niet al te overdadige en prettige neus. Smaak is ook veel frisser en lichter dan gebruikelijk bij Bourbon. Veel vanille, fruitig, kruiden (rogge?). Blijft sappig in de afdronk en wordt geen moment plakkerig. Een prima Bourbon! | S |
| Bruichladdich 1968, 41.8% (work in progress) | 96 | Slotwhisky en hoogtepunt op de masterclass van Jim McEwan op 30 mei 2004. Wat een elegantie in de neus! Superfruitig (lychee, perzik), malt, vanille en hout. Ook de smaak is weer een enorme fruitsensatie, veel vanille en een heel klein beetje zilt op de achtergrond. Zeer krachtig voor een whisky van slechts 41.8%! De meest elegante en allerbeste Bruichladdich tot nu toe. | S |
| Bruichladdich 1970, 32Y, 44.2% | 94 | 9e op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: heerlijk zoet en veelbelovend; rijp fruit, licht rokerig, tabak. Overdonderende smaak met heel veel fruit, vanille. Zeer vol en wat olieachtig. Spoortjes rook en zilt proberen zich door het fruit te worstelen. Voor zo'n oude whisky nog bijzonder fris; het hout overheerst niet. De afdronk is zeer lang, zacht, fruitig en erg zoet. Uitstekende whisky (mag ook wel voor 180 euro)(89). Verrassende winnaar bij de Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in het warehouse van de Bruichladdich distilleerderij. Neus: perzik, zeer zacht en uitnodigend. Smaak: extreem zoet, zacht fruit, heerlijk filmend, totaal geen turf/rook. Subliem! Oily, rook en zilt van de eerste proefnotities vallen nu niet op. Afdronk als eerste keer. Overall: een feest! (92). Ontroerend moment als de enige nog levende stillman uit die periode wordt voorgesteld. Op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003 verder gepromoveerd. Na de zware aanslag op de fles van Andre zelf ook een exemplaar gekocht. Een van de kroonjuwelen van Bruichladdich. De 1970 handhaaft zijn positie in een dubbeltest met de 1973 op 29-9-2004 met Huub. | S |
| Bruichladdich 1973, 30Y, 40.2% | 92 | Het tweede kanon op de masterclass van Jim McEwan op 30 mei 2004. Bestaat uit circa 65% bourbonvat en 35% sherryvat gerijpte whisky. Neus is weer een ware fruitpotpourri. Ook de smaak is zeer zacht en prachtig fruitig (abrikoos, perzik) met veel vanille en hout. Fruitigheid blijft ook in de iets stroeve afdronk maar doorgaan. Superelegante whisky die de voorgaande Strathisla net iets overtreft. Puntje minder dan de 1970? De sherrysmaak is in dit geval niet echt een verbetering. Dubbeltest tegen de 1970 op 29-9-2004 met Huub: zelfs 2 puntjes verschil. De 1970 heeft wat meer pit en overall net iets perfecter. | S |
| Bruichladdich 8.26 Valinch, 1983, 19Y, 58.8%. Matured in oloroso sherry cask. Special botteling for Islay whisky festival 2002. | 90 | Geproefd in de week van release op Islay in de distilleerderij. Neus: sherry, kersen, belegen malt. Smaak: houtnectar, zacht fruit (kersen, perzik) en licht turf. Hele mooie lange afdronk met veel hout en extra vanille. Niets mis mee, maar te duur om aan te schaffen voor 65 pond per 0.5L (en achteraf spijt natuurlijk). | S |
| Bruichladdich Valinch Babe, 14Y, 59.9%. Distilled 24th August 1988 and filled in Sherry Wood cask # 930. Matured at the distillery and bottled at the Islay whisky festival on May 25th 2003. | 89 | Fles zelf gevuld uit het vat op Islay festival 2003 en een heel klein slokje kunnen proeven. Een heerlijk open whisky met zoete nectarsmaak. Prima te drinken op cask strength! Later beter scoren (91). Flesje gaat open op 26 september 2003 (HOD avond 9). Neus is heerlijk zoet; gebrande suiker, sherry, leer. Smaak is overdonderend zoet, zeer krachtig. Met water wat fruitiger, maar ook scherper. Heerlijke lange verwarmende en zoete afdronk. Na regelmatig herproeven t.o.v. anderen uit de top verwijderd. | B |
| Bruichladdich 1966, 37Y, 40.5%, Peerless Collection | 88 | 9e op Pot Still festival 2003. Neus: extreem zoet en fruitig, uitnodigend, sterke associatie met de 1970 distilleerderij versie. Smaak is ook zeer zoet (perzik, honing), iets scherp, licht rokerig, droog hout. Waar is de karakteristieke lichte ziltigheid? De nasmaak wordt langzaam wat bitterder. De afdronk is droog, bitter en (eindelijk) licht zilt. | S |
| Bruichladdich "Big Brother", The Whisky of Mass Distinction, 46%. Limited edition. | 87 | Geproefd op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus uit plastic is al heel plezierig: hout, vanille, malt. Smaak is ook weer een uitstekende elegante combinatie van zilt, vanille, hout en malt. Mooi rokerig en veel fruit in de afdronk. Misschien wel de beste uit de reeks speciale edities in de distilleerderij winkel. Ook deze dus maar aangeschaft. Exclusively bottled for visitors to bruichladdich.com (86). Geopend maart 2005 HOD12. Bevalt nu nog beter! De zilte frisheid in de neus is fenomenaal en ook de smaak volledig in balans. | B |
| Bruichladdich 1986, 54%, Scott's selection | 87 | 7e op festival 2001. Eindelijk een goede Scott's! Een bedrieglijk lichte neus met een zeer apart accent (gerookt zeewier?). De smaak komt echter als een krachtige Islay binnen: malt, turf, zee, rook en alles prachtig in balans. Een ontdekking en de eerste doorbraak van Bruichladdich in de hogere punten. | S |
| Bruichladdich Cairdean "Family", 14Y, 46%. Distilled at 14-4-1989 and matured at the distillery in a refill sherry cask. Bottle 1798/2000. | 87 | Geproefd op Islay festival 2004 bij Bruichladdich in plastic. De volle neus heeft veel sherry karakter, belegenheid en veel zoete fruitigheid. Mooie volle sherryhoutsmaak, malt, vanille, amandel en licht zilt. Heel plezierig en zeer toegankelijk. Afdronk is lang en plezierig, fruitig en filmend met iets van bittere chocolade. Exclusively bottled for visitors to distilleerderij and bruichladdich.com. Mystery guest bij Huub op 30-10-2004 en blind geproefd gelukkig dezelfde score gegeven (85). Daarna in een dubbeltest met Andre's Bruichladdich 17Y inzet nog een puntje verhoogd. Eigen fles geopend februari 2005 met Eric & Bert: weer een puntje hoger. | B |
| Bruichladdich 1970-2001, 30Y, 52.7%, cask 4776, Signatory | 86 | Super Wigman Tastung 2004. Neus: fruitig, hout, leer. Smaak onverdund erg alcoholisch en duidelijk minder dan de nu al klassieke distilleerderij editie. Met wat water is de scherpte weg en komt een mooie ziltige smaak naar voren. De fruitsensatie van de owner's 1970 zit hier ook wel in verstopt, maar komt veel minder mooi uit de verf. Mooie droge afdronk. Een prachtwhisky die de pech heeft door zijn jaartal met een topper te moeten wedijveren. | S |
| Bruichladdich 1990-2005, 56.5%, Scott's Selection | 86 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (17e). Neus: zilt en zoet, hooi, stro, honing, vanille, malt. Smaak is het bekende samenspel tussen zout en zoet, zee en land, licht turf en malt. Met water toevoegen komt de malt beter naar voren; relatief weinig fruit t.o.v. de distilleerderij versie. Mooie complexe en prikkelende smaak. Plezierige drinkwhisky met uitstekende licht droge afdronk. Beter dan de 15Y van de distilleerderij! | S |
| Bruichladdich 20Y, 46% (100% bourbon; de nieuwe 2001 botteling van de distillery) | 86 | Geproefd in distilleerderij na de 15Y. Neus: zacht, fris, elegant. Smaak belegen malt met veel vanille. Zeer weinig turf. Afdronk is glad en zoet. Minder dan de 15Y! (84). Bij de hernieuwde kennismaking augustus 2003 is het oordeel duidelijk positiever; vooral met een scheutje water komt deze whisky prachtig los : heerlijke frisse en fruitige neus (abrikoos, citrus), maar ook belegen met veel malt en honing. De smaak is zacht, malty, honingzoet en prachtig in balans. Langzaam komt in de nasmaak en afdronk een prikkelende ziltigheid naar voren die zo lang blijft hangen dat het karakter bij de volgende slok heel anders is dan bij de eerste: een zilte eilandwhisky. Zeer toegankelijk en fris voor een 20 jaar oude whisky! Je kan dit eigenlijk altijd drinken zonder dat het verveelt. | B |
| Bruichladdich Valinch "Harvey Hall", 19Y, 53.3%. Distilled 16th February 1984 and filled in Bourbon cask #12. Matured at the distillery and bottled at the Islay whisky festival on opening of botteling line May 25th 2003. | 86 | Het blijft feest bij Bruichladdich. Niet gekocht maar wel klein slokje kunnen proeven. Geen notities gemaakt dus achteraf lastig te scoren. Krachtige bourbon whisky. Ik heb toch duidelijk voorkeur voor de sherrywood, maar deze is waarschijnlijk wel mooier dan de "standaard" 1984 en de 17Y. | S |
| Bruichladdich "The Lord Robertson of Port Ellen Valinch", 54.8%, Refill Sherry Cask #1009. Distilled at 14-4-1989 and matured at the distillery and bottled at the Islay whisky festival on May 30th 2004. Bottle 182/390. | 85 | Geproefd en gekocht op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus uit plastic niet goed te doen, maar duidelijk veel milder dan Babe 2. Smaak is mooi zilt en vanille. Mooie neutrale balans tussen malt en hout. Weinig sherrykarakter? Fruit komt later naar voren. Droge en prettige afdronk. Flesje gekocht; heeft mogelijk nog groeipotentie als ik hem in glas kan proeven. | B |
| Bruichladdich 1984. 46%, oak cask (circa 20% oloroso, 20% fino sherry & 60% bourbon vaten) | 85 | Achtste op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Deze is wat complexer dan de XVII in zowel neus als smaak. De afdronk is lang en plezierig. Bij wat water toevoegen komt er ook wat rook en turf vrij. Zeer plezierig! | S |
| Bruichladdich 12Y, 56.8%, Dewar Rattray, Scottish Oak | 84 | 15e op festivalzondag 2004 en 8e op Dewar Rattray masterclass. Scottish oak is in dit geval een refill sherry. Mooie ziltige neus met veel malt en vanille. Smaak is wat gesloten: zilt, vanille, kruidig. Met water wordt de neus duidelijk fruitiger en plantaardiger. De redelijk complexe smaak heeft iets meer heidekarakter. De charme van dit merk blijft toch de voortdurende strijd tussen zoet en zout. Afdronk is mooi droog, pittig kruidig en misschien zelfs een tikje medicinaal (kan ook nog van de voorgaande Highland Park komen). | S |
| Bruichladdich 15Y, 46% (85% bourbon, 15% sherry; de nieuwe 2001 botteling van de distillery) | 84 | Geproefd in distilleerderij mei 2002. Neus veelbelovend; zoete belegen malt met sherry. Smaak als verwacht zoet, malt, vanille, sherry maar nu komt licht turf duidelijk naar voren. Prachtige balans. Afdronk is lang en zoet (85). Op 30 mei 2004 een 0.2 flesje gekocht. Smaakt minder sherryachtig dan in herinnering. In tegenstelling tot 2002 nu mooie opening met beetje water: bloemen, heide, sherry, zilt, vanille en fruit in de neus. Smaak is zilt, fruitig en licht rokerig. Mooi vanille en fruit in de afdronk (83). Derde keer proeven bij thuiskomst: 84. | B |
| Bruichladdich 17Y, 55,5%, Cadenhead. Oak cask. Bourbon hogshead 1986-2004 | 84 | Genietschapsbijeenkomst 30-10-2004. Onverdund erg scherp, gesloten en te alcoholisch. Deze keelbrander opent echter fantastisch bij verdunning met water tot circa 40%. Neus: vanille, malt, perzik, rook en ziltig. De smaak is zeer zilt met veel vanille en fruitigheid (citrus, perzik). Prettige zoete en droge afdronk. In een kleine dubbeltest voor de punten is de sherrywood Cairdean duidelijk lekkerder. | S |
| Bruichladdich 1986, 16Y, 55.6%, Cadenhead's | 84 | 7e op festivalvrijdag 2005. Neus: vanille, zilt en zee. Smaak onverdund is erg stroef; wel typisch Bruichladdich. Met water veel toegankelijker. Mooie zilte smaak naast de zoete malt met citrusfruit en vanille. Afdronk tamelijk droog. | S |
| Bruichladdich 20Y, second edition "Flirtation" | 84 | Finish in wijnvaten. 1e op Pot Still festival 2004 ("secret sample"). Geweldige superfruitige en zoete subtiele neus. Fruitig (citrus, banaan), zilt, floraal en vanille. Smaak is prikkelend, fris fruitig, zilt en heerlijk zoet (honing). Doet sterk aan portfinish denken. De zoetigheid overheerst de zilte bourbonwoodsmaak behoorlijk. De afdronk is zilt, wat plakkerig en droog. De matige finale kost strafpunten. Herkansing bij Jos op 16-4-2005 geeft vergelijkbare smaaknotities en 1 punt hogere score. | S |
| Bruichladdich Full Strength 1989, 13Y, (2003 botteling), 57.1% | 84 | 3e op Pot Still festival 2003. Neus: zwaar alcoholisch, rokerig, zoet. Smaak: gesloten, spirity, zout, boenwas (78). Met flink water erbij prachtige opening: zeer zoete geur (banaan, perzik, honing), hooi, zilt. Smaak is verwarmend met veel fruit en zilt. Vooral hout in de prettige droge afdronk (83/84). Deelfles gekocht November 2003: zelfde notities maar hij blijft wat spiritachtig smaken na verdunning. Wel een heerlijke grijpwhisky; de deelfles is snel soldaat gemaakt! | B |
| Bruichladdich Links. 14Y, 46%. The 16th Hole Augusta. | 84 | Geproefd in masterclass Mc.Ewan en gekocht bij Bruichladdich op 30 mei 2004. Neus is mooi fruitig (peer, lychee), bloemig, malt, zilt en vanille. Smaak is prachtig in balans: zoet en zilt houden elkaar in evenwicht. Licht turf, oily, vanille, malt. Een zachte en vrij zoete afdronk. Na de Port Charlotte viel de turf niet zo op, maar thuis in de dubbeltest met de 15Y wel. | B |
| Bruichladdich Cadenhead 1986-2000, 57.9%, Bourbon hogshead | 83 | Mystery guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: malty en fruitig (perzik). Smaak heeft veel hout (eiken), vanille, malt. Filmend mondgevoel en een beetje saai. Afdronk: prettig & neutraal. Mooi maar niet veel bijzonders te beleven. | S |
| Bruichladdich Links. 14Y, 46%. The Old Course St. Andrews. | 83 | Bar White Hart hotel Port Ellen 28 mei 2004. Neus is fruitig, zilt en licht rokerig. Smaak is oily, rokerig, licht turf en plantaardig. Prettige droge afdronk. Fles blijkt uitverkocht, maar er is alweer een nieuwe Links uit. | S |
| Bruichladdich XVII (2002 botteling), 46% | 83 | Zevende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is licht zilt, maar ook zoet en zeer malty en met veel hout. De smaak is ongeveer wat ik me herinner van de 20 jaar oude; lekker zoet met veel vanille en mooi in balans. Licht fruitig en nauwelijks turf te bekennen. De afdronk is lang en eikenhoutachtig (83). Verificatie gewenst na upgrade van de 20Y! Verificatie als 2e op Pot Still Festival 2003: duidelijk meer belegen dan de 12Y, malty, zoet, iets scherp. Met water fruitiger en nog zoeter, maar wordt wel dun. Toch minder dan de 20Y. Prettige droge houtafdronk. | S |
| Bruichladdich 3D, "The Peat Proposal", 46% | 82 | Neus: turf, vanille, zilte zeegeur, leer, boenwas, citrus. Smaak: veel turf!, zilt, prikkelend alcoholisch en licht spiritkarakter. De turf blijft getemd en in balans met vanille, hout en fruittonen. Lekkere zoete en iets droge afdronk met veel hout en nasmaak van mandarijnen. Redelijk geslaagd experiment, met een wat oudere heavy peated Port Charlotte component er in zal het resultaat nog beter worden. | S |
| Bruichladdich 10Y (2001 botteling in brede koker), 46% | 81 | Klein slokje geproefd in winkel Wervershoof. Prettige milde zeewhisky; duidelijk beter dan de vorige 10Y editie. Herwaardering op Bruichladdich open dag op 25 mei 2003. Heerlijke frisse ziltige whisky, mooi in balans en uitstekende combinatie met de verse oesters uit Loch Indaal. Veel frisser en mooier dan in herinnering. Prima prijs/kwaliteit verhouding (80). Nog een puntje erbij op Bruichladdich dag 2004; wederom met oesters, schitterend weer en uitstekende sfeer. | S |
| Bruichladdich 12Y (2003 botteling), 46% | 81 | 1e op Pot Still festival 2003. Frisse fruitige en duidelijk zilte neus. Smaak doet sterk aan de 10Y denken; zout, fruitig. Nasmaak en afdronk vrij droog. Veel hout in de afdronk en zilte smaak. Als mystery guest bij Andre op 8-11-2003 slechts 79 punten. | S |
| Bruichladdich Valinch Babe 2, 1990, 55.2%, Sherry Wood cask #3666. | 81 | Geproefd op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus (uit plastic): muf, sherry, ruw spirity. Smaak is verwarmend zilt en erg ruw. Met water niet veel verbetering. Wat een verschil met de vorige Babe editie! Niet kopen dus ondanks verzamelwaarde. | S |
| Bruichladdich 10Y, 1991, 56%, Cadenhead's | 79 | Geproefd (7e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: ziltig, fris, vanille. Door cask strength scherpe binnenkomst; zout, vanille, alcohol. Wat water toevoegen maakt het allemaal wat frisser. Plezierige whisky, maar duidelijk minder dan de unchillfiltered distilleerderij botteling die wat vetter van smaak is en beter in balans. | S |
| Bruichladdich "Sinnsear", 1988, 50%. Limited edition. | 78 | Geproefd op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus: malt, zilt, beetje kaal. Smaak is wat spiritachtig, droog, ruw. Ook in de afdronk weinig te beleven. Doet en beetje denken aan Bruichladdich "oude stijl". Exclusively bottled for visitors to bruichladdich.com. | S |
| Bruichladdich 10Y (blue label) | 76 | Opvallend milde Islay, maar minder allround dan Bunnahabhain. Deze botteling was de oorzaak dat ik Bruichladdich veel te lang heb genegeerd. De nieuwe 10Y onder regime van McEwan is een stuk beter. | B |
| Bruichladdich 15Y (green label) | 75 | Bittere teleurstelling in vergelijkende blindtest met 10Y en Bunnahabhain 12Y. Olieachtige smaak en scherpte verpest veel van de toch al niet plezierige houtsmaak. Wat een verschil met de uitstekende 15Y onder regime van Mc. Ewan! | S |
| Bruichladdich: Port Charlotte 3Y, 68.2%, cask 1 (work in progress) | 73 | Geproefd op 30 mei 2004 als grapje in masterclass Jim Mc. Ewan, die reuze trots is op het eerste distillaat onder zijn management dat whisky mag heten. Dit wordt een zwaar peaty (40 ppm) editie. Neus is vol turf, rook, vanille, bourbonhout en wat spirity. Smaak is suikerzoet, zilt en zwaar peaty. Dit is veelbelovend spul! Mooi plantaardig en veel minder droog dan Lagavulin. Afdronk is nog ruw, onaf, droog en kaal. Nasmaak na enige tijd wat onplezierig. Nog een jaartje of 8 geduld. | S |
| Bruichladdich 9Y; James Mc. Arthur | 72 | Neus: fruitig maar niet fris, lijmig en malty. Smaak is zacht met licht turf maar erg plakkerig. Bourbonzoetheid en wat saaie goedkope smaak. Tot dan 74 punten maar de afdronk is een drama: iets zilt, droog en vooral veel lijm. Niet voor plezier categorie. In de herkansing viel de afdronk weer wat mee. | S |
| Buffalo Trace, 45%, Kentucky Straight Bourbon Old Style Sour Mash Whisky | 80 | 7e op festivalzondag 2004. Neus: typische bourbon zoetheid maar ook lekker kruidig. Smaak hakt er stevig in: hout, vanille, pittig kruidig. Doet denken aan Wild Turkey. Afdronk is erg zoet en nogal plakkerig. Overall een prima Bourbon met een waardering tussen Maker's Mark en Wild Turkey Rare Breed. | S |
| Bunnahabhain 1966, 35Y, 46.1%. Distilled on May 16th and matured in sherry cask 4379. Bottled on 19-3-2002 on cask strength. Limited edition of 401 bottles. | 92 | Geproefd in White Hart Hotel in Port Ellen voor het bezoek aan de maltings. Heerlijk zoete neus met erg veel hout. In de smaak valt het hout als eerste op, net niet te overheersend met een prachtige honingzoete smaak. Lichte tabaksmaak. Prettig droge afdronk waarbij opvalt dat het hout totaal niet overheerst. Met wat water gebeurd er weinig met de neus, maar de smaak komt prachtig los: tabak maakt plaats voor zoet fruit. Perfecte balans. Mag naast een Macallan Gran Reserva staan! | S |
| Bunnahabhain 1967, 40.5%, Prenzlow collection. | 90 | 19e op festivalzaterdag 2004! Neus lijkt een topper aan te kondigen! Belegen en heel elegant met veel hout, perzik en ander fruit. De smaak doet erg aan de 1966 owners botteling herinneren, maar is iets minder subtiel met veel fruitig sherryhout karakter (kersen, perzik). De heerlijke lange afdronk wordt uiteindelijk iets bitter en is net te droog om in de top te komen. | S |
| Bunnahabhain 1969, 30Y, 40.1%, Scott's Selection. | 88 | Inzet Gert op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003 na de Auld Acquaintance. Duidelijk een veel lichtere whisky. Neus vol vanille, belegen, ziltig. Zacht, elegant en vol karakter. Mooie houtsmaak met beetje rook en veel vanille. Mooie droge afdronk. Deze drink ik toch liever dan de Auld Acquaintance botteling. | B |
| Bunnahabhain Auld Acquaintance 34Y, 1968-2002, 43.8% Limited Hogmanay Edition. | 88 | Aankoop bij bezoek aan distillery mei 2003. Geopend op 26 september 2003 (HOD proefavond 9). Neus: veelbelovend! Heerlijk vol en zoet, veel hout, sherry en overrijp zoet fruit. Smaak: krachtig, zoet, filmend, abrikoos, chocolade, veel overheersend hout. Afdronk: lang, verwarmend, glad, stroperig. Hout blijft ook in afdronk allesbepalend (beetje vergelijkbaar met de nasmaak na een USA Bourbon). Er gebeurt gewoon te weinig om de aankoopprijs van 100 pond te rechtvaardigen. Teleurstellend t.o.v. de 1966 en helaas de "verliezer" van de avond. Tweede keer proeven met Huub identieke score (84). De neus is als een topper, de smaak valt dan gewoon een beetje tegen. Derde keer als opening van genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003 iets hoger gewaardeerd (86). Bij volgende keren proeven in isolement weer iets gestegen. Langzaam ontdek je het licht zilte karakter door het hout heen. Wordt steeds meer genietwhisky en eindigt uiteindelijk op 88. Februari 2005 weer eens blind geproefd bij Michel: 85. | B |
| Bunnahabhain 1966, sherry cask, cask strength, Murray McDavid Mission series | 87 | Geproefd op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich distilleerderij. Neus: heftig sherry, hout, zacht fruit, boenwas, beetje ranzig. Smaak: veel frisser dan de neus! Hout, kaneel, heel veel sherry. Overdadig hout in de afdronk. In de blindtest door bijna iedereen voor een Macallan uitgemaakt tot groot genoegen van McEwan. Deze geweldige whisky was de minste van de vijf in de masterclass!! | S |
| Bunnahabhain 1984-2003, 57.5%, Scott's Selection. | 87 | Inzet Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 na de Highland Park. Neus is vettig, bloemengeur, vanille en licht ziltig. Fris en vol karakter. Mooie krachtige smaak; na de eerste alcoholprikkel al snel zacht en vettig. Mooi boterige malt, vanille, aarde, zilt. Mooie droge afdronk; goed in balans en met een licht bittertje. | B |
| Bunnahabhain 1979-1996, 17Y, 57.2% Sherry butt 5109. Signatory Dumpy Bottle. | 86 | Staartje opgemaakt bij vakantievoorbereiding met Andre 10-2-2003. Neus: sherry, rook, planten. Smaak: zwaar sherry, kruidnagel, postelastiekjes, licht rokerig. Met wat water grote verbetering: neus wordt fruitiger met iets van kaneel. De elastieksmaak verdwijnt en de malt komt nu meer door de sherry heen. Zeer weinig turf! De afdronk is uitstekend, lang en coating. | S |
| Bunnahabhain 1981, 22Y, Work in progress straight from the cask | 82 | Buitenkansje tijdens bezoek aan Bunnahabhain op 26 mei 2003: voor een DVD project werd de manager geïnterviewd in o.a. het warehouse. Een sample uit een refill sherry cask uit 1981 (22Y) werd getest. Neus: heerlijk zoet en honingachtig. Onverdund prima te drinken! Smaak is verwarmend, boterig en honingzoet. Verder weinig ontwikkeling. Lange gladde afdronk. | S |
| Bunnahabhain 1988-1998 The Macphail's Collection | 82 | 3e wis na het eten bij Andre (29/12). Leuk na een Brora omdat deze Islay juist bijna nul zee en turf karakteristieken heeft. Lucht en smaak van boter en honing. In de afdronk ietsje ziltig. Zeer zacht en iets plezieriger dan de officiële botteling. | S |
| Bunnahabhain 1989, 15Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. | 82 | 18e op festivalvrijdag 2005. Neus: subtiel, licht zilt, citrusfruit, boterig, vanille, malt. De frisheid is een verademing na de reeks voorafgaande sherryvaten. Smaak: zacht, malty, fruitig (nu meer banaan dan citrus), licht zilt en wat olieachtig. Mooie zoete afdronk die langzaam in een prettig bittere nasmaak overgaat. Typisch Bunnahabhain; de 12Y distilleerderij botteling is een stuk goedkoper voor prijs/kwaliteit verhouding. | S |
| Bunnahabhain Moine, 7Y, Islay festival botteling 2004 | 82 | Super Wigman Tastung 2004. Leuke rariteit, maar alweer een waar ik nauwelijks aan toe kwam. Slechts klein slokje geproefd. Erg jong, spirity en veel meer turf dan gebruikelijk bij Bunnahabhain ("zij kunnen het nu ook…"). De whisky is natuurlijk prima, maar Bunnahabhain was juist altijd die milde Islay whisky. Dit blijft nog ver van het niveau van de 3 grote Islay zuidkust whisky's. Zit de wereld hier nu op te wachten? . | B |
| Bunnahabhain 12Y | 81 | Milde Islay whisky met hoog allround karakter. Mist de diepgang en flair van de grote namen maar is een prima genietbaar product voor alle tijdstippen. Volgens de distilleerderij manager is de gemiddelde leeftijd momenteel (2003) 14Y (80). November 2004 half flesje aangeschaft. Neus: subtiel, honing, boter, malt. Smaak: zacht, malty, fruitig (perzik, banaan), licht zilt en olieachtig. Afdronk: de honingzoete malt verandert langzaam in een prettig bittere nasmaak. | S |
| Bunnahabhain 1979-2003, 24Y, 45.7%, Cadenhead's | 81 | 7e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is opvallend neutraal; er springt geen geur echt uit. Smaak is prikkelend, boterig en licht bitter. De afdronk wordt overheerst door zwavel; kost strafpunten. Water toevoegen geeft verbetering. Heeft lange tijd nodig om te openen! Geur wordt fruitiger en smaak meer honingachtig (bittertje blijft er ook in). Zwavel in de afdronk wordt minder storend. | S |
| Bunnahabhain 1978, 27Y, 54.9%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 30.03.1978 & Bottled 27.05.2005. cask # 2541, bottle 327 of 489. | 79 | 10e op Pot Still festival 2005. Neus: boterig, malty, spiritus, graan. Smaak onverdund is vettig, malty en kaal. Water toevoegen geeft wat opening van zaken: meer fruit, malt en vanille in de neus. Smaak blijft vettig en malty, maar heeft nu duidelijk zwavel. De droge afdronk met noten en hout is eigenlijk wat saai. Ik vind dit minder lekker dan de 12Y distilleerderij botteling; over prijs/kwaliteit gesproken.... | S |
| Bunnahabhain 20Y, 1979, 46% Murray Mc. David (Bourbon cask) | 79 | 9e bij Andre (29-12-2001). Neus plezierig zacht en boterig. Smaak scherp; lijkt jonger dan 20 jaar, zee, vanille. Droge afdronk. Complex! | S |
| Bunnahabhain, 1988-2002, 14Y, 43%, Chieftain's Sherry Finish, cask# 9038 | 79 | 10e bij Huub op 13-9-2003. Neus: vettig, rook, vanille, banaan. Smaak: boterig, vanille, zilt. Waar is de sherry? Iets minder lekker dan de distilleerderij botteling. | S |
| Burn of Speyside 6Y, distilled 1996, 46% ("from refill bourbon barrels"). Bevat Balvenie & Glenfiddich (handmatig doorgekrast op label in latere edities), | 78 | Mystery guest bij Gert op 21-2-2004. Neus: zeer fruitig (citrus), bloemen, veel malt en fris. Smaak is licht prikkelend op de tong, fruitig, graan en een beetje turf. Afdronk is droog en fris met mooie houtsmaak. Blind geproefd dacht ik aan een Lowland. Deze whisky bevalt een stuk beter dan het broertje gerijpt op refill sherry hogshead! | S |
| Burn of Speyside 6Y, distilled 1996, 46% ("from refill sherry hogshead"). Bevat Balvenie & Glenfiddich (handmatig doorgekrast op label in latere edities), | 68 | Neus: fruitig (perzik, citrus), malty, licht rokerig maar niet echt fris (velpon). Smaak is zacht en fruitig met licht turf. Weinig ontwikkeling en korte zoete plakkerige afdronk. Gewoon iets te jong (72)? Bij tweede keer proeven nog minder interessant en een onprettige nasmaak. Gert neemt een blind sample mee als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003; identieke score. | S |
| Bushmills 16Y Triple Wood (Irish Whiskey) | 84 | 8e wis op festival 2000. Revanche van de Ieren met deze lekker houtige en belegen whiskey. Sherry, koffie, toffee, vanille (bourbon) en noten en fluweelzacht. Totaal geen turf of rook. Sterk houtige afdronk. Een wereld van verschil met de 10Y. Pas bij aanschaf van de fles ontdekt dat het een triple wood is (eerst bourbonvat, dan sherryvat, finish met portvat). 2e in 2004: minder zacht dan verwacht. Heerlijke zoete smaak, maar de port overheerst geen moment. Prachtige balans. Stroeve afdronk kost punten. Blind proeven tegenover de Black Bush (nog eens herhaald als mystery guest op 18 december 2004) in wat ontluisterend. De veel goedkopere blended blijkt even goed! | B |
| Bushmills 1608 Reserve (Blended Irish) | 81 | Grote verrassing: een blended scoort hoger dan de 10Y single malt! Neus is aromatischer dan de 10Y met veel vanille, hout en zacht fruit. De smaak is zeer zacht, boterig en voller dan de 10Y. Kleur ook iets donkerder. | B |
| Bushmills 10Y (Irish Single Malt Whiskey) | 78 | Vroeger vond ik dit een topper naast de Jameson & Tullamore Dew huiswhisky. Neus licht, fruitig, zoet (honing, vanille, malt en fruit (citrusachtig). Smaak is zacht, malty, honingzoet en Lowland licht, maar met een aparte kruidige smaak erbij. Afdronk duidelijk minder prettig: stroef en vreemd bijsmaakje. Op genietschapsbijeenkomst) van 12 juni 2004 een nieuw label geproefd ("10Y double matured"); ik heb hier vrijwel exact dezelfde smaaknotities en puntenwaardering bij. | B |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown (Springbank), 54.4%, uit een vaatje in de Cadenhead shop in Campbeltown getapt op 27-5-2002; volgens personeel Springbank whisky's waarvan merendeel ouder dan 20Y | 91 | Na slokje proeven halve fles gekocht uit het vat in de Eaglesome Cadenhead shop in Campbeltown. Heerlijke sherry matured Springbank stijl. T.z.t. dubbeltesten uitvoeren met de 12Y & 21Y. Op 1 december 2002 is het zover! Na de zwakke performance van de Highland Park 1977 blijkt dit een kraker. Kokos, sherry, zee, wat zurig bijsmaakje en een heerlijke afdronk. Met wat water nog meer kokos. Pure genietwhisky (93)! Bij blindproeven als mystery guest bij Huub op 13-9-2003 onverdund aanzienlijk lagere score (89; gokje op Macallan/Nikka); evengoed nog de winnaar van die dag. Met water erbij toch weer 91 punten. | B |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown (Springbank), 57%, uit een vaatje in de Cadenhead shop in Londen getapt op 6-3-2003. | 90 | Lijkt erg veel op het flesje uit Campbeltown 2002. Ietsjes lichter van kleur en wat scherper van smaak. Het ingeschonken sample was te klein voor beoordeling. Andre zet hem in bij Gert op 15-3-2003: eerste winkelindruk bevestigd. Minder kokos en wat meer turf. De smaak is top, maar door de scherpte gewoon net iets minder. | S |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown, 57.6%, uit een vaatje in de Cadenhead shop in Amsterdam getapt op 29-11-2003. | 87 | Geproefd in Cadenhead shop Amsterdam op 29-11-2003. Een tweede vaatje is gearriveerd met een hoog Islay whisky gehalte. Neus lijkt erg op Caol Ila, de smaak is echter een stuk steviger met teer in de afdronk. Uitstekende prijs/kwaliteit voor 20 euro! | B |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown (Springbank) uit een vaatje in de Cadenhead shop in Campbeltown geproefd op 27-5-2003. | 86 | Deze Bond no. 3 is duidelijk minder dan de vorige 2 uit Campbeltown en Londen. Veel scherper en veel meer bourbon karakter dan de sherry topper van 2002. Wel wat kokos aanwezig. Niet gekocht dus. | S |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown (Springbank?), uit een vaatje in de Cadenhead shop in Edinburgh geproefd op 31-5-2003, 52.6%. | 84 | Duidelijk wat mindere Bond no. 3. Erg scherp en zonder kokos. Verder wel de bekende smaken van de andere edities. Deze dus maar niet gekocht. | S |
| Cadenhead Bond no. 3 Campbeltown, 53.3%, uit een vaatje in de Cadenhead shop in Amsterdam getapt op 7-9-2003. | 81 | Geproefd (1e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Hoewel de minste Bond No. 3 tot nu toe smaakt hij wel heel bijzonder: extreem zout naast de vanille en mooie bourbonhout smaak. Grote kans dat dit geen Springbank is. Flesje gekocht omdat het de winkelopening aanbieding was voor slechts € 13,50 (80). Herkansing bevalt beter: mooie bourbonvanillesmaak bij de extreem zoute smaak. Gaat toch wel een beetje richting CV, maar is bruter. | B |
| Cadenhead's Islay Malt, 9Y, 51.5% Canongate Reserve 37.5 cl | 85 | 9e bij Michiel 7-2-2003 als antwoord op de MacPhail's. Ook deze wis hakt er meteen stevig in met veel Islay karakter. Naast zee, turf, jodium ook een bijzonder kruidige smaak. Mengsel van Malts is onbekend. Minder dan Macphail's vatted maar in herinnering wel superieur aan Vintage Islay Malt. | S |
| Caledonian Single Grain Whisky, | 0 | Nog niet geproefde rariteit | |
| Cambus Single Grain Whisky, | 0 | Nog niet geproefde rariteit | |
| Cameronbridge Single Grain Scotch Whisky, 25Y, 56.7%, 1979-2005, Duncan Taylor | 65 | 7e bij Huub op 24 mei 2005Neus: hout, kruiden, mint, vreemde zoete geur met rijp fruit. Wat toegankelijker dan de Strathclyde & Port Dundas maar bepaald niet aantrekkelijker. Smaak vol hout en plakkerige zoetheid. Geen moment de overdonderende impact van de Port Dundas en de Strathclyde. Een slokje Strathclyde hierachteraan maakt meteen het verschil duidelijk. De afdronk is ook zeer matig: hout en kruiden, maar vooral lijmig en droog. Niet alle oude single grain is dus per definitie lekker! Voor mij "niet voor je plezier" categorie. | S |
| Cameronbridge Single Grain Scotch Whisky | 55 | Het vulmiddel van Johnny Walker. | S |
| Campbeltown Loch, 25Y, 40%, Blended Whisky | 84 | Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 3 Ieren. De kort ervoor geproefde Redbreast had waarschijnlijk nog restinvloed. Neus is complex: malt, sherry, rook en zoet fruit (kersen). De smaak is honingzoet, vettig met zacht fruit en sherry. Mooie balans in smaak. Afdronk is verwarmend maar beetje saai neutraal. Wel een prachtige blended! Onthulling was verrassing want geen zilt Campbeltown karakter aanwezig. 2e op Springbank proeverij Overmars op 17-11-2003: vrijwel zelfde score en smaaknotities. Derde keer proeven op 28 oktober 2004 in Bussum na de proeverij: kokos in de neus en hogere score. | S |
| Campbeltown Loch, 21Y, 40%, Blended Whisky | 81 | Prima blended, maar iets minder dan de Campbeltown Loch 25Y. | S |
| Canadian Club, 6Y, 40%, Blended Canadian whisky | 75 | In Canada doen ze het weer anders: twee maal distilleren en blenden voor het in het vat gaat. Frisse neus met honing, stroop, hout. De smaak is een aangename verrassing en veel beter dan verwacht. Het hout is mooi in balans met de zachte en mierzoete smaak van toffee, stroop, honing en vanille. Licht prikkelend en ongecompliceerd. Prettige maar superkorte afdronk; sappige houtsmaak en totaal niet droog. Unieke zeer lichte whisky. Een jonge leeftijd heeft soms zo zijn voordelen. Tip voor prijs/kwaliteit verhouding. Ook de 2e keer proeven op de Canada/USA proeverij is weer prettig, maar toch wel iets minder dan de Seagram VO. | S |
| Caol Ila 1977-2002, 25Y, 58.1%, Douglas Laing Old & Rare Platinum Selection. | 93 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Michel (7e). Neus: zee, aarde, planten, jodium, turf, malt. Niet bepaald een karakteristieke neus voor Caol Ila; dit gaat meer naar een Ardbeg toe!! Ook qua smaak een sensationeel krachtige binnenkomer: zilt, teer, vanille, malt en mooi hout. Cleane krachtige whisky waar ik geen moment de behoefte voel water aan toe te voegen (wat een verschil met de voorgaande Arran Port Wood!!). Verwarmend teerbeest en volkomen in balans. Beste Caol Ila tot nu toe. Eindeloze afdronk. | S |
| Caol Ila 25Y, 1979-2005, 58.4%, Super Premium Malt, American Oak refill casks, 6000 bottles. | 92 | 8e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Na de Port Ellen & Talisker is deze neus zeer uitnodigend en toegankelijk. Het water loopt in de mond bij deze frisse zeebries vol zeewier, planten, malt, vanille en citrusfruit. Onverdund prima te drinken en een feestje voor de papillen: zilte smaak vol planten met zoete smaken van houtnectar, citrusfruit, perzik en malt. Prachtig in balans; het hout overheerst geen moment. De afdronk wordt alsmaar zoeter, maar de rook en turf blijven aanwezig. Een fantastische Caol Ila die een aankoop waard is. Tweede keer proeven als allerlaatste op dezelfde dag, na de enigszins tegenvallende reeks 2005 Distillers Edition bottelingen, bevestigt de eerste indruk en in november 2005 een fles gekocht. | B |
| Caol Ila 1975-2000, 25Y, 55.3%, oak cask # 2963, Signatory Vintage Dumpy Bottle | 91 | Geproefd bij Gert op 10-11-2003. Neus: complex met veel aarde/turf/rook en een lichte leergeur. Smaak is zeer rokerig maar ook fruitig. Schitterende balans en goed te drinken op cask strength. Niet echt herkenbaar als Islay whisky en mist de Caol Ila plantensmaak, maar de toegevoegde fruitigheid maakt dit tot een topper. Afdronk is zeer lang met mooie hout- en turfsmaak. Verwarmend. | S |
| Caol Ila 1974-1997, 23Y, 54.4%, cask # 1974/46, Distilled 3-5-1974 & bottled 18-8-1997, Signatory Vintage Dumpy Bottle | 90 | Inzet van Gert op 15-10-2005 bij Huub. Neus: WOW!! Mooie planten en zeewiergeur, zilt, citrusfruit, banaan, stalgeur. Smaak is verwarmend, rijk en complex: turf, kruiden, citrusfruit, malt, drop. Prachtig mooie balans tussen zoet, zuur en zout. Afdronk is kruidig met een mooie hout- en wiersmaak. Alweer een topklasse Caol Ila. Uitstekende finale van de genietschapsbijeenkomst. | S |
| Caol Ila 1978, 23Y, 61.7%, Rare Malts Selection, Bottled May 2002. | 88 | Genietschapsbijeenkomst 30-10-2004. Krachtige complexe whisky; onverdund zeer alcoholisch. Flink wat geduld nodig voor opening. Neus heeft veel planten, zilt en turf maar ook zoete fruitigheid (banaan, ananas) en parfum (lavendel, eucalyptus). Ook de smaak is veel zoeter dan de normale distilleerderij botteling met veel perzik en vanille naast de zilte plantensmaak en turf. Is dit Islay? Een referentiesample van de standaard 12Y botteling maakt duidelijk hoe subtiel en zoet deze Rare Malt is. De karakteristieke Caol Ila smaak is ver weg (84). Tweede keer proeven als sample van Michel in oktober 2005 bevalt een stuk beter. De krachtige binnenkomst in onverdunde toestand is nu beter te plaatsen, maar een beetje water blijft wonderen doen. Turf komt goed los met water en overall een zeer goed gebalanceerde whisky. Enorm lange afdronk vol teer, planten en hout. Genieten voor de liefhebber.... | B |
| Caol Ila 1991, Portwood Finish, 46% Signatory unchillfiltered series | 88 | Vreemde roséachtige kleur. Neus knalt er meteen op de bekende Caol Ila wijze in: plantaardig, zoet, fris, turf, zeewier. In dubbeltest met de Mc. Killops is deze Portwood minder ruig. Smaak is ook duidelijk zoeter dan Mc. Killops. De port mengt prachtig met het ruige Islay karakter en biedt een mooie extra dimensie zonder de essentie van Caol Ila geweld aan te doen. Lange, zoete, plezierige en niet te droge afdronk. Kan behoorlijk wat water hebben. Wordt bij herproeven steeds lekkerder en is gestegen vanaf 86 punten. | B |
| Caol Ila 1976-2001, 25Y, 57.5%, oak cask # 8086, Signatory Vintage Dumpy Bottle | 87 | Inzet Andre B op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003. Neus minder plantaardig dan gewoonlijk bij Caol, wel kruidiger en met veel hout en alcohol. Mooie volle smaak, met veel hout, turf, rook en wat jodium. Iets fruitiger met een beetje water maar ook scherper. Een genietwhisky, maar wel minder dan zijn broertje uit 1975 (gecheckt met referentiesample Gert). | S |
| Caol Ila 1989-2001, 12Y, fresh bourbon cask 2107, Murray McDavid | 87 | Mystery guest voor Ardbeg proeverij 22-1-2005. Veelbelovende neus: medicinaal, jeneverbes, jodium, stro, brinta, turf, fruitig, bourbonwood. Na enige tijd een lichte stalgeur. Smaak heeft eerst een heftige binnenkomst met veel planten, turf en malt. Na enige tijd komt de fruitigheid (mandarijn, limoen) langzaam door de woeste Islay krachten heen. De lange vettige afdronk is echt genieten: hout prachtig in balans met turf en fruit (afdronk meer perzikachtig dan in de smaak). Voor kniesoren: na afloop ruikt het lege glas echt onplezierig. | S |
| Caol Ila 25Y, 59.4%, Natural Cask Strength serie | 87 | 3e op festivalzondag 2004. Neus: zeewier, turf, rook, malt, vanille, zeer alcoholisch. Smaak onverdund zeer gesloten en niet te trekken. Met flinke scheut water een prachtige opening! De karakteristieke Caol Ila plantengeur en smaak komt naar voren en het gehele palet wordt veel frisser en fruitiger. In de smaak is naast de gebruikelijke planten, zeewier, turf, malt, vanille, fruit ook nog wat teer en fenol te detecteren. Afdronk is lang, verwarmend en mooi in balans. Na verdunning een uitstekende Caol Ila!! | S |
| Caol Ila 10Y, 43%, Chieftain's Choice | 86 | 4e op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003). Na de wat muffe Rumwood finish is de frisse neus en smaak van deze botteling een verademing: prikkelend, droog, malty, zeewier, jodium, turf, citrus. Plezierige lichte afdronk zonder teer. | S |
| Caol Ila 12Y (new distillery botteling 2002) | 86 | Geproefd in de week van release op Islay na de rondleiding door de distilleerderij. Neus: de typische Caol Ila plantengeur, fris, malt, oily, licht turf. Smaak is heerlijk fris, met veel malt, turf & fruit. Met water wat scherper, maar meer turf (en plantengeur verdwijnt!). De afdronk is lang en prettig (stijl Signatory Unchillfiltered). Het aanschaffen waard! Punten bevestigd als finale bij Huub op 13-9-2003. | S |
| Caol Ila 1989, 10Y, 43% Signatory Single malt Collection. | 86 | 8e bij Andre (29-12-2001) tijdens de vissalade. Neus: fruitig door de zee en turf heen. Smaak typisch Caol Ila (jeneverbes?) met veel turf. Lange afdronk. Combineert prima met lichte vis. | S |
| Caol Ila 1989, 11Y, 46% Signatory unchillfiltered series | 86 | 6e wis bij Huub (31/8/2001). Ondanks de enorme lading turf, fenol, zee, jodium ook een frisse fruitige malt proefbaar na toevoegen water. Associaties met Longrow. Zeer lange en droge afdronk. Stelde wat teleur op Islay-avond 12/10/2001. Moet onder Ardbeg 10Y ! Proef nu ook wat Jackson jeneverbes noemt. | B |
| Caol Ila 1989, 43%, Mackillop's Choice from a single cask, cask 3321, 31-10-1989- nov. 1999 | 86 | 5e bij de Still (23/2/2001) en blind geproefd bij Andre's Blind & Guess op 29-10-2005. Neus: zee, turf, fenol, planten, medicinaal. Smaak: zeer Islay, rook, heide en aarde. Kaal, krachtig en goed in balans. Afdronk zeer lang en bij deze niet de aardesmaak die soms tegenstaat. Duidelijke Caol Ila plantensmaak en perfecte afdronk. | B |
| Caol Ila, 1991, cask #743. Work in progress for Dewar Rattray Cask Collection. | 86 | 8e op festivalzondag 2005. Aardigheidje in de masterclass. Neus is prachtig plantaardig, zilt en veel clean bourbonwood. Smaak is eerst zoet en dan knalt de turf en zeewier naar voren. Een prima Caol Ila; wat aan de kale kant. | S |
| Caol Ila, 9Y, 1989-1999, 46%, Cadenhead, bourbon barrel, 282 bottles. | 86 | 9e bij Jos op 17-5-2003. Een verademing na de Bowmore deze superfrisse plantaardige turfwhisky. De smaak is typisch het Caol Ila distilleerderij karakter; iets frisser en met heerlijke zeewier en malt nasmaak. Prikkelende afdronk. Aperitief. | S |
| Caol Ila 1977, 21Y, 61.3%, Rare Malts Selection | 85 | Complexe whisky; puur niet goed te drinken. Wat water nodig voor opening; dan fris, zeewier, zwavel, fenol en de karakteristieke Caol Ila smaak. Zeer lange smaakontwikkeling en grote complexiteit, maar bij vaker drinken en nader inzien heb ik toch veel liever een jongere Caol Ila op een wat lager alcoholpercentage. Dit is allemaal wel erg heftig. | B |
| Caol Ila 1990-2002, 12Y, 46%, Whisky Galore | 85 | 4e op Pot Still festival 2003. Neus: heftig zee, planten, jodium. Lekker krachtige smaak, typisch Caol Ila (weinig verschil met distilleerderij botteling). Afdronk: plezierig droog, verwarmend, lang. Deze was per ongeluk ingeschonken nadat ik om Auchentoshan had gevraagd; 10 minuten water & brood om de smaak weg te krijgen. | S |
| Caol Ila, 11Y, 1989-2000, 57.8%, Cadenhead, bourbon barrel, 228 bottles. | 85 | Borrel gekregen van de hospita in B&B Campbeltown. Neus is sterk alcoholisch, zeewier en Caol Ila plantengeur. Smaak onverdund lijkt eerst goed te doen, meer teer dan verwacht maar bij nasmaak en afdronk brand in de mond. Met water erbij wordt het iets geuriger en lichter, maar het niveau van de distilleerderij botteling wordt niet gehaald. | S |
| Caol Ila 18Y, new distillery botteling | 83 | 12e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus is belegen, rokerig,zacht, belegen. Smaak is zacht, fruitig, belegen en plantaardig (maar veel minder dan de normale botteling). De afdronk is zeer lang maar wat vlak. Deze mist naar mijn mening het ruige Islay & Caol Ila effect. Wel lekker, maar zal hem niet kopen. | S |
| Caol Ila 1975, 21Y, 61.3%, Rare Malts Selection | 83 | Blind&guess bij Andre op 29-10-2005. Neus en smaak onverdund blijven zeer gesloten; wel uiterst heftig Islay & alcohol. Na verdunnen gaat het beter. Turf, zee, planten, peper, kruiden, noten en een vleugje overgebleven citrus dat snel maakt dat het wegkomt uit dit geweld. Afdronk is ruw en peperig, zelfs na verder verdunnen met water. Iets teveel van het goede voor mij. | B |
| Caol Ila 1988-2000, 40%. Gordon & Mc. Phail's Private Collection. Cognac Wood Finish | 83 | Neus: turf, plantaardig, fruitig (druif?). Smaak: zacht, glad, turf, prikkelend op de tong. Afdronk: veel houtcoating, prettig droog maar loopt wat plakkerig af. Cognac associatie niet zo duidelijk; hooguit in de afdronk. | S |
| Caol Ila 1989, 11Y, Signatory | 83 | Weer de typische Caol Ila smaak (jeneverbes?) en veel turf, fruit en zee. Droge lange afdronk, maar…zonder grondsmaak. Zeer plezierig half flesje voor weinig geld. | B |
| Caol Ila 1990-2001, 40%. Gordon & Mc. Phail's Private Collection. Port Wood Finish (cask 99/47 1.2) | 83 | Vierde na aanschuiven bij de vuurkorf van Jos op 28-8-2004. Neus: zilte zeegeur, jeneverbes, turf, zoet, fruitig en beetje velpon? De eerste binnenkomst is uitstekend: zoete port en zilte Islay kracht gaan met elkaar op de vuist. Stroeve nasmaak met veel hout en een plakkerige afdronk kosten veel strafpunten. Lekker, maar een stuk minder geslaagd dan de Signatory portwood! | S |
| Caol Ila 20Y 1974-1995 ; Signatory Vintage Cask Strength | 83 | Benchmark voor turfsmaak! Bijzonder krachtige 1e kennismaking met Caol Ila. Zou er geen fles van kopen, maar jongere editie is het proberen waard. | S |
| Caol Ila 9Y, 46%, Wilson and Morgan | 83 | 5e na het eten bij Andre (29/12). Duidelijk een jonge en zeer heftige wis. Sterke associatie met Ardbeg 10Y en Longrow. Een beetje grondsmaak in de afdronk maar overall heel goed. 85 punten bevestigd bij Henk (7e op 19/1/2001); 1 puntje eraf omdat na een half uur reizen naar NS-Alkmaar de grondsmaak toch heftig blijkt. | S |
| Caol Ila Cask Strength, no age, new distillery botteling | 83 | 14e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Onverdund wat kaal en ruw; met water wat meer plantenkarakter. Smaak is ruig en met veel zeewier. Lekker, maar minder dan de goedkopere 12Y distilleerderij editie. | S |
| Caol Ila 15Y, 43%, Flora & fauna | 82 | Geproefd in White hart Hotel in Port Ellen. Inmiddels opgevolgd dor 12Y distilleerderij editie. Neus: fris, vanille, zacht, plantaardig. Smaak is glad en filmend. Na het hout, turf, vanille weinig verdere ontwikkeling. Erg zacht, maar niet spannend; minder dan de nieuwe 12Y versie. De afdronk is droog, wat plakkerig en dropachtig. | S |
| Caol Ila 1994, 10Y, Portwood Finish, 46% Signatory unchillfiltered series. Cask 04/0292. Distilled 12-05-1994. Bottled 16-08-2004. | 82 | Zelfde rosékleurtje als vorige editie. Neus knalt er meteen op de bekende Caol Ila wijze in: plantaardig, zoet, fris, turf, zeewier, alcoholisch. De smaak is ruw, onaf en zoet. Balans en afdronk veel minder dan de vorige editie in deze serie. Ook minder dan de G&M Portwood. Slotwhisky als 18e op Pot still festival 2004. | S |
| Caol Ila 9Y, Medoc Finish, 50%, cask 90441-90444, Chieftain´s | 82 | Blind&Guess bij Andre 29-10-2005. Zeer aparte oranje/rose kleur. Neus is heerlijk:aardbei, honing, vanille, zee, jodium, turf en planten. Smaak is heftig alcoholisch maar wel toegankelijk: turf, teer en zout overmeesteren uiteindelijk de zoete aardbei. Water toevoegen is geen succes; er komt dan vrij veel zwavel naar voren. | S |
| Caol Ila 12Y, 43%, Rum wood finish, Chieftain's Choice | 81 | 3e op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003). Neus is karakteristiek Caol Ila. De smaak is wat minder karakteristiek: zachter en milder dan de standaard botteling, wel weer erg plantaardig en glad en filmend. Door het rumvat waarschijnlijk ook een wat muffige krentensmaak erdoorheen; wat minder geslaagde combinatie wat mij betreft. Leuk om een keer geproefd te hebben. | S |
| Caol Ila 1993, work in progress 2002, cask 15510 | 79 | Geproefd als mystery guest bij Bo$$ op 16-9-2005 uit zijn "eigen" vat. Neus is heftig Islay; veel zeewier, turf, jodium, zilt. Smaak is heftig alcoholisch met veel turf en jodium. Ruw en onaf. Na enige tijd komt er wat citrusfruit, vanille en malt door de zilte smaak heen. Droge afdronk met jodium en gerookte vissmaak. Kan nog wel even blijven liggen. | S |
| Caol Ila 3453 days old, Signatory, 55,9% | 77 | Puur ondrinkbaar. Smaakt vooral naar turf, zee en medicinaal ontsmettingsmiddel (Lysol). Met water (veel) opening van zaken met een veel frissere whisky als resultaat. De vraag is hoe vaak je dit voor je plezier drinkt. Interessante begeleiding bij het visbrood bij Gert (2/3/2002). | S |
| Caol Ila 10Y, Cadenhead's, cask strength | 76 | In Cadenhead Shop Edinburgh op 31 mei 2003 alweer een puur ondrinkbare Caol Ila geproefd (Andre is het niet met me eens). Met water (veel) ontstaat een iets frissere whisky, maar de teersmaak blijft overheersen. Ook hier is de vraag is hoe vaak je dit voor je plezier drinkt. | S |
| Caperdonich 24Y, 52.7%, Distilled 31-10-1980, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask number 7338, 166 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 85 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (12e). Neus: honing, malt, hout, vanille, perzik; kortom alweer zo'n prachtige typische belegen Speyside whisky! Smaak is zoals de neus aankondigt elegant, vol, malty, mellow, mooi hout en zacht fruit. Op deze sterkte al goed te drinken maar met water wordt de smaak duidelijk zachter en komt er meer citrusfruit in de neus. Overall met water iets minder indrukwekkend. Afdronk is glad, filmend, honingzoet en vrij neutraal. | S |
| Caperdonich 19Y (1976-1999), 43%, The Ultimate | 77 | Neus: bourbon (vanille & hout) en weinig malt. Smaak: scherp, veel vanille (Cellar 13 niveau), nu wel malt en wat minerale kiezelsmaak. Afdronk: droog, hout, lijmig en niet zo lekker. | S |
| Cardhu Single Malt: zie Cardow | |||
| Cardow: Cardhu 12Y | 69 | Neus is Interessant: extreem floraal; bijna parfumachtig. De smaak valt echter enorm tegen: vlakke maltsmaak met wat vanille en veel minder fruitigheid dan de fraaie neus suggereert. Droge saaie afdronk met een vleugje turf. | S |
| Carsebridge?: Alloa Single Grain Whisky, 40Y, 42.3%, cask strength, no chill filtration, Old train Line, 114 bottles. Distilled July 1964. Bottled August 2004. | 83 | 1e op festivalzondag 2004. Curiositeit op de stand van Ronald Wuijster. Distilleerderij onduidelijk (er bestond geen Alloa distilleerderij in die tijd; wel van 1786-1851), maar waarschijnlijk afkomstig van de enorme grain distilleerderij van Carsebridge in Alloa (1799-1980). Neus is erg mild en zacht. Doet wat aan Amerikaanse Bourbon whisky denken, maar dit is veel fruitiger (perzik) en lichter. Smaak is zoals verwacht heel zoet (toffee, vanille), fruitig (perzik/abrikoos), drop, anijs. Weinig malt, wel iets kruidige roggeassociatie. Het hout komt langzaam naar voren en laat de smaak van zoet naar bitter verschuiven. In de afdronk blijft zoet en bitter in balans. | S |
| CELP, The Seaweed Experience, 55%. The Seaweed Whisky. | 69 | 9e op festivalvrijdag 2005. Na de fantastische Connemara Cask Strength is dit even afzien. Neus: veel rook en turf, maar ook spirity met een beetje ranzige botergeur. Smaak is ruw, grof en onaf. Niet echt lekker. De afdronk blijft lang doorgaan en laat vooral turf op het palet achter. Dat stuk zeewier dat in de fles ronddrijft ziet er ook niet uit naar mijn idee, maar ieder zijn meug. Voor de die-hard Islay fan. | S |
| Celtic Desire 12Y, 40%. Blended and bottled in Rotterdam by Martin Mens | 83 | Mystery guest bij Andre op 8-11-2003. Neus: interessante geur: kruidig, malty, citrus. Mooie zachte en volle smaak met veel malt en vanille en erg fruitig (sinas). Afdronk is glad, zacht, mooi in balans en subtiel. Het is een blend van Ierse en Schotse whisky's. | S |
| Chichibu single malt: zie Hanyu | |||
| Chivas Regal 18Y, 40% | 82 | Geproefd mei 2005 bij Strathisla distilleerderijbezoek. Te weinig tijd om goed te noteren. Eerste indruk: complex en vooral voller en krachtiger dan de Chivas Regal 12Y. Heeft een lekkere volle houtsmaak en een minder droge afdronk dan de 12Y. | S |
| Chivas Regal 21Y, Royal Salute, 40% | 80 | Geproefd 11 juni 2005 op vliegveld Bangkok. Ondanks het plastic bekertje is er een prachtige neus waarneembaar. Mooie belegen malt en hout, zeer fruitig (mandarijn, perzik) en honingzoet. Doet denken aan belegen mooie Speyside whisky. De smaak is extreem zacht! Een fluwelen mondgevoel met frisse en zoete smaken. Het fruit is prachtig in balans met malt, honing en hout en na enige tijd komt turf en rook naar voren. Het lijkt naar de uitstekend categorie te gaan, maar dan begint de afdronk de score te verpesten. Het hout overheerst wat teveel en de afdronk is vooral droog en plakkerig. Na langere tijd postzegellijm nasmaak die veel strafpunten kost. | S |
| Chivas Regal 12Y, 40% | 77 | Verliest in blindtest van JW Premier en Dimple in 2000. Herkansing maart 2003 op boottochtje Rotterdam bevalt een stuk beter. Mooie zoete neus en redelijk complexe smaak met meer turf dan je in eerste instantie verwacht. De smaak is een beetje saai, maar de afdronk is prettig neutraal en niet droog. (75) Derde keer proeven mei 2005 bij Strathisla distilleerderijbezoek. Neus is vrij vlak en neutraal, maar wel fruitig (citrus, perzik), malty en licht turf. Smaak is prikkelend met veel malt, fruit, zoete vanille, rook en een beetje turf. Mooie balans van smaken met een hoge Speyside invloed van zachte en mellow malts. Met wat water erbij nog fruit en een vleugje kokos/anijs. Behoorlijk complex. De afdronk is ietsjes lijmig en eindigt stroef en droog (strafpuntjes!). Naast een JW Black Label maakt de Chivas 12Y geen schijn van kans op vliegveld Bangkok 10-6-2005, maar de zoete fruitigheid die ook in de Royal Salute te vinden is valt meteen op. | S |
| Classic of Islay (= Lagavulin 8Y volgens importeur), no age, 58.1%, | 82 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (22e). Neus: jodium, sherry, kruiden. Smaak is zeer krachtig, scherp, kruidnagelen, boenwas, medicinaal. Lange afdronk. Prijs/kwaliteit matig bij deze botteling; moet denk ik onder de Vintage Islay Malt cask strength. | S |
| Clontarf, 40%, no age, black label (blended Irish, Grain only?) | 78 | Zestiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Volgens dame bij de stand is dit single grain (staat niet op de fles, maar wel in whisky bible 2004 van Jim Murray). Na distillatie is deze whisky door houtskool gefiltreerd en in bourbon vaten gerijpt. De houtskool pept ook dit zeer zoete drankje behoorlijk op en geeft een wat pittiger en kruidiger karakter (75). Blind geproefd in rondje mystery guest bij Huub op 30-10-2004 en duidelijk de beste van de Clontarf reeks! Herkend als een Ierse whisky. Neus is zoet, vol, uitnodigend met perzikachtige fruitigheid en ietsje bitter. Mooie zoete en licht kruidige smaak met veel vanille en prettige bourbontrekjes. Licht plakkerige afdronk, mogelijk nog beïnvloed door de voorgaande blended Clontarf. | S |
| Clontarf Single Malt Irish Whiskey, 40%, no age | 76 | Vijftiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Na distillatie is deze whisky door houtskool gefiltreerd en in Bourbon vaten gerijpt. Dit maakt hem een stuk pittiger dan Iers normaal smaakt; veel minder zoet en redelijk complex. Afdronk is prettig droog (81). Blind geproefd in rondje mystery guest bij Huub op 30-10-2004 tussen de grain en blended Clontarf geëindigd. Niet herkend als een Ierse whisky (had Lowland gegokt). Neus is zoet bourbonwood, clean, subtiele frisse citrus/perzikachtige fruitigheid en ietsje bitter. Mooie zoete en kruidige smaak met veel vanille en malt. Afdronk is droog, kort en weinig boeiend. Overall een beetje vlak. | S |
| Clontarf Reserve, 40%, no age, gold label (blended Irish) | 72 | Zeventiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Na de lekkere malt & grain ook de blended maar geprobeerd. Weinig uitdagend van smaak in vergelijking met de malt. Moet misschien nog eens worden herkanst zonder voorkennis (75). Blind geproefd in rondje mystery guest bij Huub op 30-10-2004 en duidelijk de minste van de reeks. Herkend als een blended en slechts 70 punten gegeven. De neus is zoet, bourbonachtig en licht. De smaak is niet echt lekker ondanks de mooie lichte houtsmaak; spoortje zeepsop? Afdronk lijmig. | S |
| Clynelish 12Y, 57% Gordon & MacPhail | 88 | 8e op Cadenhead proeverij 21-5-2004 (bonusinbreng Wally). Grote verrassing! Oude botteling (Ainslie & Heilbron) die qua geur en smaak meer aan Brora doet denken. Krachtige zilte en rokerige geur. Smaak is vet en boterig met veel turf en vleugje maggi. Verwarmende filmende afdronk. Mondvullend en indrukwekkend. Beste Clynelish tot nu toe zonder die leerachtige smaak. Kopen wanneer je hem ziet! | S |
| Clynelish 1971, 54.2%, Premier Malt | 87 | Super Wigman Tastung 2004. Neus: heerlijk fris en fruitig, beetje turf; geen spoortje van de karakteristieke licht ranzige leergeur. Smaak is lekker pittig peaty, malt, vanille en droge fruitsmaak (avocado). Heerlijke afdronk. | S |
| Clynelish 12Y, 59.9%, bourbon cask, Adelphi 2005 botteling | 86 | 9e op WFNN 2006 & 2e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus en smaak onverdund zijn zeer gesloten. Met wat water mooie opening. Na de Glentauchers is dit duidelijk minder malty en fruitig; tamelijk vlak en weinig indrukwekkend. De smaak maakt echter heel veel goed: prikkelend kruidig, peperig en toch boterzacht en vettig. Een heerlijke drinkwhisky zonder het typische Clynelish leerachtige bijsmaakje. Verrassend weinig zilt t.o.v. de Diageo botteling. | S |
| Clynelish 11Y 43% (1989-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no additional colouring | 84 | 12e wis op festival 2000. Een verademing na alle oud houten. Heel lichtgeel. Een boterzachte whisky met veel heidebloemen en malt karakter. Kruidig prikkelende afdronk. | S |
| Clynelish 14Y, 46%, new distillery botteling 2002-2005 | 84 | 11e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: fruitig, leer, rook, tabak. De smaak is viskeus, zilt, fruitig, kruidig, peperig en prikkelend. De afdronk is glad en fris (83). Latere botteling geproefd in broekerhuis 2005 smaakt beter. Frisser en minder leerachig; wel duidelijk zilt. | S |
| Clynelish 14Y (1984-1998) 40% G & M Connoisseurs Choice | 83 | Heel anders dan de Provenance Clynelish! Donkerder kleur. Neus vergelijkbaar maar met meer turf. Ook de smaak heeft meer turf/rook/zilt karakter. Een droge en wat plakkerige afdronk. | B |
| Clynelish 14Y, 43%, Flora en Fauna | 83 | Neus is zeer aantrekkelijk: fris, ziltig, kruidig en geparfumeerd (rozen). Smaak tintelend fris op de tong, dan kruidig, vanille, hout en wat belegen. Lange maar iets droge lijmige afdronk. Erg lekker, maar in herinnering toch minder dan de G&M versie. | S |
| Clynelish 1989-2001, 58.9%, Signatory Vintage (dumpy bottle) | 83 | Tweeëntwintigste op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Deze cask strength komt nog door al het voorgaande heen. Ondanks de alcohol een zeer uitnodigende neus. De smaak is malty, kruidig en leerachtig. De afdronk lang en kruidig. Er is teveel vooraf te gaan om dit goed te kunnen scoren; verwacht deze bij herproeven in de 82-85 range. | S |
| Clynelish 1990, 46%, Wilson and Morgan | 83 | 6e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: malty, kruidig, zilt. Smaak is vol en rijk: kruiden, peperig, malt, gedroogd fruit. De afdronk is prikkelend, uitdagend en mooi in balans. | S |
| Clynelish 1989, 12Y, 57.2%, Adelphi | 81 | 12e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Weer de gebruikelijke Clynelish notities (kruidig, malty, leerachtig, prikkelend). De afdronk is lang, droog en plezierig kruidig. Doet erg denken aan de Signatory "South African Sherry" botteling. | S |
| Clynelish 1989-2001, Signatory Vintage; matured in a South African sherry cask. | 79 | Neus is heel vreemd: zilt, achterkant leren riem, olieachtig (op de Jura manier), kruiden, licht medicinaal. Nauwelijks sherry invloed te bespeuren. Zachte kruidige smaak met veel malt. Zilt karakter en weinig sherry (hooguit wat verschraald). Afdronk prikkelend als Knockando, droog en kruidig. Heeft wat Campbeltown achtig karakter. Heel bijzonder en complex. Die licht ranzige smaak is op de lange duur wel jammer. Geen whisky waar je vaak zin in zult hebben. Als mystery guest intro bij Andre op 8-11-2003 slechts 75 gescoord. | B |
| Clynelish 11Y 43% Cadenhead's | 74 | Weer een interessante Clynelish. Veel fruit (appel, perzik?), fris en malt en licht zilt in neus en smaak. Licht turf, rook komt later opzetten en een prikkelende peperige kruiden smaak. Verliest punten door een wat postzegelachtige afdronk. Herproefd bij Andre in blindproef rondje op 4-1-2003 en toen 76 punten gegeven. Er was echter een zeer vieze oude jenever aan vooraf gegaan. Juni 2003 sample van Andre gekregen en de lage score van januari blijft nu overeind. Na een paar keer drinken gaat deze smaak je snel vervelen. Afdronk naast postzegel ook wat leerachtig. | S |
| Clynelish 12Y, 1989, 57.7%, Cadenhead's | 74 | Geproefd (2e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus:leerachtig, kruidig, niet fris. Smaak valt erg tegen (deze werd speciaal aanbevolen door whiskyschrijver David Stirk). Water erbij maakt het nog erger. | S |
| Cnoc: zie Knockdhu | |||
| Coleburn 1972 40% G&M Connoisseurs Choice | 77 | 2e wis bij Henk (19/1/2001). Veelbelovende neus: belegen malt, veel zoet (appel & mango?) en hout. Komt scherp binnen maar dan lekker zoet en licht olieachtig. Prettige droge afdronk. Heel wat meer puntjes dan Jackson's score! | S |
| Compass Box Juveniles Vatted Malt Scotch Whisky, 44% | 82 | Testminiatuurtje. De neus is meteen al een stuk aantrekkelijker dan bij Asyla en Hedonism; naast het subtiele lichte karakter van malt, hout, vanille en citrusfruit is zowaar een vleugje turf te vinden. Subtiele lichte smaak die tegelijk ook vol is. Prachtige gebalanceerd mengsel van jonge malt whiskies; zeer fris en citrusfruitig. Mooie zoete afdronk die naar meer smaakt. Dit is meer mijn stijl dan de Asyla en de Hedonism. Deze vatted malt is perfect in balans en heeft een fluweelzacht mondgevoel; prima aperitief (84). Tweede test als blindganger bij Jos op 16-4-2005 gaat een stuk minder goed. Vergelijkbare smaaknotities maar de afdronk wordt nu als weinig indrukwekkend en licht plakkerig beoordeeld (78). | S |
| Compass Box The Peat Monster, Vatted Malt Scotch Whisky, 46% | 80 | Blindganger bij Jos op 16-4-2005. Neus: Hallo Islay! Jeneverbes, turf, malt, zeewier. De prikkelende smaak zit ook vol turf en zeekarakter, maar is tevens wat ruw en onaf. De afdronk is inderdaad behoorlijk peaty, maar ook plakkerig. Kost strafpunten. Doet het meest denken aan een jonge Caol Ila. | S |
| Compass Box Hedonism Vatted Grain Scotch Whisky, 43% | 79 | Testminiatuurtje. Neus: Bourbon is de eerste associatie, maar dit heeft veel minder hout. Vanille, honing, graan, eiken en zacht fruit komen als eerste naar voren. Het mondgevoel is in eerste instantie bijna mousserend, maar de smaak is zeer zacht, fris en wat vettig. De bourbonstijl blijft helaas op de voorgrond in de behoorlijk complexe smaak met chocolade, banaan, mint, vanille en malt. De afdronk is zoet, glad en neutraal en eindigt licht plakkerig. Met water verdwijnt het licht prikkelende/mousserende effect; niet meer doen dus. De Hedonism legt het in Dubbeltest duidelijk af tegen de Couvreur grain (76). Tweede test als blindganger bij Jos op 16-4-2005 bevalt beter (81). Finale score uit restant miniatuurtje februari 2006. | S |
| Compass Box Eleuthera Vatted Malt Scotch Whisky, 46% | 78 | Blindganger bij Jos op 16-4-2005. Neus: fruitige malt met licht zilt karakter en zoete vanille. Smaak heeft redelijk wat turf en ook zout. Doet denken aan een jonge Talisker (bv. Vintage Skye Malt). Afdronk is snel weg, maar wel plezierig. | S |
| Compass Box Asyla Blended Schotch Whisky, 40% | 75 | Testminiatuurtje. Neus is licht en subtiel, wat geparfumeerd met veel bloemen, vanille en honing. Beetje kaal voor een blended en erg grainy. Malt, vanille, graan, ex-Bourbonhout en een vleugje turf. In de afdronk ietsje lijm en er komt meer hout naar voren (79). Tweede test als blindganger bij Jos op 16-4-2005 verloopt dramatisch: minste van de 5 met een score van slechts 71. Gemiddelde score genomen. | S |
| Compass Box, The Spice Tree (4 highland malts married in a French Oak cask). | 73 | 1e op festivalzondag 2002. Neus: hout, harsig en onaantrekkelijk. Smaak is ook tamelijk bitter. De stroeve houtsmaak overherst de malt en kruiden. Afdronk is ook niet geweldig. | S |
| Connemara Cask Strength, 58.9% dumpy bottle. | 87 | 8e op festivalvrijdag 2005. Na de Bruichladdich 1986 is de buitengewoon rijke neus van deze Ierse whisky spectaculair te noemen: turf, rook, jodium, citrusfruit, bloemen, vanille. Smaak is vol turf, krachtig en verwarmend. In contrast met de voorgaande cask strength whisky is dit zo te drinken; geen moment de behoefte om hier water bij te doen. Floraal en fruitig naast de rook en turf. Ook in de afdronk gaat alles goed: prettig droog, peaty en verwarmend. De beste cask strength Connemara die ik tot nu toe heb gehad. Kanjer voor prijs/kwaliteit verhouding met een prijskaartje rond de 30-35 euro. | S |
| Connemara Cask Strength, 59.0% (Irish Whiskey) | 85 | 5e bij Gert op 21-2-2004. Krachtige neus met veel turf, vanille en malt. De smaak onverdund is krachtig, maar prima te drinken. Mooie balans tussen turf en vanille; niet bijzonder complex maar heerlijk drinken. Licht kruidige afdronk is ook bijzonder prettig met veel vanille en honing. Met water geen verbetering. | B |
| Connemara Cask Strength, 60.1% (Irish Whiskey) | 84 | Verrassende finale bij Henk op 24-6-2002. Prikkelende neus met turf, rook, leer, fruit en hout. De smaak is nectarachtig, zoet, honing, noten (beetje Rare Malts karakter). Met wat water verdwijnt nectar, maar wordt de smaak frisser en gladder (op het zepige af). Heerlijke lange afdronk. | S |
| Connemara 12Y, 40% | 82 | Twee maal geproefd in Leiden als 5e op festivalvrijdag 2005 (83) en 2e op festivalzondag 2005 (81). Neus: mooi turf, vanille, honing, citrus, malt. Smaak ook vol vanille, malt, turf en salmiak. Zoete smaken zijn niet helemaal in evenwicht met de turf. Wat meer diepgang en complexiteit dan de no age versie, maar mist de kick van de cask strength versie. Mooie filmende afdronk met mellow nasmaak. Lekker, maar niet erg spannend en voor prijs/kwaliteit verhouding minder interessant. | S |
| Connemara, 40% (Irish Whiskey) | 82 | Verrassing: veel turf bij een Ierse whiskey! Veelbelovende neus met turf, rook, kruiden, citrus, zee. De smaak is wat minder complex, op het kale af, maar heerlijk veel turf naast de mooie zoete malt en vanille. Turf zet ook door in de droge lange en kruidige afdronk. Punten bevestigd bij Iers introductierondje Jos 20-4-2002 (83). Als 6e op festivalvrijdag 2005 na de 12Y versie iets lagere score (81). Op vallend is wel dat de versie zonder leeftijd meer turf heeft dan de 12Y. Score uitgemiddeld. | B |
| Convalmore 1978, 24Y, 59.4%, Rare Malts | 79 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (8e). Neus: alcoholisch, fris, fruitig (ananas), malt,ether; vrij complex. Smaak is scherp en zoet; niet goed te proeven op deze sterkte. Met water wordt de smaak wat weeïg, oily, wrang. Zelfde synthetische bijsmaakje als de Convalmore van Cadenhead, maar gelukkig minder overheersend. Banaan komt duidelijk naar voren in de droge afdronk. | S |
| Convalmore 28Y, 1977, 57.9%, bottled 2005, 3300 bottles. | 78 | 2e op festivalzaterdag 2005. Neus: bubblegum (die bazooka's van vroeger), fruitig (perzik, citrus), licht rokerig en complex. De smaak is prikkelend, mooi malty en dan komt die weeïge zoetstofsmaak naar voren die het voor mij volkomen verknoeit. Met een scheut water verdwijnt een groot deel van de zoetstofsmaak, maar het blijft wat synthetisch smaken. Rommelig complex. De afdronk is een stuk prettiger dan de smaak: zoet en filmend en nog een klein reste weeïgheid. Convalmore is denk ik niet mijn merk.... | S |
| Convalmore, 26Y, 46%, Cadenhead's | 77 | Geproefd (6e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Vreemde neus: etherachtig, fris en mierzoet. De smaak is fris en fruitig met een alles overheersende niet goed te omschrijven wat synthetisch aandoende zoete bijsmaak ("zoetjes"). Wel mooi filmend en zacht. De achterblijvende coating op het verhemelte smaakt echter vooral naar de zoetjes. David Stirk werd moedeloos toen ik ook dit onder de 80 scoorde. | S |
| Signatory Irish Single Malt Whiskey, 10Y, 46% (waarschijnlijk Cooley) | 78 | Geen distilleerderij genoemd op deze mysterieuze fles, gescoord voor 27 euro op de veiling. Mooie donkere kleur. Neus: veel hout, vanille, honing en ook wat rook. Smaak: scherpe binnenkomst, een sherryvat gerijpte Ierse whisky maar niet zo goed in balans. Stroeve smaak en lange afdronk (73). Met water veel beter: neus wordt bijna citrusfris en de smaak krijgt ook meer typisch milde Ierse trekjes. Bij herproeven langzaam gestegen in waardering. | B |
| Cooley's Slieve na Gcloc Single Malt | 0 | Nog niet geproefd | |
| Cooley's Waitrose Single Malt | 0 | Nog niet geproefd | |
| Cooley's Clontarf Single Malt/Blendeds: zie Clontarf | |||
| Cooley's Connemara Single Malt: zie Connemara | |||
| Cooley's Locke's Single Malt: zie Locke's | |||
| Cooley's The Tyrconnell Single malt: zie Tyrconnell | |||
| Cragganmore 14Y, 47.5%. A millennium botteling for the friends of the Classic Malts, 4987 bottles. | 88 | Neus: is dit een sherry finish? Mooi hout, honing, drop, iets leerachtig, malt, hooi, licht fruitig. Smaak is scherp, wat gesloten en behoorlijk heftig voor 47.5%. Hout, sherry, rook en perzik voeren de boventoon. Beetje water maakt weinig verschil. Verdunnen naar circa 35% (troebeling) maakt wel verschil. Neus is veel fruitiger (perzik, citrus, abrikoos) en malty. Smaak wordt fris en prikkelend met veel vanille en honing. Afdronk is zeer lang met mooie houtsmaak. Eindigt iets te droog. | S |
| Cragganmore 1978-1995, 61.5%, Gordon and MacPhail | 88 | Klein slokje op de proefzolder van Wees; helaas niet meer leverbaar. Te weinig voor goede proefnotities; leek geweldige kruidige malt die distilleerderij edities overtrof. De uiteindelijke gescoorde fles blijkt een andere editie en valt erg tegen. Verificatie blijft gewenst. | S |
| Cragganmore 12Y | 86 | Lijkt soms "gewone Speyside", maar is complex en erg rokerig. Waardering schommelt bij blindproeven tussen 80 & 89! Hoort zeker boven Glenlivet 12Y. Fijne rooksmaak. Afdronk is erg droog, maar plezierig. Bij Gert (2/3/2002) boven de Distillers Edition gerankt (87). In 2004/2005 enkele malen nieuwe bottelingen geproefd in hotelbar, waar de smaak soms wat tegenvalt. | B |
| Cragganmore 1984 Distillers Edition, 40% (Double matured-finished in Ruby Port) | 85 | Neus: complex, zoet, fruit, graan. Smaak: zacht en glad, zoete port, hout, kruidig (berenburg), licht rook. Afdronk: lang, droog en zoet. Iets te droog naar mijn smaak, daarom net onder de Glenmorangie portwood. Balvenie Portwood duidelijk superieur. Bij Gert (2/2/2002) in dubbeltest toch net iets minder dan de gewone 12Y. | B |
| Cragganmore 1992 Distillers Edition, 43%, Bottled 2005 | 83 | 15e op Diageo presentatie 26 september 2005. Neus is weer erg zoet, maar met veel fruit en een vleugje turf. Smaak is iets te gesausd voor het mooi; tevens tast de finish het complexe distilleerderijkarakter nogal aan. Smaak is mooi maar erg zoet voor een Cragganmore. Afdronk is zacht, zoet filmend en glad, zoete port, hout, kruidig (berenburg), licht rook. Afdronk is lang, droog en zoet. | S |
| Cragganmore 29Y, 1973-2003, 52.5%, Diaego Super Premium malt | 83 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (11e). Neus: rokerige malt; beetje ranzig luchtje. Smaak is erg gesloten: mooie fruitpotpourri, rook en malt. Met water fruitiger, maar nog steeds gesloten. Alweer een zwaar tegenvallende Super Premium Malt; geef mij maar de standaard Cragganmore. | S |
| Cragganmore 1989, 15Y, 43%, The Ultimate. Distilled 18-4-1989, matured in oak cask 978 and bottled 23-6-2004. | 81 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Extra inzet van Marjon (5e). De kleur is bijna watertransparant. De neus is heerlijk fris, medicinaal en wat kaal en spiritachtig. Heeft niet de complexiteit van de distilleerderij botteling. Smaak is rijk aan turf en medicinaal karakter. Buitengewoon clean en zuiver, maar erg kort. Ook de afdronk blijft fris prikkelend, licht fruitig, beetje vanille en een spoortje zeepsop. Een curiositeit van The Ultimate die het distilleerderijkarakter van Cragganmore op zijn puurst toont, maar persoonlijk proef ik toch liever een beetje hout in mijn whisky. Als je dit blind voorgezet krijgt raad je nooit de distilleerderij! Erg leuke instinker voor Islay-freaks met dat medicinale, maar kan geen moment in de buurt komen van de kwaliteit van de standaard botteling. | S |
| Cragganmore 1978-1996, 61.3%, Gordon and MacPhail | 79 | De fles leek uiterlijk sprekend op de geproefde Cragganmore bij van Wees (een jaartje meer en een paar tiende procent minder alcohol), maar de smaak valt erg tegen. De cask strength maakt hem moeilijk te doorgronden en puur absoluut ondrinkbaar. Er moet veel water bij voor opening en hij blijft dan nog zeer gesloten. Het blijvend ondoordringbare karakter van deze kruidige malt gaat op de lange duur punten kosten! Zeker in vergelijking met het plezier dat ik bij de Rare Malts beleef is dit zeer irritant. Mijn duurste miskoop! | B |
| Cragganmore 1989-2004, 46%, Signatory Unchillfiltered | 76 | 3e op Pot Still festival 2004. Neus is weinig uitdagend en niet zo complex en rokerig als de distilleerderij editie. Kale malt geur en hout. Smaak beleef ik weinig plezier aan; voornamelijk malt, hout en vanille. Beetje zepig en heel licht turf. Afdronk is wel aardig, maar overall een weinig indrukwekkende whisky van dit gerenommeerde merk (en dan bedoel ik zowel Signatory als Cragganmore). | S |
| Craigduff: zie Glen Keith | |||
| Craigellachie 15Y, 54.2%, Distilled 9-10-1989, Bottled 28-09-2005 from oak refill cask number 3882, 315 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 87 | 5e op festivalzondag 2005. Neus: zoet, bubblegum, vanille, plantaardig, malty. Smaak is zelfs onverdund nog zacht: een prachtige zoete verwarmende maltsmaak met zacht fruit (perzik, nectarine). Met water komt er wat eucalyptus in de neus en de smaak krijgt nog meer vanille. Een vleugje van het synthetische Convalmore zoetstofsmaakje van de dag ervoor zit hier ook in. | S |
| Craigellachie 15Y, 54.9%, Distilled 9-10-1989, Bottled 11-11-2004 from oak cask number 3880, 308 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 86 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (15e). Kan een Speyside nog na zo'n prachtige Bowmore? Jawel dus! Deze Craigellachie is onverdund zeer krachtig en vol van smaak. Kruidig en een beetje turf naast de gebruikelijk malt/vanille/honing/hout. Duidelijk assertiever dan de gemiddelde Speyside en perfect te drinken zonder water. Met water wel zachter en fruitiger. | S |
| Craigellachie 1978-1995, 16Y, The Ultimate | 84 | Neus: droog fruit (tutti frutti), rook, zoet, thee?. Smaak is avontuurlijk en complex; sherrywood? De afdronk is plezierig en licht droog. Een uitstekende Ultimate! | S |
| Craigellachie, age & percentage?, Dewar Rattray | 84 | 9e op festivalzondag 2004 en 2e op Dewar Rattray masterclass. Na de smerige spirit is deze neus een verademing! Heerlijk hout, vanille en malt. In de smaak mooi turf en malty. Met wat water meer citrusfruitkarakter. Prachtige volle en complexe whisky. Te weinig tijd om goed te doorgronden (verificatie gewenst) | S |
| Craigellachie 1974 (20Y) G&M, 40% | 82 | 4e bij Andre (29-12-2001). Neus belegen en zoet. Smaak complex en honingzoet met turf en laurier. Afdronk iets te scherp, maar wel prettig en droog. | S |
| Craigellachie 1982-1997, 63.1%, Scott's Selection | 82 | 7e bij Andre op 4-1-2003. Neus: alcohol, gesloten. Smaak: vuurwater met veel hout. Met water duidelijk opening: neus wordt fruitiger met veel turf, malt & hout. Smaak zoals neus met iets kersen en vanille. Blijft echter erg scherp; ook in de afdronk. Meer water toevoegen helpt niet. | S |
| Craigellachie 1982 (G&M Connaisseurs Choice) | 79 | Neus: graan, bloemig, zoetig (marsepein?). Stevige binnenkomst. Smaak prachtig in balans; malt en fruit. Afdronk neutraal. Overall erg lekker, maar een beetje simpel. | S |
| Craigellachie, New make spirit | 10 | Dit is geen whisky. 8e en opening van Dewar Rattray masterclass op festivalzondag 2004. Afstotende neus is enorm spirity en jeneverachtig. Paar druppeltjes op de tong is al niet te trekken. Glas snel doorgeschoven. | S |
| Cutty Sark | 45 | smerige nasmaak bij deze redelijk luxe blend! | S |
| Dailuaine-Glenlivet, 23Y, 1966-1989, 55.8%, Cadenhead's Original Collection | 92 | 5e bij Jos op 17-5-2003. Na de Speyburn underdog is ook deze antieke Cadenhead botteling een sensatie en de winnaar van de dag. Neus is zeer veelbelovend: belegen malt met zoete fruitgeuren. Onverdund een sublieme volle zoete en filmende smaak. Perfect in balans en zeer goed op cask strength te drinken! Een meesterlijke whisky, volgens Huub nog op kolen gestookt (as in de hand). Een heerlijke reis naar het verleden. | S |
| Dailuaine-Glenlivet 1966, 31Y, 56.8%, Cadenhead's Chairmans Stock | 91 | Super Wigman Tastung 2004. Een van de hoogtepunten! Neus is "Peerless-fris", maar duidelijk veel krachtiger met 56.8%. Eerste indruk: "dit gaat heel mooi worden!…". Smaak is heerlijk fruitig (zachte exotische vruchten), malty, noten. Zeer goed gebalanceerd en behoorlijk anders dan de 1966 green label, hoewel de smaaknotities aardig overeenkomen. Ook hier een uitstekende lange filmende afdronk. Dit was zo lang genieten dat ik bijna 2 andere wissen van deze ronde had gemist! | S |
| Dailuaine 1974 (G&M Connaisseurs Choice) | 80 | Ruikt veelbelovend: belegen, boterig, fruitig, malt. Zeer zacht in de mond met rook en wat turf. Rokerige iets droge afdronk met voldoende hout. | S |
| Dallas Dhu 1975, 21Y, 61.9%, Rare Malts Selection | 85 | Krachtig door alcohol, belegen & verwarmend. Toch citrusfrisse en honingzoete smaak. Complex, nectar maar te scherp om zonder water te drinken. Met water (tot bijna 1:1 !) opent de wis zich en wordt zachter, nog frisser en er is ook wat meer turf & rook te proeven. Bij tweede keer proeven bij Andre (29-12-2001) kan hij al wat geconcentreerder worden genoten. Verdunnen naar 45-50% lijkt optimaal. Echte groeiwhisky; blijft een groot genoegen om te drinken en steeds meer te ontdekken (in contrast met de G&M Cragganmore). | B |
| Dallas Dhu 1980-2004, 40%, Gordon & McPhail | 82 | Neus is lowlandachtig: malty, citrusfruit, drop, clean bourbonwood, versgemaaid gras. Smaak is elegant, licht en subtiel, met veel zoete malt, honing, citrusfruit, ananas. Afdronk is droog en clean, met een apart bittertje in de nasmaak. Vol vanille en subtiel. Een echte startwhisky; het lichte elegante karakter wordt snel overschaduwd. | B |
| Dallas Dhu 1982-2001, 18Y, Signatory, 43%, Oak cask. | 78 | 5e bij Huub op 31-8-2002. Een extreem lichte kleur. Neus heeft veel bourbon vanille, fruitig, gras, lowland achtig. Smaak komt krachtig binnen met veel vanille en malt. Verder weinig te beleven. Afdronk is droog en fris. Lekkere zomerwhisky a la Strathisla van The Ultimate. Niet te geloven dat dit 18 jaar oud is; beetje zonde van al die tijd in het warehouse. | S |
| Dallas Dhu 12Y Gordon & MacPhail | 77 | Volgens 3e editie Jackson 85; ik proef het er niet aan af. Verificatie gewenst. | B |
| Dalmore 15Y, 57.5%, Cadenhead, Bourbon Barrel, distilled 1989 and bottled Feb. 2005 | 86 | 14e op festivalzaterdag 2005. Neus: prachtig kruidig, cacao, gekookte melk, sherryzoet, fruitig. Smaak is verwarmend en mooi in balans: vanille, malt, hout, chocolade. Tamelijk korte afdronk. Het was alweer sluitingstijd; niet helemaal goed kunnen proeven. | S |
| Dalmore Cigar Malt | 83 | 5e wis bij Huub (31/8/2001). Oranje kleur. Heerlijke wis met hout, sherry, fruit (marmelade?). Smaakt iets zoetig (karamel?) en heeft moeilijk te omschrijven finish (calvados, likeur, cognac). Met een sigaar (Balmoral Corona de Luxe) totaal andere smaak: de zoete tonen worden vrijwel verdreven door de tabak, maar wat over blijft heeft veel meer hout en rook. Interessant experiment. | B |
| Dalmore 12Y | 79 | Lang geleden geproefd en geen details opgeschreven (79). Op 8 mei 2003 eindelijk verificatie met en sample van Gert. Neus: hout, sherry, kruiden, leerachtig. Smaak is krachtig en zoet met veel hout. Doet wat aan Aberlour denken, maar is iets assertiever. | B |
| Dalwhinnie 1990 Distillers Edition (Double Matured), 43%, Bottled 2005. | 81 | 14e op Diageo presentatie 26 september 2005. Neus is mooi zoet (vanille, toffee) en fruitig (perzik, citrus & abrikoos). Zeer zachte en erg zoete smaak met een vleugje turf dat wanhopig probeert wat spanning in deze malt te brengen. Afdronk is nogal stroef. Ik raak alweer niet enthousiast van dit distillaat; drink bijvoorbeeld liever een 15 jaar oude Glenlivet. | S |
| Dalwhinnie 1980 Distillers Edition (Double Matured) | 80 | Neus is belegen, vanille, sherry, malt. Zeer zachte neutrale gebalanceerde smaak. Afdronk lang maar kleurloos. Overall: wat saai. Prima voor mensen die niet van uitgesproken malts houden. | S |
| Dalwhinnie 15 Y | 78 | Eerste indruk 1998: "Lekker, maar niet zo bijzonder". Bij een tweede test in 2001 tegen de Glenfiddich 12Y een stuk interessanter, malt, turf en rook duidelijk aanwezig en ook een lekkere honing en botersmaak. Maart 2003 bij Jaap Bosma punten bevestigd. Afronk is dan wat vettig en licht olieachtig (i.p.v. boterig). | B |
| Deanston 12Y | 74 | Neus en smaak Lowland achtig. Licht fruitig, bloemen en heide. Smaak OK! Appelachtig met veel graan en beetje hout. In de afdronk blijft de plezierige fruitsmaak helaas niet bewaard; droog en licht lijmachtig kost strafpunten. | S |
| Dewar's 12Y Ancestor Scotch Whisky, 40%. Botteling van halverwege jaren 80. | 84 | 1e op Cadenhead proeverij 21-5-2004 (bonus van Wally). Mooie gouden kleur. Heerlijke geur met veel malt, perzik en vanille. Zachte smaak, boterig, malty en vet. Met wat water frisser en fruitiger. Iets te droge afdronk maar wel mooie houtsmaak. Bijzonder goede blended whisky die zo voor een goede Speyside single malt kan doorgaan. | S |
| Dewar's White Label | 62 | Gert's doordrinker (2/3/2002). Ruikt aardig, maar smaak valt toch erg tegen. | S |
| Dimple 15 Y | 77 | Luxe blend; heel zacht maar wat saai. Tweede kennismaking plezieriger (naast Chivas en JW). Test naast Glen Talloch Pure Malt nog beter. In hotelbar in 2005 weer een puntje erbij. | B |
| Drumguish no age statement, 40% | 69 | Ingebracht in blindtest bij Huub als 2e op 31-8-2002. Neus: malt, boterig, spiritachtig, geparfumeerd. Smaak: licht fruitig, wat muffe Speyside (associatie met Speyburn). Met water verdwijnt de parfumlucht en is de smaak minder boterig en komt een wat kruidige en peperige smaak naar voren. Hij lijkt ruim in de 70 punten te komen, maar dan komt de vieze afdronk; droog, scherp en muf die alles verpest. Maar het blijft natuurlijk toch heel veel beter dan de beruchte christmas edtion. | B |
| Drumguish 3Y (Special Christmas Edition) | 10 | Gootsteen & misselijkmakend (en dat op vakantie!). | S |
| Dufftown-Glenlivet 23Y, April 1966 - December 1989, 52.5%, matured in an Oak Cask, Cadenhead's Original Collection | 91 | Oktober 2005 gaat eindelijk de in 2003 bij Cadenhead Campbeltown gekochte antieke botteling open. Na de uitstekende Speyburn en Dailuaine in dezelfde reeks is de verwachting voor deze Dufftown botteling behoorlijk hoog. De neus begint al prachtig: rijp zoet fruit (perzik, ananas, meloen), heerlijke belegen malt, vanille, anijs, kokos, gember en assig. Onverdund een belegen houtnectar en een heerlijk zachte honingzoete en licht vettige smaak met daarnaast duidelijk wat turfinvloeden. Wat een prachtige balans van perzikfruit, hout, honing, vanille, kokos en chocolade. Zonder water toevoegen goed te drinken. Filmende zoete afdronk waarin de rook en de alcohol nog lang doorgaan. Met beetje water toevoegen wordt de whisky scherper. Met wat meer water (troebeling) wat frisser en nog fruitiger. Zonder water indrukwekkender. Tweede keer proeven naast de Dailuaine 1966 bij Supertasting Andre op 29-10-2005 geeft de doorslag dat de 91 goed gescoord is. | S |
| Dufftown 29Y, 56.1%, Dewar Rattray, Bourbon Cask | 90 | 16e op festivalzondag 2004 en 9e op Dewar Rattray masterclass. Heerlijke florale en fruitige neus: perzik, abrikoos, chocolade, sherry. Smaak is ook zeer elegant en belegen: hout blijft getemd en prachtig in balans met fruit, malt en vanille. Beetje water toevoegen geeft zo mogelijk nog meer fruitsensatie en ook de turf komt nu beter naar voren. Zeer complex. De afdronk blijft fruitig en zacht; het hout blijft zeer aanwezig maar gaat geen moment overheersen. | S |
| Dufftown-Glenlivet 1978-1999, 55.2%. Cadenhead (264 flessen uit sherry hogshead) | 87 | Ex-proeffles gescoord door Huub voor 10 pond in Cadenhead shop Campbeltown. Neus is zeer aromatisch, rijp fruit (peer, mango), alcohol en toch zacht. Smaakt erg gesloten (Rare Malts achtig) en boterig. Met water opening, maar smaak wordt niet veel beter meer. Honing, malt, sherry (Glenfarclas stijl). De droge lange fruitige afdronk is weer genieten (85). Als 7e bij Gert op 15-3-2003 maakt deze whisky een prima indruk na het Yoichi 20Y geweld. Meteen veel fruitiger en heerlijk vol van smaak. | S |
| Dufftown 1983-2001, 17Y (18Y-4dagen), 43%. Signatory Vintage (720 bottles from sherry butt 8248) | 78 | 7e bij Huub op 13-9-2003. Neus: sherry, rook, abrikoos. Mooie volle smaak, heerlijk zoet, veel hout maar niet overheersend. Afdronk is ook voornamelijk hout en erg zoet (iets te overdadig). Smaak doet wat aan Mortlach Provenance denken. Referentieglas ernaast: Mortlach moet zeker puntje hoger (meer substantie en vettig, minder rook) (82). Tweede keer proeven beval stuk minder (78; na een Arran Founders reserve!). Volgende keren proeven gaat de matige balans steeds meer storen. | B |
| Dumbarton Single Grain Whisky | 0 | Nog niet geproefde rariteit | |
| Eddu, Whisky de Bretagne from partly malted buckwheat, 40% | 65 | Curiositeit bij Erik op 29-5-2005; whisky op basis van boekweit. Superfruitige neus (appel, calvados) en likeurachtige smaak. Weinig tijd om goed te proeven, maar duidelijk niet mijn stijl whisky. | S |
| Edradour 10Y, Signatory Unchillfiltered Collection, 46% | 80 | Mooie opening van het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus met veel rook, sherry & hout is zeer uitnodigend. Smaak is vol, boterig (maar minder dan distilleerderij botteling) en vol hout. De afdronk is wat scherp (strafpunten) en droog. Verbetering t.o.v. distilleerderij botteling. | S |
| Edradour 10Y | 76 | Leek plezierige Speyside malt, stijl Balvenie FR, met 81 punten. Het 2e 5cl flesje heeft een vieze bijsmaak die hem 2 categorieën zou doen kelderen. Het derde flesje van Huub is ook niet indrukwekkend. Wel vervelend die verschillen, maar niet zo raar gezien de bijzonder kleine productie van deze mini distillery. Dit is ongeveer het gemiddelde. | S |
| Edradour 1989-2002, Signatory Vintage "The Decanter Collection", 57.2% | 75 | Negentiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: hout. Smaak: niet zo lekker. Met water verbetering maar nog steeds teveel hout. Blijft zeer gesloten en heeft een wat ranzige afdronk. Teleurstellende Signatory/Edradour. De mooie milde maltsmaak van Edradour is afwezig. | S |
| Edradour 1991-2002, 59.2%, Signatory Straight from the cask, cask #261, 736 bottles. | 69 | Drieenentwintigste op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Vlak voor sluitingstijd ging er nog een klein flesje van 0.5L open bij de Signatory stand. Eerst niet geinteresseerd wegens slechte beoordeling Signatory 1989 Decanter. Neus is zwaar sherry. Water is nodig om dit goed tot zijn recht te laten komen. Er is echter teveel vooraf te gaan om dit goed te kunnen scoren (voorlopig op 85). Verificatie gewenst. Herwaardering als 9e bij Huub op 13-9-2003 verloopt dramatisch!! Uitstekende neus: kruiden, heftig sherry en alcoholisch. Smaak: hout, sherry en zeepsop. Water toevoegen maakt de smaak niet veel beter. In de afdronk overheerst zeepsop alle andere smaken. Overduidelijk niet voor plezier categorie; de grootse degradatie sinds de Auchentoshan Triple Wood!! Aan het einde van een festivaldag zijn de scores meestal minder betrouwbaar, maar dit verschil is wel heel extreem (64). Er zijn meerdere versies gebotteld, dus het hoeft niet dezelfde te zijn! Uit solidariteit met Huub het flesje gedeeld. | B |
| Edradour 1993-2004, 55.8%, Signatory Straight from the cask, Chardonnay finish | 69 | 14e op Pot Still festival 2004. Neus: veel fruit, vanille, kazig. Smaak: alcoholisch, vanille, verdovend. Met water een stuk beter: de subtiele wijntrekjes en de malt komen beter naar voren, maar helaas ook wat zeepsop. Voor mij hoeft deze woodfinish ziet zo. | S |
| Edradour: Ballechin (work in progress), 1 year old spirit from a Burgundy Barrel | 30 | Dit is geen whisky maar 1 jaar gerijpt distillaat. Iain Henderson gaat een zwaar peated whisky maken bij Edradour! Tevens wordt met allerlei vaten geëxperimenteerd. Na 1 jaar op een Burgundy vat is het distillaat al duidelijk veel zachter en fruitiger dan het bourbon cask sample van 2 maanden. Deze whisky kon wel eens heel snel op een acceptabel niveau komen! Pot Still festival 2004 tegen sluitingstijd. | S |
| Edradour: Ballechin (work in progress), 2 months old spirit from a Bourbon Barrel, circa 63% | 20 | Dit is geen whisky maar 2 maanden oud distillaat. Iain Henderson gaat een zwaar peated whisky maken bij Edradour! Niet geproefd maar de neus doet sterk denken aan vers Islay distillaat. Zwaar turf. Gaat heel interessant worden! Pot Still festival 2004 tegen sluitingstijd. | S |
| Elijah Craig 12Y (47%) | 81 | Zeer krachtige Bourbon. Duidelijk beter dan Maker's Mark. Zeer vol en krachtig van smaak. Lange zoete afdronk. Leuke ontdekking bij de Gert Nosing rariteiten (2/3/2002). Punten bevestigd bij Huub op 13-9-2003 t.o.v. de 18Y Elijah Craig. Derde plaats op proefavond ALX4. | S |
| Elijah Craig Single Barrel Kentucky Straight Bourbon, 45%, 18Y | 69 | 1e bij Huub op 13-9-2003. Neus: zeer kruidig, boenwas, hout. Smaak: licht fruitig, toffee, cacao, hout. Nasmaak en vooral de afdronk heeft veel teveel hout. Genietschap kraakt deze bourbon collectief af; ik ben de enige dissonant met 78. De 12Y Elijah Craig erbij gehaald als referentie: 12Y is duidelijk lekkerder, maar staat goed in punten. Zo naast elkaar gaat het extreme houtkarakter bij de 18Y strafpunten kosten (74). Tweede keer in dubbeltest met 12Y proeven op avond ALX4 is weer een klein drama, zeer overheersend hout verpest alles wat de 12Y tot zo'n mooie Bourbon maakt. Dit drink ik niet voor mijn plezier, maar score is nog wel net boven de Lot. No 40. | S |
| Evan Williams 7Y (45%) Kentucky Straight Bourbon Sour Mash Whiskey | 65 | Minder dan Jim Bean, maar wint in andere dubbeltest van Invergordon single grain. | S |
| Export Quality Whisky, 43%, Produced in Scotland and South Africa, A660 | 20 | Curiositeit in plastic zakjes van 5 ml geproefd bij Gert op 11-6-2005. Neus: vettig, citrusfruit, lijm en solvent (thinner, spiritus?). Smaak is uitgesproken smerig en weeïg. In de lange (veel te lange..) afdronk zowaar enig fruit te proeven maar het endigt allemaal droog en dramatisch. Was niet eens de slechtste van de dag want de Vietnamees kwam er meteen achteraan. | S |
| The Famous Grouse Vintage Malt Whisky 1987, 12Y, 40% | 76 | Plezierige neus (malt & fruitig). Zachte boterige smaak, met turf en rook. Lange neutrale afdronk. Met wat fantasie is de invloed van Macallan & Glengoyne te proeven (79). Tweede keer blind proeven bij Huub op 13-9-2003 als mystery guest in inkomrondje geeft een stuk lagere score (74). Een wat vlakke smaak en leerachtige geur zijn de toevoegingen. Gemiddelde score genomen. | S |
| The Famous Grouse Gold Reserve 12 Y Deluxe, 40% | 72 | Een blended wis die qua neus zo voor een malt kan doorgaan. Malty, fruitig (abrikoos), amandel en erg zoet. Smaak valt echter tegen t.o.v. de neus: vanille, minder malt dan verwacht, zacht maar weinig verdere expressie. Afdronk is een beetje plakkerig en kost punten. | S |
| The Famous Grouse, 40% | 69 | Prettige neus en redelijk smaakvolle blended; maar dan die droge bek in de afdronk. Bij bezoek aan Glenturret op 28 mei 2004 bleek waar die droogheid vandaan komt; het Glenturret distillaat is ook gortdroog in de afdronk. Niet mijn merk blended. | S |
| Old Fettercairn, 10Y, 43% | 67 | Neus:weinig interessant; beetje als goedkope blended. Smaak valt in eerste instantie wel mee: hout, malt, licht rokerig. De afdronk is kort, zoetig en wat plakkerig. Vrij lange en onplezierige nasmaak. Niet voor plezier categorie. | S |
| Finlaggan Islay Malt, 40% (men zegt Lagavulin van 5 -7 jaar) | 80 | 8e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Jodium, zeewier. Ruig en wat subtieler dan de Islay Malt Cask strength. Afdronk is echter waterig en snel weg. | S |
| Four Roses Single Barrel | 72 | Andre's BBQ-fluid blijkt bij Jos op 20-4-2002 toch best drinkbaar. Veel beter dan de gewone Four Roses. Zoet, hout, vanille, kaneel en zelfs wat rokerig. | S |
| Four Roses | 40 | Vieze zoetigheid; doet aan Southern Comfort denken | S |
| Frysk Hynder, golden spirit of Frisia: zie Us Heit | |||
| Fuji Gotemba (Japanse whisky van Kirin) | 0 | Nog niet geproefd | |
| Glen Drumm Pure Malt, 40% | 75 | 20e op festivalvrijdag 2005. Neus: behoorlijk sherried, malty, rokerig. Smaak is zoet, rokerig, eiken, fruitig, mooi in balans. Afdronk valt erg tegen en zorgt voor minstens 5 strafpunten. Overall een redelijke vatted malt maar niet erg spannend. | S |
| Glen Vegan 12Y, 40%, Pure Highland Malt | 78 | Neus: licht en fris fruitig (banaan, citrus), malty, heel licht turf en helaas ook beetje velpon. Smaak is zacht maar wat vlak. Veel malt, licht turf, minder fruitig dan verwacht op basis van de neus. Prikkelende afdronk met citrustonen; eindigt wat plakkerig lijmachtig (blendedachtig). Geproefd op 2-10-2004 in Rotterdam. | S |
| Glen Albyn 1975, 26Y, 54.8%, Rare Malts Selection | 89 | 6e bij Gert op 21-2-2004. Neus is zeer intens, complex en nogal gesloten. De smaak onverdund is prima te doen: zeer krachtig met veel hout, turf, rook, graan. Een reis die aan de Glenury Royal rare Malt doet denken. Prachtig in balans en een lange verwarmende afdronk. Met een beetje water geen verbetering (eerder iets scherper). Met veel water (richting 40%) een totaal andere whisky: kleur wordt troebel geel en smaak wordt zachter en fruitiger. Hier valt nog veel te ontdekken. | S |
| Glen Albyn 1980-1996, 15Y, 43% Signatory Vintage | 81 | Neus veelbelovend malt, turf & citrusfruit. Vrij zachte smaak met malt, vanille, turf en rokerig. Afdronk droog, kruidig en beetje blended achtig (75). Op 13-9-2003 als mystery guest bij Huub voor de tweede keer geproefd. Vrijwel dezelfde smaaknotities maar nu een waardering van 81 en additioneel commentaar: "lekkere zomerwhisky". Hogere score reflecteert toegenomen waardering voor bourbonvat gerijpte whisky's t.o.v. sherried whisky's. | S |
| Glenallachie 15Y, 58%, 1989-2005, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. GA 15 001 | 85 | Mooie roodbruine kleur. Neus: prachtig sherryhout, kersen, citrusfruit, roggebrood, cacao, menthol, wijnazijn. Smaak is vettig en heeft ladingen hout, fruit (zoete vruchten jam), leerwas. De afdronk is wel heerg hout en dat kost strafpunten voor dit kwalitatief uitstekende sherryvat. | B |
| Glenallachie 1991 8Y, 43% Signatory Vintage | 72 | Zoete lucht (banaan; heeft iets van de Signatory Linkwood). Smaak aan de scherpe kant, zoet, lijm, fruit, en graan. Weeïg en parfumachtige nasmaak. Afdronk licht droog: 70. Bij de herkansing na een Balvenie iets minder last van de nasmaak; toch maar in categorie lekker, maar... | S |
| Glenburgie: Glencraig, 19Y, 59.5%, 1981-2001, Cadenhead's | 89 | Super Wigman Tastung 2004. Gesloten distilleeropstelling op het complex van Glenburgie. De Lomond still heeft een zeer aparte smaak aan deze sublieme Speyside rariteit gegeven (hetzelfde verschil als tussen Mosstowie & Miltonduff). Malt, olieachtig, vettig, licht bitter maar ook zoet fruitig. Een bijzonder avontuur. Nu nog proberen een fles Glencraig te vinden! | S |
| Glenburgie-Glenlivet, 11Y, 59.8%, Distilled 1993. Bottled July 2004. Bourbon hogshead, 288 bottles. Cadenhead's Authentic Collection. | 83 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (9e). Cadenhead schenkt in plastic limonadeglazen! Dat maakt het neuzen erg lastig. De smaak is zoet en gesloten. Met wat water mooie opening. Hele aparte zoete smaak met kruiden en wat turf. Zelfs verdund nog een beetje ruw in de afdronk maar overall wel lekker. Verdient herkansing in een goed glas. | S |
| Glenburgie: Glencraig 30Y, 03.1974-10.2004, 40.1%, Duncan Taylor, Rarest of the Rare series | 79 | 3e bij Huub op 24 mei 2005. Zeer lichte kleur en een intrigerende complexe neus. Mooie belegen houtgeur, malty, etherachtig, menthol, banaan, ananas, heel licht rokerig, net gewassen en aan de buitenwaslijn gedroogde lakens. Ook de smaak heeft mooie zoete fruitigheid (citrus, lychee, ananas), vanille, hout, pepermunt, eucalyptus, eiken en subtiele malt. Een subtiele en heel gevoelige whisky, die voortdurend van karakter lijkt te veranderen in het glas (oxidatiegevoelig??)- De afdronk kost veel strafpunten: plakkerig, hout, brinta, lijmig, karton. Ondanks de enorme smaakontwikkeling en de lange proefreis is dit niet helemaal mijn type whisky. Tweede keer proeven bevalt nog minder. | S |
| Glenburgie 8Y | 71 | 1e bij Huub op 15-5-2003. Neus: elegant en uitnodigend. Malt, zacht fruit (geen citrus) en rokerig. Smaak valt dan erg tegen: scherpe binnenkomst, peperig, kruidig en veel hout. De afdronk is niet lekker: vanille, toffee, hout, droog als een goedkope blended en vervelend. Er zit veel te proeven in deze whisky, maar de balans is niet goed. Begon hoog in de 70, eindigt uiteindelijk duidelijk in "niet voor plezier". | S |
| Glencadam 15Y, 1986, 54%, Cadenhead's | 80 | Geproefd (9e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: zeer fris, fruitig, zoet en uitnodigend. De smaak is krachtig; duidelijk beter dan vorige Glencadams. Blijft wat gesloten, maar wat water toevoegen verhelpt dit. Afdronk is een beetje vlak (kan ook aan voorgaande Glenfarclas liggen), maar wel OK. | S |
| Glencadam 1985, 16Y, 43%, Chieftain's Choice | 77 | 2e op whiskyfestival 23 nov 2002. Neus: vol, niet zo complex maar wel uitnodigend met zacht fruit en rook. Smaak is boterig, wat abrikoos, mooie houtsmaak en wat zwavelig. De lange afdronk kost strafpunten: de zwavel ontwikkelt zich meer en meer en geeft een verdovend gevoel op de tong. | S |
| Glencadam 1974, 40% Connoisseur's Choice | 74 | Neus: veelbelovend fruitig (appel) & malt. Smaak: iets saaier dan verwacht met licht weeïge eerste indruk; totaal geen turf. Nasmaak iets lijmig. Lekker, maar geen wis die ik snel zal kiezen. Herinnerde aan Deanston. | S |
| Glencadam 15Y, 40%, 2005 botteling | 73 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (4e). Neus: hout, leerachtig, malt, beetje ranzig na de sublieme Blablair. Smaak is nalty en kruidig met behoorlijk wat hout. Met een paar druppels water verdwijnt de ranzigheid uit de neus en komt er gedroogd fruit voor in de plaats (abrikoos, dadel). De smaak is niet veel beter geworden; hooguit een tikje fruitiger. Afdronk is rommelig en droog en eindigt in een stroeve houtsmaak. | S |
| Glencraig: zie Glenburgie | |||
| Glendarroch finest scotch whisky, 15Y, 43% | 76 | Mystery guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: mooi hout, leerachtig, vleugje turf. Smaak is wel plezierig maar een beetje rommelig; vee hout, malt, beetje zilt, rook, sherryzoet, vrij droog. Afdronk heeft iets teveel droog hout en eindigt wat plakkerig. | S |
| Glen Deveron: zie Macduff | |||
| Glendronach 13Y, 53.4%,. Scotch Malt Whisky Society | 89 | 6e bij de Still (23/2/2001). Zeer lichte kleur voor cask strength. Neus: graan, zoet fruit (perzik?). Smaak: complex, verwarmend, fruitig (perzik,banaan?), rook. Lange mooie afdronk. Ontdekking! | S |
| Glendronach 20Y (1970-1990) Signatory (cask 513-518; bottle 2154) | 88 | 8e na het eten bij Andre (29/12). Nog een klasse beter dan de 15Y. Zwaar sherry en hout natuurlijk, rook en een lange niet te houtige afdronk. Geduchte concurrent voor Macallan. Glendronach zeer ondergewaardeerd door Jackson! | S |
| Glendronach 22Y, 50%, dec. 1977 - june 2001, Old Malt Cask | 88 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (16e). In een hoekje bij Douglas Laing stond nog een relatief oude botteling. Neus is krachtig, rokerig, malty, zoete vanille en honing en opvallend weinig fruit. Smaak: turf, rook, vanille, bourbonwood en heerlijk pittig. Wat een verschil met de soms overdadige sherrywood bottelingen van de distilleerderij. Afdronk is lang en zacht en eindigt mooi rokerig en droog. | S |
| Glendronach 15Y | 82 | Grote gelijkenis met Macallan 12Y en in blinde test op 87 gestart. Later bij de validatie tegen "the real thing" toch duidelijk minder. Vergissen blijft echter mogelijk (85). Herproeven in 2002 uit miniatuurtje valt absoluut niet mee: overdadig hout- en sherrykarakter; mijn smaak is iets veranderd. | B |
| Glendronach Original 12Y, 40%, Double cask matured in sherry wood and trad. oak barrels. | 79 | Blind sample 2004 van Richard. Goudkleurig, "long legs". Neus: mooi hout, sherry, belegen, iets lijmig. Assertieve binnenkomst, tamelijk ruw en krachtig. Sherry, hout, fruit (banaan), vanille,honing, velpon. Afdronk is verwarmend met veel hout. Eindigt plakkerig (strafpunten). | S |
| Glendullan 26Y, 1978-2005, 56.6%. Rare Malts | 88 | 1e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is zeer aromatisch: prachtig fruitig (perzik, mandarijn, peer), licht kruidig. Smaak begint een beetje scherp (56.6%), maar wordt al snel zacht filmend en verwarmend. Boterig, vettig, malty en zeer fruitig. De afdronk is licht droog en kruidig. Met water erbij krijgt de neus meer floraal karakter en meer citrusfruit. De smaak is duidelijk dunner, maar wordt nog rijker in smaken: hazelnoot, honing, fruitig (peer, perzik) en mooie maltsmaak. De afdronk gaat eindeloos door en de balans is uitstekend. Prachtige Speysider! | S |
| Glendullan 23Y, 1974, 63.1%. Rare Malts | 86 | Lochranza Hotel bar op Arran heeft een goede collectie (2e wis, 1e avond) . Neus is zoals gewoonlijk bij Rare Malts weer zeer complex; o.a. houtnectar & toffee. Onverdund is de smaak ondoorgrondelijk, fors water nodig en dan komt een prachtige whisky los. Toffee, krenten, gerookt hout, belegen malt en vele andere onherkende smaken. Afdronk lang en prettig met veel hout. Forse delta met Jackson. | S |
| Glendullan 1994, 10Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. | 79 | 15e op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi fruitig, malty, leer en licht rokerig. Smaak: fruitig (perzik, mandarijn, marmelade), zoet (vanille, honing), vleugje turf. Afdronk is mooi droog en houtig. Plezierige drinkwhisky. | S |
| Glen Elgin 1991-2003, 12Y, Whisky Galore | 79 | 15e op Pot Still festival 2003. Neus: fruitig, rokerig. Smaak: mooie mellow malt. Zoet, fruitig, vanille, rook. Lange afdronk. Mooie klassieke Speyside whisky, maar niet zo spannend. | S |
| Glen Elgin 12Y, 40% (2003 Diageo botteling) | 76 | Opening Den Haag whiskyfestival 2003. Mooi neus: malt, vanille, eikenhout, fruit (appel, citrus, banaan). Smaak valt tegen t.o.v. de neus: zacht, malty, fruitig. Dun met weinig ontwikkeling en ook de afdronk is niet bijzonder. | S |
| Glen Elgin | 64 | Begint als lekkere malty Speyside, maar de vieze nasmaak doet hem kelderen in punten. | S |
| Glenesk 1975-2005, 55.3%, The Cross Hill, Bourbon cask. | 79 | Neus: alcoholisch, oplosmiddelachtig, malt, natte aarde. Smaak is messcherp en peaty. Wat water toevoegen geeft een wat vriendelijkere en zachtere smaak, maar ook vlak. De neus houdt de oplosmiddelassociatie en de natte aarde. De afdronk is droog en te bitter. Eerste kennismaking met Glenesk met dank aan Michel op 17-12-2005. | S |
| Glenesk: Hillside | 0 | Hillside nog niet geproefd (andere naam voor Glenesk). | |
| Glenfarclas 1968, 43%, distilled 17.01.1968 and bottled 28.07.2000. 246 bottles | 89 | 11e op Pot Still festival 2005. Neust als een topper: elegant, prachtig sherryhout, belegen malt, boenwas, zoet fruit (kersen). De smaak is verwarmend, zoet (gember, vanille) en boordevol hout. Er komt een bittertje opzetten dat uiteindelijk de droge houtige afdronk gaat overheersen. Begint in de 90, maar krijgt strafpunten voor de overheersende houtsmaak. | S |
| Glenfarclas 25Y | 89 | Belegen en zacht; opvallend hoe verschillend al die Glenfarclas whisky's van elkaar zijn. Eerste sample 88 en bij tweede sample blindproeven bij Huub 86. Eind 2002 een fles gescoord op de veiling. Heerlijke neus: uitnodigende geur van zacht rijp fruit (abrikoos, perzik), belegen hout. Zeer zacht en zoet van smaak. Prachtig in balans. Hogere puntenwaardering na proeven t.o.v. Caol Ila Portwood & Glenmorangie Traditional (91). Ingezet als 5e bij Andre op 4-1-2003. Na aantal keren drinken toch weer iets verlaagd in punten. De zoetheid staat soms tegen. | S |
| Glenfarclas 30Y, 56%, Cadenhead's Chairman's Stock | 89 | Geproefd (8e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003 (wat brutaal gescoord). Neus: zoet, etherachtig, complex en gesloten. Smaak is krachtig en subtiel: toffee, sherry, belegen houtsmaak (maar niet overheersend) en mooie zoetheid. Met water iets scherper, maar de smaken komen beter los; karakter wordt wat fruitiger. Afdronk iets te droog voor het mooi. | S |
| Glenfarclas 17Y | 88 | Kan goed tegen ouderen als de 25Y op. Bleek een echte groeiwhisky met veel smaakontwikkeling. Van de andere Glenfarclas whisky's (15 & 21) nu ook maar grotere hoeveelheid testen. | B |
| Glenfarclas 1988-2000 Vintage Limited Rare Botteling from 1st fill Oloroso Sherry Cask. | 87 | Neus zeer krachtig, ruig, sherry, hout. Lijkt wel cask strength! Smaak ook zeer intens, droog, ruig, kruidig (kruidnagel). Droge lange houtafdronk. Een enorm verschil met de normale 12Y editie! Verrassende inzet van Andre bij Gert (2/3/2002) | S |
| Glenfarclas Vintage 1978-1999, 60.3% | 87 | Afsluiter bij Huub op 31-8-2002 maar mee naar huis genomen omdat het allemaal wat veel begon te worden. Neus: alcohol, hout, sherry, zeer gesloten. Smaak: zacht ondanks 60%, gladde filmende viskeuze houtnectar, noten, vijg, stroop, gedroogde vruchten. Afdronk: zeer lang, zoet, maar voornamelijk hout en sherry. Met wat water opener en iets frisser, maar weinig verschil in smaak. Met meer water verpest. | S |
| Glenfarclas 1983 (?), 17Y, 46%, Family Reserve | 85 | Super Wigman Tastung 2004. Neus is in typische Glenfarclas stijl: ruig, assertief, hout, sherry. Ook de smaak komt stevig binnen, maar niet scherp. Mooi gebalanceerde whisky met iets te droge afdronk naar mijn smaak. | S |
| Glenfarclas 21Y 43% | 85 | 1e wis op festival 2000. Ruikt veelbelovend belegen, fruitig (abrikoos) en behoorlijk complex. Smaak komt stevig binnen (de kracht van de 15Y/) en is wat boterig met veel hout, sherry & malt. Een geweldig lange en droge afdronk. In 2002 fles gekocht: grote smaakontwikkeling, maar toch een licht onplezierige bijsmaak die de 17Y niet had. Niet helemaal in balans en de stroeve en te droge afdronk kost extra strafpunt. | B |
| Glenfarclas Vintage 1990, 43% | 85 | Elfde op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is zwaar sherry, met veel hout & rook. De smaak is stevig met veel hout, sherry en zacht fruit. Afdronk is zeer lang, krachtig en verwarmend. Prachtige Glenfarclas, maar minder dan de first fill editie van Andre. | S |
| Glenfarclas Vintage 1988, 58.8% Single Oak Cask | 83 | Twaalfde op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is zeer krachtig met veel vanille & hout. De smaak is puur te scherp om te kunnen beoordelen. Met water mooie opening naar een pittige bourbon whisky, die me wat minder aanspreekt dan de sherried versie van 1990. Bij invullen tabel bleek deze wis ruim een jaar eerder al eens op de proefzolder van Wees gescoord en toen met 84 beoordeeld. | S |
| Glenfarclas 15 Y | 81 | Ruig! Groot verschil met de 12, 17 & 21 Y. Boterige neus en smaak. Lekker maar aan de scherpe kant. Minder sherry dan in de 17Y en erg veel hout. De 21Y vind ik stukken beter. Na enige tijd staat de smaak van deze tegen. Deze kan veel water hebben om de smaak milder te maken. | B |
| Glenfarclas 105 Cask Strength | 80 | Begon in de subtop, maar gezakt wegens extreme houtnectar in de afdronk. Herbevestigd na whiskyfestival 2000 tegenover Aberlour a'bunadh. | B |
| Glenfarclas 10Y 40% | 77 | Hout, graan en iets zoetige lucht. Water maakt veel los (abrikoos?). Eerste mondcontact scherp, maar verdwijnt snel. Houtsmaak (105-achtig) blijft. Nasmaak rokerig en zoetig. Afronk zeer droog. Veel te hoog gewaardeerd door Jackson. Proefzaterdag 15-9-2001: maar net beter dan Dimple! Sample bij bezoek aan Glenfarclas mei 2005 smaakt iets beter. Onverdund veel hout en een scherpe geur en smaak. Smaak is pittig, kruidig, abrikoos, hout. Ruwe en droge afdronk. Met paar druppels water iets toegankelijker. Met veel water (circa 30%!!) wordt het geheel zachter en fruitiger. De maltsmaak komt mooi naar voren, maar het hout blijft zeer aanwezig en de afdronk te droog. | B |
| Glenfarclas 12 Y | 77 | Viel wat tegen in vergelijking met de 105 (80). Herkansing oktober 2004. Licht oranje kleur. Neus met veel hout, sherry, vanille, gedroogd fruit (pruimen), noten. Pittige binnenkomst met voornamelijk hout en alcohol als eerste indruk. Stroef in de mond en meteen al een erg droge smaak. De mooie fruitigheid (frisser dan de neus doet vermoeden; marmelade) komt langzaam boven het hout uit, maar de zeer droge afdronk begint dan al in te zetten en die blijft maar doorgaan. Glaasje water graag! Met een scheutje water veel opener en fruitiger, maar de afdronk blijft superdroog. | B |
| Glenfiddich Rare Collection, 40Y, 43.6%, 600 bottles. | 93 | 8e op festivalzaterdag 2004 en het hoogtepunt van de dag! Na de geweldige 30Y is dit een zowaar nog lekkerder. Bij verwarmen in de hand wordt de toch al veelbelovende neus van deze superelegante whisky steeds beter: hout, fruitig (perzik), noten, spoortje rook. De smaak is ook fantastisch: heerlijke fruitnectar a la Bruichladdich 1970, perfecte houtsmaak, kruidig, licht turf, malty, pannenkoek. Veel substantie en een prachtige balans. Ook de zeer lange afdronk stelt niet teleur: het hout blijft volledig getemd door het fruit. Zijdezacht en luxueus. De 3e Glenfiddich in de top! (wat gebeurt me hier nu toch??) | S |
| Glenfiddich Vintage Reserve 1972, 48.9%, 31Y, cask 16033 | 92 | 19e op festivalzondag 2004! Neus lijkt alweer een topper aan te kondigen met veel malt, fruit (abrikoos perzik) en prachtige belegen houtgeur. De smaak heeft duidelijk iets turf en rook, houtnectar zet in naast de fruitigheid. Iets stroever dan de voorgaande Balvenie 1973, maar zeer de moeite waard. | S |
| Glenfiddich 31Y, 1973-2004, 48.9%, sherry hogshead, Cadenhead's | 91 | Super Wigman Tastung 2004. De eerste onafhankelijke botteling van Glenfiddich die ik zie en meteen een kraker in de top!! Neus is zeer fruitig, subtiel, heerlijk zacht en belegen. Ook de smaak is vol fruit en heerlijk zoet, vanille, honing, malt, noten en een vleugje rook. Afdronk is lang, zoet en droog. Met water geen verbetering, wordt eerder te droog! Lang zitten genieten van dit pareltje uit een distilleerderij met een matige reputatie en daardoor bijna weer 2 wissen gemist. | S |
| Glenfiddich 30Y, 40% | 90 | 7e op festivalzaterdag 2004! Was nieuwsgierig of dit kan tippen aan de Cadenhead versie en dat blijkt het geval! Neus is zeer fruitig, malty en honingachtig. De smaak heeft duidelijk turf, rook, hout, vanille en fruit (perzik, banaan). Perfect balans. De afdronk is zeer lang, filmend en verwarmend. Knap dat het hout zo getemd blijft! Misschien net 1 puntje onder de Cadenhead botteling. Nogmaals geproefd als 22e op festivalzondag 2005 (foutje van Huub): punten exact gelijk. | S |
| Glenfiddich Rare Collection, 40Y, 44.9%, bottled 15-10-2004, 600 bottles. | 89 | 20e op festivalzondag 2005. Neus: zeer fruitig (perzik, ananas), kruidig, belegen malt. Smaak heeft iets teveel hout t.o.v. de tropisch fruitcocktail en zoete vanille. Beetje rokerig. Tamelijk korte afdronk in vergelijking met de sublieme 40Y botteling die in 2004 is geproefd. Deze komt niet in de buurt en ook niet in de top. | S |
| Glenfiddich 18Y, Ancient reserve, 40% (Oak Cask) | 86 | 13e op festival 2001. Veelbelovende neus; fris, fruitig, vanille, zacht en belegen. Smaakt heel zacht, maar is wat saai in de afdronk. Eindelijk een Glenfiddich boven de 80 punten grens (84). Herkansing september 2004 na aanschaf tax-free fles. Uitstekende neus met heel veel perzik, malt, vanille, veelbelovende complexiteit. Zachte rijke smaak; ook hier heerlijk veel fruit (perzik, abrikoos, citrus, rozijn), malt, vanille en hout. Prima balans en een lange subtiele afdronk waarin geen smaak echt overheerst. Leuke dubbeltest met 12Y als mystery guest op 18-12-2004. | S |
| Glenfiddich 21Y, 43%, Havana Reserve (Rumfinish) | 83 | 14e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus niet zo aantrekkelijk als verwacht. Minder fris en mellow dan de 18Y, iets muffig. Smaak is vreemd en complex en ook de afdronk blijft mysterieus. Niet meer goed te scoren door al het voorafgaande. Verificatie gewenst. Bij Andre op 4-1-2003 gelukt en 2 punten promotie. Neus nu juist wel uitnodigend. De smaak is veel zachter dan in herinnering en ook behoorlijk complex. | S |
| Glenfiddich 15Y Solera Reserve | 82 | De revanche van Glenfiddich met deze zeer plezierige sherried whisky uit 3 verschillende houtrijpingen (Oloroso, vers hout, gebrand hout). Heerlijke neus met sherry, belegen malt, fruit (perzik, citrus) en toffee. Smaak is veel rijker dan de wat bleke 12Y en filmend in de mond. Naast de gebruikelijke mellow Speyside smaaknotities is er wat meer toffee/bruine suiker, sherrykarakter en kruidigheid te noteren. Na enige tijd komt er wat bitterheid naar voren. De afdronk is prettig maar iets te droog en stroef. Goede prijs/kwaliteit verhouding voor de tax-free reizigers! Goed gescoord als mystery guest bij Andre op 16-9-2005 (83). | S |
| Glenfiddich 12Y, 40% | 79 | In 2001 als opvolger van de door mij verguisde Special Reserve op de markt gebracht. Dit is zowaar een plezierige Speyside zonder de stroeve smaak van de Special reserve. Lekker fruitig, fris, honingzoet en malty. Overall een plezierige whisky, maar niet erg spannend (75). Na alle Glenfiddich ontdekkingen op festival 2004 weer eens een dubbeltestje met de 18Y gedaan als mystery guest op 18-12-2004. De 12Y blijft verrassend goed overeind, maar smaakt wel erg licht naast de veel vollere 18Y en heeft een iets te droge en licht bittere afdronk. Mei 2005 half flesje gekregen. Plezierige drinkwhisky zonder pretenties (78). Moet het in een dubbeltest in blauw glas in augustus 2005 afleggen tegen Glenmorangie 10Y & Glenrothes 1992. | B |
| Glenfiddich 12Y Caoran Reserve, 40% | 77 | Een marketing poging om een Glenfiddich met extra turf te lanceren? Neus is wel prettig mellow malty & peaty. Na het geweld van de Macphail's pure Malts maakt dit op de proefzolder van van Wees echter weinig indruk. Prikkelende smaak met duidelijk turf en fruittonen. Denk niet dat ik dit een vooruitgang vind t.o.v. de fruitige mellow 12Y versie. Onder andere omstandigheden misschien nog eens proberen, maar een hoogvlieger wordt het nooit (76). 2e keer proeven als 21e op festivalzondag 2005 bevalt niet veel beter. Balans tussen turf en mlat is redelijk, maar het is gewoon niet mijn type whisky. | S |
| Glenfiddich cask strength 15Y, 51% | 77 | Neus: alcohol, malt, fruit, wat zepige geur. Smaak onverdund erg scherp. Met water knapt de boel op: fruitig, mellow malt, rook en wat geparfumeerd. Smaak met water zachter, maar nog steeds vrij stevig. Smaak is voornamelijk malt, fruitig (appel, perzik) en wat olieachtig. In de droge en vooral erg saaie afdronk een weinig turf en rook. Forse tegenvaller in vergelijking met de Solera Reserve & 18Y. Moet het bv. duidelijk afleggen in kwaliteit tegen JW Green Label. Ook soloherkansing geeft weinig verbetering; veel fruit en malt (na water toevoegen). Het is allemaal erg 1-dimensionaal. Groot verschil met bv. een Glenmorangie traditional of een lekkere lichte Bladnoch. | S |
| Glenfiddich special old reserve | 71 | Een van de klassieke pioniersflessen van Glenfiddich. Zonder het grote marketingsucces van deze fles, die bijna iedereen kent, waren er noot zoveel single malts op de markt gekomen. Het was ook mijn eerste single malt en heeft me jaren van de malts afgehouden wegens te weinig verschil in kwaliteit met blended whisky. Ik beleefde gewoon te weinig plezier aan deze wat scherpe en vlakke milde Speyside whisky. Gelukkig heeft Glenfiddich sinds 2001 weer betere bottelings op de markt: de 12Y opvolger van deze botteling, de prima 15Y Solera en de uitstekende 18Y versie. De zeer oude leeftijden zijn zelfs uitzonderlijk goed. | B |
| Glen Flagler 1972, 23Y, 52.6%, Signatory Dumpy bottle. Distilled 10-11-1972 and bottled 26-6-1996. Cask no. 228443. Bottle 217 of 232. | 86 | Geproefd bij Erik op 29-5-2005 (2 Glen Flagler's op 1 dag!!). Neus is prachtig zoet en fruitig: peer, perzik, honing, jam. Smaak is zacht voor 52% en vol vanille en perzik. Langzaam komen er kruiden naar voren (kaneel, nootmuskaat). Geen typisch Lowland smaak! Afdronk is mooi zoet en kruidig (nootmuskaat gaat naar peper) en eindigt prettig droog. Het hout overheerst gelukkig niet. Uitstekende kennismaking met deze verloren distilleerderij. | S |
| Glen Flagler, 5Y, 100% Pot Still Scotch Whisky. Distilled and bottled at Airdrie, Scotland. | 75 | Curiositeit geproefd bij Erik op 29-5-2005. Neus is tamelijk subtiel: hout, hooi, fruitig en zoet. Smaak is beetje waterig maar wel zacht. Grassig en mooie vanillesmaak. De afdronk is kort en wat plakkerig. Lichte kruidigheid komt laat naar voren. Niet slecht voor een 5Y whisky. | S |
| Glen Flagler: Killyloch | 0 | Killyloch nog niet geproefde rariteit | |
| Glen Garioch 1971-1997, 43%, cask 1239, Samaroli Very Limited Botteling of 300 bottles | 90 | Super Wigman Tastung 2004. Eindelijk proef ik dan eens een geweldige Glen Garioch! Zeer subtiele, rokerige en volle neus. Smaak is ook behoorlijk peaty, malty, fruit subtiel op de achtergrond. Prima afdronk en geen spoortje zeepsop! Pure genietwhisky. | S |
| Glen Garioch, 54.4 %, Usquebaugh clubbotteling 2004, 16Y, Distilled 18-4-1988, bottled 22-4-2004 at cask strength from cask # 1550 (280 bottles). | 82 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005 (fles Erik). Neus: sherrywood, malty, rokerig en iets duf. Smaak is vettig met veel hout, kruidigheid, rook, turf, noten. Met water erbij duidelijk meer bloemen en fruit in de neus, maar echt fris wordt het niet. Droge afdronk met veel rook. Niet helemaal mijn stijl. | S |
| Glen Garioch 21Y | 78 | Slokje geproefd op Heathrow uit een plastic kuipje. Goed neuzen dus onmogelijk! Neus is wel verrassend fris en fruitig voor zo'n oude whisky. Smaak: zacht, mellow, abrikoos, vanille, beetje zeepsop en veel minder turf dan verwacht. In de nasmaak zorgt de zeepsop wederom voor heftig puntenverlies voor deze verder erg plezierige whisky. Gladde interessante afdronk. | S |
| Glen Garioch 15Y | 77 | Klein slokje geproefd in winkel Wervershoof. Veelbelovende neus en start smaak ook heel OK, met turf, rook en zoethout. De gladde zeepsop nasmaak zorgt voor veel strafpunten. | S |
| Glengarioch 1988-2003, 15Y, 46%, Whisky Galore | 76 | 14e op Pot Still festival 2003. Neus: hout, krenten, fruitig, licht muf. Smaak: sherry, hout, mild peaty, zwavelig en beetje zeepsop. Zoete droge houtafdronk is niet geweldig maar wel in balans met de smaak. Punten bevestigd als 2e bij Gert op 21-2-2004. | S |
| Glenglassaugh 28Y, 53.3%, Distilled 17-12-1976, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask number 2371, 288 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 90 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (11e). Neus: hooi, stro, malty, vanille, koffie, gewassen lakens van de lijn. Zeer bijzonder! Smaak is krachtig en clean; grassig, malty, fruitig en nog steeds wat koffie/cacao achtige associatie. De afdronk is zeer lang, prettig droog en kruidig. Onverdund al genieten! Met een beetje water verdwijnt de koffie en komt meer fruit naar voren (88). Zeer apart allemaal en meteen een fles gekocht. Bij herproeven zelfs nog een puntje erbij! Valt ook goed in de smaak op de supertasting bij Andre op 29-10-2005. | B |
| Glenglassaugh, 31Y, 5-6-1967/5-6-1998, 55.8%, Signatory Silent Stills, cask. #2893, 217 bottles. | 88 | Super Wigman Tastung 2004. Neus: hooi, malt, kruidig. Smaak is zacht, grassig en kruidig met veel malt en vanille. Heerlijke verfrissende whisky. | S |
| Glenglassaugh 1973, 46%, The Family Silver. | 82 | 5e bij Gert (15/3/2003). Neus: sherry, turf en rook. Smaak is heel apart; hooiachtig (maar niet a la Scapa), stroop, rook, sherry en veel turf. De afdronk blijft lang doorgaan: licht wrang, houterig en helemaal op het einde een vanilleoprisping. Volgende slokjes bevallen beter; een vrij unieke smaak. | S |
| Glenglassaugh 1974, 56.9%, Scott's selection | 81 | 6e op festival 2001. Een dure Scott's selectie van 184 piek voor de lijst. Mooie belegen fruitige neus. Veel malt en te scherp. Met water stuk beter; boterig, glad. | S |
| Glengoyne 1969 Autumn Botteling (>25Y en cask strength) | 91 | De neus is werkelijk fantastisch met dennennaalden, vanille, mos en inderdaad herfstbos. Een zeer zachte smaak met veel vanille en kruiden en niet de gebruikelijke Glengoyne appelsmaak. In de afdronk toont deze wis zijn topklasse: eerst vanille met eikenhout maar zeer glad, dan een heerlijke fris zure ciderachtige afdronk waar we tot Glasgow van konden genieten. Knallende afsluiter van Schotland bezoek 2002 en een Oscar voor Huub voor het aftroggelen en zonder gezichtsverlies de Glengoyne shop verlaten! | S |
| Glengoyne 21Y | 87 | Fantastische opening van whiskyfestival 2001. Fris, belegen, appel, malt, vanille. Prachtige balans met een zachte droge houtafdronk. | S |
| Glengoyne 12Y cask strength, 57.2% | 85 | 11e op festivalvrijdag 2005. Neus: wat een kracht voor een Glengoyne!! Grassig, zoet, citrus, appel, malt, beetje rook. Smaak is te doen op deze sterkte: cider, banaan, vanille. Met water meer appel en zoetheid in de neus. Smaak wordt zachter, maar blijft verwarmend. Nog meer vanille in de smaak en anijs. Afdronk is prettig droog en zoet. Goed in balans, deze Glengoyne! | S |
| Glengoyne Vintage 1971 48.5% | 84 | Eerste bij Huub (31/8/2001). Belegen hout en toch fruitig. Smaak heeft veel hout, alcohol, vanille, kruiden. Afdronk prettig droog, zeer lang maar niet erg spannend. Als je bedenkt dat deze wis NLG. 425,- kost is de prijs/kwaliteit matig te noemen. | S |
| Glengoyne 1996, 8Y, 56.7%, SMWS 123.2, matured 5.5Y in bourban cask and 3Y in fresh sherry cask. | 83 | Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: prachtig sherry, kersen, marmelade, malt. Smaak: krachtig, zoet, gember, overheersend sherryhout, verder weinig complexiteit. Na water toevoegen duidelijk beter. Neus heeft druiven en krenten en de smaak is zachter en toegankelijker maar blijft oversherried. Qua karakter is dit geen Glengoyne meer, maar wel lekker. Mooie combinatie van"sherry" met fris "bourbon". | S |
| Glengoyne 17Y | 81 | Zeer frisse whisky. Een stuk completer dan de 10Y en prachtig in balans met gras, appel, citrusfruit, vanille, kruiden en een subtiele droge afdronk. Wint bij Huub (31/8/2001) als 2e wis van de Glengoyne 1971 (84)! November 2003 fles geopend en die valt dan een beetje tegen. Duidelijk minder fris dan in herinnering (zeker naast een Lowland als Inleven)! Nog steeds mooie balans en prettige afdronk, maar er zit een bijsmaak aan (feints, leerachtig) die ik me niet kan herinneren (82). Op HOD10 weer een punt eraf na de Magdalene CC: na zo'n uitzonderlijk cleane smaak is dit duidelijk meer olie i.p.v. appels. | B |
| Glengoyne 10Y | 79 | Lichte typische aperitief whisky. Neus is fris en fruitig en turf is totaal afwezig. Wel een vleugje rook en kruidige geur. Opvallend is dat de whisky enige tijd nodig heeft om te openen. Smaak is clean, simpel maar elegant. Fruitig (appel), vanille, maggi & malt voeren de boventoon. Afdronk is prettig droog en neutraal. | B |
| Glengoyne 12Y, 43%, Limited edition for Gall & Gall | 76 | Deze editie mist de frisheid en het aperitiefkarakter van de 10 en 17Y. Wat olieachtiger karakter en meer houtsmaak dan de 10Y. Pas met water erbij komt de appel en vanillesmaak goed los. In de afdronk dezelfde bijsmaak die Glenfarclas 10Y strafpunten kostte. Wordt steeds minder interessant naarmate de fles vordert. | B |
| Glengoyne 10Y, Rum cask finish, vintage 1993 (Distilled May 1993, bottled May 2004), 43%, Limited edition of 3000 bottles for Gall & Gall. | 71 | Onplezierige neus: sultanas, zwavel, boenwas. De smaak is interessanter, maar het hele karakter van Glengoyne is verpest met deze finish. Geen spoor meer van de karakteristieke frisse appelsmaak. In plaats daarvan malty, krenten, olieachtig en licht muf. Smaken zijn niet goed in balans. Afdronk is droog. Wat mij betreft een mislukt experiment. | S |
| Glen Grant 1963, 40%, Gordon & Mc. Phail (36Y? Bottled in 1999 volgens Andre Bos). | 89 | Opening van het hoofdprogramma op 1 december 2002. Net als de Wilson & Morgan neust dit weer vol en rijk met veel hout, zoete sherry, kersen (Longmorn-Glenlivet associatie), toffee en koffie. De smaak is minder robuust dan verwacht met veel hout, kruidnagelen, sherry en nu meer Tia Maria dan koffie. De afdronk is zeer zacht en prettig droog. Bij het volgende slokje blijkt het allemaal toch minder licht van smaak dan het eerst leek. Nog veel te ontdekken in deze prachtwhisky. | S |
| Glen Grant 30Y, 55%, 1972-2002. Krugers Schloss Whisky, Whisky Auction.com, Rendsburg | 87 | Neus: veel hout, zwaar sherry en kersen a la Longmorn. De smaak is vol, complex, krachtig, zeer zoet, licht bitter en heel veel hout. Met water erbij blijft het hout overheersen; er komt alleen wat meer vanille in smaak en de geur wordt wat ranziger (niet doen dus!). De afdronk is zoals verwacht zeer lang, droog (mooie houtsmaak). Zoet en verwarmend. Na bijna een jaar weer eens blind geproefd als mystery guest by Andre B op 27-3-2004: bovenstaande indruk bevestigd + notitie van indrukwekkende smaakontwikkeling. | B |
| Glen Grant 18Y, 1977-1995, 46%, Wilson and Morgan | 84 | 6e bij Huub op 31-8-2002. Neust als een topper met hout, rook, ladingen zoete sherry en kersen (Longmorn-Glenlivet associatie). Smaak: veel hout, zoet, gesloten, heftig sherry. Wat water erbij geeft wat meer karamelsmaak en iets fruitigheid (pruimen?). Afdronk is droog met veel hout. Deze whisky is helaas wat uit balans met teveel houtdominantie | S |
| Glen Grant 1969-2000, 56.9%, sherry matured, bottled for the whisky exchange. | 84 | Super Wigman Tastung 2004. Geur is zeer zoet (kersen, perzik), heftig sherry en veel hout. Smaak is hout, fruitig, kruidnagel en hout. Afdronk is droog zoet en plezierig totdat de houtsmaak alles gaat overheersen. Wordt steeds droger en daardoor minder plezierig. Duidelijk over de top; zonde! | S |
| Glen Grant 31Y, 56.9 %, Feb. 1969 - Nov. 2000. Matured in a sherry cask and bottled for the Whisky Exchange, bottle 78 of 240 | 83 | Toegift van Jos na het Pot Still festival 2005. Neus heeft enorm sherryhout, fruit (kersen, pruimen), zoldergeur. Smaak is nogal heftig met hout, dat het mooie fruit in de neus overheerst. Kruidnagelen, kersen. Afdronk vol hout, hout en nog eens hout. Op zich wel een lekkere whisky, maar duidelijk over zijn hoogtepunt gebotteld. De Krüger botteling was beter. | |
| Glen Grant 13Y, 1989-2002, 40%, Gordon & MacPhail | 82 | Value for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: malty, fris en fruitig (mandarijn, perzik). Smaak: typische mellow Speyside whisky, perzikachtig fruit, zeer malty, licht vanille en helaas ietsje plakkerig. Afdronk is mellow en glad. Prima whisky, maar niet erg spannend. | S |
| Glen Grant 15Y, 40%, Gordon & Mc. Phail | 82 | Neus: fris & rokerig, hout, sherry, abrikoos, passievruchten. Smaak heeft alles van de neus met meer turf, vanille en een begin van de Longmorn kersensmaak. De afdronk heeft wat aardesmaak en is stroef. | S |
| Glen Grant 1970, 31Y, 55.4%, Adelphi | 80 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (21e). Super donkerrode kleur a la Longmorn-Glenlivet. Neus: zwaar sherry, kaneel, kersen (beetje vergelijkbaar met Longmorn). Smaak is duidelijk minder dan de neus: begint erg goed a la Longmorn, maar wordt al snel bitterder en krijgt erg veel houtsmaak. In de afdronk wordt het hout echt teveel en dat kost behoorlijk strafpunten. | S |
| Glen Grant 19Y, 58.4%, cask 16914, Dewar Rattray. Distilled 19-11-1985 and bottled 28-9-2005 | 79 | Neus is wat zurig met mint en zoetjes. Smaak: scherp, malt, chocolade, koffie, kokos, vanille en zoetjes. Afdronk is bitter en houtig. Wat water toevoegen heeft een negatief effect: de bitterheid neemt toe en gaat alles overheersen waardoor de initiële score van 84/85 tot halverwege de 70 terugzakt. | S |
| Glen Grant, 40% | 63 | tegenover Teachers geproefd en lichter bevonden. Weinig interessante single malt met een lijmsmaak. Kan je beter een goede blended whisky blijven drinken voor dat geld. | S |
| Glen Hood, 40% | 40 | Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 3 Ieren en Campbeltown Loch. Dit product maakt geen schijn van kans om ook maar iets interessants in te brengen. Neus: afstotend, goedkoop, leerachtig, ziltig. De smaak is muf, ranzig, leerachtig (feints?) en de afdronk wil je snel vergeten. | S |
| Glen Keith 1967-2003, 36Y, 40%, Gordon & MacPhail Connoisseur's Choice | 89 | Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: WOW! prachtig sherry, druiven, pruimen, kokos, eucalyptus, mint, malt. Filmend mondgevoel. Smaak: hout, chocolade, mint (after eight…), bruine suiker, vanille, minder fruitig dan de neus doet vermoeden. Afdronk: heerlijk zoet, licht kruidig en perfecte houtsmaak. Het kan dus wel met Glen Keith; aan de andere kant is 36 jaar wel heel lang geduld hebben.... | S |
| Glen Keith: Craigduff 1973, 32Y, 49.4%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 04.04.1973 & Bottled 25.08.2005. Sherry butt # 2513, bottle 289 of 566. | 88 | 6e op Pot Still festival 2005. Neus is zeer elegant: belegen malt, hout, vanille, fruitig (papaya, perzik) en een beetje rokerig. De smaak is mooi vol en malty, prikkelend, peperig, vettig, zoet (stroop, bruine suiker) en inderdaad een beetje turf dat totaal niet overheerst. De kwalificatie "een peated Glen Keith" is nogal overdreven. De mooie balans van smaken zet door in de afdronk, die met een mooie droge houtsmaak eindigt. | S |
| Glen Keith 1983, 43% (circa 10 Y) | 69 | Botteling uit 1994. Plezierige neus: fris, malty, honing, gras en fruitig (citrus, perzik). De smaak is zeer teleurstellend t.o.v. de neus: licht, waterig, weeïg, vanille, malt, metaalachtig. Niet echt lekker. Afdronk bitter en plakkerig. Dit miniatuurtje drink ik niet voor mijn plezier op. De 10Y botteling zonder jaartal op het etiket van na 1995 is in herinnering iets beter. | S |
| Glenkinchie 1986 Distillers Edition (Double Matured) | 83 | Geproefd tegenover Dalwhinnie DM. Begon lager maar bij deze is toch meer te beleven. Fris, fruitig, sherry, hout, gras, licht rook, kruidig. Afdronk lang en zoet. | S |
| Glenkinchie 1992 Distillers Edition, 43%, Bottled 2005 | 82 | 16e op Diageo presentatie 26 september 2005. De kwaliteitswinst door de sherryfinish bij Glenkinchie is ook in deze editie weer behoorlijk. Smaaknotities vergelijkbaar met de 1986: zoete, frisse en fruitige neus. Smaak heeft veel sherryhout en vanille,maar ook nog iets van de droge grassigheid van Glenkinchie. De lange zoete afdronk eindigt wat droog en kruidig. | S |
| Glenkinchie 10 Y | 74 | Nu 4 keer geproefd met wisselvallig resultaat. Prettige neus (fruitig, malt). Eerste slokje lekker: fris, fruitig (perzik, banaan). Nasmaak stroef en wat scherp/alcoholisch. Afdronk kort, saai en droog. Redelijke lowland die me snel tegen gaat staan. | S |
| Glenlivet 1968, cask strength, refill hogshead, Murray McDavid Mission series | 89 | Geproefd op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich distilleerderij. Neus: perzik, belegen en toch fris fruitig. Smaak is ook heerlijk zoet en belegen. Na zoveel jaar nog steeds opmerkelijk fris; zelfs wat citrusachtig. Lange gladde afdronk vol vanille. Een sublieme Speyside whisky. | S |
| Glenlivet 1977-2001, Sherry Wood, 56.9%, Scott's Selection | 89 | 15e op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: veel hout en kersen; veelbelovende Longmorn-Glenlivet associatie. Smaak: nog steeds veel kersen, sherry, fruitig en veel vanille. Het hout overheerst totaal niet en de afdronk is compleet en clean. Genieten en potentiële aankoop. | S |
| Glenlivet 29Y, 1972 - 2001, cask 1044, 43%, Scottish Castle series Jack Wieber. | 88 | De neus van dit sherryvat is werkelijk fantastisch en kondigt een 90-punter aan: kersen, pruimen, kaneel, kruidnagel, boenwas, leer en sherryhout. De smaak valt dan een beetje tegen: de harsigheid en pepermunt verknoeien de prachtige combinatie van hout, kersen, stoofperen en kaneel. De iets te bittere afdronk heeft mooie zoete houtsmaak en zeer laat komt er ook ineens rokerigheid naar voren (zelfs in het lege glas). | S |
| Glenlivet 15Y, 40%, duty free version | 85 | Heathrow 2-12-2005. Neus: perzik, malt, fruitig en belegen. Klassieke mellow Speyside neus. Smaak is zacht met veel vanille, malt, fruitcake, mariakaakjes, perzik en een beetje rook. Allemaal prachtig in balans en op de juiste sterkte. Afdronk blijft fruitig en wordt een beetje droog met een licht bittertje. Prima prijs/kwaliteit verhouding. | S |
| Glenlivet 18Y, 43% | 85 | Veelbelovende neus (belegen, abrikoos), maar de smaak heeft weinig karakter en de afdronk is wat saai. Wel plezierig en neutraal, maar wanneer wil ik dit..?. Herkansing heeft duidelijk meer vanille dan ik mij herinnerde en in vergelijking met de 12Y is deze toch echt beter (84). Op 20-6-2003 dubbeltest met fles van Edgar tegen Glenlivet 15Y van McPhails. De neus van de 15Y is prettiger en de smaak meer in balans. De 18Y heeft duidelijk meer hout in de smaakt. Met water gaat de 18Y echter mooi open; de neus wordt vergelijkbaar met de 15Y en de smaak is zeker zo goed. | S |
| Glenlivet 1968, 36Y, 43.2%, Duncan Taylor. Cask 1575. Distilled 02.1968. Bottled 07.2004 | 85 | Geproefd in Duncan talon shop Huntly mei 2005. Neus: heel subtiel en zeer zoet: perzik, malt, fruitig, belegen en toch fris. Smaak is zeer fris en fruitig (perzik, citrus), heerlijk zoet (zuurtjes, perendrups, honing) en een forse houtsmaak. Hout is ook iets overheersend in de fruitige droge afdronk. | S |
| Glenlivet, 15Y, 40%, Gordon & MacPhail / George & J.G. Smiths label (green) | 85 | 3e bij Jos op 17-5-2003. Neus is heerlijk zacht, uitnodigend en veelbelovend: perzik, graan, licht rook, malt. Subtiele zachte smaak. Vanille en zacht fruit (banaan, perzik) zijn prachtig in balans met de lichte turf malt smaak. Lange mellow afdronk. Een van de beste Glenlivets tot nu toe! Puntje eraf op 20-6-2003 na dubbeltest tegen de 18Y. | B |
| Glenlivet 15 Y French Oak Reserve, 40% (2005 botteling) | 84 | Geproefd na tasting in Broekerhuis met dank aan Jorrit. Neus is meteen al een hele verbetering t.o.v. de 12Y French Oak. Mooi zoet, vanille, fruitig (appel, perzik) en winey. De smaak is lekker boterig en malty, maar ook kruidig (kaneel, kruidnagel). De afdronk is wat minder geslaagd en eindigt tamelijk bitter voor zo'n zoete whisky. | B |
| Glenlivet 1968, 34Y, 45.9%, Peerless Collection. Cask 1579. Distilled 02.1968. Bottled 06.2002 | 84 | Neus: heel subtiel, perzik, malt, fruitig, belegen en toch fris. Smaak is zeer fris en fruitig, malt, beetje turf en een licht bittere houtsmaak. Iets bittere en droge afdronk. Uitstekende whisky, maar hoort toch niet boven de 18Y distilleerderij & 15Y G&M botteling te staan. 12e op Pot Still festival 2003 en 10e op Pot Still festival 2004. | S |
| Glenlivet 12 Y, 43% | 83 | Heerlijke zachte subtiele mellow whisky met veel malt, fruit (perzik) en mooie hoeveelheid turf in neus en smaak. Afdronk filmend zacht en fruitig met een mooie droge houtsmaak. Toch moeilijk te scoren (zie ook Cragganmore) want deze standaardeditie smaakt soms wat gewoontjes en saai. De waardering schommelt meestal tussen 79 en 86 punten! Benchmark Speysider en uitstekende keuze voor prijs/kwaliteit verhouding. In 2 blindtesten onder de 18Y en 12Y American Oak. Miniflesje in september 2002 viel erg tegen: 78. Aperitief uit oude fles in Geulzicht feb. 2003: 84. Nieuwe verpakking 2005 geproefd in vliegtuig en bij Gert-Jan na de Us Heit: 83. | B |
| Glenlivet 16Y, 48%, Nadurra, Non-chill filtered, duty free version | 83 | Heathrow 2-12-2005. Neus: alcoholisch, perzik, malt, fruitig en belegen. Minder fris dan de 15Y. Smaak is scherper en ruwer dan de 15Y, met veel malt en fruitcake. Met water gaat het wat beter: de perzik-vanille-malt balans is weer terug en de vettige smaak is wat zachter geworden. De afdronk is vrij droog en licht kruidig. Minder lekker dan de 15Y duty free versie. | S |
| Glenlivet 16Y, 56.9%, 1988-2004, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. GL 16 003 | 83 | Neus: stroopwafels, ananas, mandarijn, eikenhout. Smaak onverdund is vettig, gesloten en te scherp. Met water prachtig fruitige neus: mandarijn, perzik, sinas, fruitcake, malt. Mooie volle en vettige smaak. Boter, caramel, plantaardig. Minder fruitig dan de neus doet vermoeden. Afdronk is droog en een tikje bitter. Prima whisky, maar wat betreft prijs/kwaliteit toch een teleurstelling. | B |
| Glenlivet Archive, 21Y, 43% | 82 | 3e bij Michiel (fles van Gert ) op 7-2-2003. Neus is veelbelovend: zoet, zeer fruitig (perzik/abrikoos), kruidig en rijk. Smaak is zeer zacht, zoet, kruidig, perzikachtig maar iets te geparfumeerd. Hout overheerst niet. De afdronk is glad, filmend en erg zoet. Begint indrukwekkend rond de 85 punten, maar bij de volgende slok gaat de zoete smaak tegenstaan. Hartig kaasje helpt. | S |
| Glenlivet, 21Y, 40%, Gordon & MacPhail / George & J.G. Smiths label | 82 | 4e bij Huub op 13-9-2003. Neus: malt, fruitig (perzik, maar minder fris dan de 15Y), belegen, clean. Smaak heeft meer turf en rook dan verwacht op basis van de neus; mooie zoete belegen malt smaak. Hout overheerst te veel naar mijn smaak; drink liever de 15Y uit deze reeks en de 18Y distilleerderij editie. Afdronk blijft wat gesloten en is licht plakkerig. Duidelijk geen doordrinkwhisky; het lage alcoholpercentage is ook jammer; met water valt niets te verbeteren. | S |
| Glenlivet American Oak Finish | 80 | Leek alweer geen verbetering van de gewone Glenlivet. De extra finish op vers hout geeft een overheersend vanille en bourbon karakter. Verder wel lekker…In eerste blindtest toch gewonnen van de 12Y en 18Y; tweede blindtest net onder de 18Y. September 2002 verlaagd na blindproeftest op HOD proefavond 7 (slechts 76 i.p.v. 83 punten). | B |
| Glenlivet 12 Y French Oak Finish, 40% (1999 botteling) | 79 | Interessante houttoevoeging, die nogal overheerst en de mooie vanille en fruitsmaken van de 12Y overstemt. De gewone Glenlivet is meer in balans. Wat droog en kruidig in de afdronk. Ook in Glenlivet blindproeftest onder de 12Y en American Oak versie. | B |
| Glenlivet Archive | 79 | Weinig te beleven voor een Glenlivet; paar keer geproefd periode 1999-2002, maar valt steeds weer tegen ten opzichte van de gewone 12Y. | S |
| Glenlochy | 0 | Glenlochy nog niet geproefd | |
| Glenlossie 1977-2003, 45%, cask 633, Samaroli | 85 | Blind&Guess bij Andre 29-10-2005. Neus: heerlijk belegen mellow malt, versgebakken brood, fruitig. De smaak is zacht, subtiel en toch licht prikkelend. Ladingen vanille, malt, maar ook kruidige tonen als peper en kaneel. De afdronk is droog, kruidig en peperig met een mooie zoete houtnasmaak. | S |
| Glenlossie 1974 40% G&M Connoisseurs Choice | 83 | Neus is veelbelovend zoet, malt, fruitig en een onbestemd bijzonder geurtje (ceder?). Smaak is veel steviger met hout, rook, turf en iets van zoethout en abrikoos. Afdronk iets te droog. Waarschijnlijk net een puntje beter dan de Dalmore Cigar Malt. Lekkerder dan de Glenlivets. | S |
| Glenlossie-Glenlivet, 20Y, Maart 1978 - Maart 1998, 56.1%, Cadenhead's (USAfles van 75cl) | 82 | Geproefd op 14 juli 2005 met Michel. Neus is alcoholisch en zeer fruitig (meloen, mandarijn, perzik), boterig, kaas (verse brie), yoghurt, mooi hout en een vleugje kokos. Smaak is niet te scherp ondanks de 56%, lekker zoet (vanille, kokos), vettig, gedroogd fruitig (abrikoos), mooi malty en een vleugje turf en rook. Met wat water is de neus minder scherp, maar weinig anders. Ook in de smaak verdwijnt de iets overheersende alcohol en wordt het geheel prettiger drinken. Afdronk eindigt vrij droog met mooie houtsmaak. | S |
| Glenlossie 1989, 10Y, 43% Provenance | 79 | 5e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: leer, malt, licht fruitig. Smaak: kruidig, prikkelend op de tong en toch een zachte smaak. Malty, complex, leerachtig maar niet droog. Afdronk blijft bijzonder. Doet een beetje aan Clynelish denken zonder die klasse te hebben. | S |
| Glen Mhor 1979, 22Y, 61.0%, Rare Malts | 88 | Tweede op de Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: fris, fruitig, malt. Smaak: kruidig, malt, prikkelend en zilt; wat turf en fruit. Zeer complex. Afdronk uitstekend, zeer lang en wat droog. Moeilijk te doorgronden; aanschaf waard (86). Heeft behoorlijk veel water nodig voor ontsluiting (troebeling). In mei 2004 een fles gekregen en waardering verder gestegen. Bij nader inzien puur toch ook wel erg lekker, maar blijft onverdund tamelijk ontoegankelijk. Complexe smaak met veel meer turf, drop, laurier en kruiden dan in herinnering. | B |
| Glen Mhor 1976-2005, 28Y, 51.9%, Rare Malts | 85 | 4e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is veel zoeter dan de 1979 61% botteling van enige jaren terug. Prachtig fruitig en complex. Smaak is toegankelijk en assertief: kruidig, beetje turf, behoorlijk zoet. Met een beetje water krijgt de neus een massief en superfruitig karakter: perzik, banaan, citrusfruit, peren, belegen malt, vanille. De smaak is zachter geworden en blijft complex. Iets minder zoet dan de neus doet vermoeden door het kruidige en licht peaty karakter. De afdronk is iets aan de droge kant en heeft een peperige nasmaak. Strafpuntjes voor droogheid en balans. | S |
| Glen Mhor 12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail Connaisseurs Choice | 70 | Neus: belegen, hooi, zacht fruit, boterig. Smaak is zacht en licht maar wel complex. Amandel, thee, toffee, hooi, malt. De afdronk is echter teleurstellend; veel hout en vooral niet lekker: de theesmaak ontaard in een viezige oude krentensmaak (Drumguish, Rhosdu) en bij herproeven zakt deze whisky gestaag af van 79 punten naar de niet voor plezier categorie! | S |
| Glenmorangie 30Y, 44.3%, bottled 2004, 4548 bottles | 91 | 7e op festivalzaterdag 2005. Neus is zeer uitnodigend en open: zoet, fruitig (citrus, perzik), licht ziltig en een vleugje rook. Smaak: WOW! Superintens, zoet, harmonieus en verwarmend. Heerlijk fruitig (nectarines, marmelade), rokerig, belegen malt, mooi hout. De afdronk is mooi bitter met een gemberachtige nasmaak. Uitstekende balans! Eindelijk een Glenmorangie bij de toppers. | S |
| Glenmorangie 1971 Vintage, 43% | 89 | Geproefd (4e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus:zeer veelbelovend, zwaar sherry, kersen, complex, mooi belegen. Smaak is mondvullend, filmend, zacht, heerlijk zoet. De nasmaak is vooral kruidig. Eerste indruk is topspul in de 90 punten, de afdronk wordt echter wel erg droog (en iets zilt!) en de heerlijke smaakindrukken zijn vrij snel weg. | S |
| Glenmorangie 15Y, 43% (matured for 15Y in bourbon barrel and finished in a freshly charred cask). | 87 | Neus: zacht, vol en uitnodigend. Vanille, malt, perzik, boterig. Smaak is iets scherper (assertiever) dan verwacht maar zeer vol en allround. Een potpourri van smaken: malt, vanille, hout, marmelade, licht zilt en een heerlijke zoetheid die later omslaat in een wat bitterder nasmaak. Afdronk is filmend met een prettige houtsmaak. Met water iets losser van smaak, maar geen echte verbetering. Afdronk lijkt iets droger en bitterder te worden. In een tweede dubbeltest met de Burgundywood duidelijk superieur. Dubbeltest met de 100 proof is ongeveer gelijkwaardig; maar totaal verschillend karakter. Deze editie heeft niet meer de karakteristieke citrusfrisheid (die de 18Y nog wel heeft), maar het is een heerlijk alternatief. | B |
| Glenmorangie Portwood Finish | 87 | Eerste tax free fles in recordtijd geleegd in Kenia (remember M'Bogo!); maar was net te scherp voor de subtop. Ook de tweede deelfles met Huub snel leeg. De derde grote fles uit Italië (afscheidscadeau HOD) is duidelijk minder scherp en biedt de beste kwaliteit tot nu toe: heerlijke zoete smaak perfect in balans met het frisse Glenmorangie karakter (meer aanwezig dan in de Sherry en Madeira finish). | B |
| Glenmorangie Traditional 100 Proof (57%) | 86 | Deze komt iets te heftig binnen op cask strength. Wat water is nodig, maar dan heb je ook wat! Een rijkere smaak dan Cellar 13 en een nog langere heerlijke afdronk. Verdient puntje boven de 18Y en biedt eigenlijk de beste "traditionele Glenmorangie smaak". | B |
| Glenmorangie 18 Y | 85 | Verificatie vanaf 83 was gewenst; als 13e(!) wis op festival 2000 eindelijk gelukt. Hoort zeker boven cellar 13 met zijn heerlijke belegen smaak, geen over-the-top hout en toch ook het frisse Glenmorangie karakter behouden. Huub uiteindelijk kunnen overhalen een liter te delen: portwood record gebroken wat betreft legen. | B |
| Glenmorangie Madeirawood Finish | 85 | De meest aparte Glenmorangie special wood finish: kruidig en wat zachter dan de portwood. Na enige tijd punt eraf gehaald omdat de andere twee toch sneller en met meer plezier gedronken werden. Het blijft wel de meest bijzondere van de drie. Op de Glenmorangie avond bij Eric als minste van de 3 geëindigd; dit was echter een nieuwe botteling (zie elders in lijst). Half flesje oude editie kunnen kopen in 2003 voor proeverij Gert-Jan: gewoon weer 84/85! | B |
| Glenmorangie Portwood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") | 85 | Zelfs deze favoriet is minder lekker in de nieuwe botteling. Deze editie blijft wat smaak betreft het dichtst bij de eerste uitgave van de Port Wood, maar is toch wat scherper, droger en minder lekker in de afdronk. Als je deze t.o.v. een Balvenie Portwood zet is het verschil wel heel erg groot. | B |
| Glenmorangie "Cellar 13", 43% | 84 | Speciale duty-free editie van de standaard Glenmorangie met wat extra vanillesmaak. Het keldertje voegt wat elegantie toe, maar verder weinig verbetering t.o.v. de goedkopere standaard 10Y editie. | B |
| Glenmorangie 10 Y, 40% | 84 | Altijd plezierige en heerlijke frisse whisky; moest het eerst afleggen tegen veel van zijn special edition broertjes maar daar kom ik sinds de nieuwe bottelingen van de woodfinishes langzaam op terug. Een perfecte starterwhisky voor blended drinkers die eens een single malt willen proberen. Heerlijke frisse geur met citrus en clean bourbonhout karakter. Mooie maltsmaak, fruitig (citrus, banaan), licht kruidig en zelfs een beetje zilt. Prettige droge en zoete afdronk. Op proeverij Bussum 28-10-2004 vind ik deze veel lekkerder dan de recente 12Y Macallan botteling. Genieten voor minder dan 30 euro; een echte prijs/kwaliteit topper. In augustus 2005 weer een half flesje gekocht. Blinde dubbeltest in blauw glas tegen Glenfiddich 12Y wordt overtuigend gewonnen. | B |
| Glenmorangie Artisan Cask, 46% | 84 | 4e op festivalvrijdag 2005. Neus: anijs, vanille, licht zilt, spportje rook en mooi malty. Smaak: bourbonachtige zoetheid, ladingen vanille, kokos, citrusfruit, lychee. Plezierige licht droge afdronk. Verwarmend. Water toevoegen geeft weinig verbetering; smaak wordt eerder wat plakkerig. | S |
| Glenmorangie Côte de Beaune Wood Finish, 12Y, 46% | 84 | Neus: veel vanille, bourbon & licht rokerig. Smaak: Veel hout, verwarmend, subtiele smaken: licht boterig, beetje honing/vanille, licht ziltig, subtiel turf en rook, beetje leer, maar….geen rode wijn associatie. Enige wijnassociatie in de nasmaak is dat deze whisky minder citrus dan de "standaard" Glenmorangie bevat en meer rood fruit. Afdronk blijft prikkelend, verwarmend en boeiend. Veel hout en een vleugje mint. Interessante wood finish! | S |
| Glenmorangie Sherrywood Finish | 84 | Was eerst iets teveel zoetigheid ondanks de zeer zachte smaak. Echter, na een traditional Glenmorangie kwam rook en turf ineens duidelijk naar voren! De grote fles die pas februari 2003 werd geopend is ook uitstekend van kwaliteit; vooral in vergelijking met de nieuwe editie (86). Op blindproeverij op 16-10-2003 eindigt hij gelijk met Burgundy wood (82). Gemiddelde score genomen. | B |
| Glenmorangie Fino Sherry Finish | 83 | 7e bij de Still (23/2/2001). Geur: beetje als de Glendronach 13Y maar frisser. Smaak: heel zacht, sherry, hout en de beroemde Glenmorangie frisheid. Afdronk: droog en ziltig. Overall toch iets teleurstellend dus gezien Jackson punten en de score van de veel zoetere "gewone" sherrywood finish (85). Tweede keer proeven als 5e bij Huub op 13-9-2003. Neus: fris, ziltig, rook. Smaak: vanille, kruidig (peper?), licht zilte en erg droge smaak. Afdronk: mint, heet en erg droog. De enorme droogheid gaat tegenstaan en kost veel strafpunten (79). Op blindproeverij 16-10-2003 eindigt deze whisky toch weer net boven de burgundy en gewone sherrywood (84). | S |
| Glenmorangie Burgundy Wood Finish | 81 | 6e bij Huub op 13-9-2003. Neus: vanille, zilt, fruitig maar wat minder fris dan gebruikelijk bij Glenmorangie. Smaak is zoet, fruitig, licht zilt en iets zilt. Blijft helaas aan de scherpe kant. Afdronk ook wat onbestemd. Smaakt wel prettig, maar heb toch liever de veel goedkopere 10Y standaard botteling; ik word een beetje moe van al die marketing trucs van Glenmorangie. Genietschap kraakt de wis behoorlijk af. Tweede keer proeven bevalt de smaak beter; blijft aan de scherpe kant maar de zoet-zilt combinatie werkt nu beter. Blind geproefd op 16-10-2003 tegen de fino sherry en de gewone sherry finish: 80 zonder water en 82 met water. | B |
| Glenmorangie Sherrywood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") | 81 | Deze editie is in herinnering duidelijk minder dan de eerste uitgave van de Sherry Wood, vooral in de wat te droge afdronk. Wel mooi turf en rook in deze editie. In dubbeltest februari 2003 met zojuist geopende oude botteling is dramatisch verschil! | B |
| Glenmorangie 12Y, Golden Rum Cask, 40% (Rum Wood Finish). | 79 | Eerste na aanschuiven bij de vuurkorf van Jos op 28-8-2004. Prettige neus met veel vanille, zoete bourbonhout geur, licht zilt, complex en beetje weeïg. Smaak is zoet (caramel, toffee), malt, sultanas, zwavel en wat onplezierige bijsmaak. De droge en houterige afdronk is het minst plezierige deel van deze tegenvallende woodfinish. De rum finish heeft het frisse fruitige Glenmorangie karakter verwijderd. Geen slechte whisky, maar voor mij hoeft dit experiment niet. | S |
| Glenmorangie Madeirawood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") | 79 | De meest kruidige Glenmorangie wood finish heeft in deze editie een onplezierige en te droge afdronk. Deze score klopt beter met de waarneming op de Glenmorangie avond bij Eric Kragtwijk (zie elders in lijst) waar hij ook als minste van de 3 eindigde. Bij vaker proeven steeds minder interessant. Zeer groot verschil voor een officiële distilleerderij botteling! | B |
| Glen Moray Distillery Manager's Choice 1991, Mountain Oak, 60.5% | 88 | Super Wigman Tastung 2004. Dit bleek dus een van de grote verrassingen!! Neus, smaak en afdronk allemaal prima en subliem in balans met (uiteraard) wat bourbon trekjes. Wie zei dat Schotse whisky in vers hout laten rijpen een slecht idee is? Zoete vanille, kruidig, kaneel, anijs en een honingzoete afdronk zonder overheersende houtsmaak. Een bijzondere whisky en met afstand de beste Glen Moray die ik geproefd heb. | S |
| Glen Moray (no age; mellowed in Chardonnay barrels) | 76 | De Chardonnay knapt deze saaie Speyside op en geeft een droge en fruitige afdronk. Goed in balans, maar toch raak ik maar niet echt enthousiast. | S |
| Glen Moray 12 Y | 73 | Niet bijzonder. Neutrale mellow Speyside whisky met weinig karakter en slappe droge afdronk. | S |
| Glen Moray 16Y, mellowed in wine barrels (Chenin Blanc). | 70 | Neus: malty, zoet, licht rokerig, belegen en uitnodigend. De smaak is een dramatisch verschil met de neus: zacht, vanille, hout, droog, grenadine groen. Wat synthetische smaak. De afdronk is droog en onplezierig en een afknapper t.o.v. de start. | S |
| Glen Ord 31Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 90 | Neus: elegant en veelbelovend: fruitig (perzik), vanille, belegen, rokerig en complex. Smaak is ook uitstekend: perzik, vanille, rook, prachtig hout. Krachtig en subtiel. Extreem lange afdronk: vanillezoet en een tikje te droog, komt langzaam een bittertje in de nasmaak. Bittertje staat eerst wat tegen, maar wordt later lekkerder. Peerless-achtige zoetheid, maar met ballen door de 50%. Ongelofelijk hoge score voor een Glen Ord! Postzegels met Huub op 29-9-2004. | S |
| Glen Ord 30Y, 58.7%, bottled 2005, 6000 bottles | 86 | 3e op festivalzaterdag 2005. Neus: een bloemenboeket, fruitig (citrus, lychee, perzik) en licht zilt. Smaak is verwarmend en prikkelend. Heeft water nodig voor ontwikkeling. De neus blijft fris en fruitig en wordt iets rokeriger. De smaak is nu elegant en kruidig met mooi hout en citrusfruit. De afdronk is lang en kruidig met erg dominant hout. Eindigt licht bitter. | S |
| Glen Ord 12 Y, 40% | 78 | beetje Oban-achtig maar een stuk goedkoper. Ook een tip voor goede prijs/kwaliteit verhouding | B |
| Glen Rosa 8Y (Arran souvenir) | 74 | Neus: rijpe appel, graan, sherry, licht peaty. Smaak: turf, toffee, hout, droog en wat plakkerig. Afdronk van deze vatted malt complex en interessant maar helaas ook droog en lijmig. | S |
| Glenrothes 1967, 35Y, 40.9%, cask 8389. Distilled 05.67. Peerless Collection | 87 | 11e op Pot Still festival 2003. Neus: fris fruitig (citrus, perzik) en malty. Smaak: zeer zoet en fruitig (appel, perzik), ladingen vanille, nog zoeter dan de voorafgaande Strathisla. Verder weinig ontwikkeling. Afdronk is filmend en zoet, minder hout dan de Strathisla. Smaak snel weg, maar coating blijft hangen. Tweede keer proeven mei 2005 uit sampleflesje van Eric (staat 40.5% op etiket): weer die enorme zoetheid en fruitigheid, maar nu ook een vleugje turf en wat bittere smaken: amandel en nadat de muur van zoet fruit is verdwenen een mooie gladde licht bittere houtsmaak in de afdronk | S |
| Glenrothes 1989 10Y | 86 | 4e wis bij Huub (31/8/2001). Veel hout, sherry, fruit en wat belegen lucht. Zeer zacht en creamy smaakje (karamel, abrikoos) en moeilijk te omschrijven finish (calvados, likeur, cognac). Zeer aangename verrassing. In blindtest interessanter dan Glenlivet 18Y. | S |
| Glen Rothes 1974-1999, 25Y, 50.4%, oak matured cask, Scott's Collection | 85 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Gert (4e). De eerste cask strength van de dag. Onverdund is de neus erg alcoholisch en vettig met veel graan. Smaak is wat gesloten: hout, graan, lus, noten. Afdronk is verwarmend en wat bitter. Paar druppeltjes water heeft weinig effect. Met verder verdunnen opent de neus prachtig: bloemengeur, fris zoet fruit (citrus, mandarijn, lychee). De smaak is wat zachter en nog steeds een beetje gesloten. Cleane houtsmaak met graan, boter, vanille en een beetje rook. Afdronk is prettig bitter en wat vettig. Een heel aparte expressie van Glen Rothes. | S |
| Glenrothes 1987-2003, 43% | 84 | Tussendoortje bij de maaltijd bij Rosebank dag op 16 september 2005. Een superfruitige neus vol citrusfruit, meloen en perzik. Mooie belegen malt onder de citrus. De smaak is een logische voortzetting van de neus: malt, limoen, marmelade, mandarijn, vanille. Mooie balans. Ook in de afdronk blijft alles goed gaan. Niet erg spannend qua ontwikkeling, maar wel erg lekker. | S |
| Glenrothes 1992-2004, 43%, Distilled 25.05.1992. Bottled 25.01.2004. | 83 | Zeer klein slokje snel geproefd in Loch Fyne shop Inverary op 1 juni 2004. Deze Glenrothes is veel frisser en fruitiger dan andere tot nu toe geproefde edities. Verificatie gewenst (84). Leuk miniatuurtje van 10 cl gekocht. Neus is heerlijk fris, zoet en superfruitig (perzik, marmelade). Malt, vanille, anijs en een vleugje turf (net genoeg om het spannender te maken). Smaak is zacht. vol, verwarmend en zoet (honing, vanille, anijs). Hout, malt, vanille en een vleugje turf gaan door in de filmende afdronk die in een mooie zachte houtsmaak eindigt. | S |
| Glenrothes 12Y, Berry Bros bottling from 1989 | 80 | Super Wigman Tastung 2004. Neus: fruitig (perzik, abrikoos), malt, vanille. Smaak is vrij scherp, vanille, malty, fruitig. Droge afdronk (sherry?). Leuke opener "zum prosten". | S |
| Glenrothes 1990, 43%, The Ultimate | 80 | Ontdekking op de proefzolder van Wees; erg donker en zwaar sherried; doet aan Glendronach denken. Flesje gedeeld. Gedaald in punten wegens wat onprettige te houtige droge afdronk. | B |
| Glenrothes 1990-2002, 46%, Signatory Unchillfiltered collection. | 80 | Achttiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: malt, fruit, rook & turf. De smaak is behoorlijk stevig en zoet. Afdronk lang, hout, rook, zoet. | S |
| Glenrothes 1995, 10Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. | 76 | 14e op festivalvrijdag 2005. Neus is fris, zoet (vanille, anijs), fruitig (perzik, citrus) en malty. Smaak is malty, zacht en zoet (honing, vanille, maar niet erg spannend. Redelijke zoete en licht droge afdronk. Haaltniet het niveau van de distilleerderij botteling. | S |
| Glenrothes 8Y 1986-1994 ; Ultimate Single Malt Reeks | 76 | Begint scherp maar blijkt dan heel zacht te zijn. Maakt nieuwsgierig naar oudere versies. | S |
| Glenrothes 1989-1999 sherrywood, Wilson and Morgan 46% | 74 | 1e bij de Still 23/2/2001. Neus veelbelovend: heerlijk fris, graan en fruit. De smaak is echter scherp, met verrassend weinig sherry; echte Speyside. Korte droge afdronk. Met water iets verbetering. | S |
| Glen Scotia 1973-1999, 26Y, 40% | 89 | Neus is veelbelovend! Belegen, zacht en rijk met veel hout, malt, zoet droog fruit. Smaak past volledig bij de neus: zoet en bitter tegelijk: gedroogd fruit (abrikoos, vijg), malt, vanille, gember. Prachtige gebalanceerde Campbeltown whisky waar de huidige Springbank een voorbeeld aan kan nemen. De karakteristieke zilte smaak van een jonge Glen Scotia is vrijwel verdwenen, maar probeert af en toe nog door de complexe smaken heen te komen. Gember, hout en mooi bittertje in de afdronk. De bitterheid gaat iets teveel overheersen in de afdronk; een paar strafpuntjes voor een verder sublieme whisky. | B |
| Glen Scotia 14 Y | 84 | Alternatieve Campbeltown. Heerlijk zilt, turf en rook in combinatie met zoet. Soms een beetje straffe teerachtige droge nasmaak. | B |
| Glen Scotia 1991-2000 Signatory 43% | 82 | Verrassend frisse en toch ook zeer peaty wis. Dit is wat je van een jonge Scotia verwacht. | S |
| Glen Scotia 1990-2001 MacPhail's Collection, 40% | 77 | Value for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: zilt, malt, olie. Smaak: olieachtig (diesel), tabak, leer, zilt, turf. Zacht en vlak. Afdronk is lang en droog, met wat leer en turf. Niet een van de beste Glen Scotia expressies. Ook geproefd op Potstill festival 2002? | S |
| Glen Scotia 8Y | 76 | Niet te geloven dat er een jonge Glen Scotia in dit flesje zat! Niemand proeft zout en de zee lijkt afwezig. Wel complex en niet goed te omschrijven. Door onplezierige afdronk extreem laag in de punten. | S |
| Glen Scotia 1991, Signatory Vintage, 43%. Matured in bourbon barrel, bottled in 2001. | 74 | 2e wis in Whisky Store Glasgow. Erg veel vanille in de smaak. Verder wat ziltige malt met rook en turfsmaak. Afdronk overdreven vanille en te houterig. Teleurstellend voor Glen Scotia. | S |
| Glen Scotia 29Y, 43.3%, 1975-2004, Dun Bheagan. Rum Barrel, cask #689, 210 bottles. | 74 | 10e op festivalzaterdag 2005. Neus: zilt, rokerig, zwavel, sultanas. Smaak is helaas behoorlijk uit balans: plakkerig, krenten, banaan, licht zilt. De plakkerigheid zet door in de afdronk. De rumfinish heeft het Glen Scotia karakter vrijwel uitgewist. Voor mij hoeft dit niet... | S |
| Glen Spey 12Y, 43%, Flora & Fauna | 76 | Neus: typische mellow Speyside geur vol graan, vanille, wat turf en zoet fruit (abrikoos, aardbei, banaan). De smaak is lekker vettig en zacht en met behoorlijk veel turf naast de verwachte malt en vanille. De fruitigheid in de neus komt niet tot ontwikkeling in de smaak. Met wat water iets citrus/banaan. De turf is zeer aanwezig; niet helemaal in balans met de malt. De afdronk kost ook strafpuntjes: een beetje plakkerig en droog met tabak als achterblijvende associatie. Doet wat denken aan Ardmore & Lammerlaw. | S |
| Glen Talloch Pure Malt 8Y | 65 | Zeer teleurstellende vatted malt. Minder lekker dan Dimple en Jack Daniels. Op proefavond 6/9/2001 door de meeste beoordeeld als "vies". Opnieuw geproefd in blindproef rondje bij Andre op 4-1-2003 en toen op 70 gewaardeerd als een aardige blended. Blijft wel in niet voor plezier categorie | S |
| Glen Talloch | 59 | waarom zou je dit nou puur opdrinken? Bleekjes, waterig. Licht fris, alcoholisch en fruitig en met droge afdronk. Op blindproef rondje bij Andre op 4-1-2003 nog niet eens de slechtste. Een zeer oude jenever van 20Y was duidelijk minder (herkend als geen whisky; stroperig zoet en parfumachtig). | S |
| Glentauchers, 14Y, 58.2%, bourbon cask Adelphi 2005 botteling | 83 | 8e op WFNN 2006 & 1e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus: zeer malty, mooi fruitig (citrus, druiven) en floraal met weinig hout. Smaak onverdund is zeer intens en gesloten. Behoorlijk wat water nodig om dit te openen. Smaak verdund is wat zurig fruit (citrus, appel, rode grapefruit), veel malt, mooi zoete houtsmaken die doorgaan in de plezierige droge afdronk. Geen spectaculaire Speysider, maar absoluut een uitstekende drinkwhisky. | S |
| Glentauchers, 20Y, 57.2%, Cadenhead's | 82 | 4e met Huub op 17-4-2003. Eindelijk een lekkere Cadenhead's op deze postzegelavond! Zeer aantrekkelijke neus; tutti frutti, malt. De smaak is ene grote verrassing: wat medicinaal jodium valt als eerste op, dan kruidigheid en laurier en dan pas het malt en fruit uit de neus. Mooie houtsmaak in de niet te droge afdronk. Er blijft nog veel te ontdekken in deze mysterieuze whisky. Mooie cask strength. Tweede keer bevalt de medicinale smaak een stuk minder: lijkt meer op lysol dan op jodium. | S |
| Glentromie 17Y, 40% | 77 | 4e op whiskyfestival 23 nov 2002. Alweer zo'n fantasienaam voor een voornamelijk Drumguish distillaat dat bij de heropende "The Speyside" distilleerderij heeft liggen rijpen. Neus: vol en sensueel met veel zacht fruit. Smaak is malty, boterig licht prikkelend. Afdronk is wat saai en met een spoortje rook. Voor Drumguish distillaat is dit wel een openbaring! | S |
| Glenturret 18Y | 84 | Heerlijke boterzachte en frisse Speyside. Ergens tussen Glenlivet en Glenmorangie. | S |
| Glenturret 1990, 10Y, 43%, Chieftain's Choice | 80 | 1e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus: malt, fruitig, fris en toch wat belegen en licht rokerig. Smaak: Mellow Speyside met een scherp randje. Licht olieachtig, fruitig en wat vettige smaak. De afdronk is wat scherp. | S |
| Glenturret 12Y | 77 | Plezierige frisse Speyside. Nog niet zo mooi als de 18Y. Glenturret duidelijk interessant om meer van te proberen (78). Voor tweede keer geproefd als 2e bij Huub op 15-5-2003. Neust heerlijk: fris, fruitig (citrus, perzik) & malty. Smaak is aan de lichte kant met veel vanille en malt. Duidelijk zachter dan Glenburgie. Droge afdronk (76). Gemiddelde score genomen. | S |
| Glenturret 10Y, 40% | 69 | De nieuwe distillery botteling valt niet mee bij het bezoek aan Glenturret op 28 mei 2004. Neus: velpon, vanille, malt, appel en licht citrus. Smaak is spirity, malt fruitig en droog. De afdronk is de Famous Grouse droge bek; echt onplezierig! | S |
| Glenugie 25Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask. Distilled Oct. 1979 & bottled March 2005. | 84 | Neus is zeer fraai en fris: appel, banaan, lavendel, malt. Smaak: malt, banaan, citrus (meer dan in de neus), vanille, hout. Afdronk is kort en weinig opvallend. Overall droog, kaal en mooi clean. Eerste kennismaking met Glenugie met dank aan Michel op 17-12-2005. | S |
| Glenury Royal 29Y, 1970, 57%. Rare Malts. | 88 | Lochranza Hotel bar op Arran (4e wis, 2e avond) . Na de Balmenach alweer nectar met zoet fruit. Smaak onverdund volkomen ondoordringbaar. Opent weer prachtig met water en levert dan een belegen smaak, met veel hout, sherry (maar minder dan Balmenach). Blijft glad in de mond en ontwikkelt dan langzaam steeds meer turf en jodium karakter. Zelfs de afdronk is nog complex en zeer lang. Een halve borrel is te weinig om dit goed te scoren; moet nog een keer worden bevestigd. Thuis zelf fles gekocht en gelukkig blijft Arran ervaring overeind. Het licht medicinale karakter komt meteen naar voren. Toch zeker van Brora Rare malt niveau! Dubbeltest bij Gert: beter dan de Signatory Vintage Dumpy. | B |
| Glenury Royal 50Y, 1953-2003, 42.8%, Diaego Super Premium Malt | 87 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (7e). Twaalf drammetjes bijbetalen om uit deze fles van 1595 euro (!!) te mogen proeven. Mooi roodbruine kleur en een uitstekende neus: hout, was, belegen malt, zoet fruit (kersen, pruimen). Smaak is heerlijk fruitig (bosbessen!), licht rokerig en een prachtige houtsmaak die niet overheerst. Met een drupje water is de neus duidelijk frisser en de smaak nog fruitiger. De combinatie van bitter en zoet komt mooi los. In de superlange afdronk wat toffeesmaak en toch iets teveel hout. Het licht medicinale karakter en de lange ontdekkingsreis van de Rare malts & Signatory bottelingen is hier helaas niet aanwezig; de smaakontwikkeling blijft in dat opzicht enigszins beperkt. Wel heel erg leuk om een keer geproefd te hebben! | S |
| Glenury Royal 24Y, 1975-2000, 56,4%, oak cask # 5239. Signatory Vintage Dumpy Bottle. | 86 | Grandioze finale bij Gert op 15-3-2003. Veelbelovende neus met veel turf en zoetheid. Krachtige smaak met veel houtnectar en kruidige turfsmaak. Minder complex en wat toegankelijker dan de Rare Malts botteling. Puur zeer goed te drinken, komt met water wel iets los maar je verliest dan de nectar. Bij tweede keer proeven bij Eric & Bert op 12-4-2003 goede verificatie van de herinnering; lichte drop/lauriersmaak valt nu op en de licht medicinale smaak. Geweldig krachtige whisky! Op 10-11-2003 mooie dubbeltest bij Gert kunnen doen tussen Rare malt & Dumpy: vergelijkbare smaak, maar het verschil in complexiteit is groot. | S |
| Glenury Royal 36Y, 1968-2005, 51.2%, bottled 2005, 2100 bottles | 86 | 1e op festivalzaterdag 2005. Neus: heerlijk fruitig (appel, abrikoos), floraal en kruidig. De smaak begint heel scherp; graan, vanille, hout en een beetje turf. Water is noodzakelijk. De neus wordt nog fruitiger en zoeter. De smaak wordt vetter, boterig, verwarmend en kruidig. De turf komt langzaam los en vult de belegen malt smaak goed aan. Het hout is wel mooi, maar dominant aanwezig. Afdronk is droog met een licht bitere nasmaak. | S |
| Gooderham and Worts Ltd., 45% Canadian Rye Whisky | 78 | 6e op festivalzondag 2004. Neus: hout, vanille, kruiden, velpon. Smaak is lekker pittig en kruidig (rogge) met brinta, hout en vanille maar eindigt iets plakkerig. De afdronk is ook erg zoet: toffee en pannenkoeken. Bijzondere smaak! | S |
| Grant's Blended Scotch Whisky, 40% | 60 | Herwaardering vliegveldtest 24 juni 2005. Neus: zoet, fruitig, malty, niet onplezierig. Smaak is redelijk zacht en zoet; vanille, honing, malt en een vleugje turf. Daarnaast ook een onplezierige lijmige bijsmaak die doorzet in de zoete en plakkerige afdronk. Overall blijft de conclusie: waarom zou je dit nou puur opdrinken? Prima voor de mix. | S |
| Green Spot 40% (blended Irish) | 77 | Alweer een prima Ierse blended. Neus: mild, vanille, honing, malt, bourbon en een vleugje turf. Smaak: zacht, glad, filmend, bloemen, honing, custard. Afdronk blijft zoet, zacht en glad en wordt op de lange duur iets plakkerig. Heerlijk, maar niet erg spannend. De smaak doet denken aan de Bushmills 1608. Een best of the best notering vind ik wat overdreven in vergelijking met een Bushmills 16Y en Connemara. Een blindtest met Locke's en Tyrconnel kon nog wel eens verrassend aflopen (79). Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 2 andere Ieren en Campbeltown Loch. Zeer teleurstellende score (75). Als extra waarnemingen bij de neus: thee en hout. Wel herkend als Iers maar voor een Jamesons uitgemaakt. Gemiddelde score genomen voor de lijst. | S |
| The Cask of Hakushu 1982 - 2003, 61%, European Oak Sherry Butt type. Cask VQ02935, bottle 164/384. Distilled May 1982, bottled May 2003 by Suntory Ltd. | 94 | 15e op WFNN 2005. Prachtige rode kleur. Neus: WOW!!! Dit kondigt een fantastisch sherryvat aan. Heerlijke zoete kersengeur, vleugje zwavel, lederwas. Smaak is zeer intens, clean sherryhout, kruidnagel, kaneel, appelstroop, honing. Het Japanse antwoord op Longmorn-Glenlivet 1971... Ook in de afdronk blijft alles goed gaan: niet te droog, mooi zoet en het hout overheerst geen moment. | S |
| The Cask of Hakushu 1994 - 2005, 58%, American Oak Bourbon Cask 4E05405. Distilled May 1994, bottled April 2005 by Suntory Ltd. | 84 | 14e op WFNN 2005. Neus: mooi malty, noten, hout, witte wijnazijn. Smaak: de zurige indruk van de neus zit gelukkig totaal niet in de smaak. Vooral met een scheutje water komt honingzoet moutkarakter naar voren, weer noten, vanille, licht citrusfruit. Smaakt in eerste instantie weinig indrukwekkend, maar wint aan diepgang bij 2e slokje. Mooie droge afdronk. | S |
| Hanyu (Japanse whisky van Toa Shuzo) | 0 | Nog niet geproefd | |
| Hazelburn: zie Springbank - Hazelburn | |||
| Heaven Hill, 11Y, 58.9%, Cadenhead's Bourbon | 79 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (18e). Na het Ardbeg geweld maar een heel ander drankje geprobeerd. Neus: prachtige zoete houtgeur, vanille. Smaak is ook zwaar vanille, hout, kaneel, mint. Het hoge alcoholpercentage geeft een extra kick aan deze zeer plezierige bourbon. Prettige zoete houtsmaak in de afdronk. | S |
| High Land Park Corns & Herbs Whisky, 29%, Van Dat Co. Ltd (Vietnam) | 5 | Meegenomen voor de naam uit Vietnam; gelukkig maar in een klein flesje van 250 ml, en meteen ingezet bij Gert op 11-6-2005. Met dit lage alcoholpercentage kan het eigenlijk al geen whisky zijn en de smaaknotities bevestigen dit. Afstotende neus: kazig, boterzuur, weeïg zoet. Smaak is afschuwelijk; de weeïge zoetheid van de neus komt nog veel sterker in de smaak terug, kokosmelk, zweetkaas. Als het voorzichtig genomen slokje weg is blijft de afdronk helaas nog lang doorgaan en uiteindelijk overheerst kokos. Een nieuw dieptepunt. | B |
| Highland Park 24Y, 52.3%, Distilled 17-9-1981, Bottled 28-9-2005 from oak refill cask number 6061, 244 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 93 | 9e op festivalzondag 2005. Neus is fantastsich! Mooi zoet, honing, heide, hooi, turf, ziltig, malt. Ook de smaak is een sensatie: en sublieme balans tussen turf, zilt, malt, honing en heide. In de mooie droge afdronk gaat ook alles goed. Zeker zo goed als de 25Y botteling van de distilleerderij en misschien zelfs wel beter.... Dewar Rattray doet het uitstekend dit jaar!! | S |
| Highland Park 25 Y, 50.7% (nieuwe botteling 2004 in vierkante doos) | 93 | Geproefd bij Glenturret op 28 mei 2004. Neus: as, turf, vanille, heide, hooi, en vanille. Smaak heeft veel malt, vanille, beetje turf, marmelade en zee. De complexe smaak heeft veel malt, honing, turf, vanille en marmelade, De afdronk is vol, zoet, honing, as en iets droog. Na verloop van tijd steeds droger, maar blijft plezierig. Deze nieuwe verpakking is duidelijk toegankelijker dan de 53.3%. | B |
| Highland Park 18 Y (oude botteling in ronde koker en zwart etiket) | 91 | Highland Park met een belegen zachtheid die niet onderdoet voor de 18Y Macallan! De perfecte allrounder; alles van de 12Y is aanwezig met meer intensiteit, maar niets is te extreem. Een droge plezierige houtafdronk, met rook en turf. Prachtige balans en forse verbetering t.o.v. de 12Y. Veel toegankelijker dan de 25Y en in het algemeen plezieriger om te drinken (93). Waardering kan tamelijk variëren en is erg gevoelig voor wat voorafging; gemiddelde score is echter meestal boven de 90. In 2005 maakt Jos weer eens een oude botteling open: 92/91 | B |
| Highland Park 25 Y, 53.5% (oude botteling in ronde houten koker) | 91 | Zeer complex en door de cask strength behoorlijk ruig. Het eerste mondcontact is geweldig; veel smaken die uiteindelijk door de houtnectar worden overtroffen. Een zeer lange en droge afdronk met een zeer aparte houtsmaak (niet altijd plezierig). Eindigt helaas niet op 1 en in eerste instantie zelfs onder de HP 18Y. Er is zoveel te proeven, maar de smaken komen er niet goed uit. Water toevoegen maakt veel los, maar de smaak gaat daar weer niet op vooruit. Avontuurlijk en te complex om snel te kunnen doorgronden. Is blijven groeien in waardering en uiteindelijk toch vlakbij de 18Y uitgekomen. | B |
| Highland Park 12 Y (oude botteling 1997-2000; het zwarte label als in Jackson's 2000 boekje) | 90 | Prachtige allrounder; altijd lekker. Neus: malt, honing, heide, turf. Smaak is heerlijk zacht en zoet, prachtig in balans met turf en rook. Heerlijke lange zoete afdronk. Smaakt naar meer! De eerste fles in 1997 is 90 punten; de tweede in 1999 slechts 84 (niet op label gelet; zie andere HP 12Y entries). Op Gall&Gall proefavond mei 2000 terug in de subtop; en ook de derde deelfles met Gert-Jan is weer helemaal OK! Bij Jos op 20-4-2002: 89. Dan een schokkende ervaring met Highland Park nieuwe verpakking in mei 2003! Deze fles komt weer niet in de buurt van de allround classic die Highland park 12Y in herinnering was. Nog steeds mooie geur maar de smaak is wat weeïg (83). Maart 2004 nog een liter oude voorraad kunnen scoren, die weer op het bekende niveau scoort (ook als mystery guest bij genietschap op 12 juni 2004). | B |
| Highland Park 18 Y (nieuwe botteling 2004) | 90 | Nieuwe verpakking van deze klassieker geproefd bij Jos op 14-6-2004 naast Highland Park 12 Y met zwart label en met ondergaande zon label. Dit benadrukt nog een de uitzonderlijke klasse van de oudste 12Y botteling. Deze 18Y is van vergelijkbaar niveau maar heeft net iets meer pit en houtkarakter. Dubbeltest naast de oude 18Y: minder interessante neus, maar de smaak is zeker zo goed. | S |
| Highland Park, 1988-2004, bottled from private cask of Werner Hertwig on 17-6-2004, 55%. | 90 | Super Wigman Tastung 2004. Neus is prachtig compleet met zee, turf, hout en heide. Smaak is allround, vol en prachtig in balans. Allen de afdronk eindigt een beetje stroef. Zeker op het niveau van de owner's botteling. Wel leuk om een vaatje te hebben van zulk goed spul... | S |
| Highland Park 1978, 46%, McIntyre´s Malt Whisky Coy., no age statement (at least 20Y according to bar staff) | 89 | Onverwachte score van een mij volkomen onbekende bottelaar (blijkt later een sublabel van Murray McDavid voor de Japanse markt) in hotelbar 4 Jahreszeiten, Iserlohn op 12-7-2004. Neus: uitnodigend, heerlijke zoete belegen malt, gember, honing, fruit (perzik, appel, ananas), licht zilt en nauwelijks turf. Waar is de heide?? Smaak: vettig, boterig, malt, vanille, honing, fruitcake en vers gebakken witbrood. Dan komt er langzaam wat turf en zee naar voren, maar nog steeds veel minder dan gebruikelijk bij Highland Park. Bij volgende slokjes blijft de turf en zee subtiel aanwezig en verandert de eerste indruk die je van de whisky had. Een prachtige elegante smaakontwikkeling. De afdronk is verwarmend, filmend, lang en met een mooie volle hout en vanille nasmaak, die voor het mooi iets te stroef eindigt. Prachtig mooie balans. Flesje gevonden en ingezet op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Tweede keer proeven bevalt nog steeds uitstekend, maar geen 91 punten meer (extra smaaknotities toegevoegd aan bovenstaande tekst). | S |
| Highland Park 16Y, 1987-2003, 50%. Old Malt Cask Douglas Laing | 88 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (16e). Neus: vol, uitnodigend, zoet, fruitig (perzik), rook. Smaak: vanille, zilt, honing, heide, cleane bourbonhoutsmaak, verwarmend. Prettige droge afdronk. | S |
| Highland Park 1985, 19Y, 54%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 17.06.1985 & Bottled 18.05.2005. Hogshead # 2911, bottle 80 of 296. | 88 | 14e op Pot Still festival 2005. De laatste van het festival gehaald bij Signatory. Prachtige neus met veel vanille, heide, gras, malt, rook en aarde. Smaak is subtiel, malty, mooi rokerig, beetje aarde/turf, heide. Mooie cleane houtafdronk; misschien een tikje te droog. Bonuspunten voor de goede balans. | S |
| Highland Park 1986, 19Y, 55.3%, 2nd fill sherry butt #2793, special botteling for Whisky Festival Leiden 2005. | 88 | 1e op festivalvrijdag 2005. Neus: eikenhout, stroopwafels, rozijnen, cacao, leer. Smaak is onverdund nogal gesloten, maar wel complex: waxy, amandel, chocolade, hout, droog fruit (pruimen, abrikoos). Droge afdronk. Verwarmend!! Wat water toevoegen geeft mooie opening. Neus wordt behoorlijk fruitiger (citrus, banaan) en krijgt ook iets meer rook. Ook de smaak wordt wat spannender. Amandel blijft aanwezig en gelukkig ook het prikkelende en verwarmende karakter. Abrikoos, leer en een beetje turf komen nu meer naar voren. Doet wat denken aan de 25Y ! Afdronk begint prachtig, maar krijgt al snel wat minder prettige bitterheid en iets overheersend hout. Strafpuntjes voor de afdronk en deze wis had misschien beter een paar jaartjes eerder uit het mogen gaan. | S |
| Highland Park 1989, 12 Y, 56,6%. Blackadder Raw Cask. | 88 | Krachtige neus; vol rijk, sherry. Smaak complex en verwarmend. Water noodzakelijk voor opening. Na water toevoegen mooie zoete smaak met veel ontwikkeling (rook, hout, sherry, heide, en misschien een vleugje zilt). Een van de hoogtepunten bij Gert (2/3/2002) | S |
| Highland Park 1977, 21Y, Limited Bicentenary Distillery Edition, 40% | 87 | Een enorme teleurstelling op 1 december 2002. Geen nieuwe nummer 1 en zelfs niet in de top! Bedroevende prijs/kwaliteit verhouding dus. De neus is een prachtige cocktail van rook, turf, malt, heide, sherry, vanille en leer. De smaak is ook weer prachtig allround met veel vanille, fruit en chocolade. Maar waar is de zee? De afdronk is lang met een mooie houtsmaak. Anders dan in de Jackson notities gebeurt er verder weinig bij mijn fles en geen smaak springt er echt uit. Toch een minder avontuurlijke reis dan de 3 voorafgaande top Ardbegs. Cruciale vraag: is dit wel beter dan de 18Y?? Bij herproeven helaas geen verbetering. In een dramatische blindproeverij tegen de oude 12Y (zwart label) en 18Y eindigt deze als laatste! Op de Oud & Hout 2 proeverij van 28-3-2003 blijkt hij toch wel beter dan de nieuwe 12Y botteling, maar duidelijk minder dan de 18Y. | B |
| Highland Park 12 Y (oude botteling 1999?-2003; ronde koker, maar met opgaande zon op label) | 86 | Dubbeltest bij Jos op 14-6-2004 naast de 12Y met zwart label. Neus van deze duidelijk minder elegant: iets leerachtig en meer hout. Smaak is nog steeds uitstekend, maar toch duidelijk minder in balans en mist ook de rook die alter opkomt. Deze botteling zit duidelijk tussen het niveau van het klassieke zwarte label en de nieuwe vierkante doos in. | B |
| Highland Park 1988, 13Y matured in a sherry butt, 46% Signatory Un-Chillfiltered Collection. | 86 | Neus: hout, rook, heide/gras, boterig, malty & honingachtig zoet. Licht zilt. Smaak: wat scherp maar vol en vettig, zoet. licht turf, ziltig en zeer boterig. Interessante variatie. De afdronk is lang, glad en iets te droog (veel hout). In een dubbeltest met de Aberdeen Highland Park is deze duidelijk minder. In een dubbeltest met Macphail's 8Y wint deze op smaak. | B |
| Highland Park 1990 9Y Wilson and Morgan 46% sherrywood | 86 | Iets van jodium en verder veel van de 12Y Highland park. Prachtig in balans en een concurrent voor de distilleerderij botteling. Herwaardering als 4e bij de Still (23/2/2001). | S |
| Highland Park 24Y, bottled 2002, Signatory Dumpy, refill sherry butt | 86 | 1e bij Huub op 24 mei 2005 (blind). Neus is zeer alcoholisch (cask strength is meteen duidelijk) met malt, turf, hooi, gras en cleane bourbonwood neus (het blijkt echter een refill sherry butt!!) De vettige smaak is erg scherp met zilt, turf en clean hout. Tamelijk gesloten en scherp en daarom flink water toegevoegd. Neus krijgt duidelijk veel meer fruit (citrus) maar de smaak helaas een vleugje zeepsop (zonder dat het echt storend wordt). De pittige en licht kruidige smaak blijft wel aan de scherpe kant. Mooie houtsmaak die doorzet in de lange droge afdronk. Er komt steeds meer vanille opzetten. Door de zeer peaty en cleane smaak zou ik Highland Park niet zo snel raden. De houtsmaak is zeer clean en erg vanilleachtig voor een refill sherryvat. | S |
| Highland Park 12Y single cask 1989-2001; Aberdeen distillers | 85 | Verrassing bij Jos op 20-4-2002. Neus: boter, hout, licht en wat muf. Smaak heerlijk zacht en boterig met een lange prettige houtafdronk. Je mist het allround karakter van de distilleerderij 12Y (als referentie er naast gehad; duidelijk meer zee en turf), maar weer een geslaagde onafhankelijke botteling. | S |
| Highland Park 15Y, 55.4%, Dewar Rattray | 85 | 14e op festivalzondag 2004 en 7e op Dewar Rattray masterclass. Neus: is dit Highland Park?? Er is veel turf (25-30 ppm volgens presentator) en rook aanwezig. Smaak is ruig, oily, zilt, plantaardig, jodium en een vleugje heide. Ook met water blijft er een duidelijk medicinaal karakter aanwezig. Doet meer aan Islay (Caol Ila) whisky denken dan aan de subiele allroundheid van Highland Park. Het resultaat is echter uitstekend. | S |
| Highland Park 1989-2000, 11 Y, 57,7%, cask 11582. Signatory Vintage Dumpy Bottle 408/630 | 85 | De tweede independent Highland Park bij Jos op 20-4-2002. Weer een rijke compositie die behoorlijk afwijkt van zowel de distilleerderij als de Blackadder & Aberdeen edities (88). Jos zet hem nog eens in op de genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003. Nu valt deze botteling toch beetje tegen. Mooi zeekarakter met heide en houtsmaak maar aan de scherpe kant en minder allround dan distilleerderij botteling. Met een beetje water neemt de scherpte alleen maar toe. | S |
| Highland Park 8Y, 40%, MacPhail's Collection | 85 | Dubbeltest met nieuwe botteling van de 12Y bij Jos. Neus: zeer rijk en veelbelovend. Zee, sherry, hooi, malt, superaromatisch. De neus van de 12Y is duidelijk stukken minder interessant. De smaak is veel krachtiger dan je verwacht bij 40%; iets te scherpe en assertieve binnenkomst maar prachtig van smaak. Heeft naast Highland Park ook iets van een ruige Glenfarclas. Lange kruidige (peper?) afdronk. Verwarmende whisky. Tweede dubbeltest naast Signatory Unchillfiltered 13Y loopt gemengd af: betere neus, maar ruwere smaak. | S |
| Highland Park 1984, 58.6%, Gordon and Mac. Phail | 84 | Klein slokje op de proefzolder van Wees; alweer een interessante onafhankelijke botteling. Wat scherp door het hoge alcoholpercentage. | S |
| Highland Park 15Y, 40% | 83 | 2e op festivalvrijdag 2005. Na de zwaar sherried festivalbotteling heeft deze neus heel wat meer HP karakteristieken: heide, bloemen, turf, rook, licht zilt en frisse moutgeur. De smaak heeft veel vanille, marmelade, malt, turf en rook, maar is ook wat feinty en leerachtig. De afdronk is nogal plakkerig en niet erg indrukwekkend. Goede whisky, maar had er iets meer van verwacht na de neus. | S |
| Highland Park 14Y, 1989-2004, 54,6%, Cadenhead's | 82 | 6e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is zeer alcoholisch, leerachtig, kruidig; niet bepaald aantrekkelijk. Onverdund niet goed te trekken. Mooie opening met water. Smaak heeft veel turf, licht medicinaal, malt, maggi, kruidig en leerachtig. Doet aan Clynelish denken. Een bijzonder botteling met zijn kale bourbonhoutsmaak. Voor prijs/kwaliteit kan dit naar mijn smaak niet tippen aan de allround owners botteling. | S |
| Highland Park 1988-2000, 46%, Murray McDavid refill sherry butt | 81 | Toegift bij Gert op 21-2-2004. Zeer lichte kleur. Neus is zeer fris en fruitig (citrus). Smaak is zeer clean: veel graan, fruit en op de achtergrond iets zilt. Blind geproefd zou je dit geen moment een Highland Park noemen; het allround karakter en zee/turf verhaal is afwezig. Prettig gladde houtafdronk. Bijzondere botteling. | S |
| Highland Park 12 Y (nieuwe botteling 2003-??) | 80 | Schokkende ervaring met Highland Park nieuwe stijl mei 2003! Deze fles komt niet in de buurt van de allround classic die Highland park 12Y in herinnering was. Nog steeds mooie geur maar de smaak is wat weeïg. Het lijkt wel of hier veel meer bourbonvaten zijn gebruikt (83). Blind geproefd als mystery guest bij Huub op 13-9-2003 weer 82/83 punten. Bij Jos in feb. 2004 moet de nieuwe botteling het in een dubbeltest afleggen tegen het jonge broertje van 8Y van MacPhail's Collection, terwijl de oude botteling in de ronde koker duidelijk superieur is. Ook Huub heeft een nieuwe botteling die slecht bevalt. Zou het nog goed komen met deze eens favoriete value for money whisky? Als 3e op festivalvrijdag 2006 na de HP 15Y daalt de score nog 2 punten. | B |
| Highland Park 1986-2005, 55.7%, Scott's Selection | 80 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (18e). Neus is gesloten en alcoholisch; zeker in vergelijking met de voorgaande Scott's Bruichladdich. Smaak onverdund is vettig en malty. Met water een stuk toegankelijker, maar nog steeds niet indrukwekkend. Waar is de heide en de turf? Het allround karakter van de 18Y mist en ik denk dat ik zelfs liever de nieuwe editie van 12Y van de distilleerderij drink. | S |
| Highland Park 1980, 23Y, 54.8%, cask 7367, bottled on 19-9-2003 exclusively for German connaisseurs, non chill filtered, 498 bottles. | 77 | Zeer luxe verpakking. Kleur bijna oranje! Neus: hout, sherry, hout, beetje fruit (sinaasappel),zoet en hout. Smaak is ook over de top met hout nectar, zeer complex en gesloten. Met een paar drupjes water wat opener: rook, heide, turf en marmelade worstelen zich door het hout. Met meer water zachter, maar dit doet de nectarsmaak verdwijnen en een wat stroevere houtsmaak loskomen. De droge afdronk heeft zeer veel hout (hier heb je niet altijd zin in) en een prikkelende nasmaak. De smaak van de whisky blijft wel intrigeren op dezelfde manier als mijn eerste 25Y oude fles. Eerste keer volledig afgebrand door de meeste genietschapsleden op 12 juni 2004. Dit vat had eerder op de fles moeten gaan. Op 14 juni bij Jos naast twee versies 12Y en 18Y getest en weer iets opgewaardeerd (86). Bij volgende keren proeven wordt helaas steeds duidelijker dat deze whisky niet goed in balans is en je nooit echt een plezier doet. | B |
| Highland Park 1977, 20Y, Signatory 43%. Oak. | 76 | 2e bij Henk (24-6-2002). Veel malt, esters en vanille in de neus. Wat geparfumeerd en dan veel turf, malt en rook. Tamelijk scherp. Met water verbetering (zachter). Medicinale houtafdronk en wat plakkerig. Niet in balans. Ook geen moment het idee dat het om een oude whisky gaat. | S |
| Hillside: zie Glenesk | |||
| Hokkaido Pure Malt: zie Yoichi | |||
| Housemalt, Wilson & Morgan, Single Islay Malt Scotch Whisky, 43%, cask 655-672, distilled Jan. 1995 & bottled in 2004. | 85 | Winnaar value for money tasting bij Gert op 11-6-2005. Neus is veel rijker dan de voorgaande Ultimate botteling en zeer uitnodigend tot consumptie: mooi turf, rokerig, sherryhout(?), zoet en planten. Smaak is mooi in balans: prachtig planten, turf, zee, licht medicinaal, zoet en fruitig (sinaasappel). Ook in de droge en zoete afdronk blijft alles goed gaan: mooi hout en fruitige zoetheid. Welke distilleerderij is dit? Ik gok op Bowmore (86). Tweede keer proeven in een dubbeltest bij Jos is deze inderdaad beter dan de later door mijzelf gekochte Housemalt. | S |
| Housemalt, Wilson & Morgan, Single Islay Malt Scotch Whisky, Medicinal, smoky, 43%, cask 14997-15003, distilled November 1995 & bottled in October 2004. | 82 | Gekocht n.a.v. hoge score cask 655-672. Deze editie is echter wat bruter en minder zoet. Deze lijkt meer op Caol Ila (vanwege planten, jeneverbes), maar Bowmore & Laphroaig (medicinaal) zijn ook opties. | S |
| Housemalt, Wilson & Morgan, "Smokey & medicinal", bottled 2001 (men zegt Bruichladdich 8Y) | 78 | 14e op festival 2001. Mooi af voor zo'n jonge whisky. Eindigt boven de oude Bruichladdich distilleerderij edities van 10 & 15Y. | S |
| Imperial 21Y, speciale botteling voor Gall & Gall 1999 | 78 | begon op 81 maar zakt steeds verder in vergelijkende blinde test (scherp en zwakke nasmaak in vergelijking met An Cnoc/Dalmore) | B |
| Imperial 11Y, 53%, Distilled 05.94 & bottled 09.05. Sherry cask. Exclusive malt reeks (stand Ronald Wuijster) | 76 | 11e op festivalzondag 2005. Neus: zoet, sherrywood, leer, kaneel. Smaak: wat kaal en niet echt clean. Suikerzoet en niet helemaal in balans. Niet heel goed kunnen proeven en al helemaal geen tijd voor de afdronk want er kwam een prachtige Linlithgow langs…. Verificatie gewenst. | S |
| Inchgower, 19Y, 55,2%, Cadenhead, Sherry Wood. Special botteling of only 60 bottles for whisky festival 2004. | 87 | 20e op festivalzaterdag 2004. Neus: mooi hout, harsig, toffee en honing. Smaak is heerlijk zoet, stroperig, fruitig en met veel sherryhout. Vol en verwarmend met een prachtige smaakontwikkeling. Ook de filmende afdronk is uitdagend, met ietsje bitterheid naast het zoethout. Tweede kennismaking met Inchgower bevalt een stuk beter; deze aangeschaft! | S |
| Inchgower 24Y, 60.4%, sherry butt. Adelphi 2005 botteling | 84 | 10e op WFNN 2005 & 3e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus: mooi sherryhout, gedroogd fruit (pruimen, abrikoos), leer, koffie en helaas ook zwavel en rubber. Smaak is behoorlijk intens en lekker zoet (bruine suiker, caramel, honing), chocolade, romige vanille, koffie. Minder zwavelig dan verwacht op basis van de neus. Iets teveel hout in de afdronk. | S |
| Inchgower, 46%, Helen Arthur | 74 | 11e op festivalzaterdag 2004. Eerste kennismaking met Inchgower. Neus: malt, ietsje turf, banaan, beetje kaal. Smaak onverdund is malty en plakkerig (velpon). Met wat water duidelijk frisser: hout, turf en fruittonen komen beter los van de maltsmaak en blijven doorgaan in de te droge afdronk. Maakt overall weinig indruk. | S |
| Inchgower 20Y, 60.8%, Usquebaugh Society. Cask 5633 distilled 26-6-1985 and bottled 16-8-2005. | 68 | Tussendoortje van Erik bij Andre op 16-9-2005. Neus: gesloten, noten, weeïge zoetheid. Smaak onverdund is veel te scherp en stroef. Met water erbij naar circa 40-45% veel fruitiger en zoeter in de neus; erg geparfumeerd. Notenassociatie wordt nu meer amandel. Smaak is ook fruitiger, stroachtig, zoet, bitter, overdeven hout en wrang. Afdronk ok bitter, wrangen droog. Zeer teleurstellend. | S |
| Inchmurrin: zie Loch Lomond | |||
| Inver House Single Grain Whisky. | 0 | Nog niet geproefde rariteit | |
| Inverarity Ancestral, 14Y, 40% | 80 | Eerste drupje whisky in Schotland 2003 in Loch Fyne Shop (23 mei). Dit minuscule sample is eigenlijk te weinig om goed te kunnen proeven. Neus is prettig: hout, vanille, nootachtig, sherrywood. Smaak is zacht, zoet, niet spectaculair. Droge afdronk. Op 28 mei 2004 herkansing in dezelfde winkel. Neus is weer OK, maar de smaak blijft tegenvallen en de afdronk is erg droog. Toch een wat mindere Balmenach (herkomst staat niet op de fles) | S |
| Inverarity, 10Y, 40% | 79 | Herkomst staat niet op de fles, maar volgens Loch Fyne winkel (1 juni 2004) is het Aultmore. Gezien aanschaf Decadence is deze ook geproefd in minuscule hoeveelheid. Neus is zoet en fruitig. Smaak erg dun, maar wel plezierig. Korte licht droge afdronk. | S |
| Inverarity Decadence: zie Aultmore | |||
| Invergordon Single Grain Scotch Whisky, 40Y, 48.1% (cask strength), 14.08.1964 - 29.06.2005, bourbon cask 57633, 105 bottles, Dewar Rattray | 92 | Supertasting Andre 29-10-2005. Mooie amber kleur en een veelbelovende neus: hout, kersen, malt, menthol en natuurlijk hout. De smaak is sensationeel: wat een stijl en perfectie!! Heerlijk zoet en fruitig en geen moment de zoete bourbonassociatie die je vaak bij grain whisky hebt. Vettig, melkchocolade, drop, . Afdronk blijft ook goed gaan; ondanks de 40Y overheerst het goud geen moment en de balans blijft perfect. Beste grain whisky tot nu toe en gelukkig nog 1 van die105 flesjes kunnen vinden.. | B |
| Invergordon 1965, 37Y, 51.8%, Single Grain Whisky, Peerless Collection | 86 | 18e op Pot Still festival 2003. Schitterende finale: een geheel nieuwe drank (en een sensationele score voor een grain). Neus: extreem zoet, bourbonachig, eiken. Smaak: vanille, zacht en een prachtige belegen houtsmaak. Gladde zoete afdronk die naar meer smaakt! Had veel eerder op de avond geproefd moeten worden, maar was geen onderdeel van officiële programma (slokje uit sample fles gebietst bij Kirsty McLeod van DTC). Verdere verkenning noodzakelijk, dus op zoek naar een fles. | S |
| Invergordon Single Grain Scotch Whisky, 39Y, 49.6% (cask strength), 12.1965 - 12.2004, cask 15504, 254 bottles, Duncan Taylor | 84 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (10e). Na aanschaf van de miniatuurtjes Port Dundas, Cameronbridge & Strathclyde single grain kreeg ik vanonder de toonbank iets van Invergordon te proeven. Neus: heerlijk zoet en belegen; ladingen vanille en fruit naast een brintapap achtige geur. De smaak is weer bourbonzoet, vol en krachtig. De fruitigheid en het hout houden elkaar in balans. De smaak verdwijnt opmerkelijk snel voor zo'n oude whisky. In mijn herinnering maakte de Invergordon Peerless 1965 37Y meer indruk. Afdronk is glad en zoet. Als geheel een beetje 1-dimensionaal. Komt het doordat ik inmiddels al meer oude single grains heb geproefd? | S |
| Invergordon 1965, 40Y, 50.1%, Single Grain Whisky, The Clan Denny Selection | 80 | 9e op festivalzaterdag 2005. Een superoude Invergordon van een onbekende bottelaar. De neus is typisch voor een belegen grain: mooi hout, rozijnen, toffee, malty, maar heeft ook een beetje velpon. De smaak begint lekker prikkelend en bijna gazeuseachtig, maar naast de rijke hout, fruit en graansmaak komt ook een beetje lijmachtige smaak naar voren. Afdronk eindigt plakkerig. Dit kan niet tippen aan de recente Dewar Rattray botteling; het blijft opletten met single grains. | S |
| Invergordon 10Y Single Grain whisky: | 65 | Veelbelovende geur, smaak lijkt nauwelijks op whisky. Door de extreme zoetheid bourbon associaties. | S |
| Inverleven 1977, 27Y, 51%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 14.01.1977 & Bottled 06.04.2005. Bourbon barrel # 3600. | 84 | 5e op Pot Still festival 2005. Zeer krachtige neus, bourbonwood, vanille, fruitig (ananas, citrus, grassig). De smaak onverdund staat ook als een huis; niet de subtiele zoete en fruitige Inverleven die we gewend zijn van G&M. Zelfs met wat water blijft zowel neus als smaak zeer powerful. Neus heeft nu meer citrusfruit en een aldehydeachtige geur. De smaak is mooi clean bourbonwood, vanille, ananas, aarde en rook. Filmende afdronk met mooi droog bittertje op het einde. | S |
| Inverleven 1986-2001, 40%, Gordon & MacPhail | 82 | Neus: supergeparfumeerd, malty, ananas, vanille, vers gemaaid gras. Smaak: zacht, subtiel, fruitig (ananas, banaan) en filmend. Minder fris dan de 1985 in herinnering was. De floraal smaak is enorm, maar wel plezierig. Afdronk is glad (coating) en licht kruidig. Met water iets frisser, maar geen spectaculair verschil. | B |
| Inverleven 1985, 40%, Gordon & MacPhail | 81 | Neus is erg fris en zeer uitnodigend: vanille, banaan, ananas. Smaak: alles wat bij neus staat en zeer zacht. Heerlijke frisse en licht prikkelende lowland met kruidige en lange prettig droge afdronk. | S |
| Islay Malt Scotch Whisky for the European Parlement, 12Y, Gordon & Mc. Phail, 2001. | 80 | Verrassing van Andre op 1 december 2002. Neus: plantaardig, fris, turf. Smaak is ook prettig Islay met iets van varens. In de afdronk een licht onplezierige bijsmaak en wat plakkerig. De meeste stemmen zijn voor Caol Ila, hoewel ik ook wat Bowmore proef. Is dit wel een single malt? Voor een jonge Caol Ila is dit eigenlijk niet fris genoeg. | S |
| Isle of Jura: zie Jura | |||
| Isle of Skye, 8Y | 70 | Deze blended bevat volgens de distillery geen Talisker. Smaakt desondanks toch wel scherp, pittig en kruidig. Iets lijmige afdronk. In de enige kroeg van Kyle of Lochalsh gedronken tijdens penaltyschieten cupfinale 2003 Juventus-Milan. | S |
| J & B Ultima, 43%, a blend of 128 Scotch Whisky's | 87 | Er komt maar geen eind aan de doorbraken van blended whisky's in de hogere regionen van de lijst! Als 2e bij Andre op 4-1-2003 is dit een grote verrassing. Neus is zeer complex; zoet en fruitigheid overheersen. Ook de smaak is zeer uitdagend! All round, kruidig, rokerig, turf, sherry. Er zit enorm veel ontwikkeling in en de Islay tonen krijgen steeds meer de overhand in de nasmaak en afdronk. Heerlijke lange filmende afdronk die uiteindelijk wat droog eindigt. Zeer bijzonder en beste blended tot nu toe. | S |
| J & B Blended Scotch Whisky, 43% | 50 | Grote verliezer op vliegveldtest 24 juni 2005. Neus: postzegel, zoet, vleugje turf, weinig uitnodigend. Smaak is weeïg zoet, meteen lijmig met een goedkope jonge grainsmaak. Afdronk is plakkerig. Bah! | S |
| Jack Daniels Single Barrel Tennessee Whiskey, 45% | 75 | Elegante zoete geur met veel hout maar helaas ook lijm. De velpongeur zet zich gelukkig niet door in de pittig gekruide en zoete smaak. Mooie vanillesmaak en rook (houtskool?) in de afdronk. Een stuk subtieler dan de Old No.7 in een dubbeltest. Echter geen partij voor de Blanton's Single Barrel. Valt me in de reeks op proefavond ALX4 erg tegen. . | S |
| Jack Daniels Old Time No. 7 (43%) Tennessee Sour Mash Whiskey | 73 | Goed alternatief als er in de bar alleen matige blendeds worden geschonken. Het is officieel geen Bourbon, maar ik proef niet zo veel verschil. Misschien iets minder zoet dan gangbare Bourbons als Four Roses. De lichte houtskoolsmaak en kruidigheid maken van deze Tennessee whisky een redelijk acceptabele borrel. Afdronk is wel erg plakkerig. | B |
| James Martin Single Lowland Malt Selection 20Y | 77 | Fantasienaam. Mooie onbekende lichte lowland whisky met een tikje rook. Associatie met frisse Bladnoch. Herkansing bij Gert op 15-3-2003. Interessante lichte en fruitige neus. De smaak is glad en minder fris dan in herinnering: turf duidelijk aanwezig, custard, vanille, gras en iets muffig. Plakkerige afdronk (elastiek?). | S |
| Jameson Master Selection, 18Y, 40% (blended Irish) | 82 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (19e). Neus: milde zachte malt, fruitig. Smaak: heerlijk zacht en typisch Iers. Fruitig (abrikoos, citrus), mellow. Ook de afdronk is erg zacht, glad en rijk. Een uitstekende blended (mag ook wel voor 70 euro); toch wel beter dan eerder geproefde Magilligan (81). Herkansing mei 2005 bij Erik & Bert. Deze editie is samengesteld uit 3 vaten. Neus: sherry, vanille, perzik, typisch Iers mild en zacht. Smaak ook hier weer zacht als fluweel. Afdronk weer glad en filmend met en licht bittertje. Te weinig verschil met de 2003 voor een aparte entry. | S |
| Jameson (blended Irish) | 74 | Schoolvoorbeeld van een prettige zachte typische Ierse blended whisky; ook perfect voor in de Irish Coffee (75). Weer eens herkanst in maart 2005 wegens de enorme score die Murray aan deze blend geeft. Neus: zacht, malty, oily, licht kruidig en fruitig (mandarijn). Smaak is typisch Iers en vooral zacht. Een streling voor de tong met veel malt en vanille, maar verder weinig expressief. Prettige vlakke neutrale afdronk. Wel lekker, maar..... | B |
| Jameson Gold (blended Irish) | 74 | Iers introductierondje bij Jos op 20-4-2002. Lijkt blind geproef op een bourbon! Heel zacht, snel weg. Droog maar wel plezierig. Verschil met bourbon pas duidelijk na check met Four Roses single barrel. Herkansing Heathrow maart 2003: bourbonassociatie nu stuk minder duidelijk. Toch wel de typische zachte Ierse smaak, maar het blijft een teleurstellende ervaring want nauwelijks beter dan de gewone veel goedkopere Jameson. | S |
| Jim Bean Kentucky Straight Bourbon Whiskey, 40% | 67 | Neus: vanille, hout, kruidig. Smaak: slap, waterig, zoet, plakkerig, licht prikkelend. Als de houtsmaak wat wegzakt krijgen frisse fruitige tonen een kans. Onprettige droge afdronk. | S |
| John Power and Son (blended Irish) | 68 | Iers introductierondje bij Jos op 20-4-2002. Typisch blended smaakje: droog, lijmachtig. Wel rokerig. | S |
| Johnny Walker Green Label, Blended Malt Scotch Whisky, 15Y, 43% (2005 bottleing) | 86 | Een vatted malt moet tegenwoordig blended malt heten en ook het mengsel en de verpakking zijn vernieuwd (belangrijkste malts staan genoemd: Cragganmore, Linkwood, Talisker, Caol Ila). Alle reden voor een herwaardering. Neus is meteen al veelbelovend: complex, rokerig, aarde, licht zilt, banaan, citrus, malt, zowel bourbon- als sherrywood invloeden. De smaak stelt niet teleur: zacht, malty, behoorlijk wat turf, planten, leer, was, banaan. Complexe combinatie van zilt en zoet. In de afdronk blijft een mooie houtsmaak achter en ook de strijd tussen zilt en zoet gaat door (Linkwood vs. Caol Ila). Wordt steeds droger. Voor nog geen 30 euro per liter in de tax-free is dit wel een topper voor prijs/kwaliteit. Op 29 mei 2005 bij Erik van Frachem is deze prachtig wis in een dubbeltest superieur aan de veel duurdere Johnny Walker Blue Label. | B |
| Johnny Walker Pure Malt 15 Y, 43% (1999 botteling) | 84 | Neus: mooi complex, zeer malty, rook, fruitig en ziltig. De smaak heeft wat minder ontwikkeling dan je zou verwachten op basis van de neus maar is erg goed: zacht, malty, rook, turf, fruitig. Vooral in de afdronk komen de zee-invloeden duidelijk naar voren; zilt, turf en een licht onaangenaam bijsmaakje. Startte op 80 1999; in 2003 in dubbeltesten wint deze vatted malt glansrijk van JW Black Label en Glenfiddich 15Y cask strength. | B |
| Johnny Walker Blue Label, 43% | 83 | Summiere notitie in 2000: superzacht; maar met een prijs van 300 gulden een miserabele prijs/kwaliteit verhouding. Verificatie was zeer gewenst door opwaarderen diverse blendeds & vatted malts en op 29 mei 2005 bij Erik van Frachem is het zover als mystery guest. Blind geproefd herkend als een uitstekende blended. Neus: mooi belegen hout, fruitig, sherryinvloed, vanille, honingzoet en ietsjes leerachtig. Smaak is nog steeds zeer zacht, prachtig hout, mooie balans van smaken maar nog steeds niet erg spannend. Afdronk is snel weg en er blijft een mooie houtsmaak over. In een dubbeltest met de nieuwe editie van Green Label ("Blended Malt") is de Blue Label duidelijk minder interessant, maar wel een stuk zachter. | S |
| Johnny Walker Gold Label, "The Centenary Blend" 18 Y, 40% | 83 | Miniatuurtje 1998: Zeer zacht en mooi in balans, maar een beetje saai (80). Verificatie op 14-7-2004: na 6 jaar beslist niet meer als saai beoordeeld (85)! Juni 2005 half flesje gekocht op vliegveld Ho Chi MIn City voor slechts USD 20 (!) en ingezet bij Gert op 11 juni 2005. Neus: complex, vol, zacht en uitnodigend. Zoet, fruitig, malty, kruidig en met een beetje zee in de verte. Smaak is ook zeer vol, zacht en subtiel, maar minder boeiend dan de geweldige neus. Malty, fruitig (perzik, abrikoos, marmelade), boterig, rook, vleugje turf en een subtiel zeekarakter. Mooie kruidige en complexe afdronk met fruitige nasmaak. Een prachtig gebalanceerde whisky (84). Puntje verlaagd naarmate het flesje vorderde. | B |
| Johnny Walker black label 12 Y | 81 | Begon laag in punten maar won het op cursus Reactorkunde (2000) toch duidelijk van Glenkinchie single malt. December 2002 een halve fles gekocht voor starters proeverij. Viel nu nog beter in de smaak dan in herinnering en sindsdien regelmatig herproefd. Een van de weinige blendeds met prettige turfsmaak en een benchmark voor goede kwaliteit. Uitnodigende complexe en assertieve neus met veel turf, rook, sherryinvloed, fruit, zee en bourbonhout. Stevige binnenkomst met wat scherpe smaak en lekker veel turf, rook, zee, malt, peperige kruiden en hout. Mooie balans en complexe smaak. Relatief korte afdronk met veel kruiden, planten (Caol Ila??), peper en hout. Blind geproefd in het mystery guest rondje bij Gert (21-2-2004) de winnaar met 80 punten. Op 10 juni 2005 op vliegveld Bangkok wint de Black Label van Chivas Royal Salute in dubbeltest en op 11 juni 2005 bij Gert slaat de smaak helemaal geen gek figuur naast de Gold Label. De neus van de Black Label is stukken minder dan deze 2, maar de ruige complexe smaak is veel spannender. | B |
| Johnny Walker Premier | 70 | Lelijk after shaveachtig flesje met bijpassende geur. Naast de gewone Red Label geproefd en lichter bevonden. Bij tweede test net andersom. Derde test naast Dimple. Arbitrair in punten verhoogd met de Red Label. | S |
| Johnny Walker Red label, 43% | 69 | Benchmark voor matige blended whisky. Teveel van het zoete Cardhu karakter; de Talisker proef ik er niet in (59/60 in 1999). In 2003 weer eens geproefd en oordeel behoorlijk herzien. Neus: licht turf en ziltig, malt, banaan, lijm. In de smaak zit turf en zeekarakter en een pittige kruidigheid (peperig). Vrij scherp en behoorlijk lijmig in de afdronk. Het blijft niet voor je plezier drinken, maar in een dubbeltest met de Arran Founders Reserve is dit toch de verrassende winnaar! Dit staaltje wordt nog eens herhaald met de Bladnoch 1988 (Signatory). Verliest in vliegveldtest op 24 juni 2005 van Bell's. | S |
| Jon, Mark and Robbo's Malt Scotch Whisky. "The smokey peaty one", 40% | 80 | Geproefd bij Jos 16-4-2005. Neus: licht rokerig, beetje turf (niet zo peaty als verwacht), zoet (sherry?) en kruidig. Smaak is behoorlijk fruitig en zoet. Veel malt en een maggisausje over de rook en turf. Afdronk heeft wel rook en is iets te droog voor het lekker. | S |
| Jon, Mark and Robbo's Malt Scotch Whisky. "The rich spicy one", 40% | 79 | Geproefd op Gatwick 24-11-2005. Neus: sherryhout, abrikoos, noten, Macallan/Glendronach associatie. Smaak is ook niet verkeerd: mooi hout, gedroogd fruit, zoete sherry. De lange afdronk is wat minder plezierig: plakkerige droge houtsmaak. | S |
| Jon, Mark and Robbo's Irish and Scotch Malt Whisky. "The smooth sweeter one", 40% | 73 | Geproefd op Gatwick 24-11-2005. Een mengsel van 70% Ierse met 30% Schotse whisky. Neus: citrus, vanille, velpon; niet echt aantrekkelijk. De smaak is niet geweldig: weliswaar "smooth and sweet" (vanille, malt, citrusfruit), maar ook wat onaf en spirity. De afdronk is ook al geen pretje en eindigt lijmachtig en droog. Waarschijnlijk erg jonge whisky. | S |
| Jura 1973, 55% (work in progress: oloroso sherry cask sample) | 91 | 31 mei 2004 geproefd bij de distilleerderij (1e na de tour). Zeer interessante primeur van een voor 2004 geplande botteling. Heerlijke geur: honingzoet, hout en sherry. Smaak is verwarmend; pure nectar met veel hout. Prikkelende droge afdronk; nog net niet over de top met hout. Opent prachtig met water; het lijkt wel een andere te worden! Neus wordt zeer fruitig (abrikoos, perzik) en met meer vanille. De smaak wordt zachter en zeer complex; mooi hout, kruidig en ietsjes leerachtig. Afdronk blijft heerlijk compleet maar iets te droog. Sample van 2 cl mee naar huis genomen en score bevestigd onder neutrale omstandigheden. | S |
| Jura: Isle of Jura 15Y, 57.7%, limited edition of 850 bottles straight from cask #9876. Distilled on 22-3-1989 and bottled in the distillery on 31-5-2004. | 86 | 31 mei 2004 geproefd bij de distilleerderij (2e na de tour). Is een double matured whisky: 13Y in bourbonvat en 2 jaar narijping in oloroso vintage sherryvat (Gonzales Byass). Neus: vanille, toffee, chocolade, boenwas. Smaak is overheersend sherryhout, stroperig en oily. Met water wordt de neus iets fruitiger en de smaak duidelijk opener. Ongelofelijk wat 2 jaar narijping op sherry kan doen met deze whisky! Zeer complexe zwaar sherried whisky met als minpuntje dat het hout blijft overheersen en niet helemaal in balans is met de rest. Afdronk is aan de scherpe kant met voornamelijk hout en sherry nasmaak. Fles gekocht. | B |
| Jura: Isle of Jura 1984, 19Y, 42% (84 proof). George Orwell commemorative limited edition. | 85 | 31 mei 2004 geproefd bij de distilleerderij. Is een double matured whisky: 17Y in bourbonvat en 2 jaar narijping in oloroso sherryvat. Neus is zeer plezierig: zoet, fruitig, licht oily en malty. Smaak is zeer zacht en mellow. Zonder meer de meest toegankelijke Jura van de dag (87). Fles gekocht. Tweede kennismaking december 2004 bevalt iet s minder goed. De neus is zoet en fruitig, maar ook wat oily en leerachtig naast het sherryhout. De smaak is zacht en fruitig (kersen, abrikoos) met veel hout en slechts op de achtergrond een spoortje zilt. De sherry invloed is groot en maskeert het zeekarakter van Jura een beetje. De afdronk is zacht, zoet, filmend en ietsjes leerachtig, droog en bitter op het einde. | B |
| Jura: Isle of Jura 21Y | 85 | Neus: Zoet, olieachtig, hout. Smaakt complex met vanille, olie, hout, & rozijnen. Begint fris, maar wordt ietsjes muf in nasmaak. Een gladde (filmend) en vrij droge afdronk. Geen water bijdoen. Opvallend weinig zilt. Blijft moeilijke whisky om te scoren; erg gevoelig voor voorafgaande wissen. Waardering tussen 82 en 88! | B |
| Jura, 60.7%, distilled 25-1-1999 (3Y; age not noted on label), cask 92, bottle 223/447. | 83 | Curiositeit bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Neus: heftig turf, leerachtig. Smaak: ruw, ruig, krachtig Islay karakter. Als Jura met turf gaat spelen hebben Laphroaig & Lagavulin er een concurrent bij! Dit is een klasse whisky die zich zeker kan meten met de Vintage Islay Malt. Verrassend compleet na 3 jaar, maar kan nog wat verzachting op hout gebruiken. Op 31mei 2004 bij de distilleerderij nagevraagd en dit bleek een vulling uit een uitzonderlijk vat waaruit na 3 jaar al zeer veel verdampt was (3-4 keer de normale hoeveelheid). | S |
| Jura: Isle of Jura 16Y | 83 | Ruikt zoetig, met vleugjes turf, zee en bloemen. Zachte smaak, duidelijk zilt en wat olieachtig. Gladde plezierige afdronk. | B |
| Jura: Isle of Jura Superstition, 45%, no age | 83 | Geproefd in White hart Hotel in Port Ellen. Neus: zilt, licht turf, rook, malt, honing, hout, boenwas. Smaak is krachtig, licht peaty en een interessante zoet/zout combinatie. Verwarmend met mooie smaakontwikkeling (kaneel?) tot er een wat ranzige bijsmaak op komt zetten. De afdronk is prettig droog en als de zilte Jura smaak weg is gaat het zoet overheersen. Interessante botteling bestaat uit de gewone 10Y Jura gemengd met een jongere zwaar peated versie. Nog een klein slokje geproefd op 31 mei 2004 bij de distilleerderij. | S |
| Jura: Isle of Jura 20 Y (1975-1996) 43% The ultimate single malt | 81 | Zeer plezierig sample; sprong voorwaarts in vergelijking met de 10Y! Deze ruikt duidelijk zilt, turfachtig en moutig. Mooie volle smaak, toch zoeter dan verwacht van de neus. Deed denken aan de 3 dagen eerder geproefde Clynelish. Punten vrijwel bevestigd als 5e wis bij Henk op 19/1/2001 (80). Toch behoorlijk andere notities: rozen, lijm, zoet, kruidig, toffee, zilt. Ander vat? | S |
| Jura: Isle of Jura 1976, 20 Y, Signatory, 43%. Oak. | 78 | 6e bij Henk (24-6-2002). Veel malt, perzik, peer (rijp fruit) in de neus. Smaakt heerlijk zoet, fruitig en malty. Verder gebeurt er weinig in smaakontwikkeling en afdronk. Behoorlijk saai voor zo'n oude whisky. Geval van derde of vierde keer vat vullen? Geen moment het zilte en oily karakter van Jura geproefd. | S |
| Jura: Isle of Jura Legacy 10 Y, 40% | 77 | 31 mei 2004 geproefd bij de distilleerderij tegenover de gewone 10Y. De Legacy is een mengsel van de gewone 10Y (bourbonvaten) en een 10Y oude Jura op sherryvaten gerijpt. Neus: zoet, fris, fruitig (perzik, marmelade, mandarijn). Smaak heeft in vergelijking met de gewone 10Y een iets zoeter en meer houtachtig karakter. Veel vanille in de iets te plakkerige afdronk (83). Een sample uit een tweede fles geproefd bij Gert op 11-6-2005 bevalt een stuk minder goed. Neus is fruitig (marmelade, abrikoos), maar ook iets ranzig, leerachtig en met wat boterzuur. Bijna afstotend en totaal anders dan de distilleerderijervaring. Smaak is gelukkig veel beter dan de neus: sherryhout, mooi zoet, licht ziltig en complex. Afdronk vol vanille en hout, maar weer die vervelende leerachtige bijsmaak (72). Gemiddelde score genomen. | S |
| Jura: Isle of Jura 10 Y, 40% | 76 | Start was 80 (5cl flesje)! Grote deelfles heeft onplezierige bijsmaak. Blij dat hij op was (71). Op Gall avond mei 2000 toch weer klasse hoger gezet (75). 31 mei 2004 weer eens geproefd bij distillery: Neus: opvallend fris en licht oily. Smaak is neutraal (vanille, malt), ietsje ziltig en fris fruitig. Geen hoogvlieger, maar de irritante bijsmaak van jaren geleden is nu niet aanwezig. | B |
| Jura 5Y, 58.4%, cask 19, distilled 8-11-1999 and bottled 15-11-2004. Royal Mile Whiskies. | 74 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005. Neus: turf, planten, malt. Smaak is wat ruw en gronderig en een beetje vissig. Afdronk is stroef en houtskoolachtig. | S |
| Jura 5Y, 59% (work in progress) | 72 | 31 mei 2004 geproefd bij de distillery (3e na de tour). Interessant omdat deze Jura zwaar peaty is. Neus: turf, fenol, zee, spirit. Smaak is erg ruw met jodium, malt en hout. Puur niet goed te drinken. Met water erbij duidelijk beter te trekken, maar gewoon nog niet af. Duidelijk veel minder compleet dan het Wigman flesje van 3 jaar oud. | S |
| Karuizawa (Japanse whisky van Mercian) | 0 | Nog niet geproefd | |
| Killyloch: zie Glen Flagler | |||
| Kinclaith | 0 | Kinclaith nog niet geproefde rariteit | |
| King of Scots, 40% | 67 | 2e op festivalzaterdag 2004. Neus: peaty, malt, fruitig,velpon. Zachte smaak heeft weinig finesse, maar is goed in balans. Malt, hout, brinta, pittig. De afdronk is iets plakkerig (velpon), zoet en niet zo droog als verwacht. Kost slechts € 16 per liter, maar ik drink toch liever wat anders. | S |
| Kininvie 1990-2005, work in progress, circa 65%. Cask sample | 76 | Na het bezoek aan de Balvenie distilleerderij op 30 april 2005 een onverwachte bonus kunnen proeven. Kininvie is een relatief nieuwe distilleerderij, opgericht in 1990. Mash tun & washbacks bevinden zich in de Balvenie distilleerderij. Grant & Sons hebben deze distilleerderij neergezet om de Grant's blend van single malt te voorzien. Er zijn geen plannen Kininvie als een single malt op de markt te brengen. Neus is extreem clean en neutraal. Malt, vanille, honing en vooral alcohol. Onverdund erg stroef dus met water naar circa 40-45% gebracht. Neus wordt dan zeer malty met citrusfruit, bloemen en honing. De cleane bourbonwoodgeur blijft. De smaak blijft neutraal en zoet; een relatief simpel samenspel van hout, vanille, honing en malt. Afdronk is lang, zoet en licht droog. Door het zeer neutrale en zoete karakter is dit inderdaad een uitstekende malt voor de blenders; als single malt echter te weinig onderscheidend. Ik heb uit hetzelfde complex liever een Glenfiddich 12Y of een Balvenie 10Y Founders Reserve. | S |
| Knappogue Castle 1992, 40%. Special Reserve of Irish Single Malt Whiskey | 79 | Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 2 andere Ieren en Campbeltown Loch. Neus is zoet, licht en lowland achtig. Smaak heeft zeer veel vanille, hout, beetje prikkelend en licht zeepsop. Mooie lichte en gladde afdronk. Doet sterk denken aan Tyrconnel. Net iets te saai voor 80. | S |
| Knockando 1985-2003, 18Y, 43% | 83 | Sample van Albert. Mooie gouden kleur. Neus: belegen, malty, perzik, banaan, veelbelovend. Smaak: heerlijk zacht, mellow en verwarmend. Vol en rijk van smaak (perzik, citrus, malt, amandel) met een beetje turf. Er komt bij volgende slokjes steeds meer rook en turf naar voren. Fraaie ontwikkeling. Afdronk is helaas een beetje plakkerig, maar blijft goed. Een zeer geslaagde Knockando. | S |
| Knockando 1986 12 Y, 43% | 79 | Speyside met peper! Malt en fruit, maar ook zeer kruidig. Basis snel weg en dan met geprikkelde tong verder genieten. Afdronk wat kort en plezierig droog. | S |
| Knockando 1979 15 Y | 77 | zeer prikkelend en kruidig. Heel apart. | B |
| Knockando 1990 12 Y, 43% | 77 | Gekocht vakantie 2003 in supermarkt voor 26 euro in mooi houten kistje. Neust als mellow Speyside whisky (malt, vanille, peer, banaan) maar ook sterk alcoholisch. Komt vrij scherp binnen en is kruidig prikkelend op de tong, maar duidelijk minder peperig dan de 1986 versie. Smaakt verder als de neus doet vermoeden. Verder weinig smaakontwikkeling en bij herhaaldelijk preoven een beetje vlak en saai. De afdronk kost punten: soms wat lijmig nasmaakje. Met water iets fruitiger (meer citrus, bloemen, heide) en wat meer mellow van smaak. | B |
| Knockdhu 1989, 12Y, 56.6%, Adelphi (Fino Sherry Cask) | 80 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (6e). Neus: fruitig en uitnodigend. Licht bittere smaak met veel malt, rook en boter. Verwarmende afdronk. Met water iets losser. Mooi gebalanceerde Speyside whisky. | S |
| Knockdhu 21Y, 57.5% | 79 | Mystery guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: erg zoet en fruitig (perzik). Smaak is scherp en krachtig. Veel hout en beetje maggiachtige bijsmaak. Te droge en stroeve houtafdronk. Met water iets beter. | S |
| Knockdhu: An Cnoc 12Y | 78 | Mooie zachte mellow Speyside whisky, verder weinig bijzonders. Was goede prijs/kwaliteit verhouding voor Fl. 39,90 bij Maxis in de beginjaren van het whiskyproeven; anno 2004 ook af en toe nog rond de 20 euro te vinden. | B |
| Komagatake single malt: zie Mars Shinshu | |||
| Label 5 Pure Malt, 12Y, 43% | 75 | Leuke mystery guest van Gert op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus heeft veel hout en sherry, iets leerachtig. Smaak is vrij pittig met veel malt, sherry, hout. Blijft wat gesloten, vlak en een beetje saai. Afdronk is glad en onbestemde. Voor een blended uitgemaakt, wat niet ver mis was. Prettige whisky die wat karakter mist. | S |
| Ladyburn 1973, 50.4%, bottled by William Grant & Sons (owners) in 2000 (?) | 89 | Een onverwachte gelegenheid deze rariteit te scoren als 17e op festivalzaterdag 2004. Neus: elegant fruitig en heerlijk belegen hout. Smaak: zeer fruitig (potpourri van citrus, abrikoos, perzik, banaan), mooie malt en houtsmaak. Onverdund nog wat gesloten. Met water wordt de neus iets fruitiger maar niet heel erg anders. De smaak gaat wel sterk vooruit met water: de superfruitigheid blijft, het hout wordt duidelijk getemd en er komt een notenachtige smaak bij. De complexe smaakreis zet door in de iets te droge afdronk. Overall een feest en een echte genietwhisky (voor € 550 mag dat ook wel). Jackson en Murray zijn het zowaar eens met een voor mij onbegrijpelijke superlage waardering van slechts 60 punten! | S |
| Lagavulin 1980 Distillers edition (double matured), 43% | 93 | Sensatie! Was vooraf sceptisch over dit woodfinish gedoe, omdat Lagavulin toch niet veel beter kon. De zoete sherry finish blijkt echter een geweldige toevoeging aan de karakteristieke superdroge smaak van Lagavulin. | B |
| Lagavulin 1981 Distillers edition (double matured), 43% | 93 | Topper bij de salade met gerookte zalm en heilbot bij Gert op 21-2-2004. De Lagavulin Distillers edition blijft de allerbeste whisky in de prijsklasse tot 80 euro. | B |
| Lagavulin 1984 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2001 | 93 | Rokeriger en minder droog dan de 1980. Ook in deze editie wordt de standaard Lagavulin duidelijk verrijkt door de mooie sherry finish. Zeer goed in balans (94). Andere fles geopend december 2004 op ALX5. Neus: prachtige combinatie van zoete sherry met rook, turf, fruit, kruidnagel en vanille. Smaak: zacht en zoet begin en langzame opkomst van de medicinale turfrijke Lagavulin smaak. Complex, intens, zacht en verwarmend. Afdronk: lekker zoet, rokerig en wat droger dan in herinnering. Leuke dubbeltest naast de 1987. | B |
| Lagavulin 1986 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2003 | 92 | Onder suboptimale omstandigheden geproefd uit een plastic kuipje bij Lagavulin op 29 mei 2004 (wat een verschil met het onthaal bij Laphroaig en Ardbeg!), maar goede herkansing gekregen bij Jos op 28-8-2004. Uitnodigende en elegante neus: sherry, turf, rook, fenol, hout. De complexe smaak heeft de bekende Lagavulin droogheid, verzacht door de sherry finish. Is iets scherper en net iets minder overdonderend dan voorgaande edities. Teerachtige filmende afdronk die iets te droog eindigt. | B |
| Lagavulin 1987 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2003 | 92 | Roy van Steenbergen neemt een referentiesample mee 10 december 2004 op ALX5 zodat een leuke dubbeltest met de 1984 kan worden gedaan. Neus: veel geparfumeerder /bloemiger dan de 1984! Rozen, turf, rook, jodium, vanille, kruidnagel en zoete sherry. Smaak: heerlijk zacht en zoet begin met mooie sherryhoutsmaak en langzame opkomst van het wat meer medicinale turfrijke karkater. Afdronk: filmend, verwarmend, kruidig, zoet, rokerig en prettige droge houtsmaak. Neus vind ik iets minder aantrekkelijk dan de 1984; verschil in smaak is marginaal. Met water erbij wordt de neus nog complexe, fruitiger (perzik, citrus) en zoeter; alles prachtig in balans met turf en zee. Smaak is helaas behoorlijk verpest met water. De droogheid van de Lagavulin 16Y komt nu duidelijk naar voren. | S |
| Lagavulin 16 Y, cask strength (work in progress) | 91 | Uniek sample tijdens rondleiding op de Lagavulin open dag op 24 mei 2003. Neus uit een plastic kuipje niet te doen. Smaak is duidelijk voller en ruiger dan de gewone 16Y. Filmend en plantaardig. De afdronk is verwarmend en lang. Er lijkt een lichte teercoating aan het verhemelte achter te blijven. Zou leuk zijn als dit werd gebotteld. | S |
| Lagavulin 1979, 23Y, 46%, Murray McDavid Mission series. | 91 | Geproefd op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich distilleerderij. Neus: zee, zout, turf, plantaardig. De smaak is droog, zilt en wat frisser dan de distilleerderij botteling. De afdronk is prettig droog met veel zeekarakter. | S |
| Lagavulin 16 Y, 43% (several bottelings 1998-2004) | 90 | Was ooit the ultimate Islay op #1. Inmiddels behoorlijk afgezakt, want de leeftijdgenoten van Ardbeg en Laphroaig blijken zeker even goed; zoniet beter. Mijn waardering voor Lagavulin is zeer stemmingsafhankelijk. De superdroge teerachtige nasmaak staat soms tegen. Geen water bij doen! Na bezoek aan Lagavulin distilleerderij in 2002 smaakte de 16Y minder lekker dan verwacht. Op 31-8-2002 als 7e bij Huub een geweldige combinatie met oesters. Na de oesters heeft de Lagavulin geen rook meer, maar een pure zeewiersmaak (zoals in de Bowmore 12Y zonder zeepsop). Op Lagavulin open dag op 24 mei 2003 uitgebreid kunnen testen t.o.v. allerlei interessante (maar geen bijzonder goede) distilleerderij samples en een heerlijke begeleiding bij de scallops. De oestersensatie herhaald bij Huub op 13-9-2003. Op 29 mei 2004 bij het derde bezoek aan de distilleerderij komt Lagavulin weer niet zo goed uit de verf. Laphroaig 15Y was duidelijk lekkerder. | B |
| Lagavulin 25Y, 57.2%, bottled 2002, 9000 bottles. | 89 | Na enig aandringen en geduld hebben na de rondleiding op de Lagavulin open dag op 24 mei 2003 een ruime hoeveelheid kunnen scoren van de distilleerderij manager. Neus (onverdund): plantaardig, gesloten. Smaak (onverdund): niet te doen; vuurwater en teer. Met een beetje water prachtige opening; mooie plantensmaak, zeewier maar nog steeds geen topper. Met veel water (bijna 1:1 !) is daar de verwachte Laga kwaliteit. Ook de neus is nu veel frisser: zeewier en eindelijk wat licht fruitige tonen. Een moeilijke en erg gesloten whisky. | S |
| Lagavulin 12Y, 57.8%, Super Premium Malt, bottled 2003 | 86 | Per ongeluk gekocht November 2005 (had de 2005 botteling willen hebben). Test naast de Very Young Ardbeg op 17-12-2005. Neus is heftig alcohol, turf en planten. Tigerclaws op het palet bij binnenkomst. Onverdund bijzonder heftig; turf, zilt, visachtig. Wat water toevoegen geeft duidelijk verbetering. Neus ontwikkelt mooi fruit (citrus), vanille en malt naast de turf, zee en planten (toch weer die Caol Ila associatie). Het is allemaal erg kaal en droog, maar deze editie bevalt me stukken beter dan de 2002 botteling en is veel minder zoet dan de 2005 botteling. | S |
| Lagavulin 12Y, 57.7%, Super Premium Malt, 4th release 2005, | 85 | 10e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is kaal: hout, malt turf en vanille. De smaak is behoorlijk zoet voor een Lagavulin; malt, vanille en citrusfruit komen met gemak door het medicinale zeekarakter heen. Turf en rook blijven doorgaan in de afdronk. In vergelijking met de 2002 release een duidelijke verbetering door het ontbreken van teer. Ondanks of juist dankzij de kaalheid wel een heel prettige whisky; maar de scores van Lagavulin blijven tegenwoordig standaard onder de 90 punten. | B |
| Lagavulin 1989 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2005 | 84 | 11e op Diageo presentatie 26 september 2005. Na de spectaculaire reeks Rare Malts & Super Premium Malts nog even de nieuwe Distillers editions testen. Na de voorafgaande Lagavulin 12Y neust dit nog veel zoeter en geparfumeerd: bloemen, vanille, turf, rook en sherryhout. De neus is minder indrukwekkend dan de voorgaande Distillers Edition. De smaak is uitgesproken mat en gesausd; waar is de Lagavulin power gebleven?? Uiteraard zijn turf, rook, zee, jodium nog duidelijk aanwezig, maar het maakt allemaal weinig indruk. Zeer tegen de verwachting in wordt dit 1 van de minste whisky's van de dag; ik drink zelfs liever de toch ook niet bijzonder indrukwekkende 12Y Premium Malt van 2005. De afdronk is kruidig, zoet en rokerig met een nogal overheersende houtsmaak. | S |
| Lagavulin 12Y, 58%, Super Premium Malt, bottled 2002 | 83 | 13e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Half blind gekregen omdat ik dacht dat het de Caol Ila CS was. Neus: plantaardig, jodium, aantrekkelijker dan Caol Ila 18Y maar erg ruig. Smaak: teer, zeewier, jodium. Afdronk: kaal en onaf. Maar weinig beter dan de nog jongere Single Islay malt versie en heel veel duurder. Nogmaals geproefd als 8e bij Andre op 4-1-2003 en zelfs puntje lager gezet. Alweer ruw en onaf en weinig ontwikkeling in de smaak. Geef mij de veel goedkopere 16Y maar! | S |
| Lagavulin 1988 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2004 | 83 | Kort na het 1989 debacle proef ik deze editie blind als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Neus: medicinaal, jodium, sherryhout, abrikoos, rook, versgebakken brood. Smaak heeft mooi Islay sherry cask karakter: turf, rook, planten en zoet rood fruit. Een plezierige drinkwhisky met weinig diepgang a la W&M Housemalt. Afdronk is vol sherry, maar ook een beetje kaal en droog. Grote ontluistering als dit een Lagavulin DM blijkt te zijn. Wat is er toch gebeurd daar?? | S |
| Lagavulin 14Y cask strength (work in progress) | 81 | Uniek sample tijdens de Lagavulin open dag op 29 mei 2004. Neus uit een plastic kuipje niet goed te doen:turf, zee en alcohol. Smaak komt ook heftig binnen; droog, zwaar turf en plantaardig. Afdronk veel te droog. Minder dan de 12Y cask strength botteling! Een uitgemergeld vat opengetrokken voor de bezoekers of zou men hier nu echt trots op zijn? Op deze manier verdwijnt Laga dadelijk nog uit mijn top 10 van distilleerderijen. | S |
| Lagavulin 3Y cask strength (work in progress) | 61 | Uniek sample tijdens rondleiding op de Lagavulin open dag op 24 mei 2003. Neus zelfs uit een plastic cupje nog steeds zeer heftig en ruig: turf, zee en alcohol. Smaak komt ook heftig binnen, vieze spiritsmaak en onaf. Als de eerste zeer negatieve indrukken weg zijn blijft er een mooie plantensmaak achter. De afdronk is dragelijk, maar absoluut niet lekker. Dit is echt nog teveel spirit die je smaak nog verpest ook. Een gewone Lagavulin 16Y smaakte hierna uiterst matig. Kwam later gelukkig weer goed. | S |
| Lammerlaw: zie Wilson Distillery | |||
| Langs Select 12Y | 69 | Neus: zoet, vanille, bourbon, lijmig. Smaakt stroef en heeft veel hout. Glengoyne smaak ver te zoeken. Mystery inbreng bij Gert (2/3/2002). | S |
| Laphroaig 30Y, 43% (mixture of bourbon and sherry casks) | 97 | Na de rondleiding door Laphroaig distilleerderij op Islay whiskyfestival 2002 was manager Iain Henderson in een goede bui en gaf toestemming voor proeven van dit kleinood in de Laphroaig lunchruimte. Een sensationele ervaring! De neus is zacht, sherried, jodium, chocolade en zoete vanille. Ook de smaak is extreem zacht met veel hout maar toch nog zo ontzettend veel Laphroaig karakter behouden (zeewier, jodium). Smaakt nog heel fris en fruitig na 30 jaar; subtiel en complex. De afdronk is ook weer perfect zacht en het hout overheerst totaal niet (96). Helaas volkomen onbetaalbaar (190 pond). Tweede keer proeven op Islay whiskyfestival 2004 na rondleiding Robin Shields bevalt zo mogelijk nog beter! Superlatieven blijven maar komen voor deze zeer complexe en toch subtiele whisky. Was "de definitieve nummer 1" van 29 mei tot 12 juni 2004. Uiteindelijk toch een deelfles aangeschaft. | B |
| Laphroaig 40Y, 42.4% | 97 | Op 29 mei 2004 bij Laphroaig geproefd in een mooie test naast de 10Y straight from the wood, 15Y en 30Y. De neus is een stuk minder spannend dan de fenomenale 30Y, maar wel heel mooi zoet, enorm fruitig, licht rokerig en mooi belegen malt. Waar is de turf? In de zeer subtiele en complexe smaak komt wel wat turf naar voren, perfecte superzachte whisky met mooie houtsmaak, fruit (ananas, banaan) en zacht vanille. Met een paar drupjes water komt er meer turf los en na wat langere tijd nog meer fruit (marmelade, perzik). Ietsjes bitter naast de zoetheid en op het laatst toch nog een tikje medicinaal in de afdronk. Een geweldige whisky, maar over prijs/kwaliteit verhouding moeten we maar niet praten (93). Op 29 mei 2005 is dit de grote verrassing van Erik op de verticale Laphroaig tasting en wordt bewezen dat waardering behoorlijk kan afhangen van het voorafgaande. Na de Slibowitz finish van Huub komt de enorme subtiliteit en perfecte balans van deze complexe whisky geweldig uit de verf. De lange reis van smaken waarin het Islay karakter langzaam naar voren komt is fenomenaal. Een totaal andere wis dan de 30Y, maar even geweldig. | S |
| Laphroaig 17Y, 51.9%, Auld Distillers Collection, Jack & Jack, 180 bottles. | 96 | Op 29 mei 2005 geeft Huub dit als bonus op de verticale Laphroaig proeverij van Erik na de 17Y festival botteling. De neus heeft een enorme kracht! Prachtig hout, sherry, fruitig (druiven, kersen, perzik), maggi. Ook de smaak is ENORM. Kruidnagelen, eikenhout, combinatie van zoet en bitter, koffie, maggi. Licht wrang en iets gesausd hout. De afdronk is licht bitter en zeer elegant. Zowaar nog een puntje boven de festivalbotteling!! | S |
| Laphroaig 30Y, 1966-1996, 48,3%, Signatory | 96 | Grote finale op 17-12-2005. Score vastgesteld naast een "gewone" distilleerderij 30Y (wat kan het leven toch mooi zijn). Neus: jodium, rook, rundvlees, cassis, enorm zee!! Smaak: !!WOW!!! Enorme kracht. Naast de ladingen turf, zeewier, zilt valt op hoe fris deze Laphroaig is na 30 jaar. Vanille en fruitsmaken (die cassis...) zijn prachtig in balans met de krachtige tegenpolen. In de afdronk ook alles OK. Het hout overheerst iets, maar het blijft allemaal binnen de perken. Een fantastische whisky die mijn mooie voorgaande Port Ellen van 93 punten weer doet verbleken. | S |
| Laphroaig 17Y, 55.2%, straight from the wood, Special Islay whisky festival botteling 2004, 250 bottles. | 95 | Op 29 mei 2004 bij Laphroaig geproefd na de Masterclass. Een sublieme festivalbotteling die vanwege de extreem hoge prijs van 150 pond toch niet is gekocht. Neus is complex en subtiel, zoet, fruitig (ananas, citrus), zee en mooi plantaardig. Smaak is enorm krachtig! WOW!! De kopstoot van de 10Y CS met de subtiliteit van de 15Y. Pure houtnectar, kruidnagel, malt, jodium, turf. Ook de afdronk is subliem gebalanceerd. De houtsmaak is geen moment over de top en jodium, vanille en kruiden (peper, nootmuskaat) komen sterk naar voren. Op 29 mei 2005 heeft Michel dit kleinood bij zich op de verticale Laphroaig proeverij van Erik en gelukkig blijft de score staan! Nu iets fruitiger dan in herinnering en opvallend kruidig in de afdronk. Heeft de frisheid van de voorgaande 17Y Whiskyshop botteling met meer complexiteit. | S |
| Laphroaig 17Y, 54.6%, Feb. 1987 - July 2004, Whisky Shop, 247 bottles. | 93 | Geproefd op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 7e. Neus: wat een complexe subtiliteit!! Citrusfris, jodium, malty, vanille. Smaak: hout, turf, zeewier, zilt, malt, mooi zoet. De smaak is minder perfect dan de neus, maar biedt de frisheid van de Cadenhead botteling en de zoetheid van de owners botteling in een perfecte balans. Afdronk is verrassend kort, maar wel lekker. Met water iets fruitiger in de neus maar in de smaak geen verbetering. | S |
| Laphroaig 12 Y, 1991, 56.2%, Cadenhead's | 92 | Sample bij Michel. Duidelijk subtieler dan de 13Y 1990 Cadenhead. Zachter en toegankelijk en perfect in balans. Dit is wat ik mij ongeveer voorstel als er ooit een 15Y distilleerderij botteling "straight from the wood" zou komen. | S |
| Laphroaig 15Y, 43% | 92 | Topklasse Laphroaig! Toegevoegde waarde aan de 10Y door meer hout, rijkere volle smaak en minder zoet. Subtieler dan de 10Y CS en de beste van de 3 standaard bottelingen. Op 29 mei 2004 bij Laphroaig mooie test naast de 10Y straight from the wood, 30Y en 40Y. De neus is duidelijk subtieler en fruitiger dan de 10Y, mooie belegen geur van malt, hooi en hout. De turf en jodium komen in de smaak nog steeds goed naar voren, maar zijn nu wat getemd. Ook qua prijs/kwaliteit verhouding in de mid-price klasse is dit een absolute topper. Voor mij ook weer overtuigende winnaar proeverij Bussum 2005 (Talisker 18 & Springbank 15 als competitie). | B |
| Laphroaig 10 Y, 57.3%, Straight from the wood. | 91 | Na de kopstoot van de alcohol een ware smaakexplosie. Turf, fenol, jodium, malt, hout en vanille strijden met elkaar. Veel intenser, unchillfiltered en minder zoet dan de "gewone" 10Y. Niet voor elke dag en voor mij slechts met heel weinig water; volgens de gebruiksaanwijzing 2 delen water op 1 deel whisky is dodelijk! Geweldige combinatie bij Jos op 20-4-2002 met zalmforel van de BBQ. April 2003 weer een half flesje aangeschaft; moet toch wel dicht bij de 15Y staan. 29 mei 2004 bij Laphroaig mooie test naast de 15Y, 30Y en 40Y (91). Op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij van Erik blijft deze prijs/kwaliteit gigant weer mooi overeind als 6e naast de Laphroaig 13Y Cadenhead 58.4%. | B |
| Laphroaig 13 Y, 1990, 58.4%, Cadenhead's | 91 | Geproefd (10e) en meteen gekocht in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus heeft prachtig Islay karakter met veel jodium en zeewier. Smaak onverdund heerlijk ruig met veel jodium; waarschijnlijk wat subtieler dan de distilleerderij 10Y CS. Met water iets frisser, maar prima te drinken op cask strength (92). Op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 5e in een dubbeltest met de 10Y CS op gelijke hoogte geëindigd (inzet Jos). De Cadenhead is frisser, maar de owners botteling meer compleet van smaak. | B |
| Laphroaig 12 Y, 60.2%, Cadenhead's | 90 | Geproefd in Cadenhead shop Campbeltown 27 mei 2003. Neus & smaak typisch Laphroaig; wat water geeft verbetering. Niveau tussen de 10Y en de 10Y cask strength van de distilleerderij. | S |
| Laphroaig 13 Y, 1990, 59.3%, Cadenhead's | 90 | 10e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Ander vat dan de eind 2003 gekochte fles. Neus heeft super Islay karakter met veel jodium. Smaak onverdund heerlijk ruig met veel jodium, malt en planten. Een referentieslokje van de distilleerderij 10Y CS: owner's botteling iets voller en completer van smaak maar de Cadenhead biedt door zijn kale ruigheid ook veel te genieten. In herinnering minder zoet dan de in 2003 gekochte fles. Met water iets frisser en zachter, maar dat is eigenlijk niet nodig: dit moet zo ruig mogelijk zijn! | B |
| Laphroaig 16Y, 52.5%, April 1988 - Nov. 2004, Whisky Shop, 614 bottles. | 89 | Geproefd op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 8e in een dubbeltest met de 17Y Whiskyshop. Neus: duidelijk minder fris dan de 17Y, maggi, Zwitserse kaas, planten, Smaak is zacht en verwarmend met mooie rook, zeewier, turf en heide. Ook wat zoeter dan de 17Y. Afdronk is droog en een beetje rommelig. Kaas in de neus en minpuntje bij de afdronk houden deze uit de top. | S |
| Laphroaig 1992, 13Y, 59.5%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series. Distilled 27.04.1992 & Bottled 31.08.2005. Bourbon barrel # 3407. | 89 | 8e op Pot Still festival 2005. Neus is heerlijk fris na de kazige Bowmore. Zeewier, jodium, turf, malt, citrusfruit en assertief zoals het hoort. Smaak is ook heftig zee met veel vanille en mooie cleane houtsmaak. Hier hoeft geen water bij, maar het kan geen kwaad. De afdronk is peperig en heeft iets teveel droog hout. Minpuntje voor de afdronk. Vergelijkbaar met de bekende reeks Cadenhead bottelingen. | S |
| Laphroaig 10Y, 43% | 88 | Neus: medicinaal, fenol, zeewier, vanille, malt. Zeer karakteristieke en smaakvolle combinatie van zilte zee met zoete bourbonsmaak en jodium. Droge lange afdronk. Startte op 90 maar ging na enige tijd wat tegen staan door de soms overheersende zoetheid; zeker als je kennis hebt gemaakt met de compromisloze 10Y straight from the wood! Niet geproefd na de ochtendrondleiding mei 2002 door distilleerderij manager Ian Henderson maar wel na de rondleiding op 24 mei 2003 door de nieuwe distilleerderij manager Robin Shields. Hij smaakt hij om 10:30 minder extreem en zoet dan verwacht. Sublieme prijs/kwaliteit verhouding voor nog geen 30 euro! 2004 weer eens een half flesje gekocht in tax free tripelpack (43%) dat boven verwachting smaakt. Doet het ook blind goed als mystery guest op 18-12-2004. | B |
| Laphroaig 11Y, 40%, Special Islay Festival 2003 botteling. | 88 | Dubbeltest uit Andre's fles met de 10Y. Volgens distilleerderij manager Robin Shields zou er weinig verschil moeten zijn, omdat de 10Y ook veel 11, 12, 13 en 14 jaar oude whisky bevat. Deze is dus van 11, 12, 13 en 14 jaar oude whisky samengesteld. Mooie gouden kleur. Neus: jodium, zee, rook, zoete vanille geur plus nog een ondefinieerbare zoete geur. Smaak is weer de typische combinatie van zee met zoet en medicinale jodiumsmaak. De afdronk is lang en glad. Deze editie lijkt inderdaad erg veel op de 10Y, maar ook blind getest is deze net iets voller van geur en smaak. De 10Y is ook ietsjes droger en ruwer in de afdronk. Verschil is dermate klein dat ik mijn fles maar dicht laat.... | B |
| Laphroaig, 61.5%, A special botteling for dr. J. Schröder | 88 | Het etiket vermeld niet dat er een narijping van 2 jaar in een slivovitsj vat heeft plaatsgevonden (info Huub). Geproefd op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik. Neus is heerlijk fruitig (druiven, pruimen, abrikoos), extreem zoet, rokerig, zwavel. Smaak is erg scherp en zoals verwacht erg zoet. Kaneel, beetje jodium en fruit. Het typische Laphroaig karakter is vrijwel volledig gemaskeerd door deze mierzoete finish en dat is toch wel jammer. De afdronk is fruitig en droog en heeft ook weer zwavel (strafpuntje). Met water geen verbetering, wordt zelfs nog scherper. | S |
| Laphroaig 14Y 43% The Ultimate serie | 87 | 6e wis bij Henk (19/1/2001) en de grote klapper. Een Laphroaig zonder zoete bijsmaak is wel heel anders: zee, zout, turf, kruidenig, malt allemaal prachtig in balans en turf niet te overheersend. | S |
| Laphroaig 15 Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 87 | Miniatuurtje maakt weinig indruk als mystery guest op de genietschapsbijeenkomst op 12-6-2004. Ik vind hem zelf geweldig. Ruig en ongetemd komt deze Laphroaig binnen alsof het een Ardbeg is. Forse smaakexplosie van malt, turf, fenol, jodium, hout en vanille. Intenser en nog minder zoet dan de 10Y straight from the wood. Lijkt veel jonger dan 15 jaar. Niet veel tijd voor de afdronk te bepalen, maar in ieder geval geen overheersende houtsmaak. | S |
| Laphroaig: Leapfrog 1988, 46%, McIntyre´s Malt Whisky Coy. | 87 | Geproefd op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 3e na de dramatische OMC 17Y. Neus is als de owners 10Y 43% met extra vanille en wat dropachtig. Smaak onverdund is verwarmend, zacht, elegant en filmend en tegelijk vol medicinale smaken. Vetter en voller van de smaak dan de 10Y owners botteling. De lange afdronk is mooi droog en zoet en eindigt bitter. | B |
| Laphroaig 10Y, 40% | 86 | Een 0.2 L flesje op 40% sterkte smaakt een stuk minder indrukwekkend dan de 43% in het duty free triple pack. Op proeverij Bussum maart 2005 dramatisch verschil met de 15Y. Geen idee of dit verschil ook echt aan het alcoholpercentage ligt. | S |
| Laphroaig 12Y, 59.2%, 30-10-1990 - Nov. 2002, Premier Malts Single Cask Malt Scotch Whisky bottled by Malcolm Pride Ltd & imported by Jack Wieber. | 86 | Geproefd op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 4e na de Leapfrog. Neus is zeer alcoholisch en gesloten; rook en plantenkarakter komt naar voren. Smaak onverdund is verwarmend maar niet te trekken. Stevig water toevoegen geeft prachtige opening. Neus: citrusfruit, marmelade, turf, jodium. Smaak blijft zeer heftig en tamelijk ondoorgrondelijk! Licht zuur, plantaardig, teer, malt. De afdronk is vol teer en hars en eindigt voor het mooi iets te wrang en bitter. | S |
| Laphroaig 15Y, 1988-2003, sherry cask 3608, Signatory Unchillfiltered Collection, 46% | 85 | 16e op Pot Still festival 2003. Neus: zoet, zeewier, jodium. Smaak is ruig maar ook overheersend zoet. Minder dan de 10Y distilleerderij botteling. Beetje hetzelfde probleem als de portwood finish in dezelfde serie; het typische medicinale karakter van Laphroaig is aangetast. | S |
| Laphroaig Quarter Cask, 48%, first edition | 85 | Sample van Bert Faas. Interessante neus: de zoete en fruitige geuren (perzik, vanille, hout) strijden met lysol, jodium en zeewier. Smaak is ruwer en kaler dan de 10Y en duidelijk meer plantaardig, spirit, kruidig, houtskoolachtig en medicinaal. Afdronk fruitig (appel), peperig en gronderig. Er staat geen leeftijd op de fles, maar dit is duidelijk jongere whisky. Leuk experiment, maar heb persoonlijk voorkeur voor de standaard distilleerderij versie. De eerste keer blind geproefd in een verticale Laphroaig tasting; de tweede keer bewust geproefd op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik op 29 mei 2005 (identieke score). Met water fruitiger en peper en kruiden komen meer naar voren. Smaak wordt droger en krijgt wat meer hout. Overall minder in balans en ook minder prettig van smaak dan de 10Y 43%. | S |
| Laphroaig 14Y, 1989-2003, 50%. Old Malt Cask Douglas Laing | 84 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (15e). Neus: medicinaal, plantaardig. Smaak: vettig, oily, karamel, toffee, zout. Vrij mild voor een Laphroaig. Lange afdronk. De vettigheid past niet zo goed bij Laphroaig. Heb liever de standaard distilleerderij versie. | S |
| Laphroaig 11Y, 50%, cask 962, 04.1992-10.2003. Douglas Laing Old Malt Cask | 83 | Sample van Michel Feb. 2005. Zeer bleek kleurtje, maar dat zegt niets over de kracht van dit monster. Heftige Islay neus met veel jodium, turf, jeneverbes, planten, vanille. Lijkt meer op Caol Ila dan Laphroaig. Smaak is ruw en scherp, met relatief meer malt en vanillesmaak dan verwacht op basis van de neus. Het is mij allemaal net iets te heftig en de smaak onverdund is niet goed in balans. Met water niet veel verbetering; dan raak je de kick ook nog eens kwijt. | S |
| Laphroaig 12Y, Port Wood finish. Signatory Unchillfiltered Collection, 46% | 82 | 10e bij Gert op 15-3-2003. Neus: zee, malt, jodium, banaan, heerlijk zoet. Smaak is teleurstellend t.o.v. de neus: over de top zoetheid en het distilleerderij karakter is totaal verdwenen. De weeïge zoetheid overheerst de zee teveel en staat snel tegen. Een afknapper t.o.v. de Caol Ila Portwood in dezelfde serie (81). Fles was helaas al gekocht. Tweede keer proeven juli 2003 bevalt een stuk beter. Het smaakt nog steeds niet naar Laphroaig, maar nu wordt de balans tussen zoet en zee beter gewaardeerd. Uitstekende combinatie met palingsalade. | B |
| Laphroaig 12Y, 50%, cask 1300, 04.1992-06.2004. Douglas Laing Old Malt Cask | 81 | Mystery guest voor Ardbeg proeverij 22-1-2005. Neus: heftig alcohol en planten maar ook een weeïge dettol geur. Fenol, banaan, vanille. Smaak is ruw en plakkerig. Met water duidelijk beter: fruit (banaan, citrus), malt, vanille, turf, zeewier, maar dat ontsmettingsmiddel blijft. Droge kalkachtig afdronk. Niet goed in balans. Grote verrassing als dit een Laphroaig blijkt te zijn! | S |
| Laphroaig 17Y, 50%, 1985-2002, Douglas Laing Old Malt Cask, 330 bottles. | 77 | Geproefd bij Erik op 29-5-2005 als 2e op de verticale Laphroaig tasting. Er lijkt geen einde te komen aan de tegenvallende Laphroaigs van Douglas Laing. Neus: boterig, zurig, zweetkaas (Laudable herinnering), appel, turf. Smaak is ruw, prikkelend en niet goed in balans. Veel minder zoet dan de distilleerderij botteling en met een Caol Ila achtige plantensmaak. Droge en weinig indrukwekkende afdronk. De voorafgaande Quarter Cask was stukken beter! | S |
| Laphroaig: Laudable 1985, 15Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 65 | Mystery guest bij Erik op 29 mei 2005. Een vreselijk ranzige neus van Zwitserse kaas en zweetvoeten naast citrusfruitigheid. De smaak valt mee t.o.v. de neus, maar is ruw en prikkelend. Droog bourbonwood in de afdronk. Overall echt onplezierig. Grote verrassing als dit een Laphroaig blijkt te zijn. Ik begrijp denk ik waarom het onder een andere naam gebotteld is; dit scoort nog ver onder de flessen die Douglas Laing wel met de naam Laphroaig durft te bottelen. Dit soort flessen kost je op een gegeven moment wel je reputatie als bottelaar. | S |
| Laudable: zie Laphroaig | |||
| Leapfrog: zie Laphroaig | |||
| Ledaig: zie Tobermory | |||
| Linkwood 1974-2005, 30Y, 54.9%, Rare Malts | 90 | 2e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is onverdund al genieten: elegant, belegen malt, prachtig rijp fruit (banaan, perzik, pruimen), honingzoet, ladingen vanille, vers brood, malty, mooi hout. De smaak is zacht en heel zoet; pure nectar met vrijwel alles wat er in de neus te ontdekken viel met daarbij nog wat rokerige turfsmaak op de achtergrond. Water toevoegen is niet noodzakelijk; levert geen verbetering van neus en/of smaak. De afdronk is net als de voorafgaande Glendullan weer eindeloos lang, filmend, zoet en helemaal op het einde wat droog met een gemberachtige nasmaak. Perfect in balans. Beste Linkwood tot nu toe en in November 2005 een fles aangeschaft. | B |
| Linkwood 1968-1996, 40%, G&M | 89 | Super Wigman Tastung 2004. Beste fles uit de eerste ronde. Neus is zacht en zeer fruitig (mango?), malt, vanille en honing. Ook de smaak is heerlijk zacht, mellow en fruitig. Prettige afdronk. Geen banaan vandaag... | S |
| Linkwood-Glenlivet, 17Y, 55.5%, Sherrywood March 1978 - July1995, Cadenhead | 89 | Bezoek aan Michiel op 12-5-2004. Neus: kersen, sherry, hout. Smaak: superfruitig, hout en sherry prachtig in balans. Bijna port/wijnachtig in smaak. Nectar. De voor Linkwood karakteristieke banaansmaak is opvallend afwezig. | S |
| Linkwood 1974, 23Y, 61.2%, Rare Malts | 88 | Toegift bij Jos op 16-4-2005. Neus: banaan, appel, honing, malt, vleugje turf. Smaak is zoet, minty en straf alcoholisch. Met een scheut water gaat het veel beter met de smaak: zeer fruitig (banaan, citrus, appel), zeer malty en honingzoet. Afdronk is prikkelend, droog en met een vleugje turf. Genietwhisky als hij eenmaal op de juiste sterkte is gebracht. | S |
| Linkwood 1987-2003, 45%, cask 4149, Samaroli. Port finish 2nd fill april 2003. | 87 | Supertasting Andre 29-102005. Neus: heerlijk zoet, aardbei, perzik, banaan, kokos, melkchocolade. Smaak is ook suikerzoet, zacht, malty, walnoten, zeer fruitig (frambozen, citrus, banaan). Fraaie zoete afdronk vol sinas met een licht bittertje naast het hout. Voor de liefhebber van portfinishes... | S |
| Linkwood 25Y Gordon & MacPhail | 85 | 1e/2e voor het eten bij Andre (29/12) in een ongelijke dubbeltest met de 11Y. Dit is klasse beter met meer hout, zoet rijp fruit, honing en een heerlijke lange afdronk. Eindelijk een Linkwood die aan de puntenverwachting voldoet! | S |
| Linkwood, 13Y, 50%, Rum Finish, Old Malt Cask Douglas Laing | 85 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (20e). Neus: malty, rook, leer, krenten, aarde. Smaak is fruitig (banaan), kruidig, malty en prikkelend. Heel rijk van smaak en prachtig in balans. Veel vanille in de zachte afdronk. | S |
| Linkwood 19Y, 60.6%, Distilled 26-11-1985, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask number 4543, 233 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. | 83 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (13e). Neus is zeer vol en honingzoet, maar erg alcoholisch. Smaak is ook tamelijk gesloten, maar wel heel zoet. Met water is de neus vreemd genoeg minder interessant, maar de smaak is duidelijk beter: malt, banaan, vanille, hout, maar minder spannend dan de voorgaande Rattray Speyside. Zonder meer goed, maar zal dit toch niet vaak inschenken. | S |
| Linkwood-Glenlivet, 18Y, 1981-1999, 55%, Cadenhead, bourbon hogshead, 270 bottles. | 82 | 10e bij Jos op 17-5-2003. Neus is zwaar alcoholisch en geparfumeerd. Onverdund niet te trekken. Met water mooie opening. Neus wordt meer bloemig en fruitig (banaan, citrus). Smaak: honingzoet, malty en fruitig. De afdronk is lang, zoet en filmend met banaan/perzik nasmaak. De cask strength is in dit geval een beetje nutteloos. | S |
| Linkwood 1988-2000, Signatory Vintage | 80 | Zoet en vol van smaak: boterig, fruitig (perzik & banaan), malt, sherry en iets turf. Verrassend kruidige maar ook iets weeïge en wat te droge afdronk. Complex en mooi in balans. Door de afdronk wat afgezakt in punten. | B |
| Linkwood 1989 10Y sherrywood Wilson and Morgan 46% | 80 | 3e bij de Still 23/2/2001. Neus: belegen, sherry, aarde. De smaak begint scherp, prettig zoet en is voor een 10Y behoorlijk belegen: veel hout en sherry. Korte afdronk. Met water slechter (scherper). | S |
| Linkwood 1997, 8Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. | 80 | 12e op festivalvrijdag 2005. Neus: zoet, vanille, banaan, malt, licht rokerig. Smaak is lekker zoet en fruitig: vanille, banaan, beetje citrus, cake. De zoete afdronk is mooi filmend. Niet erg complex, maar wel lekker. Haalt niet de kwaliteit van de oudere Linkwoods in de lijst, maar voor zo'n jonge whisky is dit helemaal niet slecht. | S |
| Linkwood 10Y 1984-1995 ; Signatory Vintage Cask Strength | 79 | Verwachting was hoger; nog eens proberen met een gewone distilleerderij edition | S |
| Linkwood 11Y 1989 The Ultimate Single Malt | 78 | 1e/2e voor het eten bij Andre (29/12) in een dubbeltest met de 25Y. Een plezierige smaak om te starten (zoethout, sherry, licht rokerig) maar er zit een onaangename lijmachtige bijsmaak en lucht aan. | S |
| Linkwood 12Y, 43% Claret Wood Finish, Chieftain's Choice | 78 | 1e op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003). Typische rosé kleur. Neus is zoet, fruitig en wat muf. Smaak is zacht, wat vettig, zoet fruitig. Complex en wat minder malty & banaan dan gebruikelijk bij Linkwood. Afdronk is droog, prettig maar na langere tijd wat bitter en muf (2 strafpunten). | S |
| Linkwood 1990-2003, 13Y, 43%, sherry butts 4803-6. Signatory Vintage. | 71 | Value for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus is niet aantrekkelijk: malt, zwavel, gekookt ei, licht fruitig. Smaak valt onverdund ook bijzonder tegen. Met wat water komt er wat meer fruitigheid (banaan, perzik), maar de leersmaak verpest de balans. Ook de afdronk is behoorlijk lijmachtig en weeig. Dit drink je niet echt voor je plezier, dus niet op het gebruikelijke Linkwood niveau. | S |
| Linkwood 1989 10Y sherrywood Wilson and Morgan 46% | 70 | 8e op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: ranzig. Smaak: mist de Linkwood zoetigheid, niet lekker, snel vergeten. Nauwelijks sprake van afdronk. | S |
| Linlithgow: zie St. Magdalene | |||
| Littlemill 14Y, 1989-2003, 61.9%, Cadenhead's, Bourbon cask (294 bottles) | 83 | Geproefd en halve fles gekocht in Cadenhead shop Amsterdam op 29-11-2003. Op cask strength absoluut niet te doen. Met veel water (bijna 1:1) nog steeds vrij scherp, maar wel met een zoete, fruitige smaak. De kracht van een Magdalene Rare Malt met een uitstekende afdronk. Blijft laag in punten doordat de eerste smaak gewoon niet zo lekker is. Wel een interessante whisky met veel ontwikkeling (81). Op avond HOD10 opnieuw geproefd en iets verder opgewaardeerd. De scherpte valt nu wel mee en er is beduidend minder water nodig om te openen. Ontwikkeling blijft boeien. | B |
| Littlemill 1975-1999, 40%, exclusieve distillery editie in houten kistje. | 80 | Lochranza Hotel bar op Arran (1e wis, 2e avond) . Prachtige koperkleur. Neus is heel zoet, fruitig en veel hout. De smaak is likeurachtig zoet, fluweelzacht en viskeus. Afdronk ook zeer zoet met veel coating. Niet helemaal mijn type whisky. | S |
| Littlemill 1990, Signatory, 43%. Bottled in 2001. | 77 | 3e wis in Whisky Store Glasgow. Een frisse, fruitige neus. Smaak ook fruitig en erg glad. Een beetje " Ultimate " bijsmaak. Afronk wat zepig. Minder zoet dan de gewone 8Y. | S |
| Littlemill 8Y | 72 | Verdient misschien beter maar is naar mijn smaak veel te zoet. Herkansing waard wegens gestegen waardering voor zoetigheid. | B |
| Littlemill 1990-2001, 43%. Oak Cask 2958. Signatory | 58 | 1e met Huub op 17-4-2003. Bijna kleurloze whisky! Zeer aromatische neus: veel perzik, vanille, abrikoos en een wat minder plezierige wasachtige leergeur. Smaak: veel minder fruitig dan verwacht, wel veel vanille, grassig, droge Martini. Afdronk: superdroog en onplezierig. Afdronk is zo slecht dat het restant in het glas niet meer wordt opgedronken. | S |
| Loch Fyne blended whisky, 40% | 73 | Geproefd by Loch Fyne op 28 mei 2004. Neus met veel malt, enigszins turf, vanille, fruit en beetje goedkoop. Smaak is een neutrale blended; drinkbaar maar niet indrukwekkend. Droge afdronk met hout en vanille. Miniflesje gekocht en ingezet als mystery guest voor genietschap op 12 juni 2004. Slaat geen gek figuur. | S |
| Loch Lomond: Inchmurrin, no age, 40% | 66 | Rare neus: oplosmiddel (IPA, Ether), malt, kaneel, zoet fruit (tutti frutti?). Smaak is prikkelend, vol fruit (Banaan), toffee, vanille, licht turf. Met wat water verdwijnt etherlucht om plaats te maken voor kruidige Maggismaak en meer sherry. Wordt ook scherper met water. De afdronk is kort en droog en lijkt weinig bijzonder (72). Er ontwikkelt zich echter een droge mond die zijn weerga niet kent; veel strafpunten hierdoor. Dan maar liever een goede blended. | S |
| Loch Lomond, no age, 40% | 59 | Miniatuurtje gekocht bij Loch Fyne en ingezet als mystery guest voor het genietschap op12 juni 2004. Neus is wat goedkoop, muf, malty en leerachtig. Na de zeer onplezierige neus heeft de smaak meer fruit dan verwacht, malt, vanille, rozijnen. Redelijk zacht, maar verder weinig ontwikkeling. Naast een Loch Fyne blended whisky blijft hier niets van over. Afdronk is helaas ook erg slecht: een droge en onplezierige nasmaak. Dit was het wel met Loch Lomond voor mij; allemaal colawerk. | S |
| Loch Lomond: Old Rhosdhu, no age, 40% | 55 | Neus is goedkoop en muffe rozijnenlucht (Drumguish?). Smaak valt dan in eerste instantie mee: erg zacht, glad filmend en wat fruitig (abrikoosachtig). Weinig ontwikkeling verder en na enige tijd gaat de nasmaak echt tegenstaan. Viel niet mee om het glas leeg te drinken. Niet meer proberen! | S |
| Loch Ranza | 60 | Souvenir van Arran smaakt nergens naar. Zoet, fruitig, maar vooral vlak en velpon. Afdronk is lijmig en verpest je smaak (55). Tweede keer proeven bevalt iets beter, maar het blijft duidelijk niet voor je plezier categorie. Wat meer turf geproefd naast de abrikoos in velpon. Scherper en assertiever dan in herinnering. Afdronk nog steeds slecht. Toch hoeft dit zeker niet onder de Old Rhosdu te staan. Derde keer net op voldoende gewaardeerd. | S |
| Lochnagar: Royal Lochnagar Selected Reserve, 43% | 85 | Inzet Huub op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: zoet, prachtig sherryhout en fruitig (rozijnen, druiven, perzik). Smaak is ook vitaal en komt krachtig binnen met een lading sherryhout, aarde, vleugje rook, marmelade, rozenbottel, vanille. Gaat onderuit in de afdronk vol droog hout, maggikruiden en bitterheid (83). Onmiddellijke herkansing na de Macallan 10Y cask strength & Aberlour reeks bevalt de afdronk veel beter; maar over prijs/kwaliteit moeten we het niet hebben. Wel de beste Lochnagar tot nu toe. | S |
| Lochnagar: Royal Lochnagar 23Y, 59.7%, Rare Malts Selection | 84 | Neus: zwaar alcoholisch maar ook fruitig (citrus). Heftige binnenkomst maar al snel goed te drinken. Prettige rokerige maltsmaak, noten, eikenhout en fruitig. Toch wel iets te scherp voor het mooi. Saaie afdronk met weinig ontwikkeling. Verdunnen met water maakt veel meer fruitigheid los, maar de smaak gaat niet echt vooruit; wordt zelfs iets scherper en de afdronk blijft teleurstellend (stopverf): 83. Voor prijs/kwaliteit verhouding dus weer een misser. Bij volgende keren proeven (onverdund) stijgt de waardering iets, maar het is toch niet helemaal mijn smaak. | B |
| Lochnagar: Royal Lochnagar 12 Y | 74 | Neus: mellow malty, licht rokerig, fruitig, sherryhout maar een beetje muf. Smaak heeft wat sherryhoutkarakter, rozijnen, malt, zoet (toffee) en behoorlijk wat turf. Afdronk is onplezierig droog en eindigt bitter. Hoewel smaken interessant zijn is de balans niet geweldig en de afdronk kost strafpunten. Op proeverij Bussum 2005 voor de derde keer gescoord; voor mij duidelijk midner dan de voorgaande Auchentoshan 10Y. Eerste deelfles had door vieze nasmaak (kurk??) een score van slechts 71. De tweede keer proeven beviel ook matig: goed begin en fraaie complete smaak maar wederom een matige kurkdroge afdronk (74). | S |
| Lochside 35Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask, Dec. 1966 - Jan. 2002 (216 bottles). | 90 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005 (fles Erik). Neus is ENORM! Een prachtige zoete fruitigheid a la Peerless maar veel krachtiger (ananas, perzik, peer, tropisch fruit). Menthol, hout, beetje rook. Zeer complex. Na het neuzen volgt een muur van smaak: vettige malt, gember, enorm fruitige zoetheid, mentholfris. Afdronk is lang en zoet met een prettig bittertje. | S |
| Lochside 35Y, Distilled 22-12-1966 and bottled Nov. 2002, 51.3%, Jack Wieber's Premier Malts, cask #7541. | 90 | Super Wigman Tastung 2004. Geen notities gemaakt bij deze whisky (88). Herkansing op 14 juli 2005 met Michel en op 16 juli alleen. Neus: heerlijk zoet (Bruichladdich 1970 associatie), kersen, eucalyptus/menthol/mint en een tikje te alcoholisch. Smaak is geweldig vol, zoet, minty, fris en fruitig (kersen, appelstroop). Zeer intens met wat overheersende hout en mentholsmaak, die doorzet in de filmende afdronk (effect van een Fisherman's Friend op neus en keel, maar de sherryhout en kersensmaak in de mond blijft fabuleus). | S |
| Lochside 22Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask | 84 | 2 keer geproefd uit miniatuurtje op 28 mei 2004. Neus is uitnodigend: licht en fruitig (ananas, gember, citrus), veel vanille. De smaak is prima, maar valt wat tegen t.o.v. de neus; bitterder dan verwacht. Balans is matig en de afdronk is prettig maar niet indrukwekkend. | S |
| Lochside 18 Y (Murray and Mc. David) | 82 | Stevig alcohol, maar toch heel zacht. Veel graan, zacht fruit en iets van hazelnoot? Nauwelijks turf/rook. Afdronk lang, zeer verwarmend maar een beetje saai. Tussen Longmorn & Singleton. | S |
| Lochside 1981-2002, 50%, cask # 654. Lombard's Jewels of Scotland series | 81 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (14e). Klein slokje van Jos kunnen proeven. Neus: fruitig, malt, etherisch. Smaak: zoet, fruitig, malt, plakkerig. Afdronk: droog en zoet. Te kort na de Brora's geproefd om goed te kunnen scoren. | S |
| Lochside 23Y, 56.7%, Port Hogshead, distilled 1981 and bottled Feb. 2005, Cadenhead | 80 | 11e op festivalzaterdag 2005. Neus: mooie sherrywoodachtige neus, zoet fruit, leer en hout. Smaak is verwarmend met veel zoet fruit (kersen, aardbei, perzik) en naar mijn smaak wat teveel hout. Afdronk is zoet en droog. | S |
| Locke's Malt (Irish Whiskey) | 80 | Grote meevaller in vergelijkende test met Bushmills. Kan zich meten met Edradour, Balvenie en Glenmorangie; meer rook dan Glenmorangie, maar een iets te droge afdronk. | B |
| Lombard Pebble Beach, 40% | 50 | 3e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is onplezierig, industrieel, ziltig. Smaak: goedkoop & vies. Afdronk: smerig. De hele serie van 6 fantasienamen meteen links laten liggen. | S |
| Long John Pure Malt | 79 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Mystery guest van Gert bij de toegift. Neus: vanille, malt, fruit (banaan), leer. Smaak is een mooie combinatie van zoete malt met veel boterige vanilletrekjes en enige maritieme invloed. Doet iets aan Bunnahabhain denken. Afdronk is lekker vettig. Een mooie rehabilitatie voor Long John in de lijst. | S |
| Long John | 40 | waarom zou je dit nou puur opdrinken? | S |
| Longmorn 1969, 61.5%, Gordon&McPhail, no age, bottled before 1991. | 94 | Super Wigman Tastung 2004. De winnaar van de avond. Smaakervaring doet zeer sterk aan de Scott's Selection denken. Heftig sherry, veel kersen, kruidig, enorm complex. In herinnering net iets minder clean, maar naast elkaar zouden ze wel eens gelijk kunnen scoren. | S |
| Longmorn-Glenlivet 1971, 28Y, 57.8%, Scott's selection Sherrywood | 94 | Bij bezoek aan Michiel op 12-5-2004 de tweede variant van de legendarische Scott's botteling geproefd na een reeks sublieme Springbanks. De neus is weer een geweldig feest met veel hout en kersen. Ook de smaak en afdronk hebben alles van de 58.6% editie. Lijkt iets vetter en minder clean van smaak. Weet niet zeker of het nu echt een punt scheelt met de 58.6%, maar bij deze tasting komt hij niet boven de Springbanks uit. Jackson durft slechts 62 punten aan deze fenomenale wis te geven in zijn Malt whisky companion 5e editie 2004! | S |
| Longmorn-Glenlivet 1971, 28Y, 58.6% Scott's selection Sherrywood | 93 | 4e op whiskyfestival 2000 en een grote verrassing! Bijna rode kleur en uitermate complexe neus; iets van oude Macallan en de nectar van Glenfarclas 105 maar veel zoeter. Smaak is ruig en met veel hout; ladingen sherry, kersen, kruiden, kaneel, honing, mout en rook.De houtige afdronk is heerlijk en extreem lang en overstemde op het festival 2000 tenminste de volgende 2 wissen. Februari 2001 mijn eerste fles boven de 200 gulden gekocht. Groot succes op HOD-proefavond 4: door 4 personen een fles gekocht. Toevoeging van Huub: "Madeira". Toevoeging van Jim Murray op Islay whisky festival 2002: "the cleanest sherry taste ever". Eind 2002 een tweede fles gekocht die gepland staat voor opening in 2012 (96). April 2005 gaat er weer eens een fles open bij Jos en waar ik al een beetje bang voor was gebeurde; mijn enigszins veranderde smaakvoorkeur kent geen 96 punten meer toe aan deze klassieker. De geur en smaak is nog steeds fantastisch (beetje water erbij heeft nu ook duidelijk mijn voorkeur), maar het hout vind ik nu overdadig. | B |
| Longmorn 1967, 35Y, 57.1%, sherry cask, James MacArthur | 92 | 12e op festivalzaterdag 2005. Neus: zwaar sherry, kruidnagelen, kersen, leer. Smaak heeft enorme power. Zwaar sherrywood, kersen, chocolade, anijs, bittere chocolade. Strafpuntjes voor de wat droge afdronk die een minty after-eight achtige nasmaak krijgt (en dat is geen compliment). Moet wel boven de Coopers Choice 32Y blijven. | S |
| Longmorn 1973-1995, 58.6%, Specially selected for the Scotch Single Malt Circle | 92 | Super Wigman Tastung 2004. Zeer rijke en volle neus met veel sherry en kruiden. Smaak heeft zeer veel hout, super sherry, kersen, kruidnagel, drop. Droog maar niet overdadig, verwarmend en complex. Zeker vergelijkbaar met de Cooper's Choice. | S |
| Longmorn 32Y, 1969-2001, Coopers Choice, 46% | 91 | De uitsmijter bij Jos 20-4-2002. De neus is weer zwaar kersen en kaneel en lijkt veel op de Scott's botteling. Smaak is veel minder explosief, maar blijft een ontdekkingsreis. Voor een 32 jaar oude is de afdronk een stuk minder houterig dan verwacht (91). Fles juli 2003 geopend en een dubbeltest met de Scott's gedaan. Deze is duidelijk veel minder clean en maakt minder indruk door het lagere alcoholpercentage, maar overall toch ook een uitstekende whisky. Blinde dubbeltest met Macallan 18Y wordt gewonnen door Longmorn! | S |
| Longmorn 20Y, 54%, oak refill cask # 2748, distilled on 25-10-1984 and bottled on 28-09-2005, 235 bottles, Dewar Rattray. | 90 | 8e op festivalzaterdag 2005. Neus is zeer krachtig, kruidig en rokerig. Mooie malty en houtig. De smaak is ook powerful en verwarmend; zo mogelijk nog intenser dan de voorafgaande Glenmorangie 30Y. Laurier, drop, anijs, clean hout, malty en vanille. Prachtig in balans en ook in de afdronk blijft alles goed gaan. Het hout is zeer aanwezig, maar blijft getemd door de andere smaken. Aanschaf waard! | B |
| Longmorn 1969, work in progress distilled on 13 May 1969 and tasted on 2 May 2005, 55.6%, Sample from 2nd refill hogshead. | 89 | Geproefd als 6e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij. In 1969 was Longmorn nog privé-bezit met eigen maltings, houten washbacks (nu RVS) en kolengestookte stills (nu stoom). Mooie gouden kleur. Neus is rokerig, zeer mellow en rijk in fruit (perzik, abrikoos, marmelade, mandarijn). Prachtige belegen zoete fruitige malt en wat bittere houtsmaak. Heerlijk zacht ondanks het hoge alcoholpercentage. Eindeloos lange zoete en rokerige afdronk met veel hout die wat droog en bitter eindigt. Prachtige whisky die zeker aan botteling toe is;misschien zelfs al iets eroverheen! (91). Rianne's sample meegenomen en op 24 mei 2005 met Huub geproefd als 8e en laatste. Met water erbij iets fruitiger in de neus, maar vooral rokeriger en minder bitter. Het bittertje bevalt nu minder goed en wordt iets storend. Punten komen niet boven de voorafgaande Balvenie Single Barrel 25Y. | S |
| Longmorn 17Y, 55.1%, 1987-2004, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. LM 17 002 | 88 | Geproefd als 5e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij. Cask strength botteling uit een vatting van 2 vaten. Neus: Minder complex dan de voorafgaande 15Y en tamelijk gesloten, zeer creamy, boterig, vanille en eiken. Smaak is zacht en filmend op cask strength! Honingzoet, rokerig, kruidig en complex. Met water toevoegen wordt de neus fruitiger, maar de smaak scherper. Heerlijke lange zoete afdronk met een peperige nasmaak (87). Uiteraard flesje gekocht ondanks dat de score niet boven de standaard 15Y komt! Op 17-12-2005 een puntje minder na de Strathisla in dezelfde reeks en op 21-2-.2006 in dezelfde volgorde juist een puntje erbij. Een echte genietwhisky die onverdund het lekkerst is. | B |
| Longmorn-Glenlivet 25Y, 40%, Gordon&McPhail | 88 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Huub (1e). Een fantastische complexe neus die een hoge score lijkt aan te kondigen: prachtige belegen houtgeur, zoet rijp fruit (kersen, mandarijn), graan, vanille en licht kruidig. De smaak valt iets tegen na de neus: weliswaar prachtig vol en heerlijk fruitig maar ook wat onplezierig stroef en droog. Na enige tijd komt mooi rook en as naar voren in de smaak. Met wat water duidelijk fruitiger (meer citrusachtig) en bloemiger. Houtsmaak is mooi, maar eindigt echt veel te droog en bitter. De fruitigheid blijft lang hangen. Zonder die stroefheid zou het in de 90 punten zijn. Prachtige start van een topproeverij. Tweede keer proeven in 2005 geeft dezelfde score. | S |
| Longmorn 15Y, 45% | 87 | Ergens tussen Glenlivet en Cragganmore was de eerste indruk (85). Na jaren weer eens geproefd bij Jos op 18 juni 2004. Uitstekende complexe neus: hout, malt, kruiden, citrusvruchten, anijs. Mooie cleane smaak; waarschijnlijk voornamelijk bourbonvaten, maar wellicht ook wat sherryvat gerijpt. Kruidig, complex en uitdagend met slechts licht turfkarakter. Afdronk ook kruidig en prikkelend met een nootachtige nasmaak. Prachtig in balans. Als dit spul op vatsterkte, unchillfiltered en zonder caramel zou worden gebotteld zou het wel eens in de 90 kunnen scoren. Tweede fles aangeschaft (87). Na dubbeltest met de G&M Longmorn-Glenlivet 25Y op 18-12-2004 (+ mystery guest performance) punten gehandhaafd. Deze verliest op de neus, maar is spannender van smaak. Ook op proeverij Bussum 2005 weer een uitstekende indruk. Werkelijk een prijs/kwaliteit topper in de lagere prijsklasse. Als 4e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij identieke score. | B |
| Longmorn-Glenlivet 12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail | 87 | Neus: sherry, rokerig, complex, ruig, begin van kersen. Smaak: veel hout, malt, kersen, beetje scherp. Afdronk: lang, heerlijk en complex. Duidelijk op weg naar de smaak van de 28Y! | S |
| Longmorn-Glenlivet 1983, 20Y, 54.5%, Scott's selection. Sherrywood | 85 | 18e op festivalzaterdag 2004! Neus: jummie! Sherry, kersen, hout, kruidig. Smaak valt dan enorm tegen; duidelijk ranziger dan de 1971 en erg scherp. Met flink water komt de smaak los: veel fruitiger (kersen, perzik, citrus), duidelijk sherryhout, malt en een vleugje turf. Iets bittere droge afdronk. Had geen moment verwacht dat de fameuze 1971 benaderd zou worden, maar toch eigenlijk wel dat hij de kwaliteit van de 15Y distilleerderij editie zou halen. Nee dus. | S |
| Longmorn-Glenlivet 12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail | 82 | 4e bij Andre op 4-1-2003. Nieuwe entry wegens het grote verschil met het 5 cl flesje. Neus is malty, rokerig en de kersengeur is afwezig. De smaak is stevig en vol met veel sherry, vanille, turf & rook. Afdronk is zoet en scherp. Duidelijk een andere selectie. | S |
| Longmorn 1988, 13Y Coopers Choice | 80 | 1e bij Jos 20-4-2002. Neus: hout, sherry, zoet. Komt stevig binnen met volle rokerige houtsmaak. Prettig zoet met een aparte bijsmaak. Erg droge afdronk met veel hout en iets lijmig. Kan niet tippen aan de 15Y distilleerderij edition. | S |
| Longmorn 8Y, work in progress. Cask strength sample from first fill bourbon barrel 2 May 2005 | 78 | Geproefd als 3e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij. Na het zeer matige hogshead sample van 8Y oud is dit een geweldige illustratie van het enorme effect dat een vat heeft op de smaak. Ondanks de jonge leeftijd is dit al heel genietbare whisky. Neus is creamy met veel meer vanille dan het hogshead sample. Prachtig zoet fruit (perzik, peer, mandarijn) en graan. Zeer rijk en vol van smaak; romige malt, vanille, perzik. Met water verdunnen tot circa 45-50% geeft een nog frissere neus, maar vooral een zachtere smaak met nog meer mellow vanille. Waar zijn de kruiden? Prettige zoete licht droge afdronk. | S |
| Longmorn 14Y, 55.3%, Dewar Rattray, American Oak | 77 | 13e op festivalzondag 2004 en 6e op Dewar Rattray masterclass. Mooie cleane en neutrale neus met vooral malt, beetje turf en citrusfruit. Smaak is fruitig, harsig en gesloten. Met water wordt de neus veel mooier: meer fruit (nu ook peer/ananas naast citrus) en florale geuren. Ook de smaak is fruitiger en de harsigheid is weg. In plaats daarvan echter oily en licht ranzig niet goed thuis te brengen bijsmaakje. Te weinig tijd voor afdronk, die in ieder geval droog gaat worden. Niet de meest indrukwekkende Longmorn. | S |
| Longmorn 1990, Marsala finish, 46% Wilson & Morgan | 76 | 6e op whiskyfestival 23 nov 2002. Neus: uitnodigend met rook en verborgen fruit. Smaak is vreemd en complex: naast fruit en malt iets waarvan je denkt "vind ik dit wel lekker?". Afdronk is droog met een potpourri van smaken. Rommelig en niet in balans. Waardering zeer lastig te geven; kan makkelijk +/- 4 punten zijn (blijft ondermaats voor een Longmorn). | S |
| Longmorn-Glenlivet 12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail | 73 | Weer een variant op de 12Y Longmorn en deze valt op 24 feb. 2004 niet mee! Nieuwe entry wegens het grote verschil met de 2 voorgaande samples. Neus is malty, sherry, hout. Zware geur en licht ranzig. Smaak is zoet fruitig (appelachtig) met veel hout maar een onplezierige bijsmaak. De afdronk is extreem lijmig (het was niet voor niets een postzegelavondje bij Huub) | S |
| Longmorn 8Y, work in progress. Cask strength sample from Hogshead 2 May 2005 | 65 | Geproefd als 2e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij. Hogshead (250l) is gemaakt van rebuild ex-Bourbon vaten en wat nieuw eiken. Neus: zeer fris, citrusfruit, malty, vanille. Onverdund erg ruw en spiritachtig. Met water naar circa 40% verdunnen geeft mooie ontwikkeling in de neus: bloemengeur en nog meer citrus. Smaak wordt zachter en honingachtig. Kruidigheid vergelijkbaar met spiritsample; nog steeds weinig dus. Cleane bourbonwood smaak, maar nog steeds wat spiritachtig. Afdronk is droog en onplezierig. Duidelijk nog niet af. | S |
| Longmorn New make spirit, circa 67.5% | 30 | Dit is geen whisky maar vers distillaat voor het een vat in gaat. Geroken en beetje geproefd als 1e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de distilleerderij. Neus onverdund is weer de bekende afschuwelijke jeneverachtige alcohollucht. Op advies wordt de spirit door de handen gewreven zodat de alcohol verdampt. Er blijft een pure graanlucht achter! Vervolgens met water verdunnen naar 20-30% (2:1) wat een fruitige geur losmaakt (appel, calvados?). Ook de smaak is fruitig naast de gerst en reeds licht kruidig. Vettige onplezierige nasmaak. | S |
| Longrow: zie Springbank - Longrow | |||
| Lot no. 40 from D. Michael Booth. Single Copper Pot Still Canadian Whisky from a mash of small grains and malted rye. | 68 | Smaakt als een Bourbon met een velpon blended bijsmaak. Een heel andere Rye dan Sazerac. Minder prettige Nosing rariteit van Gert (2/3/2002; 70 punten) Herkansing in 2004. Neus: vanille, kaneel, kruidnagel, fruitig (appel), hout. Smaak: veel lichter dan een Bourbon maar toch veel hout, honing en vanille in de eerste smaak. Later komen velpon, mint en kokos boven. Afdronk droog en plakkerig (73). Bij nader inzien wel een rijke whisky, maar ik heb toch liever de lichtheid van Canadian Club & Seagram VO of een Ierse whiskey dan dit. Derde keer proeven op ALX4 avond: weer terug naar niet voor plezier categorie ("Cetabever"). | S |
| Mac Lean, 40%, Blended scotch Whisky | 56 | Een onbekende wis in een hotelbar (Cumulus, Helsinki 2004) betekent niet altijd een ontdekking. De neus doet al weinig goeds vermoeden: velpon, malt, beetje vanille. Smaak is redelijk zoet en gebalanceerd, maar vlak en saai. Afdronk is vies plakkerig en een beetje leerachtig. | S |
| Macallan 30Y, 43% | 93 | Geproefd bij Glenturret op 28 mei 2004; meteen in een dubbeltest met de 25Y. Prachtige belegen neus, hout, sherry, vanille en nog steeds verrassend fruitig na al die jaren. De smaak is typisch Macallan, stroperig, fruitig (perzik), prikkelend, verwarmend en zeer complex. Minder zacht dan de 25Y. Heerlijke zachte afdronk, die totaal niet wordt overheerst door het hout. | S |
| Macallan Gran Reserva 1979, 18Y, 40% | 92 | Grande finale bij Gert (2/3/2002). Dubbeltest met 18Y 1980. De Reserva is minder expressief in de neus dan de 1980, maar duidelijk veel zachter van smaak. Afdronk met veel hout, prettig droog en zoet. Paar druppels water (ondanks de 40%) maakt hem wat losser. Arbitrair puntje verlaagd met de 18 Y 1980. | S |
| Macallan-Glenlivet, 20Y, 46%, Cadenhead's Black Label | 92 | Super Wigman Tastung 2004. Een na beste van de avond. Neus: fris, fruitig, perzik, malt, vanille. Smaak is prachtig subtiel bourbonhout en wat een fruitsmaken! Een bourbongerijpte Macallan kan toch een ongelofelijke traktatie zijn en is zo anders de zwaar sherried owner's bottelingen. Afdronk blijft maar doorgaan en er blijft wat te ontdekken. Een zeer rijke whisky. | S |
| Speymalt from Macallan distillery 1975 Vintage. Bottled 2001. Gordon & Mc. Phail 40% | 92 | 1e in Schotland gekochte fles (Loch Fyne) op 23 mei 2003 gaat 's avonds op Islay meteen open. Neust meteen als een topper: heerlijk subtiel, sherry, kersen, banaan, belegen en zoet. Smaak: zeer zacht, subtiel zoet, heerlijke houtsmaak die totaal niet overheerst. De honingzoete smaak blijft maar doorgaan terwijl turf en rook langzaam opkomen in de nasmaak. Bij de volgende slok blijft de rooksmaak aanwezig. Perfecte droge en zeer lange afdronk: heerlijk zoet, licht kruidig. Formidabele balans! De eerste topper is binnen op dag 1. Thuis referentietest t.o.v. van 18Y distilleerderij editie: Speymalt superieur wegens subtielere smaak en mooiere balans. Punten bevestigd als 3e bij Gert op 21-2-2004 (ref. 12Y & 15Y). | B |
| Speymalt from Macallan distillery 1978 Vintage. Gordon & Mc. Phail 40% | 91 | 8e bij Huub (31-8-2002). Neust meteen al als een topper, met veel sherry, malt en zoet. Smaak: filmend, zacht, hout, met ook wat lichte fruit. Perfecte gladde afdronk met veel sherry en hout. Prachtig in balans. Wat een verschil met de Speymalt 1991. | S |
| Macallan 1968, bourbon cask 6850, cask strength, Murray McDavid Mission series | 90 | Geproefd op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich distilleerderij. Neus: zacht, perzikzoet, uitnodigend. Smaak is fantastisch zacht, heerlijk honingzoet met veel vanille. Lange filmende afdronk vol vanille. Een sublieme klassieke Speyside smaak, die normaal wordt weggedrukt door sherryhout. Zeer interessante Macallan botteling; potentiële aanschaf. | S |
| Macallan 1973-1999, Scott's Selection, 50.9% | 90 | Verjaardag Andre B. (14-1-2004). Neus: honing, malt, perzik, zacht, uitnodigend, vol en zeer ijk, wasachtig. Smaak: scherpe binnenkomst, maar dit is bij tweede slok al veel minder. Veel minder sherrysmaak dan gebruikelijk bij Macallan. Verwarmend, prachtige houtsmaak, toffee, op het einde beetje turf. Prachtige balans! Droge afdronk is neutraal met mooie houtsmaak die niet te overheersend is. Met een beetje water is de "bite" weg, maar de smaak ook minder. Puur drinken dus. | S |
| Macallan 1975 (18Y; 43%) | 90 | Dit jaar heeft wat meer van de 12Y wat betreft rook en cognac associatie dan de 1980. Verder net zo geweldig. Arbitrair uit de top gehaald na langzame herwaardering van de 18Y 1980. | S |
| Macallan 1980 (18 Y; 43%) | 90 | Macallan was the ultimate sherrywhisky met unieke smaak. Sinds 2000 vele smaakverwante concurrenten ontdekt en ook vele mindere Macallans geproefd. De 18Y blijft een topper, maar zakt toch langzaam af in de lijst! Afstand van de 12 Y door de minder uitgesproken smaak (cognac/rook) en zachtheid. Verliest in tripeltest van Longmorn 32Y & Speymalt. | B |
| Macallan 1983 (18Y; 43%) | 90 | Dit jaar lijkt erg veel op de 1980. Iets uitgesprokener in de geur; wat opener in smaak. Arbitrair uit de top gehaald na langzame herwaardering van de 18Y 1980. | B |
| Macallan 1979 -2004, 51.6%, bourbon cask, Scott's selection. | 89 | Neus: heerlijk fris en fruitig, malty, perzik, bourbonwood, vanille. Smaak is waxy, boterig, vanille, belegen malt en een vleugje rook. De filmende afdronk is prachtig in balans met een mooie houtsmaak. Waarom kan Macallan's eigen Fine Oak series niet tippen aan dit soort bottelingen? | S |
| Macallan 1984 (15Y) | 88 | Eerste proefsample tegen 18Y & Ultimate Glenrothes. Neus typisch Macallan sherry stijl: zoet, hout en rook. Smaak is duidelijk wat frisser en fruitiger dan de 12 & 18Y. Veel minder hout en ook wat scherper. De scherpe smaak zet door in de afdronk en voorkomt een topnotering. | B |
| Macallan-Glenlivet, Cadenhead 1976-1999, 23Y, 56.2%, sherry butt | 88 | Mystery guest bij Andre B 27-3-2004. Neus: Hout, malt, kruidig. Smaak heeft veel sherry, malt en een licht ziltig karakter. Afdronk is vol, zoet en filmend. Pure genietwhisky met een prachtige balans. | S |
| Macallan 25Y, 43% | 87 | Geproefd bij Glenturret op 28 mei 2004; meteen in een dubbeltest met de 30Y. Zeer interessant neus: koffie (tia maria), chocolade, hout en fruitig. Smaak is heel zacht, rokerig en verwarmend: hout, sherry, zoet en bitter bij elkaar. Lijkt lichter dan de 18Y. Afdronk is zacht, zoet, droog. Mooi in balans, maar niet beter dan de 18Y. | S |
| Macallan 25Y, 43% Fine Oak Series (2004 botteling) | 87 | 9e op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie geïntroduceerd. Subtiele neus doet sterk aan de 18Y Fine Oak denken: hout, rook, malt en tamelijk gesloten. De smaak is mooi in balans maar wat is dit ongelofelijk kaal na een Glenfiddich 40Y/30Y. Gesloten subtiel karakter met veel vanille, rook, hout, turf en nog steeds vrij fruitig. De afdronk is een stuk beter dan de 18Y: filmend en verwarmend. Een uitstekende whisky, maar toch minder dan de klassieke sherrywood 18Y edities of de recente Mission botteling uit een bourbonvat door Murray Mc David! | S |
| Macallan Fifties (Decades series; airliner motif), 40% | 87 | Speciale travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Deze lijkt veel op de Macallan 15Y (1984). Veel rook, sherry, chocolade, toffee en wat turf. Lekkere gladde afdronk (88). Tweede fles met iets ander doosje is zeer vergelijkbaar, maar iets minder in balans en wat stroever in de afdronk, maar het blijft een geweldige prijs/kwaliteit voor ongeveer 30 euro in de vliegveld tax-free shops. | B |
| Macallan Twenties (Decades series; racing car motif) | 87 | Speciale travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Neus lijkt meer op huidige Macallan met eikenhout, rook en sherry duidelijk aanwezig. Smaak fruitig, glad en rokerig. Extra punten bij Andre (29-12-2001); na stukje kaas komt chocoladesmaak sterk naar voren. Zeer lange gladde afdronk met veel hout. Ook na meerdere keren proeven nog steeds erg goed. | B |
| Macallan 12 Y, 43%, bottelingen 1999-2002 | 86 | Zeer karakteristiek door luxe cognacachtige geur en de uitgesproken zoete sherryhout smaak. Benchmark sherryvat gerijpte whisky voor proeverijen. Soms wat overdadig; vooral na kennismaking met de subtiele 18Y 1980. Na lange tijd weer geproefd bij Gert (2/3/2002) en verlaagd van 90 naar 88 punten. Arbitrair weer wat lager gezet (86) na algemene Macallan verlaging en de ontdekking van "Macphail's Pure Malt Scotch Whisky" bij van Wees. De bottelingen na 2002 zijn duidelijk minder van kwaliteit! | B |
| Macallan Thirties (Decades series; ocean liner motif) | 85 | Speciale travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Veelbelovende neus (malt, rook, turf, fruitig, bloemig, hout). Mondcontact zeer zacht. Smaak: hout, kruidig, rokerig. Heerlijk maar ietsjes "gewoon" voor een Macallan. Fijne gladde nasmaak en droge, kruidige houtafdronk. Na enige keren proeven toch wat lager in punten gezet. | B |
| Macallan Vintage 1988, Signatory Millennium Edition | 85 | Klein slokje op de proefzolder van Wees; duidelijk minder dan de 12Y distilleerderij edition, maar hoort wel boven Ultimate's Glenrothes. | S |
| Macallan 12 Y, 1990, 43%, Sherry butt, Signatory | 84 | Harmonie 3-5-2004. Kleur is veel lichter dan een gewone Macallan. Neus is behoorlijk anders dan een distilleerderij botteling; veel frisser, malty, fruitig en leer. Smaak is zacht, soepel, malty, licht rokerig en behoorlijk zoet (toffee, caramel). Iets vervelende bijsmaak (leer, tranig). Prettige lange afdronk met honing, caramel en mooie houtsmaak. | S |
| Macallan 18Y, 43% Fine Oak Series (2004 botteling) | 84 | 6e op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie geïntroduceerd. Subtiele neus doet sterk aan de voorgaande 12Y Fine Oak denken, maar heeft duidelijk meer rook en diepgang. De smaak is verwarmend en wat zachter, fruitiger (abrikoos) en voller dan de 12Y. Er is echter niet zoveel te beleven naast malt, vanille, rook, hout, turf en een beetje sherrykarakter. Veel hout in de iets bittere afdronk. Een prima whisky, maar kan niet in de schaduw staan van de klassieke sherrywood 18Y edities! | S |
| Macallan 1987-2005, 58.8%, Scott's Selection | 84 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (19e). Neus onverdund is zeer alcoholisch en gesloten. Meteen water toegevoegd en de neus wordt meteen complex: anijs, fruit, malt, vanille, hout. Prachtige volle smaak die niet echt aan de standaard Macallan edities (sherry/fine oak) doet denken. | S |
| Macallan 10Y, 57%, 100 proof | 83 | Dit was de eerste keer dat een cask strength versie van een bekende wis bij mij averechts werkt door de scherpte. Heeft een hoog 12Y karakter, maar is iets rokeriger en met minder cognacassociatie. Jaren later arbitrair verlaagd vanaf 87 na declasseren van de 12Y en het proeven van de gewone 10Y. Aanschaf van de 10Y cask strength duty free in 2005 bevestigt deze score enigszins. | S |
| Macallan 10Y, cask strength, 58.7% (duty-free edition in red box). | 83 | Duty free fles aangeschaft in Johannesburg 2005. Mooie amberkleur en krachtige zoete neus: sherryhout, abrikoos, chocolade. Smaak is ook zeer assertief tot scherp, krachtige sherryhoutnectar en alcohol domineren. In tweede instantie komen de toffee, malt, cacao/tia maria, rook en fruit pas door. Mooi filmend in de smaak die tamelijk droog en plakkerig eindigt in de verwarmende afdronk. Met een paar drupjes water komt meer fruit los (banaan, perzik, marmelade) maar het wordt wel wat vlakker. Smaak is minder scherp, maar nog steeds pittig en verwarmend. Afdronk blijft droog. Doorverdunnen naar circa 40% is dramatisch. Het troebele drankje neust al waterig en in de smaak vooral toffee en hout. Niet meer doen dus. In een blindtest in blauw glas moet deze wis het duidelijk afleggen tegen de Aberlour 100 proof. Nogmaals onderuit op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub naast Lochnagar Selected Reserve. | B |
| Macallan 11Y 43% (1988-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no additional colouring | 83 | 10e wis op festival 2000. Een zeer lichtgele kleur(!!). Lijkt absoluut niet op de Macallan 10Y of 12Y distilleerderij botteling. Heel interessant; wel sherry, niet te zoet met rijp fruit en boterachtige smaak. Gaat richting "Speyside smaak". | S |
| Macallan 12Y 43% (1988-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no additional colouring | 83 | 10e wis op festival 2000. Een zeer lichtgele kleur(!!). Lijkt absoluut niet op de Macallan 10Y of 12Y distilleerderij botteling. Heel interessant; wel sherry, niet te zoet met rijp fruit en boterachtige smaak. Gaat richting "Speyside smaak". | S |
| Macallan 1990-2002, work in progress, cask 12023 | 83 | Geproefd als mystery guest bij Bo$$ op 16-9-2005 uit zijn "eigen" vat. Neus is typisch sherrywood met toffee, krenten en chocolade. Smaak is iets te alcoholisch (er is te weinig om met water te testen), maar heeft mooi sherryhout karakter en zoet fruit. Afdronk heeft nog teveel droog hout. Hopen dat dit beter wordt in de loop der jaren. | S |
| Macallan Elegancia, 40%, 12Y, 1990-2002 | 83 | 3e bij Andre op 4-1-2003. Mengsel van Oloroso & Fino Sherry vaten. Neus is veel lichter dan gebruikelijk bij Macallan. Zoet, fruitig (abrikoos, banaan), malty en wat turf in de verte. De smaak is vol met vanille, rook en sherry maar helaas ook scherp. Afdronk is droog, prettig en smaakvol maar blijft prikkelen. Andere fles verliest op de proefzolder van Wees overduidelijk van Macphail's Pure malt Scotch van 10Y oud. | S |
| Macallan Forties (Decades series; locomotive motif) | 83 | Speciale travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Totaal andere Macallan zonder sherry!! Typische Speyside whisky met veel malt, rook, bloemen, hout en tikje velpon. Iets scherp in de mond. Later komt turf, chocolade en rook naar boven. Mooie rokerige nasmaak en lange gladde afdronk. Start op 85, maar bij vaker drinken daalt de waardering iets omdat de balans niet helemaal goed is en de turfsmaak op de lange duur ook niet zo lekker (vergelijk Ardmore). De Banff van Cooper's Choice is een dubbeltest bijvoorbeeld gewoon lekkerder. | B |
| Macallan 12Y, 40% Fine Oak Series (2004 botteling) | 82 | 5e op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie geïntroduceerd. Subtiele maar weinig indrukwekkende neus met veel hout, vanille en rook. De smaak is verwarmend met veel malt, vanille, hout en toch nog wel iets van het oude sherrykarakter. Minder fruitig dan de eerder geproefde bourbonvat versies van onafhankelijke bottelaars. Afdronk is droog en weinig interessant met zelfs een beetje postzegel. Wel iets beter dan de huidige Macallan sherrywood 12Y versie, maar beduidend minder interessant dan bijvoorbeeld de Scapa 14Y waarmee de dag begon. | S |
| Macallan 10Y 43% | 81 | Minder toffee en meer rook in vergelijking met de Italiaanse 7 jaar versie. Iets verder in ontwikkeling, maar overall teleurstellend in punten. | S |
| Macallan 14Y, 57.6%, Dewar Rattray, Scottish Oak | 81 | 12e op festivalzondag 2004 en 5e op Dewar Rattray masterclass. Neus: vanille, malt, hout, fruitig. Smaak is erg scherp, droog hout, beetje turf. Mat water wordt de neus wat fruitiger (perzik, meloen) en komt de turf ook in de neus naar voren. Smaak is nu ook beter; hout, malt, fruit en beetje turf goed in balans. Droge afdronk voorzover dat mogelijk te beoordelen was in het moordende tempo van deze masterclass. Niet de meest geslaagde bourbonexpressie van Macallan; kan denk ik wel naast de nieuwe fine oak range staan. | S |
| Macallan 12 Y, 43%, bottelingen na 2002 | 80 | Recente sherrywood bottelingen van de 12Y Macallan maken steeds zo'n slechte indruk, dat er een nieuwe entry noodzakelijk is. De neus is niet meer zo prettig geurend als vroeger en heeft een beetje ranzige leerachtige geur naast het sherryhout. Nog steeds wat overdadig in de smaak, die ook bitterder is dan vroeger. Afdronk is erg droog met teveel houtsmaak. Op 28-10-2004 in Bussum maakt deze whisky geen beste indruk naast de standaardeditie van Glenmorangie 10Y. Een duidelijk bewijs dat de sherrywood bottelingen van Macallan behoorlijk achteruit gegaan in kwaliteit. Waarschijnlijk is het een goed besluit van ze om op de Fine Oak serie gerijpt in bourbonvaten over te stappen. | B |
| Macallan 1990-1999, John Milroy Milennium Selection, single cask botteling, 50% | 80 | Als blindtest ingebracht door Gert bij Huub als 3e op 31-8-2002. Neus: hout, malt, fruit, rokerig (tabak?). Smaak: vol en zeer krachtig, erg zoet, kruidig, scherp. Afdronk: droog, hout, zoet. Met water veel beter. Het blijft een vreemde zoete smaak, maar de scherpte is er af. Grote verassing als het een Macallan blijkt te zijn; was nooit geraden. | S |
| Macallan 7Y 40% (Italian import by Eric Kragtwijk) | 80 | Verrassende Macallan! Zoete smaak a la Linkwood (banaan), toffee en in tweede instantie een forse dosis turf en rook. Zeer veel karakter voor zo'n jonge whisky, maar nog niet helemaal "af". Uitstekende lange afdronk zorgt voor bonuspunten. | B |
| Macallan 10 Y 43% Hart Brothers Botteling | 77 | Proloog bij Andre (29-12-2001). Neus fruitig, hooi, graan, licht. Lowland achtig! Smaak zoet, fruitig, licht rokerig en olieachtig. Stroeve droge afdronk kost punten. | S |
| Macallan 7Y 40% (proeffles bij van Wees) | 76 | Flesvariatie bij een distillery versie kan dus ook heel groot zijn! Bij een vergelijkende test op de proefzolder van van Wees valt deze fles ontzettend tegen. Leerachtige bijsmaak en geen spoortje van de lekkere toffeesmaak in mijn eigen Italiaanse fles. | S |
| Speymalt from Macallan distillery 1991 Vintage. G&M 40% | 75 | 1e wis bij Henk (19/1/2001): een afgang van Macallan! Neus: graan, lichte lijmassociatie en iets van banaan. Scherpe lichte smaak; saaie ontwikkeling en wat droog in de afdronk. | S |
| Macallan 15Y, 60.5%, Cadenhead's | 59 | Geproefd (5e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: zwaar sherry, houtig, weer leerachtig. De smaak is werkelijk verschrikkelijk: de mooie Macallan karakteristieken worden aangevuld met een viezige rubbersmaak. En ook de afdronk smaakt naar elastiek. De eerste Macallan in de niet voor plezier categorie; sample niet eens opgedronken! | S |
| Macduff 14Y, 58.7%, Bourbon Cask 1383. Distilled March 1991 & bottled January 2006 by the Harris Whisky Co. | 82 | 5e op WFNN 2006. Neus: zoet, malty, creamy en een vleugje turf. Smaak: zoet en scherp. Heeft water nodig. Met water veel toegankelijker. Heerlijk zoete mellow Speyside whisky zonder veel poespas. Filmende zoete afdronk met mooie houtsmaak. Niet spannend, maar wel lekker. | S |
| Macduff 1978-1996, 17Y, 43%. The Ultimate (sherry cask). | 82 | 5e bij Huub op 15-5-2003. Neus: hout, sherry, honing, gedroogd fruit. Smaak: zacht, abrikoos, malt, licht rokerig. Prachtig in balans en ook een prettige afdronk met duidelijke turfsmaak. Veel beter dan de standaard Glen Deveron!! | S |
| Macduff: Glen Deveron 10 Y (1988) | 71 | Voor 3 tientjes als malt van de maand was het OK. Neutrale Speyside whisky zonder franje. Een goede blended heeft meer te bieden. | B |
| Macphail's Pure Malt Scotch Whisky from Islay, 10Y, 40% (Port Ellen, Caol Ila & Laphroaig). | 89 | Doorbraak van een vatted malt in de top!! Na de al bijzondere ontdekking van de Macallan in disguise blijkt van Wees in deze serie een eleganter ogend 37.5 cl flesje "Pure Malt from Islay" te hebben voor slechts 18 euro. Port Ellen vormt een belangrijke component (!) samen met Lagavulin en Caol Ila. Ook dit is weer een grandioze ontdekking. Neus uitnodigend en heerlijk complex met zee, turf, malt, planten, anijs en... kokos a la Springbank!! De smaak doet wat denken aan de eerste keer dat ik Port Ellen proefde: mooie Islay smaak met zee, malt, turf en teer duidelijk aanwezig maar niet overheersend. Prachtige balans. Gelukkig geen teer in de afdronk. Flesje gekocht en thuis in een dubbeltest met Ardbeg 1977 kan deze de strijd goed aan (puntje hoger). Herproeven bij Michiel (8e) en latere gelegenheden zorgen voor lichte puntendaling. | B |
| Macphail's Pure Malt Scotch Whisky, 10Y, 40% (Macallan single malt volgens van Wees) | 87 | Volgens van Wees is een 37.5cl platvinkje van 14 euro, dat er niet uit ziet, pure Macallan en superieur aan vele distillery bottelings. Dat dit klopt wordt bewezen op de proefzolder waar deze whisky glansrijk wint van de Elegancia, 10Y en 7Y distillery edities. Zeer uitnodigende neus (alle distillery edities ruiken duidelijk minder aantrekkelijk) met zacht fruit (banaan?), anijs, veel malt en turf. Krachtige binnenkomst met veel body en een prachtige zoete en volle sherrysmaak. De turf komt er ook meteen bij en het blijft een boeiende smaakontwikkeling (heeft iets van een verbeterde Macallan Forties). Lange zoete gladde afdronk. Extreem goede prijs/kwaliteit verhouding!! Tweede keer thuis proeven tegen Macallan Forties & 15Y. Duidelijk veel beter dan de Forties en bijna gelijkwaardig aan de 15Y!! De mooie balans en de zuivere smaak is de kracht van deze whisky. Punten bevestigd bij inbreng door Andre als 5e bij Michiel op 7-2-2003. Tweede 17 cl platvinkje blijkt in Schotland 2003 van dezelfde klasse. | B |
| Macphail's Special Fine Old Scotch Whisky, 5Y, 40% | 75 | Geproefd bij Gert op 11-6-2005. Neus: rokerig, malty en behoorlijk veel hout voor zo'n jonge whisky. Smaak is zacht met veel toffee, rook, malt, zoet fruit. Niet geweldig in balans; beetje rommelig en ruw. Ook de houtige afdronk vol toffee is wat onaf en plakkerig. Kan niet in de schaduw staan van de uitstekende 10Y Pure Malt in dezelfde serie. | S |
| Magilligan Pure Pot Still Irish Whiskey, 43% (no age, from Cooley distillery, approximately 5-7Y) | 77 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (4e). Neus: zacht, fruitig. Smaak ook zacht fruitig, creamy en filmend. Typisch Iers. Ook in de afdronk vooral zacht. | S |
| Maker's Mark, 45%, Kentucky Straight Bourbon Old Style Sour Mash Whisky | 78 | De superieure USA wis uit de doos met 5cl flesjes. Een half flesje gekocht als opvolger van Jack Daniels. Bij herproeven stijgt de waardering zelfs nog iets. Een benchmark bourbon geworden voor starters proeverijen. En ze schrijven ook nog eens whisky i.p.v. whiskey op het label! Punten bevestigd op proeverij Bussum 28-10-2004. | B |
| Malt Whiskey Blended and bottled by Mandalay Distillery (Birma), 43%. | 35 | Rariteit via Raymond Brandes; eigen import ingebracht ter keuring op Out & Hout 2 op 28-3-2003. Geur is onaantrekkelijk, doet denken aan rum, diesel en spiritus. Smaak is in eerste instantie redelijk zacht; de malt is niet duidelijk aanwezig. Afdronk is onplezierig en plakkerig. Volgende slokjes steeds ranziger. Niet om puur te drinken; uitsluitend voor de mix. In een dubbeltest verslaat deze whisky overigens nog ruimschoots de Scotch single malt Loch Dhu. | S |
| Mannochmore 1978, 60.3%, Scott's selection | 83 | 5e op festival 2001. Eindelijk weer een Scott's boven de 80 punten. Frisse fruitige malt met Glengoyne-achtige appelsmaak en een zachte plezierige afdronk. | S |
| Mannochmore, 12Y, 57.1%, Signatory cask strength serie. Sherry butt 16590. Distilled 07-11-1991. Bottled 07-10-2004. | 77 | 17e op Pot Still festival 2004. Neus: leer, malt, ietsje turf. Smaak heeft meer turf, malt, leer (feints). Met water iets fruitiger, maar overall een weinig indrukwekkende whisky na het Benriach en Brora geweld in dezelfde serie. | S |
| Mannochmore, 19Y, 60%, Cadenhead's | 77 | 5e met Huub op 17-4-2003. Puur is dit wederom niet te trekken. Fors met water verdunnen is noodzakelijk om deze cask strength drinkbaar te maken. Na enige tijd opent deze whisky zich. Mooie malty en fruitige neus (limoen, perzik). De smaak is droog en veel minder fruitig dan verwacht, lekker malty en met veel vanille. Nasmaak en afdronk zijn ook droog en wat weeïg. Bij het volgende slokje is deze negatieve indruk weer weg, maar in afdronk komt het toch niet helemaal goed. | S |
| Mannochmore, 1990-2003, 46%, Provenance (Sherry wood) | 75 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (5e). Neus: kaal, subtiel met vooral lichte geuren. Smaak is malty, onbestemd fruitig en een mooie droge houtsmaak die zich voortzet in de afdronk. OK, maar niet mijn type whisky. | S |
| Mannochmore, 20Y, 46%, Helen Arthur, 1984-2004, Cask 4582 Sherryfinished | 70 | 2e op festivalzondag 2004. Neus: zeer kruidig, malt, zwavel?. De smaak heeft zeker zwavel! Verder hout, malt, vanille, beetje fruit en behoorlijk kruidig. De zwavel maakt de smaak onverteerbaar, met een scheut water erbij verdwijnt de zwavel uit de neus en wordt minder aanwezig in de smaak. Fruitonen en caramel komen nu iets meer naar voren. Afdronk is onplezierig, droog en rubberachtig. Mannochmore wil er bij mij nog steeds niet goed in. | S |
| Loch Dhu 10Y (Mannochmore distillery) | 15 | Afgrijselijk scherp en dropwaterachtig begin. Uitgesproken vies met een relatief redelijke nasmaak. Wie wil de laatste 5 cl opdrinken? Niemand natuurlijk, dus juli 2002 zelf nog eens geprobeerd en nu echt als gootsteenwerk geclassificeerd; toch wel heel dicht bij het Drumguish dieptepunt. Smerigheid op HOD Oud & Hout 2 avond nog eens bevestigd, waar hij zelfs duidelijk verliest van Mandalay "Blended Malt Whiskey". | S |
| Mansion House, 40% | 64 | Een tamelijk onaantrekkelijke velponachtige neus. Hout, malt, zilt en fruitigheid worstelen zich langzaam door de zoete oplosmiddelgeur (alcohol/ether) heen. De smaak is behoorlijk scherp, maar valt mee na de neus: turf en rook duidelijk waarneembaar in het ruwe karakter van deze blend, sherry, malt, licht fruitig maar die goedkope grain verpest veel. Afdronk is eerst tamelijk prikkelend met hout, malt en honing maar eindigt veel te droog en plakkerig. Minder dan een JW Red Label. | S |
| Mars Shinshu (Japanse whisky van Hombo) | 0 | Nog niet geproefd | |
| Mc.Clelland's Single Islay Malt, 40% | 73 | Na de Brora is dit even slikken op 17-12-2005. De neus belooft niet veel goeds: spirit, augurken, turf. Smaak is vol turf en toffee/caramel. Afdronk is vlak en wrang. Men zegt dat het Bowmore is, maar dit staat niet op de fles en dat is maar beter ook. Niet alles van Islay is lekker. | S |
| Michel Couvreur Scotch Whisky. Special Vatting from 3 distinct Single Malt Hogsheads matured respectively 10, 12 and 14 years old. Crafted, reduced with Loch Katrine water and bottled by Michel Couvreur. 45%. Bottle No. 00308. | 90 | Donkere goud-amber kleur; erg donker voor een hogshead. Neus: rijk, zoet en complex. Honing, hout, toffee, turf, houtskool, vleugje zee, boenwas, gedroogde pruimen, druiven, kaneel. Na een tijdje aan de lucht staan komt er wat meer lichte tonen als perzik, malt en vanille naar voren in de neus. Smaak is zacht, vol, vettig, verwarmend, complex en harmonieus. Turf, rook, kruidnagel en een licht ziltige smaak komen prachtig naar voren uit de zoete basis met malt, honing, kokos en hout. Een prachtige ellenlange filmende en zoete afdronk met mooie houtsmaak die prettig droog eindigt en maar blijft intrigeren. Ik zou zweren dat hier een sherryvat bij zit. Een schitterende vatting van Couvreur uit zonder twijfel 3 uitstekende malts. Doet denken aan Springbank, Macallan, Longmorn, maar de echte samenstelling blijft natuurlijk het geheimpje van Michel Couvreur. Smaakt naar meer... | B |
| Michel Couvreur Malt Scotch Whisky Over 12 years. Exclusively pot still distillation from germinated barley dried on Scottish Peat. Crafted and bottled unfiltered in our Burgundian Caves. Reduced with Scottish Water. 43%. Bottle No. 19653. | 87 | Gekregen van Frank Valkenhoff op 28-10-2004 en met veel succes als bonus ingezet op genietschapsbijeenkomst van 30-10-2004. Neus is veelbelovend! Prachtig hout (duidelijk ook sherry), fruit (banaan, perzik, wijn), honing en rook. Zeer complexe smaak gecombineerd met een schitterende balans. Een heerlijk zachte whisky met veel sherryhout invloed, mooie fruitigheid, kruidig, hazelnoot, amandel, turf en heel in de verte iets ziltige zee-invloed. Ook de lange en licht droge afdronk is heel zacht. Kortom: een sublieme compositie. Volgens internetinfo een vatting van 54 single malts tussen 12 en 27 jaar oud. Afdronk is iets plakkerig. Couvreur moet verder onderzocht! Punten bevestigd als mystery guest op 18-12-2004. | B |
| Michel Couvreur Grain Scotch Whisky "Unique". From malted and unmalted cereals. Partly potstill, partly Coffey still. Matured over 4 years in oak casks. Reduced with Scottish Water. 44%. | 80 | Na het succes in Bussum 2004 zelf een fles besteld die iets anders blijkt te zijn. De neus is weer zeer fris, kaal, clean en fruitig (citrus, meloen, banaan). Zachte fris prikkelende en fruitige smaak met veel vanille. Perfecte cleane bourbonwood smaak. Ook de afdronk blijft fris en plezierig. Het lijkt wel gazeuse! | B |
| Michel Couvreur Grain Scotch Whisky from malted and unmalted cereals. Exclusively by patent still distillation. Matured 4 years in oak casks. 44%. Bottle No. 118489. | 79 | Geproefd in Bussum op 28-10-2004. Sensationele frisse elegante whisky. Geen moment het idee dat dit een grain is (82). Ook blind geproefd als mystery guest bij Huub maakt deze whisky nog steeds veel indruk. Neus is zeer clean, fris en fruitig. De korte afdronk blijft ook fris en plezierig, zonder een spoortje plakkerigheid. Blind geproefd ook boven de Clontarf single grain gescoord. Een unieke superjonge whisky. Snel een fles aanschaffen! Met een beetje water nog lichter en frisser, maar ontwikkelt dan wel ietsje zeepsop in de smaak. | B |
| Midleton | 0 | Nog niet geproefd (rariteit als single malt; bekender als Pot Still) | |
| Milford: zie Wilson Distillery | |||
| Millburn 1969-2005, 35Y, 51.2%, Rare Malts | 87 | 3e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is wat gesloten en alcoholisch, maar heeft veel fruit (abrikoos, pruimen), noten en malt. De smaak is onverdund wat te stroef en alcoholisch. Hout, peper, kruidig. Beetje water toevoegen helpt weinig voor de opening. Met 30-40% water erbij prachtige opening! Neus wordt superaromatisch, floraal en mooi fruitig. De smaak is zacht en mellow en is absoluut niet waterig geworden ondanks het inmiddels lage alcoholpercentage. Krachtige malt, veel hout, fruit en kruiden. Mooi in balans en opmerkelijk fris voor deze leeftijd. | S |
| Millburn 29Y, 1974, 59.9%, Cadenhead's | 85 | 3e toegift Cadenhead proeverij 21-5-2004. Moeilijk te scoren na voorafgaande cognac & single grain. Eerste indruk erg goed, peaty, malty en kruidig. Verificatie gewenst. | S |
| Millburn 1975, 25Y 61.9%, Rare Malts | 84 | Derde op Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: zeer alcoholisch, noten, gesloten. Smaak puur teleurstellend (scherp, alcohol, rook) maar met veel water erbij (bijna 1:1 !!) is er veel meer te proeven (vooral zoetere smaken). De smaak blijft echter geheimzinnig, supercomplex en gesloten (een beetje als de G&M Cragganmore). Hier blijft veel te ontdekken. | S |
| Millburn 34Y, 1966-2000, 50%, Douglas Laing's Old Malt Cask | 81 | Zeer donkere oranje kleur. Neus is behoorlijk indrukwekkend: hout, sherry, kokos, licht medicinaal en menthol. Smaak valt dan erg tegen: bitter, zeer overheersend hout, het medicinale karakter komt langzaam naar voren. Ook in de afdronk overheerst de bittere houtsmaak. Meer een zeer interessante curiositeit dan een echt lekkere whisky. Postzegels met Huub op 29 september 2004. | S |
| Miltonduff: Mosstowie 1979-1999, 59.4%, Sherrywood, Mc. Killop's Choice. | 87 | Super Wigman Tastung 2004. Mosstowie is een zwaardere variant van Miltonduff, bereid met een Lomond still (nu gesloten). Neus:???wat is dit?? Unieke geur, spannend, malt, kruiden en leer zijn duidelijk aanwezig maar er is meer! Smaak is ook zeer complex en moeilijk te doorgronden. Heerlijk kruidig, honing, boter, malt, vettig. Vrij scherp in onverdunde toestand; met water duidelijk zachter en ook iets frisser. Alweer een prima Mc.Killop's botteling. | |
| Miltonduff 36Y, 1966, 42.7%, Peerless Collection. Cask 1014. Distilled 02.1966. Bottled 12.2002. | 86 | 5e op Pot Still festival 2004. Neus: superfruitig, complex, malty en iets turf. Smaak: vol, fruitig (perzik, citrus), vanille, malt, bourbonhout en turf. Beetje zeepsop in de wat bittere afdronk kost strafpunten. Weer een interessante Peerless fles! | S |
| Miltonduff 12Y | 77 | Lekkere milde mellow Speyside whisky met veel malt & vanille. Niet zo bijzonder maar goed drinkbaar. | S |
| Miltonduff 10Y, Gordon & Mc. Phail, 40% | 74 | Tweede op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is droog met veel & hout; niet fris. De smaak is wat scherp en kruidig. De afdronk is kort, droog en licht onplezierig. | S |
| Mitchell's 12Y, 43%, Blended Scotch Whisky | 77 | Op 28-10-2004 in Bussum in dubbeltest met de Couvreur Grain 4Y. Waarschijnlijk genekt door de sensationele frisheid van de Couvreur grain whisky; deze lijkt nu erg lijmig. Verificatie gewenst (73). Tweede keer blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bevalt beter. Neus: clean bourbonwood, citrus, schuimbad, graan. Smaak is neutraal en wat kaal en dun. Mooie droge malt, hooi en fruit doet wat aan Lowland malt denken. Afdronk is clean en prettig droog met een beetje zeepsmaak. Prettig aperitief. | S |
| Miyagikyo: Sendai 12Y, 45% (Japanse whisky van Nikka) | 83 | Neus is veelbelovend: honing, malt, fruit (perzik, abrikoos), zoet en boterig. Mooie volle maltsmaak die brengt wat je op basis van de notities bij de neus verwacht, met als extra nog een klein beetje rokerigheid, marmelade en vanille. Ook de afdronk mag er wezen met hout, vanille en prettige licht bittere nasmaak. Heerlijke mellow Speyside-achtige whisky die vele Schotse collega's achter zich laat. Op avondje Nikka bij Jos op 16-8-2004 zijn de Yoichi 12Y & Hokkaido 12Y allebei duidelijk krachtiger en voller van smaak. Deze subtiele lichte whisky gaat totaal ten onder bij de vis met soja/mierikswortel; beter als aperitief houden. | B |
| Mortlach 32Y, 1971, 50.1%, bottled 2004, | 93 | 5e op festivalzaterdag 2005. Neus: WOW!! Hier is de eerste topper van het festival. Heerlijk zacht, kruidig, malty. Een duidelijke concurrent voor "de grijze muis". De smaak is zeer complex en de binnenkomst zeer zacht. Een perfect balans van smaken: malty, fruitig, rokerig, noten, ingetogen hout (na 32 jaar!!). Afdronk is zacht, filmend en licht kruidig. Amandel en hazelnoot bloijft achter als associatie. Zeer indrukwekkend. | S |
| Mortlach 1980 (17Y) Cask Strength Limited Botteling, 63.1%, Flora & Fauna Series. | 92 | Grote verrassing op proefdag met Andre, Jos & Gert (15/9/2001). Neus: edel, belegen, rijk, complex, zoet. Komt overweldigend binnen met krachtige, verwarmende boterige smaak met prettig houtnectar karakter. Water geeft niet veel verbetering in smaak. Nasmaak met sherry, hout & stroperig. Heerlijke gladde lange afdronk met zoete smaak. Onverwachte topper en bleek geduchte concurrent voor HP25Y op de proefdag (92). Tweede keer proeven bij Jos op 28-8-2004: neus is weer dezelfde sensatie als in herinnering: hier komt een geweldige zwaar sherried whisky! Smaak is ook nog steeds subliem, vol en complex: heel veel hout, sherry, noten en kruiden voeren de boventoon. Zoete, droge afdronk (91). | B |
| Mortlach 1980-2002, 63.8% Gordon & Mc. Phail, Refill Sherry butt. | 90 | 13e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Rijke neus met veel hout, sherry en iets turf & rook. Smaak is heerlijke nectar, heftig sherry, rook, amandelen. Met wat water mooie opening: veel fruitiger en nog steeds rijk en zelfs nog met nectarsmaak. Lijkt op de grijze muis! | S |
| Mortlach 21Y, 1975-1996, Signatory 57.5% (dumpy bottle 147/260) | 90 | 9e bij Huub op 31-8-2002. Neust zeer complex en gesloten a la Rare Malts botteling. Weer veel noten, belegen en wat lijmig. Smaakt alcoholisch, houtnectar, malt, noten. Met water erbij geen lijmlucht meer en heerlijke rooksmaak en wat fruitigheid (abrikoos). De afdronk is zeer lang en fluweelzacht. Valt nog veel te ontdekken, hoort m.i. thuis tussen Rare Malts en grijze muis. | S |
| Mortlach 1978, 20Y 62.2% (Rare Malts Selection) | 87 | Mede door hoog alcohol% krachtige geur met veel hout. Onverdund nectarsmaak. Water zorgt in dit geval voor verbetering en maakt deze mooie complexe wis toegankelijker. Heerlijk kruidig, malt, rokerig en noten. Opvallend minder sherried dan de Flora & Fauna CS, die toch wel mooier blijft. Ook voor deze Rare Malt geldt dat het een ontdekkingsreis blijft. | B |
| Mortlach 10Y, 58,8%, Hart Brothers | 85 | 6e bij Andre op 4-1-2003. Neus boterig en rokerig. Smaak onverdund is potdicht; wat malt, boter en noten. Water toevoegen noodzakelijk en dan komt er veel los: hout, sherry, fruit. Blijft moeilijk te doorgronden; doet wat denken aan Rare Malts & Glenfarclas 15Y qua smaak. Afdronk lang en smaakvol. | S |
| Mortlach 15Y, 55.4%, Hogshead cask#3701. Distilled 23-05-1990 and bottled 29-04-2005. 322 bottles. Dewar Rattray Cask Collection | 85 | 4e op festivalzondag 2005. Neus is mooi malty, floraal, kruidig en krachtig hout. Smaak is onverdund verwarmend en wat gesloten (noten, fruit, hout, malt). Met water komt er wat mer kruidigheid en fruit naar voren. Prima Mortlach en uitstekende start van de masterclass die nu in een moordend tempo van start gaat (gen tijd voor de afdronk). | S |
| Mortlach 15Y. 40% Gordon & Mc. Phail | 85 | Neus: elegant, belegen en complex. Veel graan, gedroogd fruit en noten in de geur. Smaak is heel zacht, filmend, malty en fruitig (banaan/appel). Blijft complex en behoorlijk gesloten. Afdronk: marmelade, bitter, droog maar wel elegant. | S |
| Mortlach 14Y, 1988, 46%, Cadenhead's | 84 | Geproefd (3e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Geen notities gemaakt. Lekker Mortlach in de stijl van de Provenance botteling. Minder substantie, maar wel wat opener. | S |
| Mortlach 1984-1995 Centenary Reserve (Gordon & Mc. Phail) | 84 | Eerste Mortlach als miniatuurtje dat zeer nieuwsgierig naar andere bottelingen maakt. | S |
| Mortlach 1989-2002, 46%, Signatory Unchillfiltered Collection | 84 | Eenentwintigste op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Na de Ardbeg en het grote aantal wissen is dit niet goed meer te scoren. Verwacht deze bij herproeven in de 82-85 range. | S |
| Mortlach 16Y Flora and Fauna serie | 83 | Laatste wis bij Andre (29/12). Er is teveel vooraf gegaan om dit goed te kunnen plaatsen. Verificatie gewenst. | S |
| Mortlach 1990-2004, 13Y, 59,4% Special cask strength bottling range in commemoration of the Rendsburgian Castle, sherry cask, not chill filtered, not coloured, bottled and imported by Krügers Whiskygalerie. | 83 | Neus: duidelijk een sherryvat, zoet, leerachtig, kruidig, maggi. Mooie zoete sherrysmaak en vol substantie (je kan hem bijna kauwen), hout, kruidnagel. Onverdund tamelijk gesloten, stroef, verwarmend en wat plakkerig. Met water duidelijk verbetering, maar het blijft een beetje duf. Meer zoete fruitigheid in neus en smaak (perzik) en ook de rokerigheid en notensmaak komt nu meer naar voren. De plakkerigheid in de kruidige en iets te droge afdronk is een minpuntje, maar verder een heerlijke Mortlach.. | B |
| Mortlach 1991-2002, 11Y, Provenance Summer Distilaltion, sherry cask 5222, 43% | 83 | Cadeau van Andre op 11 mei 2003. De troebele oranje kleur en de viscositeit geven al aan dat dit een unchillfiltered product is. De neus is zeer geurig, complex en uitnodigend: heel zoet, sherry, rozijnen, leer, gedroogd fruit. De smaak is vol, vettig en met enorm veel substantie. Heerlijke zoete suikersmaak, wat grassig (hooi). Hout, turf en malt prachtig in balans; geen van de smaken overheerst. Complexe whisky met de substantie van vers witbrood; je kan hem bijna kauwen. Afdronk is lang, prettig droog, heerlijk zoet. Prima appetizer: "smaakt naar meer". Water toevoegen geeft een duidelijk mindere smaak, de licht ranzige leertrekjes worden extra naar voren gehaald i.p.v. dat hij frisser en fruitiger wordt; niet doen dus. Punten bevestigd bij Huub op 13-9-2003 tegenover de Dufftown Signatory. | B |
| Mortlach 1988 (9Y) 43% Signatory | 82 | 5e wis voor het eten bij Andre (29/12). Prachtig in balans; associaties met Linkwood & Blair Athol. Smaakt veel belegener (hout, sherry, zoet) dan de leeftijd doet vermoeden. | S |
| Mortlach 1988-2000, 11Y, Signatory, 43%, oak cask no. 42016 | 82 | Eerlijk gewonnen bij Gert op 21-2-2004 (eigenlijk was het een gelijkspel met Huub...; samen geproefd op 28-4-2004). Neus: graan, noten, lijm, muf. Smaak: zacht, malty, noten, bruinbrood, heerlijk kruidig en mooie houtsmaak. Heel veel beter dan de velpon neus doet vermoeden. Afdronk is lang, glad en prikkelend kruidig. Een heerlijke drinkwhisky met veel substantie als je eenmaal door de neus heen bent. | B |
| Mortlach 1989, 43% Cooper's Choice | 81 | 7e op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is rokerig met veel fruit. Krachtige smaak, met veel sherry en malt. Boeiende ontwikkeling; ook in de afdronk. Er zijn veel betere Mortlachs, maar deze slaat geen gek figuur. | S |
| Mortlach 1988 (11Y) 43% Signatory Millennium | 78 | 3e wis bij Henk (19/1/2001); fors minder punten dan de 9Y Signatory. Neus: zoet, mout, bloemig. Smaakt lekker zacht met wat hooi en gras associaties. Uitgescholden voor een lowland. | S |
| Mortlach 1989-2002, 12Y, 46%, Whisky Galore | 70 | 13e op Pot Still festival 2003. Na die heerlijke frisse Peerless bottelings heeft dit een dramatisch muffe neus. Bepaald niet uitnodigend en zo smaakt hij ook: wat muffe malt, modderige fruitsmaken. Lange droge afdronk. Uiterst matige balans. | S |
| Mortlach 1990-2003, 46%, Helen Arthur Single Cask Collection | 69 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (3e). Neus: hout, sherry, rook, muffig. Smaak valt erg tegen: vol hout, overdreven sherrysmaak als een mislukte Macallan; duidelijk niet goed in balans. De afdronk wordt uitgesproken vies. Snel vergeten. | S |
| Mortlach 10Y, 43%, Signatory Vintage Scotch Whisky serie. Gelabeld als "Scottish Wildlife". | 68 | 3e bij Huub op 15-5-2003. Neus: kaal, droog, malty, kruidig. Smaak is behoorlijk scherp, malty, noten en verder kaal. De afdronk is droog en lijmig. Een zeer teleurstellende Mortlach. In 1 woord samengevat: "bruut". | S |
| Mosstowie: zie Miltonduff | |||
| Nikka whisky straight from the barrel, 51.4%, (Vatted Japanese malt ?) | 77 | 11e bij Huub op 13-9-2003 (73) & mystery guest bij Erik op 29 mei 2005 (79). Neus: hout, sherry, boenwas, perzik, alcoholisch. Smaak: pittig alcohol, hout, erg zoet, kruidig en een beetje plakkerig. Met water erbij iets frisser, maar krijgt dan een beetje zeepsopsmaak. Lange droge afdronk met veel hout. Gegevens ontbreken totaal; is dit nu een single malt, vatted malt of een blended? | S |
| Nikka: Black Nikka Blend, 37% (Blended Japanse Whiskey) | 62 | Enige nieuwe bij het inkomrondje "mystery guests" bij Huub. Neus: laat maar; niet drinken. Nadat de overige guests blind gescoord waren deze toch ook maar geprobeerd. Typische goedkope blended, weinig pit, vlak en plakkerige afdronk. Categorie niet voor plezier is duidelijk; punten geven wat moeilijker; uiteindelijk toch een voldoende gegeven. | S |
| Nikka Hokkaido Pure Malt: zie Yoichi | |||
| Nikka Miyagikyo single malt: zie Miyagikyo | |||
| Nikka Sendai single malt: zie Miyagikyo | |||
| Nikka Yoichi single malt: zie Yoichi | |||
| North British 21Y, 57.8%, Single Grain Whisky, Cadenhead's | 80 | 2e toegift Cadenhead proeverij 21-5-2004 (1e toegift was een 25 jaar oude Cognac die niet in de lijst staat). Subtiele zoete geur met veel vanille, hout en bourbon karakter. Smaak doet ook sterk aan Kentucky Bourbon denken, maar dit is veel subtieler en met minder houtoverheersing. Prettige zoete afdronk die iets droog wordt. | S |
| North of Scotland: zie Strathmore | |||
| North Port: Brechin 28Y, 1977, 53.3%, 2005 bottled 2005, 2040 bottles | 88 | 4e op festivalzaterdag 2005. Neus: rijk, vol, complex en kruidig. Smaak is ook behoorlijk kruidig tot peperig, noten, beetje turf, belegen malt. Zacht en prikkelend tegelijk. Uitstekende balans en zonder water goed te drinken. Met water iets fruitiger neus, maar weinig verbetering in de smaak. | S |
| North Port 1980-2004, 58.0%, Scott's Selection | 80 | 6e op festivalzaterdag 2005. Een aanslag op neus en smaakpapillen door de alcohol. Onverdund niet te doen! Met water wordt de neus fruitiger en licht kruidig. Smaak heeft mooi hout, maar ook wat leerachtig en kruidig. Afdronk is droog en licht bitter. Stukken minder dan de 2005 Diageo botteling. Heeft misschien wel pech gehad om na de geweldige Mortlach 32Y te komen. | S |
| North Port (Brechin), 24Y, 57%, Cadenhead's | 77 | 6e met Huub op 17-4-2003. Alweer een teleurstellende Cadenhead's! Puur is dit wederom niet te trekken. Fors met water verdunnen is noodzakelijk om deze cask strength drinkbaar te maken. Malty en fruitig in de neus. Veel malt en behoorlijk rokerig in de smaak. Verwarmend! Afdronk is redelijk prettig maar beetje saai. Een behoorlijke miskoop uit oogpunt van prijs/kwaliteit, maar de postzegel is ingeplakt. Bij herproeven puntje hoger gescoord. | S |
| Nownod 16Y, 53,1%, Bourbon Cask 5436. Distilled 1989 & bottled January 2006 by the Harris Whisky Co. | 87 | 16e op WFNN 2006. Neus: vanille, hout, licht rokerig, malty. Smaak is zeer gebalanceerd: hout, vanille, malt, beetje turf, perzik, banaan. Afdronk: prettig zoet en droog clean bourbonhout. De naam van de distilleerderij mag niet op de fles; vandaar het bizarre "Nownod" (No Ordinary Whisky, No Ordinary distillery). Het zou best wel eens een prachtig bourbonvat kunnen zijn dat de vloer aanveegt met de Fine Oak serie van die distilleerderij. | S |
| Oban 1984 Distillers Edition (Double matured; 16Y; 43%) | 87 | Deze is nog lekkerder dan de 1980 versie. Neus is zeer aromatisch met veel fruit, malt & sherry (Amontillado finish). In de smaak komt naast de zoete sherry en malt duidelijk turf, rook en een licht medicinaal karakter naar voren. Prachtig in balans en heerlijke afdronk (minder droog dan de 1980 in herinnering). | B |
| Oban 1991 Distillers Edition (double matured), 43% bottled 2005, 14Y; | 87 | 12e op Diageo presentatie 26 september 2005. Na de spectaculaire reeks Rare Malts & Super Premium Malts nog even de nieuwe Distillers editions testen. Na de dramatische voorafgaande Lagavulin DE stelt dit sample me gerust dat de neus en papillen nog werken. Prettige aromatische neus met veel fruit, turf, malt, vanille, hout & sherry. Meer turf dan de voorgaande edities in herinnering hadden. Ook in de smaak prachtige balans van zoete sherry, malt, turf, rook en licht zilt. Mooie filmende afdronk. Had nooit gedacht dat een Oban nog eens boven een Lagavulin Double Matured zou eindigen in mijn lijst. Fles gekocht in november 2005. | S |
| Oban 1980 Distillers Edition (Double matured; 18Y) | 85 | Ook deze editie is een geslaagde marketing truc, hoewel het lichte zeekarakter van de gewone Oban 14Y nu vrijwel weg is. De zoete sherryfinish voegt wel elegantie en belegenheid toe. | B |
| Oban 14 Y | 81 | Lange tijd favoriete malt whisky voor elke avond geweest. Licht turf en een vleugje zilt naast de mooie fruitige malt. Smaak is soms wat scherp (hotelervaring: flesvariatie aanwezig) maar lekker allround. Lange plezierige afdronk met turf en vleugje zee (84). Iets lager gezet na zeer tegenvallende blindproef bij Gert Juni 2005 (83). Na aantal keren tegenvallende smaak in hotelbar/congrescentrum 2005 nog 2 punten eraf. | B |
| Old Forester: zie Brown-Forman | |||
| Old Grand-Dad (43%) Kentucky Straight Bourbon Whiskey | 40 | Veel te zoet en wee. Bij herkansing december 2002 nog steeds niet lekker, maar verdient toch wel boven Cuba whisky te staan. Vooral de nasmaak en afdronk is erg slecht; beetje marmeladeachtig. April 2004 3e poging (er komt maar geen eind aan dat miniatuurtje): neus: velpon, vanille, hout. Vieze weeïge smaak met een lijmige nasmaak. Ondanks het upgraden van vele Bourbons in de loop der jaren blijft dit voor mij toch een van de smerigste afdronken tot nu toe. | S |
| Old Havana 70 proof.Blended Cuba Whisky. | 30 | Mystery guest van Jos op 1 december 2002. Neus: zoet, wee, eau de cologne, vermouth, afstotend. De smaak is ook slecht: synthetisch, hout, rum, weeïge zoetheid a la Southern Comfort. Afdronk: droog en vies. Rijp voor een BBQ-finish. | S |
| Old Overholt Straight Rye Whiskey, 4Y, 40%, bottled at Frankfort. | 40 | Geproefd bij Gert op 11-6-2005 na Zuid-Afrika & Vietnam en we blijven nog even in het zwart. Neus: kruiden, marmelade, rogge, mooi zoet hout maar ook Cetabever geur. Smaak komt heftig binnen met veel hout, pepermunt en kruidige Rye. Stroef en niet lekker. Afdronk is veel beter dan de smaak (perzikfruit, hout, kruiden) maar eindigt weer lijmachtig plakkerig. Snel vergeten en door naar de Scotch.. | S |
| Old Rare Blend Black Label, Pantelides Bras, Cyprus | 45 | Mystery guest bij Andre op 16-9-2005. Neus is vreselijk: weeïg zoet, esterig, oplosmiddel (parketlak/beits). Smaak is zoet en plakkerig met een synthetisch bijsmaakje. Doet sterk aan rum denken. Afdronk is plakkerig en zoet met een nasmaak van bruine suiker. Leuke curiositeit maar daar heb je het dan ook mee gehad. | S |
| Old Rhosdhu: zie Loch Lomond | |||
| Old Rip van Winkle: zie Van Winkle | |||
| Old Smuggler | 40 | Duidelijk meer goedkope grain dan malt; zelfs in cola niet lekker volgens Gert-Jan. | S |
| Outback: zie Tasman distillery | |||
| Pappy van Winkle: zie Van Winkle | |||
| Penderyn, 46%, Welsh Single Malt (no age, but circa 4 Y) | 71 | 10e op festivalzaterdag 2004. Neus: kaal, spirity. Smaak: ruw, simpel, beetje ranzig. Afdronk: plakkerig en droog. Met water iets frisser en fruitiger (malt, vanille en citrus). Die Amrut uit India was duidelijk beter. Ik gun deze wis wel een verificatie wegens het feit dat hij achter de 25Y Macallan Fine Oak kwam. | S |
| Pittyvaich 12Y, 43%, Flora & Fauna serie | 78 | Geproefd in Bow Bar Edinburgh op 31 mei 2003. Neus: uitnodigend met veel sherry, zoet fruit en rokerig. Sherry overheerst ook in de smaak. Veel hout en vanille, wat geparfumeerd. Afdronk iets te droog maar wel lekker kruidig en zoet. | S |
| Poit Dhubh, 12Y Bliadhna, 43%, Mac Na Braiche Unchillfiltered Gaelic Malt Whisky (Green label with picture in Green Bottle) | 84 | Sample van Gert Pedersen 2006. Na de 40% is deze neus wat fruitiger en minder zwavelig: Citrus, perzik, abrikoos, cacao, kruidnagel, rook, turf. Smaak: pittige kruidige en fruitige malt met abrikoos, toffee, chocolade, rook en turf. De turf en rook komen net als bij de 40% steeds krachtiger naar voren, maar overheersen minder. De afdronk is rokerig en aardeachtig en...zonder plakkerigheid op het einde. Heerlijk pittige vatted malt; concurrent voor JW Green Label. | S |
| Poit Dhubh, 12Y Bliadhna, 40%, Mac Na Braiche Scotch Malt Whisky (Black label with still in clear bottle) | 82 | Sample van Gert Pedersen 2006. Neus: cacao, kruidnagel, rook, turf, abrikoos, zwavel. Smaak: pittige kruidige malt met toffee, chocolade, rook en turf. De turf en rook komen steeds krachtiger naar voren en overheersen uiteindelijk het palet volledig. Het volgende slokje begint echter weer zoet. Afdronk ook vol turf maar helaas droog en plakkerig op het einde. Heerlijk pittige vatted malt; die wat verknoeid wordt door de afdronk.. | S |
| Port Charlotte: zie Bruichladdich | |||
| Port Dundas Single Grain Scotch Whisky, 30Y, 59.3%, 1973-2004, Duncan Taylor | 88 | 4e bij Huub op 24 mei 2005. De donkerste kleur van de reeks en reeds bij opening van het flesje een enorme houtlucht. Neus: bourbonachtig met ladingen hout, cognac/vieux associatie, abrikoos, appel. Smaak is zeer intens; er komt een nog niet eerder vertoonde muur van hout binnen. Stroop, kandijsuiker, chocolade, maggi, caramel. Afdronk is zeer lang, zoet en filmend. Ondanks de onvoorstelbare houtsmaak is de afdronk nog steeds goed; geen moment te bitter of te droog. Een perfecte grain whisky; het grain record van Invergordon is hierbij gesneuveld. Tweede keer proeven bevalt nog steeds even goed; een unieke whisky die aanschaf verdient. | S |
| Port Dundas Single Grain Scotch Whisky, 10Y, 60.2%, Cadenhead | 69 | Blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: prikkelend alcoholisch, spiritus, terpentine. Smaak is scherp en dun; beetje citrus en malt en vrij kaal. Afdronk: wrange houtsmaak en wat zepig. Dit drink je niet voor je plezier. Verdient wellicht een herkansing met water erbij. | S |
| Port Ellen 18Y, Mc. Gibbons Provenance Selection, Winter distillation 1981-2000,43% | 93 | Neus zeer aantrekkelijk Islay karakter en enorm rijk: zeewier, turf, jodium, sherryhout, leer, drop, anijs, planten. Smaak is krachtig, maar toch zacht. Turf, zilt, peper, jodium, hout, anijs, planten; alle smaken van de topmerken komen langs. Afdronk is lang, zacht en filmend. Fles gekocht op de veiling en 17-12-2005 geopend in een dubbeltest met de G&M CC 1981-1999. De hoge score blijft overeind; een prachtig sherryvat en een botteling om te koesteren. | B |
| Port Ellen 1978 Port Wood Finish Edition 2, 59.3%, 1978-2002, Signatory Decanter Collection | 93 | Grote finale als 11e bij Andre op 4-1-2003 (kostte me wel wat Talisker 20Y om hem zover te krijgen). Neus zeer uitnodigend en etherisch zoet, turf, zee en plantengeur. De smaak is zeer krachtig (zelfs na de Talisker!) en jodium, turf en zeewier gaan een boeiende strijd aan met de zoete portsmaak. Prachtig in balans! Afdronk is zeer lang en zoet (92). Verificatie bij Andre op 10-2-2003: nog beter bevonden. Onverdund eigenlijk het lekkerst. Een superzachte cask strength dus en een groot feest van smaken. De heerlijke zoete afdronk, de perfecte balans en de enorme potpourri van smaken maken dit toch wel een verplichte aanschaf;deelfles gekocht met Huub. Waardering blijft stijgen; hoogtepunt op 26 september 2003 (HOD avond 9), waar deze prachtwis overeind blijft tegen de Ardbeg 21Y & 1976 Oloroso (voor sommigen zelfs de winnaar van de avond!). | S |
| Port Ellen 1979-2003, 24Y, 57.3%, Super Premium Malt, 3rd release | 92 | Mystery guest voor Ardbeg tasting 22-1-2005. Neus is fris en fruitig naast de zeer aanwezige jodium. Zeer krachtige Ardbeg-achtig smaak: kruidnagelen, vanille, as, turf, rook, malt, hout, vanille, fruit en dat allemaal prachtig in balans. Ook een heerlijke verwarmende afdronk met veel turf. Met water iets losser en prikkelender; niet echt nodig. | S |
| Port Ellen 1978-2002, 23Y, Signatory, 59%. refill sherry butt # 5268, Signatory Vintage Dumpy Bottle | 90 | 5e wis in Whisky Store Glasgow (2e filiaal) en de eerste topper in Schotland 2002! Deze Port Ellen is weer uitstekend: een veelbelovende neus (zee, fenol, teer, rook) en een krachtige binnenkomst met veel turf, malt en wier. Even later komen de zoetere sherrysmaken los. De afdronk is groots en zeer lang. Blind ingeschonken gokte ik op een Longrow ("tiger claws") en Caol Ila ("plantaardig"). Extra punt voor de prachtige balans (91). Deelfles (129/564) met Huub gekocht en op genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003 ingezet. Blijft geweldige whisky, maar geen 91 punten meer. Bij herproeven eigenlijk een beetje kaal en waarschijnlijk net iets minder dan Andre's Old Malt Cask botteling. | B |
| Port Ellen 1979, 21Y, Old Malt Cask 50%, Douglas Laing | 90 | 11e bij Andre (29-12-2001) en doorbraak van Port Ellen in de top! Neus weer zeer medicinaal met zee. Smaak subtiel en complex met veel turf en aarde. Lange plezierige afdronk. | S |
| Port Ellen 1979-2003, 23Y, Signatory, 43%. refill Sherry butt # 6770, Bottled 28-10-2003. | 89 | 11e op Pot Still festival 2004. Neus: jeneverbes, jodium, heftig turf en toch fris. Smaak is ook bijzonder krachtig: turf, zee, vanille, jeneverbes, ietsjes zeep. Als de turf wegebt komen de wat lichtere fruittonen, met name perzik, bijna verlegen naar boven. Lange subtiele afdronk. | B |
| Port Ellen 1979-2005, 25Y, 57.4%, Super Premium Malt, 5th release, 5280 bottles. American Oak refill casks. | 88 | 6e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is vol zeewier, zilt, citrusfruit, menthol/fisherman's friend en planten. De smaak is heerlijk Islay: rokerig, medicinaal, Caol Ila-achtige plantensmaak, jeneverbes, droog hout. De afdronk is erg droog en houterig met een wat onprettige teerachtige nasmaak. Met water duidelijk fruitiger (citrus, abrikoos) en er komt zowaar ook wat maltsmaak door het zeegeweld heen. De afdronk blijft te droog voor het mooi en ook wat teerachtig. | S |
| Port Ellen 19Y, Mc. Gibbons Provenance Selection, Spring distillation 1982-2001,43% | 88 | Goudkleurig en wat troebel. Neus aan de zoete kant voor een Islay: sherry, malt, fruit, iets jeneverbes?, turf, ziltig. Smaak is heftig turf, peper, jodium, hout; geen fruit meer te bekennen. Verwarmend, complex en smaakt naar meer. Afdronk is zeer lang, mooi droog maar met overheersende turfsmaak a la Ardbeg 10Y. Mede daarom stuk lager geplaatst dan de Winter distillation. | B |
| Port Ellen 1978-1999, 20Y, 60.9% Cask Strength (Rare Malts Selection) | 87 | Heerlijke Islay met Laphroaig/Ardbeg karakter. 1 keer klein slokje geproefd in de ochtend! Verificatie gewenst (al arbitrair verhoogd na plaatsing andere Port Ellens)!! | S |
| Port Ellen 1983 54.9% (15 Y; Scott's serie) | 87 | 3e wis op festival 2000. Heerlijk subtiele Islay; associaties met Ardbeg 17Y maar net wat minder perfect. | S |
| Port Ellen 22Y, 54.3%, Distilled 1983 and bottled January 2006 by Douglas Laing Old Malt Cask for the Whisky Festival Noord Nederland (WFNN) on 10, 11 and 12 February. | 87 | 1e op WFNN 2006. Neus heeft prachtige zilte zeelucht, turf en rook. Ver weg wat fruitigheid en zoete tonen. Smaak is verwarmend, olieachtig, zilt, peperig, kruidnagelen, turf en teer. Na een tijdje komen vanille en citrusfruit voorzichtig tevoorschijn. Het Islay geweld gaat door in de afdronk: teerachtig coating in balans met hout en turf. | B |
| Port Ellen 1981-1999, 40%, Gordon & MacPhail Connoisseur's Choice | 86 | Neus: turf, planten, zeewier, zwavel, leer, malt, ranzige boter. Smaak is medicinaal, zilt en kruidig. Afdronk ook vol kruidnagel en mooi droog. Niet een van de beste Port Ellen's, maar na de ZDFbeg op 17-12-2005 geef ik hier toch de voorkeur aan. | S |
| Port Ellen 1978-2002, 24Y, 59.35%, Super Premium Malt, 2nd release, cask # 2722 | 84 | Na de rondleiding door de Port Ellen maltings op het Islay whiskyfestival 2003 (26 mei) werd er zowaar een dure Port Ellen uitgeschonken. De score valt echter niet mee! Op cask strength is de neus zeer gesloten en de smaak zeer krachtig, scherp en met veel teer. Met water opening: neus wordt fruitiger en zachter maar blijft gesloten. Smaak is boterig en teerachtig; komt maar niet los. Met nog meer water (1:1) helemaal verpest. Tweede sample weten te scoren en weer niet gelukt om een goede mengverhouding te vinden om te ontsluiten. Afdronk is te droog en vol met aarde (81).Merkwaardig verschil met de eerste keer proeven als 10e op whiskyfestival 2003: heftig zee, turf en zeewier. Heerlijke smaak, maar duidelijk kaler dan de ervoor geproefde Talisker en de Provenance bottelingen. Jodium, vanille en beetje peper in smaak. Ook deze heeft mooie droge afdronk (87). Gemiddelde score genomen. | S |
| Port Ellen 21Y, 50%, cask 478 (refill butt), Nov. 82 - Jun. 04, Douglas Laing Old Malt Cask | 84 | Mystery guest voor Ardbeg tasting 22-1-2005. Neus is wat muf met krenten en kruidnagel. Smaak onverdund is erg gesloten met veel turf en sherryhout. Geduld is noodzakelijk om dit te openen: met verwarmen in de hand en een beetje water mooie opening: meer fruit in de neus en ook planten en droge sherry. De smaak is nog steeds scherp en prikkelend, maar wel mooi filmend met veel turf, hout en fruit. De afdronk is erg droog en het hout overheerst. Niet geheel in balans, maar wel prima whisky. | S |
| Port Ellen, 1979-2002, 22Y, Signatory. | 84 | Veertiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Krachtige neus met veel zee, zout, rook turf en malt. De smaak is mooi rond en vol maar vertoont weinig ontwikkeling en is nogal snel weg (kan komen doordat deze net achter een cask strength Pulteney kwam). Geen jodium en minder turf dan verwacht op grond van de neus. Afdronk is iets te droog. | S |
| Old Pulteney 1966-2003, 37Y, 40%, Gordon & MacPhail. | 89 | Geproefd bij Andre op 11-7-2005. Neus: perzik, marmelade, malt, hout, belegen. De smaak is zoet met ladingen fruit (marmelade, perzik), mooie belegen malt, hout, heel in de verte nog een beetje zilt. De licht bittere afdronk houdt de score uit de top, maar evengoed een uitstekende Pulteney! | B |
| Old Pulteney 1974, 26Y, 46% Highland Selection, bourbon cask. | 88 | Eindejaarsproeverij Almere 2004. Inzet van Nico (3e). Na de Balmenach in dezelfde serie is de neus van deze Pulteney duidelijk zilter en plantaardiger(gras, hooi, beetje jeneverbes) en veel minder fruitig. Gemeenschappelijk is echter de grote mate van complexiteit, belegenheid, prachtig hout en assige rookgeur. De oily smaak heeft duidelijk turf, rook (asbak), zilt, drop en gras en blijft perfect in balans met de constant aanwezige vanille, hout en maltbasis. Ook in de afdronk blijft alles goed gaan. Mooie houtsmaak en wat olieachtig mondgevoel. Bij tweede en derde keer proeven valt het olieachtige minder op. Het verschil met de Balmenach groeit echter wel bij vaker proeven. | B |
| Old Pulteney 31Y, 1968-1999, 46%, Gordon & Mc. Phail. | 86 | Dertiende op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is vol sherry & hout; nog verrassend vitaal voor zo'n oude whisky. Heerlijke volle smaak, overheersend met zacht fruit, belegen houtsmaak en een prachtige balans. Zelfs het zilte karakter van de standaard Pulteney botteling is enigszins aanwezig. De afdronk is zeer lang, glad en rokerig (en niet de droogheid die je verwacht bij zo'n oude whisky uit een sherryvat. | S |
| Old Pulteney 17Y, 46% | 81 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (1e). Neus: malty, ziltig, eikenhout en leer. Pittige smaak met veel kruiden, zilt en droog fruit (abrikoos). Het hout overheerst iets t.o.v. de 12Y. Kruidige en droge afdronk. | S |
| Old Pulteney 12Y | 78 | Test na de Clynelish van G&M. Ook deze weer ziltige lucht met vrij veel turf en rook. Smaak begint OK, ontwikkelt dan wat olieachtige trekjes. Ook vrij scherp. | S |
| Rebel Yell, no age, 40%, Straight Bourbon Whisky | 79 | Blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus is voor een bourbon zeer fruitig (rood fruit, perzik) en flowery naast het forse hout en vanille karakter. Smaak heeft mooi hout, ladingen vanille, graan, zacht fruitig, licht kruidig (drop, rogge). Afdronk vol hout is goed vol te houden; blijft sappig en subtiel. Een prima Bourbon! | S |
| Redbreast 12Y, 40%, Pure Pot Still Irish Whiskey | 82 | Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 2 andere Ieren en Campbeltown Loch. Duidelijke winnaar! De neus is echt Iers, vol, zacht, fruitig (abrikoos) en vanille. De smaak is heerlijk zacht, beetje rook, honingzoet, een beetje rook. De afdronk is erg lang en filmend met een toffee nasmaak. Dit heeft alles wat Ierse whiskey aantrekkelijk maakt: zacht, toegankelijk en prachtig in balans! Fles gekocht. Ingezet als benchmark Ier voor starterproeverij in Bussum op 28-10-2004. | B |
| "The rich spicy one", zie Jon, Mark and Robbo's | |||
| Rosebank 1983-1992, Bristol Brandy Company, 8Y, 43% | 87 | 4e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Zeer elegante, licht en subtiele neus: limoen, perzik, gras, hout. Ook de smaak is prettig droog en subtiel met veel graan, citrusfruit, anijs, aarde (vleugje turf..?..). Licht droge zoete en fruitige afdronk. Een schoolvoorbeeld van een uitstekend Lowland aperitief (84). Flesje kunnen kopen op de veiling en met iedere keer proeven bevalt dit beter. De subtiliteit en elegantie van deze jonge editie is ongekend en ook zo'n mooie cleane nasmaak. Maakte bijzonder veel indruk als toegift na een reeks Laphroaig whisky's (!!!) op genietschapsbijeenkomst December 2005. | S |
| Rosebank 1989-1999, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice", 40% | 87 | 5e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. In vergelijking met de 4e is deze neus veel rijker en voller. Complexe florale en fruitige neus; Lowland is niet bepaald de eerste associatie. Ook de smaak is vol en zoet. Mooi hout, belegen malt, perzik, gember en een prettig bitter bijsmaakje. In de afdronk wordt de bitterheid iets krachtiger naast de subtiele zoete smaken, maar het blijft allemaal prachtig in balans. Dit smaakt naar meer. Een uitstekende aperitief whisky. Deze Rosebank doet een beetje aan een Saint Magdalene denken. | S |
| Rosebank 12Y, 1989-2001, 54.7%, Cadenhead's. | 86 | Tweede na aanschuiven bij de vuurkorf van Jos op 28-8-2004. Bijzonder aromatische neus: bloemen, honing, vanille, perzik, ontbijtkoek (superzoete smaakverwachting!). Door het hoge alcoholpercentage is de smaak lekker pittig, honingzoet, complexe fruitpotpourri. Puur genieten! Heerlijke iets droge afdronk die de voorgaande Glenmorangie volledig in de schaduw zet. Beste Rosebank tot nu toe (maar volgens Andre B. komen er nog veel meer van dit niveau). Met water erbij duidelijk minder van smaak (bite is weg en de zoetigheid wordt dan net iets teveel). | S |
| Rosebank 1979, 20Y, 60.3% Rare Malt | 86 | 11e en voor mij laatste Rosebank bij Andre op 16-9-2005. Wat een enorm verschil met de voorafgaande Rare Malt! Onverdund is de neus al toegankelijk met ladingen zoet fruit (citrus, perzik), bloemen. Onverdund wel te drinken (vergelijk de 1981), maar nog te gesloten. Met een klein beetje water (10-20% toevoegen) wordt het heerlijk drinken!! Zachte superzoete en fruitige (marmelade, abrikoos, perzik) malt met kruiden en noten. Afdronk is niet te droog en zoet en hout houden elkaar in balans. Waardige afsluiter van een zeer interessante Rosebank dag. | S |
| Rosebank 12Y, 1989 - Feb 2000, 46.0%, Cadenhead's. | 85 | 6e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Mooi vervolg op de 2 voorgaande. Neus is elegant, licht, fruitig (peer, perzik), gras, anijs en salmiak. De smaak is behoorlijk pittig en assertief voor een 46%: peer, marmelade, malt, peper, aarde, planten, beetje vettig en een vleugje zeepsop. Mooie smaakontwikkeling. Een zoete en ietsje te droge afdronk. | S |
| Rosebank 12Y, 1989 - Mei 2000, 59.0%, Cadenhead's. | 85 | 9e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Neus is heftig alcoholisch en kruidig. Smaak onverdund is erg scherp,wel mooie zoete houtnectar. Met water wordt het allemaal veel beter; mooie florale en fruitige neus met hooi en kruiden. Ook in de smaak zijn de kruiden (muskaat, tijm) aanwezig naast ruim hout, malt, grassig en een vleugje aarde/turf. Verwarmend en pittig. Ook de afdronk blijft subtiel zoet en kruidig. | S |
| Rosebank 1988-1997, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice", 40% | 84 | Eerste op verjaardag Andre B. op 13-1-2005. Neus: subtiel licht en fris citrusfruitig (mandarijn), vanille, honing, grassig en een vleugje kokos. Smaak is ook licht en subtiel en komt goed overeen met de neus. Mooie droge maltsmaak, vanille, hooi. Een typisch Lowland. Afdronk is prettig droog en kort. Weer een prima Rosebank. | S |
| Rosebank 1983-1994, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice", 40% | 83 | 8e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Aantrekkelijke aromatische neus met veel vanille, gras, anijs, munt, zoet fruit. Smaak is zacht, vettig en zoet met veel fruit (perzik, abrikoos). Langzaam komen er wat bittere en kruidiger trekjes naar voren. Minder goed in balans dan de als 5e geproefde 1989-1999. Prettig en droge afdronk. | S |
| Rosebank 1990 - 2004, 58.8%, Gordon & Macphail Reserve Green Label | 83 | 2e op WFNN 2006. Neus: mooi bourbonhout, vanille, ananas, linnen, honing. Onverdund erg gesloten en scherp. Met wat water ietsjes zepig en lijmig in de neus. Smaak is nog steeds gesloten; pas met extra water komt het lichte Lowlandkarakter en de subtiele malty fruitigheid los. Afdronk is droog en houtig en eindigt wat plakkerig. | S |
| Rosebank 10Y, 1991-2002, 43%, Chieftain's, Fino Sherry Wood, Cask 4374. | 82 | Troebele gele kleur. Zeer uitnodigende neus; aromatisch fruitig (rijpe peer, perzik, zuurstok), vanille, amandel? Mooi vol en wat vettig mondgevoel. Krachtige, zoete en toch frisse smaak. Sherry valt niet op; wel een mooie droge en nog steeds frisse afdronk. Een heerlijke doordrinkwhisky. In een dubbeltest met Bladnoch (James Mc. Arthur) is deze duidelijk minder clean. | B |
| Rosebank 1989-2001, 11Y, Signatory Vintage, 43%. Cask 710 | 82 | 4e wis in Whisky Store Glasgow (2e filiaal). Een zeer bijzondere Rosebank door het gebruik van peated malt. De turf strijdt met de frisse droge, grassige Lowland smaak. Doet wat aan Brora en Connemara denken. Smaakt niet als een Lowland, maar is wel lekker. | S |
| Rosebank 1981, 20Y, 62.3% Rare Malt | 81 | 10e op whiskyfestival 22 nov. 2002. Onverdund gesloten, leerachtig en ondrinkbaar. Met beetje water wat opening van zaken, maar het blijft bij wat fruit en iets milder karakter. Met 50% water erbij nog meer verbetering, maar het wordt niet echt lekker (79)! Herkansing als 10e Rosebank bij Andre op 16-9-2005. Onverdund nog steeds niet te trekken (ethanol, hooi). Teruggebracht naar ongeveer 40% met water is de neus zoet, floraal en fruitig geworden. De smaak is nog steeds pittig, bijna peperig, en complex: citrusfruit, hooi, droog hout, hazelnoot, malt, gember. In de droge afdronk komen de bittere tonen meer naar voren dan gewenst. Beter dan de eerste kennismaking, maar nog steeds geen hoogvlieger. | S |
| Rosebank 27Y, 1976, 56.7%, Signatory cask strength serie. Cask 2702. Distilled 10-11-1976. Bottled 7-10-2004. | 81 | 2e op Pot Still festival 2004. Neus is zwaar alcoholisch, maar elegant. Smaak onverdund is veel te scherp. Met water prachtige opening! Neus: malty, fruitig (perzik, citrus), hout. Beetje kaal, maar wel uitnodigend. Smaak is plezierig maar weinig complex: malt, thee, licht turf en droog fruitig. Afdronk is erg droog en lijmig. Na de neus toch wel teleurstellend einde. | S |
| Rosebank 13Y, 1989-2002, 46%, Cadenhead's, Bourbon hogshead, 396 bottles.. | 80 | 1e bij Michiel (fles van Andre Bos) op 7-2-2003. Neus is uitnodigend en rijk, floraal (rozen?), fruitig, behoorlijk alcoholisch en duidelijk ook wat rook. De smaak is wat minder dan verwacht op basis van de neus, maar wel lekker: fris, vol fruitig (perzik), hout, malt, prikkelend, heel licht turf. Beetje water toevoegen verpest de whisky behoorlijk. Hij wordt scherp en minder van smaak. Prettige maar iets te droge afdronk; smaak is snel weg. Nogmaals geproefd (zonder dat ik het wist) als 2e bij Huub op 13-9-2003. Exact dezelfde score! Derde keer blind proeven als mystery guest bij Andre B op 27-3-2004 weer exact 80. | S |
| Rosebank 1989-2002, 13Y, Signatory Vintage, 43%. Cask 727 | 80 | Gekocht in de hoop dat deze vergelijkbaar is met de Glasgow 2002 fles. Komt wel in de buurt, maar toch duidelijk anders. Kleur: zeer licht. Neus: vers gemaaid gras, fruitig (citrus, appel) en vanille. Smaak is een stuk pittiger dan de neus doet vermoeden. Prikkelend, verfrissend, malty, fruitig en een peaty nasmaak. De afdronk is plezierig droog met hout, turf, vanille en een spoortje zeepsop. Hier wint de frisse Lowland smaak uiteindelijk van de turf. Na herhaaldelijk proeven gaat de turf iets tegenstaan; ik heb mijn Lowland whisky toch liever zonder peatsmaak. | B |
| Rosebank 1990-2003, 46%, Helen Arthur Single Cask Collection | 80 | Whiskyfestival Den Haag 2003 (2e). Neus: fris, fruitig (peer, citrus), gras. Smaak is prikkelend fris, malty met veel citrusfruit. Afdronk droog maar net goed. Uitstekende aperitiefwhisky. Fles wordt wat ontsierd door het lelijke etiket op deze reeks (maar ook hier geldt dat smaken verschillen...).. | S |
| Rosebank 12Y, 43%, Flora & Fauna | 79 | 7e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Neus is niet aantrekkelijk: kaas en boterzuur overheersen de bloemen, malt en fruit. De smaak is een stuk beter: perzik, marmelade, vettig en suikerzoet. Met een beetje water verdwijnt de storende kaaslucht en wordt de neus mooi floraal en nog fruitiger. De smaak blijft superzoet, maar heeft ook weer wat licht kruidige componenten (tijm, rozemarijn?). Zoetheid blijft ook de afdronk overheersen. De balans is niet zo mooi als bij de voorgaande 3. Wel een aanzienlijke verbetering in punten t.o.v. de vorige tasting notes uit Lochranza Hotel bar op Arran (2e wis, 2e avond); deze waren van een zielig staartje uit een al lang openstaande fles (72). | S |
| Rosebank 1989-2000, 59%. Cadenhead. | 79 | Ex-proeffles gescoord door Huub voor 10 pond in Cadenhead shop Campbeltown. Neus is krachtig met veel fruit (perzik, abrikoos, rijpe banaan), hooi en hout. Smaak onverdund is teveel alcohol. Met water nog steeds verwarmend, maar duidelijk zachter (malty, kruidig en wat zepig). Afdronk is zacht, fris en fruitig. Tweede keer proeven bij Huub als 4e op 31-8-2002 valt wat tegen: water brengt nu minder redding; smaak is meer zepig en de afdronk wat scherp. | S |
| Rosebank 1990, 8Y, 46%, Murray McDavid, Cask MM517 filled feb. 1990 and bottled may 1998. | 78 | 1e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Zeer lichte kleur en ook de neus is licht en elegant: citrusfruit, vers gemaaid gras, graan en hout. De smaak is wat scherp, maar lekker fris, grassig en malty. Afdronk is ook wat ruw, maar wel prettig droog en grassig. Goed aperitief ondanks een vleugje zeepsop in de smaak. | S |
| Rosebank, 1991-2002, 11Y, Chieftains Sherry Finish | 77 | Neus: zoet, peren op sap, malty en licht prikkelend. Smaak is behoorlijk scherp; wel smakelijk en lekker zoet; peperig op de tong. Afdronk: droog, scherp, walnoot, leer. De te scherpe smaak kost strafpunten. Teleurstellend t.o.v. de Chieftain's 10Y. | S |
| Rosebank 1989, 12Y; Signatory Vintage | 76 | Kleurloos (waterhelder) miniatuurtje!! Interessante alcoholische neus: mild, licht, vers gemaaid gras. Smaak bleekjes; heel zacht met vanille en perzikachtige fruitsmaak. Nasmaak verfrissend. Afdronk snel weg en droog met een beetje postzegelsmaak. | S |
| Rosebank 1989-2001, 11Y, Signatory Vintage, 43%. Cask 790 (12-4-1989 - 15-2-2001) | 75 | 3e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. De neus van deze Signatory Vintage is een stuk plezieriger dan de voorafgaande Signatory Millennium edition. Frisse en zoete geur met citrus, perzik, vanille, graan en gras. De smaak heeft de bekende Rosebank karakteristieken (droog, malty, grassig, floraal, subtiel) maar is daarnaast ook licht kruidig en zelfs wat peperig. Afdronk is kaal en droog. Bij de volgende slok begint het stroeve karakter van de Millennium ook bij deze naar voren te komen. | S |
| Rosebank 1989-1998, 9Y; Signatory Vintage | 71 | 4e voor het eten bij Andre (29/12) in dubbeltest met 1990. Donkerder van kleur, zachter en minder postzegel dan de 1990. Te drinken, maar wordt hier nog steeds geen Rosebank fan van. | S |
| Rosebank 1990-2000, 10Y, Signatory Millennium Edition, 43%, Cask 533 (14-2-1990 - 14-2-2000). | 69 | 2e Rosebank op 16-9-2005 bij Andre. Na de subtiele opening van Murray McDavid maakt dit veel minder indruk. Neus is beduidend minder fris en elegant: gras, snijbonen, fruit, malt en hout. De krachtige smaak is scherp en stroef. Beetje leerachtig en harsig en een vleugje turf. De afdronk is te droog en niet echt plezierig. Een Rosebank zoals ik me van vroeger herinnerde. | S |
| Rosebank 1992, 10Y, 43% Cooper's Choice | 69 | 5e op whiskyfestival 23 nov 2002. Neus: turf, rook, leer, licht fruit, niet fris. Smaak is assertief, prikkelend en wat zwavelig. Droge afdronk. Ik mis het frisse Lowland karakter en heb zelfs geen zin dit op te drinken: niet voor plezier categorie. | S |
| Rosebank 1990, 9Y; Signatory Vintage | 67 | De 2 jaren extra t.o.v. de 7Y Ultimate hebben weinig geholpen. In de herkansing als 3e voor het eten bij Andre (29/12) in dubbeltest met 1989. Geen extra punten. Blijft scherp en met postzegelachtige bijsmaak. | S |
| Rosebank 1991, 7Y; Ultimate Single Malt Collection | 66 | Bloemen en heide in de neus, licht en scherp van smaak. Snel weg. Tja…Rosebank lijkt toch gewoon niet mijn smaak. | S |
| Royal Brackla: zie Brackla | |||
| Royal Lochnagar: zie Lochnagar | |||
| St. Magdalene 1964-1982, 18Y, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice, 40% op label/43% op tax sticker | 93 | Op verjaardag Andre B. (13-1-2005) eindelijk de grote gemiste Magdalene van zijn maart 2004 proeverij kunnen testen. Een werkelijk fantastische neus: kersen, chocolade, sherry, zeer elegant hout (vatkwaliteit Longmorn-Glenlivet/oude Macallan) en zeer belegen malt. Op basis van de neus lijkt deze whisky veel ouder dan 18Y. Ook de smaak is overdonderend met veel prachtig sherryhout, perzik, kersen, lychee, kokos, vanille en malt. Dit raad je nooit meer als een Lowland whisky. Het lichte en subtiele Lowland karakter van Magdalene is verdwenen en vervangen door een zwaar sherryhoutkarakter. Een druppeltje water geeft weinig verandering. In de prachtige maar iets te droge afdronk gaat na enige tijd het hout erg overheersen. Naar mijn idee niet beter dan de 30Y uit 1966, maar wel totaal anders. Het is maar net waar je zin in hebt. | S |
| St. Magdalene 1966-1996, 30Y, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice, 40% | 93 | Op verjaardag Andre B. (14-1-2004) grote verrassing. Neus is veelbelovend complex: prachtig hout, heerlijk zoet fruitig (perzik), belegen malt. De neus ontwikkelt zich al in het glas. Smaak: superzacht, perzik, vanille, malt, licht bittertje en een prachtige houtsmaak. Je proeft bijna geen alcohol in deze honingzoete genietwhisky. Een vleugje turf in de verte. Fantastische balans en ondanks de hoge leeftijd nog steeds een subtiele whisky. Ook in de afdronk blijft alles goed gaan: bitterheid neemt iets toe, fruit schuift van perzik naar zoete grapefruit, hout blijft volledig onder controle en prettige droge nasmaak. Een perfect gebalanceerde whisky waar je van kan blijven drinken. De eerste Lowland in de top!! Punten exact bevestigd op volgende verjaardag Andre op 13-1-2005. | S |
| St. Magdalene 1965-1990, 25Y, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice, 40% | 91 | Mijn laatste bij Andre B. op 27-3-2004. Neus is weer zeer subtiel, belegen en superfruitig (abrikoos, perzik). Perfecte zoete smaak met de inmiddels bekende licht bittere Magdalene karakteristieken. Ietsjes dun na de reeks cask strength, maar dit is waarschijnlijk geen probleem als je deze als eerste drinkt. Tweede Lowland in de top en Magdalene in de distilleerderij top 10 (mits lang gerijpt; de jong gebottelde Magdalenes zijn beduidend minder interessant). De 68 punten van Jackson is een belediging. | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 30Y, 59.6%, 1973-2004 | 91 | 12e op festivalzondag 2005. Tijdens het proeven van de Imperial 11Y duwt iemand me zomaar een topper uit de Diageo stand in de hand om "even te testen". De neus is enorm fruitig (tropisch fruit, perzik) en suikerzoet. Smaak is zeer intens en perfect in balans. Lange verwarmende afdronk met een mooi bittertje. Onverdund goed te drinken | S |
| St. Magdalene 23Y, 1975-1998, 41.5% (Cadenhead's) | 90 | De 5e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004. Neus: heerlijk zoet en veelbelovend. Weinig malt/turf maar ladingen fruit. De fruitsensatie zet zich door in de smaak: citrus, perzik, ananas. Minder complex dan de G&M CC, maar overheerlijk en superzacht. Ook in de afdronk blijft dit een sublieme whisky met veel vanille en een bittertje. Smaakt absoluut naar meer... | S |
| Linlithgow 1970-2002, 31Y, 52.4%, Douglas Laing "Old & Rare" reeks, 139 bottles | 89 | Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: subtiel en krachtig, net gewassen lakens, gember. Smaak: scherp, prikkelend, malty, peperig, kruidig. Met water een stuk toegankelijker: meer citrus, vers gebakken brood, licht zilt, vlees. De smaak is zilt (Bruichladdich...), zoet (Bazooka bubble gum), noten, waxy. Veel substantie. De afdronk is verwarmend met een bitterkoekjes nasmaak. Een hele reis en een heel bijzondere expressie van deze normaal zo subtiele Lowlander. | S |
| St. Magdalene 23Y, 1970, 58.1%. Rare Malts. | 89 | De 9e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004 (de 8.5de was een klein slokje Rare Malts 19Y ter referentie met deze). Neus: krachtig, fruitig en duidelijk turf. Smaak: prachtige cask strength met subtiele fruitsmaken, turf en plantaardig karakter. Geen behoefte om hier water bij te doen. Mooie rijke afdronk met licht droge houtsmaak en prikkelend. Net iets beter dan de 19Y naar mijn smaak. | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 26Y, 1975-2001, 51.5%. Signatory Dumpy Bottle. Oak cask no 961/36. | 89 | De 10e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004. Neus: krachtig, heerlijk zoet fruit (meer abrikoos dan perzik) en malty. Smaak is wederom een prachtig evenwicht tussen zoet en bitter. Iets turf, veel vanille en licht plantaardig. Prikkelende verwarmende afdronk met mooie houtsmaak. Kan zich zeker meten met de Rare Malts. Fles bleek gelukkig nog te koop! | B |
| St. Magdalene 19Y, 1979, 63.8%. Rare Malts. | 88 | Onverdund al zeer aromatisch maar met teveel overheersend alcohol. Verdunnen is essentieel om deze sublieme whisky te openen! Neus is dan heerlijk zoet, belegen hout en rijp fruit. Een zeer complexe smaak: hout, peper, kandijsuiker, kaneel. Plotseling komt turf naar voren en blijft heel lang de stevige zoete eikenhoutafdronk bepalen. Alweer een bespottelijk lage score door Jackson; Magdalene nu definitief mijn favoriete Lowland. Bij herproeven blijkt het lastig de juiste hoeveelheid water te vinden. Het gebeurt regelmatig dat ik hem verpest met teveel water (wordt scherper) of dat hij potdicht blijft door te weinig water. Score schommelt tussen 82 en 91 !! Als 6e bij Jos op 17-5-2003 op 88 gewaardeerd tussen de voorafgaande Speyburn & Dailuaine in. Referentieslokje bij Andre B. op 27-3-2004, helpt om de tweede Rare Malt botteling te scoren. | B |
| St. Magdalene 24Y 41.6% (Cadenhead's Lowland Miniatuur) | 88 | Neus: zoet, bourbon, kruidig, esterig-fruitig. Smaak zeer zacht met fruit, vanille en veel hout. Droge zoete afdronk. Alweer een uitstekende Magdalene. | S |
| St. Magdalene 24Y (1975-1999), 42.1% (Cadenhead's Lowland Bond reserve). Bourbon hogshead (156 bottles!) | 87 | Neus: heerlijke belegen zoetheid, bourbon, ladingen rijp fruit. Smaak zeer zacht met fruit (perzik, abrikoos), amandel, hout en veel vanille. Een lange, licht droge zoete houtafdronk. Smaakt soms een beetje te zoet; ben je niet altijd voor in de stemming. | B |
| St. Magdalene 1981-1997, 40%, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice" | 86 | Eerste kennismaking op de proefzolder van Wees: 83. Betere notities kunnen maken na een fles via Andre in bezit te hebben gekregen. Neus: zwoel aromatisch, superfruitig, malt, bloemen, gras. Zeer aantrekkelijke geur die hoge verwachtingen wekt voor de smaak. Smaak is buitengewoon zacht, honingzoet, mandarijnen, citrus. Subtiel, zoet, zacht en zeer open zijn de trefwoorden. Een behoorlijk lange en vooral niet droge afdronk. Uitmuntende balans. Jim Murray's statement "cleaner than a freshly scrubbed nun" is raak getroffen voor deze briljante Magdalene, die toch nog een fijne 67 punten van Jackson krijgt! Beste Lowland op HOD10 & leuke startreferentie als 1e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004 (87). Zelf ook een fles kunnen scoren, die helaas iets minder goed smaakte. | B |
| St. Magdalene 1981-1999, 40%, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice" | 85 | 2e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004 in dubbeltest met CC 1981-1997. Neus: superfruitig, malt, bloemen, gras. Smaak is weer bijzonder zacht en zoet. De 2 jaar extra rijpen uiten zich in iets meer houtsmaak, iets bitterder en iets droger dan de 16Y. Het blijft een prachtig elegante, mooi uitgebalanceerde whisky. Heel licht turf aanwezig en ook meer malt en vanille dan de 16Y. Sublieme verwarmende afdronk. | B |
| St. Magdalene 15Y (1980-1995), 40%, Gordon & Mc. Phail Centenary Reserve | 84 | 1e bij Andre op 4-1-2003. Neus: zeer aromatisch met rijp zacht fruit. Smaak is eerst veel minder zoet dan verwacht: malty, kruidig, prikkelend en zelfs licht zilt en rokerig. Bij volgende slok komen de verwachte zoete fruitsmaken naar voren. Afdronk is droog en zoet. Herkansing bij de vismaaltijd (!!!) geeft verrassend goed resultaat. Nu meteen zoet en mooi in balans met de overige smaken. | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 1982-2002, 20Y, Mackillop's Choice from a single cask, 43% | 84 | Neus is heerlijk belegen en zoet fruitig (peer en banaan). Smaak is malt, oily en heerlijk zoet. Licht turf, glad en licht zepig. In de afdronk komt net als bij de Rare Malts de turf ineens sterk naar voren om niet meer te vertrekken. Weer een mooie reis. De afdronk wordt na enige tijd iets plakkerig, maar wel een mooie droge houtsmaak met iets turf. Als 3e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004 duidelijk veel minder subtiel dan de G&M CC flessen; wat ruwer maar wel erg lekker. Prima aperitiefwhisky. | B |
| St. Magdalene: Linlithgow 1975-1997, 22Y, Signatory "Silent Stills" serie, 51.7% | 82 | De 4e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004: de score gaat achteruit i.p.v. omhoog! Neus: fruit (citrus, perzik), malt & alcoholisch. Binnenkomst is scherp! Wat stroeve smaak met malt, rook, beetje turf en vooral weer veel zoet. Met water duidelijk frissere neus, maar de smaak wordt zowaar nog scherper. Ook qua smaakontwikkeling hoeft hier geen water bij. Afdronk is stroef en droog, maar je houdt die mooie zoete smaak gelukkig heel lang vast. Teleurstellende score voor zo'n dure fles! | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 21Y, 63.5%, Distilled 10.1982. Bottled 07.2004 from cask #2214. Duncan Taylor Rarest of the Rare series | 82 | Geproefd in Duncan taylor shop Huntly mei 2005. Neus: onverdund zeer alcoholisch en zoet. Smaak is een pure keelbrander. Dat belooft niet veel goeds. Flink water toevoegen (tot circa 40%) maakt vanille en citrusfrisheid los in de neus. Smaak blijft wat kale bourbonwood. Droge afdronk. Niet erg spannend; waarschijnlijk afkomstig uit een wat minder actief vat. | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 1982, 56.3%, Scott's selection | 79 | 4e op festival 2001. Wat betere Scott's, maar het blijft behelpen met de alcohol. Wat water erbij geeft een prettige lichte lowland met zacht olieachtig palet. Afdronk droog en te houtig. Helaas wat teleurstellende Magdalene. | S |
| St. Magdalene? 11Y, Nov. 1979-Aug. 1991, Cask 49.3 van de Scotch Single Malt Whisky Society, 63%. | 77 | De 8e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004. Neus: malt, citrus. Smaak: scherp. ziltig, noten, turf, planten. Lijkt geen moment op een St. Magdalene. Interessante smaak; doet aan Bruichladdich of een milde Caol Ila denken (typefoutje bij de SMWS gemaakt?). Droge afdronk. Met water iets beter, maar het is geen geweldige whisky. | S |
| St. Magdalene 11Y, 1982-1993, 62% (Cadenhead's) | 74 | De 6e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004. Neus: gesloten, zoet, iets turf. Messcherpe olieachtige binnenkomst. Zonder water niet te trekken. Met water iets meer fruit in de neus maar de smaak blijft ruw: malt, citrus, bitter, noten. Afdronk is droog (hooi?), plakkerig en onplezierig. St. Magdalene op jonge leeftijd lijkt een stuk minder interessant te zijn. | S |
| St. Magdalene: Linlithgow 9Y, 1982-1992, 62.6% (Cadenhead's Authentic Collection). 150th Anniversary Botteling. | 73 | De 7e Magdalene bij Andre B op 27-3-2004. Neus: alcoholisch, grassig, fruit. Smaak: alweer zo'n keelbrander! Met water nog steeds scherp. Wel zoet en fruitig, maar ook droog en lijmachtig. Nasmaak wordt steeds onplezieriger. Een jonge Magdalene hoeft voor mij niet zo; dit gaat naar de typische Lowland stijl toe. Aan mij niet besteed; bijna niet voor je plezier categorie. Wel een prachtig etiket op de fles. | S |
| Sazerac Rye 18Y, 1981-2000, 45% Kentucky Whisky | 84 | Geur: vanille, fruitig en vooral kruidig. Smaak is krachtig en met veel meer diepgang dan de meeste Amerikanen. Start als bourbon met een duidelijke kruidige meerwaarde dor de rogge. Droge lange afdronk met aparte smaak (gember?). Goede combinatie met een stukje chocolade. Amerikaanse topper; blijft overall niet helemaal mijn smaak, maar zonder meer uitstekende kwaliteit. | B |
| Scapa 14Y, 40% | 85 | Eerste op festivalzaterdag 2004. Neus is heel vol en rijk voor een whisky van slechts 40%. Mooie zoete fruitige geur met veel hout, beetje turf en minder hooi dan de 12Y (dubbeltestje). Smaak is duidelijk beter en voller dan de 12Y: prachtige balans, malt, vanille, stroop, zoete bosvruchtachtige fruitigheid. Prachtige balans en een heerlijke drinkwhisky voor prijs/kwaliteit. Ook op de lange filmende en zoete afdronk is weinig aan te merken. Een uitstekende start! | B |
| Scapa 12Y, 40% | 83 | Prettige fruitige neus met hooi en malt. Smaak heeft ook veel malt en vanille. Prettige neutrale afdronk. Goed in balans. De grote distilleerderij fles heeft een iets kruidiger en ziltige afdronk dan ik me van het 5cl flesje herinnerde, maar het lijkt nog steeds niet op Highland Park (84). Op festivalzaterdag 2004 even vergeleken met de nieuwe 14Y editie en een puntje verlaagd. | B |
| Scapa 1985 Gordon & Mc. Phail | 83 | Heerlijk fruitig, lijkt totaal niet op de beroemde Orkney Island collega Highland Park. | S |
| Scapa 22Y, 57.9%. Distilled 12.82 and bottled 3.05 from amontillado sherry cask #550, Chieftain's | 83 | 23e op festivalzondag 2005. Neus: sherrywood, licht zilt en fruitig. Smaak is onverdund wat stroef en mooi zoet (bruine suiker??). De afdronk is bitter met overheersend hout. Na de voorafgaande Glenfiddich's is dit niet zo goed meer te scoren, maar denk wel dat ik de voorkeur geef aan de standaard 14Y botteling. Verificatie gewenst. | S |
| Scapa 23Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask, ex-sherrywood | 77 | Twee keer geproefd uit miniatuurtje op 28 mei 2004. Neus is onplezierig, beetje als een goedkope blended, sultanas, zwavel. Smaak valt gelukkig mee: verwarmend, rook en turf, malt, bitter, gras, oily. Afdronk is bitter, droog en stroef. Geen hoogvlieger. | S |
| Schotse Whisky van het vat.40%, no age. Gebotteld door Distillery Massy, Hofstraat 64, 3530 Houthalen, België. | 75 | Curiositeit in de bar van The Meadows in Tessenderlo. Er staat geen herkomst op de fles en ook niet dat het een single malt is; voor de zekerheid dus maar als blended gemerkt. Neus is aantrekkelijk: eikenhout, sherry, abrikoos, malty. Smaak is zacht met veel hout en vanille. Beetje dun, maar wel mooie balans. Licht lijmige nasmaak. Afdronk is zoet, droog en stroef. Verdienstelijke whisky. | S |
| Seagram VO, 40% Blended Canadian whisky: | 76 | VO staat voor Very Old: wel 6 hele jaren volgens de website. Neus: fris, licht, vanille. De smaak is mooi in balans: hout, kruiden, vanille, honing. De houtsmaak overheerst geen moment. Prettig zoet, met kruidige nasmaak. Een lichte, iets droge en zoete afdronk. Een goede prijs/kwaliteit verhouding voor 18 euro per fles als je zin hebt in een hele lichte en toegankelijke blended whisky. Maakt weinig indruk als mystery guest op het genietschap (12 juni 2004). | S |
| Sendai single malt: zie Miyagikyo | |||
| Shirakawa (Japanse whisky van Takara) | 0 | Nog niet geproefd | |
| Single
Islay Malt, 40%. Selected and bottled by Delhaize le Lion (men zegt dat het Ardbeg is op het internet) |
69 | Mystery sample van Marjon Jan. 2005. Neus: jeneverbes (Caol Ila!), planten, vanille, malt, jong, ruw en onaf (heeft wel iets van de Bowmore spirit). De smaak is beter dan de neus: vettig, jus, turf, planten, minder fruitig dan verwacht en wat dun. In de afdronk vooral turf, rook, teer en aarde en uiteindelijk een zeer droge mond. De eerste slokjes gaan wel (74 punten), maar dan wordt de kwaliteit al heel snel "niet voor plezier". Als dit al een Ardbeg is, is het de slechtste botteling die ik tot nu toe heb geproefd. | S |
| The Singleton: zie Auchroisk | |||
| The Six Isles, 8Y, 43% | 71 | Geproefd in Whisky shop Fort William op 29 mei 2003. Neus: goedkoop en ziltig. Smaak: ruw, scherp en onaf. Wel wat Islay karakter duidelijk aanwezig. | S |
| Slyrs 1999-2002, 43%, Bavarian Single Malt Whisky | 40 | Blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: synthetisch zoet, anijs, citrus, vanille, geen boenwas maar pledge, oplosmiddel. Wat is dit in vredesnaam?? Smaak: BAH! Spiritus, appelcider, vanille, malibu. Afdronk: spoelt u maar….. Na de bekendmaking van deze mystery guest mijn ongeopende fles maar op zolder gezet tot het een collectors item wordt. Veel te jong en spiritachtig. In de dubbeltest op 17 december 2005 tegen Frysk Hinder van Us Heit valt de neus nog mee, maar de smaak niet. | S |
| "The smokey peaty one", zie Jon, Mark and Robbo's | |||
| "The smooth sweeter one", zie Jon, Mark and Robbo's | |||
| Speyburn-Glenlivet, 15Y, 1975-1991, 60.1%, Cadenhead's Original Collection | 86 | 4e bij Jos op 17-5-2003. De underdog van de dag (slechte owners botteling en zeer lage Jackson score) blijkt een kraker! Uitnodigende neus: malt, meloen, perzik, rook. Onverdund een belegen nectar smaak, heerlijk fruitig, zoet en chocolade. Wel zwaar alcoholisch maar toch goed op cask strength te drinken! Gladde lekkere afdronk met veel hout en rook. Met water toevoegen wordt de whisky duidelijk frisser, fruitiger en zachter. Ook dan is deze antieke Cadenhead botteling nog steeds prima, alleen de nectarsmaak verdwijnt bij veel water (87). Tweede keer proeven puntje eraf. | B |
| Speyburn 25Y, 63.7%, 1977-2004, cask 1863 | 84 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (2e). Neus: teveel alcohol. Smaak: houtnectar en zeer gesloten. Met een scheut water gaat het beter. Neus wordt veel fruitiger (limoen, banaan, perzik). In de smaak komt de vanille, rook en turf nu langzaam door het overheersende hout heen. Elegante afdronk met rook, turf, vanille en vooral veel hout. Niet helemaal in balans, maar prima whisky in leuke rieten verpakking. | S |
| Speyburn 10Y | 67 | Neus niet veelbelovend: goedkope blended lucht, velpon, wel fruitig & malty. Smaak is als verwacht malty, droog en hout. Afdronk is ook niets bijzonders (maar ook niet heel slecht). Totaal oordeel: saai en niet voor plezier categorie. | S |
| Springbank 25Y Limited Edition, 46% | 96 | Laatste druppels uit een lang open fles blind geproefd met 21Y. "Overwinning" voor de veel "goedkopere" 21Y. Deze smaakt anders dan de "gewone" 25Y en heeft veel meer weg van de 21 Y (94). Verificatie gewenst en na een paar jaar kan ik hem eindelijk in volle glorie proeven bij Michiel op 12-5-2004. Kokos is nu enorm in zowel neus als smaak. De smaak is puur genieten: kokos, vanille, malt, wijnachtig. Nog ongelofelijk fris na 25 jaar op het vat! Nauwelijks zilt in de smaak, misschien een spoortje in de afdronk. Is dit de ultieme Springbank? | S |
| Springbank 21 Y, 46% "perkament verpakking" | 95 | Maart 2003 2e fles Springbank 21Y gekocht (35 cl in perkamentachtige verpakking). Na dubbeltesten met de Bond No. 3 uit Campbeltown en een sample 21Y "streepjesverpakking is deze net weer wat lekkerder. Smaaknotities verder als Springbank 21Y "streepjesverpakking". | B |
| Springbank 34Y, 60.7%, Jan.66 - June 90, cask 441. Local Barley reeks. | 95 | Onverwachte traktatie bij Michiel op 12-5-2004. Geweldige neus: zwaar sherry, zoet, belegen. Smaak is zacht en perfect. Prachtige balans, stroperig met ietsje kokos en zeer complex. Prachtige filmende afdronk. Zeer indrukwekkende Springbank na een toch al fantastische reeks andere wissen en toen moesten de Limited Editions nog komen..... | S |
| Springbank 35Y Limited Edition, 46% | 95 | Geproefd bij Michiel op 12-5-2004 ter vergelijking met de 25Y. Neus is zoet, belegen, rokerig en veel hout (geen kokos). Smaak is totaal anders dan de 25Y, maar ook stil genieten: prachtige balans, stroperige nectar, heel licht zilt. Prachtige filmende afdronk. | S |
| Springbank 21 Y, 46% "streepjesverpakking" | 94 | Prachtige belegen, zachte en complexe malt. Genieten van start tot finish zonder zwak moment en volledig in balans. Zeer ondergewaardeerd door Jackson. De karakteristieke zilte zee & malt Campbeltown smaak combineert prachtige met het oude sherryhout en dan ook nog die heerlijke kokossmaak! Bij Springbank blindproeverij op 5/10/2001 gewonnen van de 30 & 25Y door mooiste balans! Daarom toch 95 punten en fles gekocht (streepverpakking). Als 6e bij Andre (29-12-2001) een incident met de fles van Jos op slechts 88 punten. Verpest door Dallas Dhu Cask vooraf of een flesprobleem? Op 4-2-2002 dubbeltest met Jos van den Putten: geen flesprobleem. In dubbeltest met de Springbank 12Y weer puntje eraf gehaald. | B |
| Springbank 25Y, 46% | 94 | Miniatuurtje uit 2001. Stroperige nectar, verwarmend, godendrank. Lijkt op cask strength in smaak. Houtsensatie blijft doorgaan; zoete lange afdronk. Geen typische Springbank door geen kokos, geen zout en weinig gevarieerd t.o.v. 30Y & 21Y. Blind geproefd op 5-10-2001 leek dit typisch de oudste (93). Herkansing als 13e op WFNN 2006: misschien een andere botteling want dit heeft enorm kokos in de neus en prachtig sherryhout en lederwas. Ook de smaak is complex en rijk. Geen zilt meer over, maar wel heerlijk zoet, kokos, bruine suiker. Mooi vettig van smaak. Mooie droge afdronk. Smaken blijven maar doorgaan. Fantastische complexe whisky. | S |
| Springbank 30Y, 46% | 94 | Blind geproefd met 25Y en 21Y leek het de jongste! Verrassend fris voor zo'n oude whisky en rijk gevarieerd van smaak. Veel kokos en iets van amandel. Rokeriger en iets scherper dan 25Y en 21Y. | S |
| Springbank 21 Y; een andere versie in zwarte sierkruik | 93 | 6e bij Andre na het eten. Extreem veel kokos in neus en smaak! De standaard versie bevat volgens Andre meer oudere whisky dan deze. Op naar de 25Y & 30Y! | S |
| Springbank 12 Y 100° proof, 50% | 92 | De cask strength geeft een forse meerwaarde waardoor deze veel ouder lijkt dan de eerder geproefde 12Y (ook de kleur helpt mee). Deze editie is zeker in een sherryvat gerijpt en de andere Springbank 12Y waarschijnlijk in een bourbon vat. Begin van kokossmaak, veel hout en vanille tegen zilte achtergrond. Met meer water komt er veel meer kokos los! Komt niet altijd even goed uit de verf; soms overheerst de houtsmaak een beetje teveel. | B |
| Springbank 14 Y, 46.7%, Mar.89 - Nov.03. Eigen botteling van de Scotch Malt Whisky Society (no. 2752). | 92 | Geproefd bij bezoek aan Michiel op 12-5-2004. Bijna rode kleur (portwood?). Neus is superzoet met veel kersen en rook. Smaak is een feest: het zilte Springbank karakter worstelt zich langzaam door de zoete volle houtperfectie heen. Wat een karakter! | S |
| Springbank 30Y, 1972, 57.8%, Chieftain's Sherry Butt | 92 | Hoogtepunt Springbank tasting bij Overmars op 17-11-2003 (9e). Zeer rijke en volle neus en prachtige volle zoete smaak (sherry, vanille, amandel, ietsje kokos) maar ook frisse fruitigheid (sinaasappel) afgemaakt door turf en rook. Alles mooi in balans en het hout overheerst niet. Prettige lange en droge afdronk met nog veel smaakvoortzetting. | S |
| Springbank 12Y Bourbon Wood, 56.5%, distilled December 1991, bottled February 2004, "Wood expression" serie | 90 | Het cask sample van de Overmars proeverij is onderdeel van deze editie van 5986 flessen. Prachtige neus: malt, zeer fruitig (perzik, citrus), vleugje zilt en een typische bourbonhout geur. Neus heeft nog meer cleane expressie met een paar drupjes water. Ook de smaak is erg goed: cleane houtsmaak, heerlijk zoet (vanille/honing) en veel meer zilt dan verwacht op basis van de neus. Verwarmende en peperige nasmaak. Uitstekende lange en neutrale afdronk. Prachtige balans tussen hout, zoet & zout. Deze Springbank expressie bevalt bijzonder goed: subtiel en clean zijn de sleutelwoorden! Alleen geen spoortje kokossmaak te bekennen (88). Bij volgende keren proeven stijgt de waardering verder door de prachtige balans en de zeer cleane smaak. Wint in een dubbeltest naast de nieuwe 12Y 100 proof op genietschapsbijeenkomst 12 juni 2004. | B |
| Springbank 12Y, 46%, sherry cask | 90 | Deze past beter bij de 100 proof editie dan de eerder geproefde 12Y uit een bourbonvat. Heerlijk zacht en zoet met veel hout, rook en zout. Associatie met Macallan + zee. In een dubbeltest een puntje boven de 100 proof. In een andere blinde dubbeltest vrijwel match met de 21Y (na water toevoegen)! Een andere fles krijgt zeer lage score van 84 als mystery guest bij Andre op 8-11-2003. Bij verificatie blijkt de sherryhoutsmaak onverdund inderdaad af en toe nogal te overheersen en de balans te verstoren. | B |
| Springbank 10Y, 100 proof, 2004 botteling | 89 | Neus: malt, vanille, zilt en een beetje kokos. Smaak heeft redelijk wat turf naast de bekende vanille, zoet en zout combinatie. Met paar drupjes water nog mooier en fruitiger. Complexe genietwhisky! Afdronk is mooi rokerig met wat fruit. Ietsjes minder dan de 12Y Wood expression, maar Springbank is duidelijk terug in vorm!!! | B |
| Springbank 11Y sherrywood, 58.6%, Cadenhead's | 88 | Geproefd in Bow Bar Edinburgh op 31 mei 2003. Neus onverdund zwaar alcoholisch en gesloten. Met vrij veel water (gunstig als je een borrel deelt) mooie opening naar typische sherried Springbank smaak (met kokos!). Lange verwarmende afdronk. | S |
| Springbank 1991, 60.35%, McIntyre´s Malt Whisky Coy., no age statement. | 88 | Lichtgele kleur doet bourbonvatrijping vermoeden. Neus: inderdaad een mooie cleane bourbonwood neus en zeer krachtig: malt, zilt, olieachtig, turf, medicinaal, chocolade, licht fruitig (lychee?). Smaak: heerlijk assertief en vettig, zilt, malty en rokerig. Enige tijd na het doorslikken komt de turf en de jodium meer naar voren. Medicinaler dan de distilleerderij editie, maar duidelijk minder medicinaal dan zusterproduct Longrow. Smaakt fantastisch op cask strength!! Met water nog iets fruitiger (meer citrus) in de neus, maar in de smaak komt het zilte karakter nu enorm naar voren. Heerlijk vettige afdronk met een teerachtige nasmaak en heel laat ineens een uitbarsting van vanille. Ook verdund is het genieten. Een behoorlijk peaty Springbank, die blijft boeien en bij vlagen zelfs wat weg heeft van Longrow. De tweede topfles van deze onbekende onafhankelijke bottelaar. Jaar van botteling helaas onbekend maar zeker na 2000. Ingezet als voorafje bij Erik op 29 mei 2005. Dubbeltest naast de 100 proof moet nog gebeuren. | B |
| Springbank 29Y, 1974-2003, 51.2%, Chieftain's Bourbon cask # 1778 specially bottled for Ton Overmars Slijterij | 88 | Bijzondere botteling op de Springbank proeverij bij Overmars op 17-11-2003 (8e). Neus is opvallend fris en fruitig voor zo'n oude whisky. Behoorlijk stevige en iets te scherpe binnenkomst van deze verwarmende whisky. Met water zachter, vetter en fruitiger van smaak, maar ontwikkelt ook ietsje zeepsop. Mooie cleane zilte en tegelijk zoete smaak (vanille, amandel). Prachtig in balans en een uitstekende afdronk met veel rook. | S |
| Springbank 15Y (2002-2005 edities) | 86 | Niet te koop tijdens bezoek aan Campbeltown in 2002, maar op de valreep toch nog gescoord in Loch Fyne whisky shop in Inveraray. De smaak viel iets tegen met 86 punten. Tweede keer geproefd op Springbank proeverij bij Overmars op 17-11-2003 (5e). Neus: malt, honing, sherry, rook en licht ziltig. De smaak is zilt en boterig met veel hout (ook sherry), chocolade en zoet fruit. Afdronk is wat plakkerig met ietsje teer (85). Derde keer proeven op proeverij Bussum 2005 geeft zelfde smaaknotities maar veel betere afdronk met zelfs iets kokos. | S |
| Springbank "Wood Expressions", 12Y (1989-2002), 54,6%, rum cask matured. | 85 | Helaas niet meer beschikbaar bij bezoek aan distilleerderij & Cadenhead shop Campbeltown 2002 (meteen compleet uitverkocht). Bij toeval toch nog gescoord in Burnside bar Campbeltown. Neus is malt, zout, belegen, krenten (rietsuiker?). Smaak is zilt en glad en in 2e instantie turf en rook. Met beetje water nog rijker: bourbon vanille, hout, kruidig. prikkelend. De afdronk is zeer lang, prettig droog, verwarmend, peaty en zoet. Het enige dat mist is de karakteristieke Springbank kokos smaak. Uitstekende nieuwe stijl whisky (als hij nog te koop zou zijn): 88 Als 2e bij Jos op 17-5-2003 nog eens geproefd. Lekker krachtige whisky die met wat water opknapt. Het blijft een leuke combinatie van zout en zoet, maar lijkt deze keer toch minder dan in 2002: 84. Derde keer proeven naast de Portwood: 85. De rum finish is dan beter in balans. | S |
| Springbank 12Y, 175 Anniversary edition (2003) | 85 | Geproefd in de Burnside bar Campbeltown op 27 mei 2003. Neus is uitnodigend, vol, zilt, hout, rook en heerlijk zoet. De smaak is zilt met veel bourbon karakter. Toch ook wat kokos aanwezig, maar overall een beperkte smaakontwikkeling. Goede lange en droge afdronk. Wel lekkerder dan de CV en de nieuwe 15Y, maar geen moment op het niveau van de oude 12Y botteling (87). In September 2003 toch maar een fles gekocht in de Cadenhead shop Amsterdam. Misschien fles nog even dichtlaten want op Springbank proeverij bij Overmars op 17-11-2003 (4e) stelt deze botteling toch behoorlijk teleur. Wegens de wat muffe geur en smaak score in eerste instantie slechts 79, later bijgesteld naar 84. Duidelijk zachter dan de 10Y, maar niet veel beter dan de nieuwe 15Y. | B |
| Springbank 15Y | 85 | Tja…Springbanks zijn allemaal gewoon heel lekker. Deze bourbonversie leek iets beter dan de CV, maar is wel een stuk duurder (als je hem al kan vinden). Verificatie op 5/10/2001: belegen, fruit (abrikoos/appel), zwaar malt & olieachtig. Vluchtige zacht boterige smaak. Lijkt meer op een Highland (Glenfarclas) in smaak dan de ziltige smaak van Campbeltown. Snel weg in de afdronk. | S |
| Springbank 1989-2002, work in progress, cask 145 | 85 | Geproefd als mystery guest bij Bo$$ op 16-9-2005 uit zijn "eigen" vat. Neus is esterachtig (oplosmiddel), malty, fris fruitig en grassig. Smaak is stevig alcoholisch en droog met veel malt en een beetje turf. Met water wordt het nog fruitiger en de esters verdwijnen. Helaas krijgt de smaak dan ook een vleugje zeepsop. Turf en kruidigheid nemen ook iets toe. Afdronk is prettig droog en prikkelend. | S |
| Springbank bourbon cask sample 11Y, circa 56% (work in progress) | 85 | Bijzonder onderdeel Springbank proeverij bij Overmars op 17-11-2003 (6e). Neus: honing, fruitig, alcohol. Mooie cleane en volle vanillesmaak; veel minder zilt dan voorafgaande bottelingen. Verwarmend. Met water nog iets opener. Prettig afdronk met hazelnootachtige nasmaak. Aanschaf waard als deze in 2004 in de fles gaat voor Overmars! | S |
| Springbank CV, 46% | 85 | De CV staat voor “Curriculum Vitae of volgens andere bronnen Chairman’s Vatted. Het is een staalkaart van Springbank whisky’s van 8 tot 30 jaar oud (vandaar geen leeftijd op de fles). Neus: fris en ziltig, malty, vanille. Mooie ziltige en boterige smaak, gecombineerd met zoete smaken (vanille en een begin van kokos), hout en zoet fruit. De afdronk is aan de droge kant. Wordt een collectors item. Iets gedaald na een blinde test tegen de 10Y 100 proof. Typische Springbank whisky. | B |
| Springbank 12 Y (bourbonvat rijping; lichtgele kleur) | 84 | Ook een fijne Springbank. Voor prijs/kwaliteit was de CV interessanter. | S |
| Springbank 12 Y (bourbonvat rijping; lichtgele kleur) uit sierkruikje, 43% | 84 | 6e bij Michiel op 7-2-2003. Kleur is lichtgeel. Neus is zout, leerachtig en malty. Smaak is wat bruut: veel turf en malt. Wat water toevoegen geeft verbetering in smaak: vanille en fruit komen los. In de afdronk lekker zilt. | S |
| Springbank "Wood Expressions", 13Y (1989-2003), 54,2%, port pipe matured (10 jaar in bourbon, 3 jaar in port!). | 83 | Geproefd bij Jos op 14 juni 2003. Mooie roodkoperen kleur en heerlijke zoete geur met veel rook en malt. Uitnodigend maar zwaar. Smaak onverdund is erg zoet, heftig alcohol en erg gesloten. Paar druppels water maakt weinig verschil. Met wat meer water wordt de smaak opener; blijft wel wat scherp. Smaak is lekker maar extreem zoet: marsepein, marmelade, malt, rook. Afdronk: verwarmend, niet droog, coating, stroperig zoet en lang. Voor mijn smaak overheerst de zoetheid teveel. Erg lekker maar hoofdcommentaar is "Waar is de Springbank?". Geen zilt of kokos te bekennen en balans ook minder mooi dan de Rum wood. Tweede keer proeven bij Overmars proeverij op 17-11-2003 (7e) vrijwel dezelfde smaaknotities, alleen wordt de afdronk nu als droog omschreven. Strafpunten voor balans.. | S |
| Springbank 18Y (1975-1994), 43%, The Ultimate | 82 | Neus: malt, ziltig,fruitig, geparfumeerd. Een van de meest zoute whisky's tot nu toe met interessante zoetcombinatie. Prettig drinkbaar, droge korte en weinig complexe afdronk. Iets te simpel voor een oude Springbank. | S |
| Springbank 11Y, 1989-2001, 46%, Signatory Unchillfiltered | 78 | Bij openingsrondje blindproeven bij Andre op 4-1-2003 was dit de beste van de 6 maar met slechts 78 punten. Neus is fris, fruitig (peren), licht lijmig en eau-de-cologne achtig. Smaak is licht, floraal (zuurtjes), kruidig, licht zilt en prikkelend fris. Afdronk is droog en zoet. Gokte op een Lowland en zat er dus mijlenver naast. | S |
| Springbank 5Y, 1997-2002, 45%, Signatory Vintage "Stills of Scotland", cask # 171. | 78 | 1e bij Jos op 17-5-2003. Zeer lichte kleur. Neus doet niet veel goeds vermoeden: spirit, bourbonvat, zilt, aarde. De smaak valt echter reuze mee: fris en complex, olieachtig, vanille, turf, zilt. De afdronk is lang; bourbonhout, turf en fris. Op de lange duur gaat een teersmaak overheersen. Een leuke smaakontwikkeling a la Longrow, maar hij is overall nog niet af. | S |
| Springbank 10Y, 46% | 76 | De eerste tegenvallende Springbank. Hout, teer, olieachtig en scherp. Nog weinig subtiel. Afdronk te droge houtsmaak (79). Als slotwhisky op festival 2001 (nr. 15 !) opgewaardeerd naar 81. Malt, zilt , vanille allemaal OK, maar blijft duidelijk minder dan de CV. Bij openingsrondje blindproeven bij Andre op 4-1-2003 genadeloos beoordeeld met slechts 73 punten. Uitgemiddeld naar 76. Welke waarde je ook kiest, het blijft een droevige score voor een Springbank! Als derde bij Springbank proeverij op 17-11-2003 voor mij weer de minste van de avond met 77 punten (nieuwe botteling met meer sherry matured whisky; geen nieuwe entry waard). | S |
| Springbank: Hazelburn 8Y, Triple Distilled, First Edition 2005 (label with picture of cask), 46% | 87 | Na lang geduld hebben is daar dan de eerste officiële Hazelburn botteling. Dit toekomstige collectors item (3 verschillende versies van het label) meteen opengemaakt met Jos op 29 september 2005. De neus van deze 8-jarige is fenomenaal en krachtig voor een 46% whisky. Rijk en aromatisch: zoet, sherrywood, prachtig fruit (citrus, perzik), noten, malty, honing, leer, kruiden. De smaak is ook verbluffend voor zo'n jonge whisky en zeker niet zo licht als je zou verwachten van een triple-distilled whisky. Verwarmend als een cask strength! Heerlijk zoet (bruine suiker, vanille, honing), prachtig fruitig (mango, perzik, limoen), noten, malt, licht kruidig (maar welke...) en een vleugje ziltigheid. De zoete lange afdronk eindigt droog, kruidig en een tikje bitter. Een heerlijk drinkwhisky die het verdient om snel in grotere hoeveelheid beschikbaar te komen. | B |
| Springbank: Hazelburn 1997-2003, ca. 60% (work in progress; cask sample) | 77 | 1e op "Distilled at Springbank" proeverij Overmars op 17-11-2003. Neus: zeer malty, perzik, fris. Smaak: erg alcoholisch, niet goed te proeven, beetje sterk voor zo'n lichte whisky. Met ruim water gaat het een stuk beter: meer vanille, toch licht zilt, prikkelend fris, hout, fruitig (peren). Iets te droge afdronk met veel hout en vanille. Beetje onaf. | S |
| Springbank: Longrow 14Y, 46%, 2005 botteling | 90 | Neus: medicinaal, zee, turf, gerookte vis, malt, vanille en bourbonhout. Smaak is typisch Longrow: vanillezoetheid, zilt, zeewier, maar de 4 jaar extra rijping heeft voor een eleganter karakter gezorgd. Nog steeds een ruige whisky, maar wel een stuk zoeter en zachter dan de Longrow 1991. Mooie balans tussen de extreme smaken. Afdronk is iets droog, maar zeer plezierig: jodium, zout, vanille en hout blijft achter. | S |
| Springbank: Longrow 1987-1999, 45%, Bottled by Samaroli | 90 | 2e bij Michiel 7-2-2003. Neus: zee, turf, jodium, plantaardig, malty. Smaak: heftige Islay associatie (Caol Ila achtig), veel rook, zee en malt. Na enige tijd verdwijnt het ruige begin en krijg je een zachte en frisse voortzetting met veel malt en vanille. In de lange filmende afdronk komt de turfsmaak weer heftig terug. Beste Longrow tot nu toe met zeer veel ontwikkeling. Fles proberen te krijgen! Op 12-5-2004 nogmaals slokje geproefd bij Michiel ter vergelijking met de 15Y Samaroli. | S |
| Springbank: Longrow 1987-2003, 15Y, 55%, Bottled by Samaroli | 89 | Bezoek aan Michiel op 15-4-2004. Neus: malt, turf, zilt, beetje kaal. Smaakexplosie met wederom veel Islay associatie. Minder fris dan de 1999 Samaroli botteling. Gladde afdronk met teer. Water toevoegen is geen verbetering. In een dubbeltest met de 1999 is deze beter van neus, maar minder van smaak. | S |
| Springbank: Longrow 10 Y, 46% (no year) | 88 | Neus: heftig zee, turf, jodium, malt. Duidelijk vollere smaak dan de Signatory 10Y: naast de ruige zeesmaak, iets meer zoetheid, malt, peper en lekker vette olieachtige smaak. Zelfde lange, superdroge en wat branderige ruwe afdronk. 2003 punten bevestigd bij Andre. | B |
| Springbank: Longrow 1987, 10 Y (Signatory) | 88 | Ruig & zee! Duidelijk familie maar verschil met Springbank reeks door totaal ontbreken zoetheid. Attack of tigerclaws? | B |
| Springbank: Longrow 1991, 10 Y (Distillery bottled), 46% | 88 | 7e bij Jos op 17-5-2003. Neus: zeewier, vanille/bourbonhout, turf. Smaak: heerlijke ruige binnenkomst met veel vanille. Olieachtig, zoet, vis. Opvallende overeenkomst met de eerste van avond (Springbank 5Y), maar nu is alles goed. Prima afdronk zonder het branderige gevoel van de vorige distilleerderij botteling. Longrow blijft een heel bijzondere combinatie bieden van zoete whisky met een ruige Islay-achtige zeesmaak. Op Springbank proeverij bij Overmars 17-11-2003 leuke dubbeltest met de 1993 (10e/11e). De 1991 is duidelijk beter, wat waarschijnlijk komt door de 100% bourbonvatrijping.. | B |
| Springbank: Longrow Sherry Wood, 13Y, 53,2% (2002 botteling) | 88 | 7e bij Michiel op 7-2-2003. Neus: zilt, kruidig en krachtig. Smaakexplosie van turf, sherry, malt en heel veel kruiden (bijna Clynelish achtig). Afdronk: lang en kruidig. Mooie combinatie van sherry met het ruige Longrow karakter. | S |
| Springbank: Longrow 1987-1996, 43%, 8Y, Signatory | 87 | Bezoek aan Michiel op 15-4-2004. Referentieslokje ter vergelijking met beide Samaroli bottelingen. Neus & smaak duidelijk wat ruwer, maar verder zeer vergelijkbaar. Deze editie iets minder dan de 10Y 1987 van Signatory in herinnering was. Blijft een prachtige whisky! | S |
| Springbank: Longrow 10Y, 55.6%, Tokaji Wood, Feb. 1995 - August 2005, 7440 bottles. 8 years in refill & 2 years in fresh Tokaji. | 84 | Geproefd bij Jos na de Hazelburn op 29-9-2005. Neus onverdund is wat gesloten en scherp: fruitig (pruimen, sultanas), zwavel, leer, heel zoet. Smaak onverdund is gesloten, zoet, stroef en scherp. Afdronk is wat bitter en vol hout. Dit heeft wat water nodig. Met een paar drupjes water meer fruit in de neus (mandarijn, perzik), maar in de tegenvallende smaak verandert weinig (80 punten!). Meer water toevoegen (circa 40%!) geeft eindelijk opening van zaken. In de neus verandert het fruitaroma nu meer in druiven en passievrucht (nog zoeter), maar ook meer vanille, malt, boter en een nat dweiltje (met dank aan Kristel...). De smaak is zachter en minder bitter. Ook de wat vervelende leersmaak is verdwenen. Appel, boerenjongens, anijs, cognac, malt, zilt en een vleugje turf. Ook de afdronk verbetert door het vrijwel verdwijnen van de bitterheid. Mooie droge houtsmaak, licht peperig en zoet. Het Longrow karakter is vrijwel verdwenen met deze finish. De tweede keer proeven als inzet van Jos op genietschapsbijeenkomst bij Huub op 15-10-2005 een puntje erbij. Smaaknotities toegevoegd aan bovenstaande tekst. | B |
| Springbank: Longrow 10Y, 1993, 46% | 83 | Geproefd (11e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Na de Laphroaig 13y valt dit erg tegen als finale!! Neus is erg boterig en ziltig. Smaak is ook vettig en olieachtig met veel zee, turf, boter maar niet mooi in balans. Afdronk wat plakkerig maar niet onplezierig (81). Op Springbank proeverij bij Overmars 17-11-2003 leuke dubbeltest met de 1991 (10e/11e). De 1991 is duidelijk veel beter; deze versie bevat circa 60% bourbonvat en 40% sherryvat gerijpte whisky. Daardoor is deze ook veel minder fris en ook veel zoeter dan de geweldige 1991. 1e keer wel iets te laag gescoord. | S |
| Springbank: Longrow 8Y, 1987-1885, Signatory, 43& | 82 | 4e bij Michiel op 7-2-2003. Neus is heftig turf en zee. De smaak is ook superkrachtig: malt, turf, zee, vanille. Ook afdronk vooral turf. Overall wat kaal, te bruut en onaf (vergelijk de te jonge Ardbeg van Signatory). | S |
| Springbank: Longrow new make spirit (ca. 70%). | 30 | Dit is geen whisky maar vers distillaat voor het een vat in gaat. Geroken en iets geproefd bij de Cadenhead shop Edinburgh op 31 mei 2003. Smerige start met die spiritsmaak maar daarna wel interessant. Met water verdund al iets van het Longrow karakter te proeven, maar het blijft geen drinken. | S |
| Strathclyde Single Grain Scotch Whisky, 24Y, 62.4%, 1980-2005, Duncan Taylor | 84 | Geproefd met Michel uit miniatuurtje op 14 juli 2005. Neus is heftig alcoholisch en oplosmiddelachtig (aceton, ether), maar ook intens zoet, fruitig en rijk aan hout. In de smaak houtnectar, perzik, gember, beetje bourbonachtig maar zonder plakkerigheid, etherisch door het hoge alcoholpercentage. Met water verdwijnt de alcoholoverheersing en wordt het geheel een stuk gebalanceerder. Graansmaken komen omhoog, hout wordt minder, drop. Smaak blijft intens maar weinig complex. Afdronk is filmend, zoet en erg plezierig (zonder bitterheid). Vind deze editie van Strathclyde een stuk geslaagder dan de eerder geproefde 30Y. | S |
| Strathclyde Single Grain Scotch Whisky, 30Y, 64.8%, 1973-2004, Duncan Taylor | 79 | 5e bij Huub op 24 mei 2005. Neus: alcoholisch en kruidig. Smaak: roggebrood, pittig kruidig, maar duidelijk te alcoholisch, Met water wordt de boel een stuk toegankelijker! Neus: boterig, malt, banaan, perzik, roggebrood. Smaak vertoont weinig ontwikkeling, maar blijft wel zeer intens met een sterke rye/bourbonassociatie: (mais zoetheid met roggebrood), pepermunt, bourbon. Een prettige droge afdronk waarin het hout niet overheerst. | S |
| Strathisla 1976, 27Y, 46% Murray McDavid Mission Series. Limited edition of 600 bottles. | 91 | Het eerste kanon op de masterclass van Jim Mc. Ewan op 31 mei 2004! Zeer fruitige neus: perzik, peer, appel. Smaak is prachtig in balans: fruit, malt, honingzoet. Jim: "Enjoy the marvels of slowly distilled spirit". Afdronk is filmend en zeer zoet (vanille, kokos). Zeer elegante topklasse Speyside whisky. Bij water toevoegen verdwijnt de nectarsmaak; niet meer doen dus (92). Fles open maart 2005 (HOD12): 90/91. Niet overtuigend beter dan de Balmenach. Na een aantal keren proeven op 91 geëindigd. | B |
| Strathisla 1967, 35Y, 48.8%, Peerless Collection. Cask 1326. Distilled 02.1967 and bottled 06.2002 | 88 | Neus: rijk, uitnodigend, extreem fruitig (lychees), fris, etherachtig en een vleugje tabak. Smaak: malt, fruitig, honing, licht turf, subtiel sherrykarakter, hout, chocolade en ietsje bitter. Zacht en ondanks de 48.8% nog wat dunnetjes van smaak. Deze whisky lijkt alweer veel jonger dan het etiket zegt. Afdronk: mooie lichte houtsmaak, nog steeds fruitig en iets te droog. De smaak is relatief snel weg voor zo'n extreem oude whisky, maar de balans is prachtig. 10e op Pot Still festival 2003 & 7e op Pot Still festival 2004. | S |
| Strathisla 15Y, 59.3%, 1989-2004, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. SI 15 002 | 86 | Neus is onverdund al zeer fruitig:perzik, peer en granny smith appels. Smaak is prachtig in balans: prikkelend en toch zacht, tropisch fruit, malt, honingzoet. Afdronk is prettig droog en suikerzoet. Grappige combinatie van een zurige neus met een friszoete afdronk. Met water wordt de neus wat losser en komt de malt meer naar voren. De smaak heb ik liever onverdund. Alweer een zeer elegante Strathisla. | B |
| Strathisla 1969, 34Y, 56.3%, 120 bottles. Jack Wieber. | 86 | 10e op festivalzondag 2005. Neus: mooi fruitig, zoet, leerachtig en tikje ranzig. Smaak is qua hout over de top, fruitig (abrikoos, marmelade). Bitterheid overheerst de malt. Afdronk is een stuk plezieriger met kersen en vanille. Niet goed in balans. | S |
| Strathisla 30Y, 40%, Gordon & MacPhail | 82 | Toegift van Huub op genietschapsbijeenkomst 12 juni 2004. Geweldige weelderige neus: hout, zoet, zeer fruitig (kersen a la Longmorn), beetje rokerig. Met zo'n geur verwacht je in de 90 te gaan scoren, maar de smaak is helaas overmatig hout en veel bitterder en kruidiger dan verwacht. De mooie smaken die je verwacht op basis van de neus zijn zeker aanwezig, maar komen bijna niet over het alomtegenwoordige hout heen. De droge afdronk is vooral hout en ook wat bitter. Herkansing als toegift op genietschapsbijeenkomst 30-10-2004: het hout is nu weliswaar iets minder storend maar blijft de balans verpesten. | S |
| Strathisla 1972-2002, 30Y, 40%, Gordon & MacPhail? | 81 | Mystery guest bij Andre op 16-9-2005. Geweldige neus met veel oud sherryhout, chocolade, tuttifrutti, oude boeken. Smaak is vol zoete sherry maar het hout overheerst alle andere smaken. Afdronk: wat bitter en vooral hout. Balans is hier ver te zoeken. | S |
| Strathisla 12Y, 43%, The Ultimate, Cask 5257, Distilled 5-6-1989 and Bottled 16-8-2001, bottle 229, bourbon barrel. | 78 | Iets minder lowland associatie dan bij de 1990 versie, maar het blijft heel frisse en plezierige zomerwhisky. Meer last van zeepachtige bijsmaak. Typisch dat deze bottelingen zoveel beter zijn dan de distilleerderij editie. Na een jaar weer bij Huub geproefd als opening op 31-8-2002. | B |
| Strathisla 1990, 10Y, 43%, The Ultimate, 1990-2000 | 78 | 3e bij Huub (31/8/2001) en grote verrassing. Deze Strathisla doet aan een lowland denken! Zeer lichte en soepele doordrinkwhisky. Bloem, fruit, vanille en opvallend weinig maltsmaak. | S |
| Strathisla 12Y | 70 | Dus daarom vind ik Chivas Regal blended niet zo lekker. In de jaren 2004-2006 verschillende prima versies geproefd. Verificatie gewenst. | B |
| Strathisla 9Y, 57.4%, Cadenhead's | 10 | Enorm gratis sample van 0.2L als bonus uit Cadenhead shop Campbeltown meegekregen op 27 mei 2003. Neus: alcohol, oily, muf, onplezierig ("zal ik dit gaan drinken?"). Smaak onverdund is werkelijk afgrijselijk smerig. Water toevoegen geeft weinig verbetering. Neus wordt nog slechter en de smaak wordt samengevat als "pis". Dit drinken verpest je smaak; de prachtige 10Y Macallan van Mc. Phail's smaakt hierna als een simpele goedkope whisky. Alles door de gootsteen gespoeld! Een forse deuk in de reputatie van Cadenhead. | S |
| Strathmill 10Y, 43%, Signatory Vintage Scotch Whisky serie. Gelabeld als "Scottish Wildlife". | 80 | Weelderige neus: extreem zoet en geparfumeerd (perendrups, mandarijn, rozenwater). Smaak is zacht met heel veel zoet (citroencake, zuurtjes). Afdronk is droog maar wel plezierig. Er zit een wat goedkope bijsmaak aan (78). Tweede keer proeven april 2004 met Huub bevalt beter. De heerlijke zoete geuren in de neus blijven een traktatie en ook de smaak krijgt nu wat meer notities: malt, perzik, banaan, hout, ietsje lijmig. Een elegante whisky met frisse zoete smaak. De afdronk is een beetje plakkerig (karton). | S |
| Strathmore: North of Scotland Single Grain, 32Y, 47.2% | 81 | Amuse voor de masterclass van Jim Mc.Ewan op 30 mei 2004. Neus en smaak erg bourbonachtig; extreem zoet (bijna likeur), houtnectar. Gladde zachte afdronk. Interessant drankje! | S |
| Stronachie, 43% | 75 | Stronachie werd in 1928 gesloten en dit is een poging van een andere distilleerderij die smaak terug te krijgen. Neus: volle malty neus, beetje harsig en lijmig. Smaak: malt, toffee, vanille, hout, ietsje turf, beetje fenol; harsig. Beter dan de neus, maar niet echt genieten. Met water weinig verbetering: dat ranzige geurtje gaat niet weg. Afdronk is mooi rokerig, maar wordt ontsierd door velpon. Hier krijg je geen heimwee naar die goede oude tijd van! Geproefd als 10e op festivalzondag 2004 (70) en 3e op festivalzondag 2005 (75); beide keren op de Dewar Rattray masterclass. | S |
| Sullivan's Cove: zie Tasmania Distillery | |||
| Suntory "Hibiki", 17Y, 43% Blended Japanse Whiskey | 86 | Na het geslaagde 5cl experiment van Huub in juni 2005 zelf een fles gekocht op vliegveld van Bangkok. Prachtige volle belegen neus met veel sherry, bloemen, perzik, krenten, rum, boenwas. Ruikt en smaakt fluwelig zacht. Smaak is filmend en zeer complex met veel sherry, vanille, zoet fruit (perzik, aardbei, mango), rook, turf, rozijnen. Subtiel en elegant en niet zo vlak als sommige Schotse "Very Old Blendeds" kunnen zijn. Ook in de licht droge afdronk gaat alles goed, mooi hout, toffee, fruit. Aperitief dat naar meer smaakt!. Een sublieme blended whisky met uitstekende balans. | B |
| Suntory "Hibiki" 40% Blended Japanse Whiskey | 84 | 1e op Murray's Japanse whisky tasting (& 16e op whiskyfestival 22 nov 2002). Deze blended bevat zowel Schotse als Japanse whisky. Voor een blended is dit uitzonderlijke klasse! Prachtig in balans, sherry, rook, hout, fruit en vooral niet te slap! Assertief zonder dat het scherp wordt. | S |
| Suntory "Royal" 40% Blended Japanse Whiskey: | 80 | 2e op Murray's Japanse whiskytasting (& 17e op whiskyfestival 22 nov. 2002). Na de Hibiki stelt deze Royal iets teleur. De neus is meer sherry; de smaak is minder assertief en de afdronk is iets lijmig. Desondanks nog steeds een hoog scorende blended. | S |
| Suntory "Kabukin" 40% Blended Japanse Whiskey: | 77 | Eerste kennismaking met Japans bevalt goed! Bijzonder zacht voor een blended en niet de karakteristieke droge lijmafdronk. Fruitig, fris en licht. Bij herproeven als 4e in een Japanse tasting op whiskyfestival 2002 (19e op 22 november 2002) met Jim Murray zelfde ervaring en 1 punt lagere score. | S |
| Suntory Hakushu single malt: zie Hakushu | |||
| Suntory Yamazaki single malt: zie Yamazaki | |||
| Tactical: zie Talisker | |||
| Talisker, 20Y, 1981-2002, 62%, Sherry butt. Super Premium Malt | 95 | 9e op whiskyfestival 23 november 2002. Eindelijk een topper op het festival! Neus is genieten met zeer veel expressies. Heftig sherry en wat minder uitbundig turf en zee dan verwacht. Smaak is zeer complex en genieten: prachtige balans met zowel sherry, zee, rook,turf, peper en ondertonen van rijp fruit. De afdronk is mooi droog, zeer lang en perfect (blijft lekker; hout overheerst geen moment). Met water erbij wat meer fruit, zeewier en leer. Blijft heel robuust. Puur heeft denk ik mijn voorkeur. Potentiële aanschaf (93). Gedaan januari 2003 en meteen geopend bij Andre op 4-1-2003. Op 28 maart 2003 duidelijke winnaar van HOD proeverij Oud & Hout 2. Bij bezoek aan Talisker werd duidelijk dat deze geweldige sherry editie eenmalig is, omdat er vrijwel uitsluitend bourbonvaten worden gebruikt bij Talisker. | B |
| Talisker 18Y, 45.8% | 91 | Vijfde op proeverij Bussum maart 2005. Neus is zeer aantrekkelijk en complex: zee, turf, rook, belegen malt, chocolade, mooi hout en andere honingzoete geuren (noga, vanille, caramel). De bekende zilte en peperige Taliskersmaak krijgt een zeer elegante jas van honingzoete smaakjes en hout. Na een tijdje komt het medicinale karakter langzaam naar voren. Vol van smaken en behoorlijk complex; is dit alleen ex-bourbonhout?? De "bite" van de 10Y is vrijwel verdwenen, maar het Talisker karakter is wel behouden in de zachte smaak. Afdronk is zacht, filmend en eindigt mooi droog. Hout, turf en vanille blijven nog lang doorgaan. Bij volgende slokken valt op hoe opmerkelijk fris en prikkelend deze 18 jaar oude sublieme whisky is gebleven. In herinnering beter dan de 25Y. Grote klasse! | S |
| Talisker 25Y, 57.2%, Super Premium Malt, 5th release 2005, 15600 bottles. American Oak & European Oak refill casks | 91 | 7e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus is gesloten, rokerig, maritiem en zeer alcoholisch. Heeft even tijd nodig om los te komen; zwavel, malt en vanille. Smaak is ook heftig alcoholisch en gesloten; dit heeft echt water nodig. Met water prachtige opening!! In de neus komen citrusfruit, perzik, malt en vanille nu moeiteloos door het maritieme karakter heen. De smaak blijft wat aan de stroeve kant, maar is nog steeds zeer prikkelend: peper, hout, rook, vanille, anijs, amandel en malt. Verwarmende genietwhisky; goed in balans. In de afdronk blijft ook alles goed gaan; niet te droog en toch vol hout, rook en peper. | S |
| Talisker Distillers edition (double matured) 1986, 45.8% | 91 | Het prikkelende van de gewone Talisker bewaard en een heerlijke zoete sherry en zachte belegen houtsmaak erbij. Bevestiging 91 punten bij Andre (29/12) als 4e na het eten. Soms een iets te droge houtige lange afdronk. | B |
| Talisker 25Y, 59.9%, Super Premium Malt | 90 | Geproefd bij de distilleerderij op 29 mei 2003. Neus: hout en alcohol overheersen de turf en zee. Smaak: veel eikenhout, nog steeds wat peper te proeven. Te drinken op cask strength, maar wat water kan geen kwaad. Afdronk is lang en verwarmend en prettig droog. Duidelijk minder goed in balans dan de 20Y sherrywood. Een geweldige whisky natuurlijk, maar met net 1 puntje boven de standaardbotteling is dit voor prijs/kwaliteit een slechte score. | S |
| Talisker Distillers Edition (double matured) 1992, bottled 2005, 45.8% | 89 | 13e op Diageo presentatie 26 september 2005. Na de spectaculaire reeks Rare Malts & Super Premium Malts nog even de nieuwe Distillers editions testen blijft deze botteling goed overeind. De neus is ondanks de zoete sherrygeur kruidiger en krachtiger de voorafgaande Oban. In de smaak peper, sherry, turf, zee een wat slappe gesausde houtsmaak. Deze botteling gaat wat over de top met zoetheid. Afronk is kruidig en mooi in balans. | S |
| Talisker: Tactical 1979-2001, 22Y, 50% Douglas Laing Single Old Malt Cask series. Not released under Talisker name but as "Director's Tactical Selection" | 89 | 9e bij Gert op 15-3-2003. Neus: zilt, malt, jodium, belegen. Smaak: krachtig, prikkelend kruidig (minder peper dan normaal). Duidelijk een bourbonvat met veel hout & vanilletonen. Prettige afdronk met veel hout en warmte. Zeer moeilijk te klasseren. De gewone 10Y (referentieborrel) is eigenlijk meer mijn smaak maar deze is door eigen karakter toch wel evenveel punten waard. | S |
| Talisker 10 Y, 45.8% (prior to 2004) | 88 | Heerlijke uitnodigende zilte neus, met veel rook en turf. Stevige binnenkomst met "bite", maar na het initieel heftige turf en zee karakter een tamelijk subtiel vervolg met zoete en fruitige smaken. De peperige nasmaak is heel karakteristiek en blijft maar doorgaan. Zeer lange afdronk; eindigt licht droog en zilt. Een van de toppers uit de Classic Malt series en een kraker op prijs/kwaliteit gebied. Maart 2005 en Juli 2005 een leuke blinde dubbeltest van een botteling uit 2004 tegen 2000. Niet meer dan 1 punt verschil in waardering, maar wel duidelijk verschil in vooral de neus. | B |
| Talisker cask strength, only available at the distillery | 88 | Geproefd in de distilleerderij op 29 mei 2003 en niet gekocht (koffers zaten al vol). Neus: alcohol en planten. Smaak: krachtig, verwarmend maar erg gesloten. Turf, zilt, rook en minder peperig dan verwacht. Met water erbij mooie opening: fruitiger en de pepersmaak komt nu ook los. Afdronk is verwarmend en met veel peper. Drink eigenlijk net zo lief de veel goedkopere standaardeditie. | S |
| Talisker, 20Y, 1982-2002, 58.8%, Refill Sherry Cask. Super Premium Malt serie. | 88 | 8e bij Gert op 21-2-2004. Neus is gesloten en zilt; totaal anders dan de vorige editie van Talisker 20Y. Onverdund mooie plantaardige smaak met veel hout. Blijft een beetje gesloten. Met wat water komt de bekende peperige Taliskersmaak los: zee, rook, turf en toch nog een beetje fruit op het einde. Dit had een Rare Malt botteling kunnen (moeten?) zijn, maar Diageo zal wel meer verdienen op de Super Premium reeks. | S |
| Talisker: Tactical 1980-2000, 19Y, 50% Douglas Laing Single Old Malt Cask series. Released as "Director's Tactical Selection" | 88 | Neus: zee, turf, malt, vanille, prikkelend (met water duidelijk zoeter en fruitiger). Smaak: eerst zacht, kruidig dan smaakexplosie met grote lading peper, turf & zee. Duidelijk een bourbonvat en daardoor tegelijk zoetig met veel hout & vanilletonen. Met water nog zoeter en licht zepig (beter niet doen dus). De uitstekende afdronk is zeer lang, rokerig, droog en verwarmend | B |
| Talisker 10 Y, 45.8% (2005 and later; blue packaging) | 86 | 21e op festivalvrijdag 2005 als referentie na de 175 verjaardageditie en hotelbar Delft December 2005. De nieuwe botteling van Talisker heeft een aanzienlijk zachtere en zoetere neus dan de vroegere edities. Nog steeds heerlijk zilt, rook en turf. De smaak is zachter en heeft veel minder "bite" en peper dan vroeger. Turf, rook, zee, malt, vanille, toffee, citrusfruit. De lange en prettig droge afdronk bevat nog wel peper, maar het heeft niet meer die vulkanische karakteristieken van vroeger. Caramelinvloed?? | S |
| Talisker 175th Anniversary Edition, 45.8%, 2005 botteling | 84 | 21e op festivalvrijdag 2005. Neus: malty, kruidig, noten, lichte zeebries. Smaak is verwarmend, peperig, mooi turf en rook maar een beetje dun. Controle met de gewone 10Y valt niet in het voordeel van deze verjaardagseditie uit. Merkwaardige zet van Talisker. je zou verwachten dat je juist een betere kwaliteit uitbrengt voor een verjaardag. Afdronk is droog en ruw. Verificatie gewenst. | S |
| Talisker: Vintage Skye Malt 8Y, 40% | 79 | Kan alleen maar Talisker zijn. Teleurstellend t.o.v. Vintage Islay Malt & de Talisker 10Y. Redelijk zacht en zout; verder niet zoveel te beleven. Waar is de peper??? | B |
| Tamdhu 33Y, Jan.67-Oct.00, 54%, Scotch Malt Whisky Society no 8.26. | 89 | 4e op Cadenhead proeverij 21-5-2004 (bonus van Wally). Neus is zeer uitnodigend, fruitig en sherryachtig. De smaak is een fruitfeest dat wat aan de Bruichladdich 1970 doet denken! Geweldige ontwikkeling in de mond; na het fruit komt anijs en drop naar voren. Heerlijke zoete afdronk die na enige tijd wel erg droog wordt. Weer zo'n geweldige botteling uit de oude tijd van een distilleerderij met een uiterst matige standaardbotteling (vergelijk met Tormore & Benriach bij Michiel). | S |
| Tamdhu 34Y, 1967, 40.1%, Peerless Collection. Cask 4104. Distilled 02.1967. Bottled 06.2002. | 84 | 6e op Pot Still festival 2004. Neus: de karakteristieke Peerless frisse fruitigheid voert weer de boventoon! Perzik en perendrups in de neus. De zachte smaak is ook fruitig, maar ook iets beter. Mooie houtsmaak in de afdronk, maar de bitterheid kost veel strafpunten! | S |
| Tamdhu 14Y, 58.5%, Sherry Cask 14085. Distilled December 1991 and bottled January 2006 by the Harris Whisky Co. | 83 | 6e op WFNN 2006. Na de Macduff is deze neus meteen veel complexer en kruidiger. Onverdund ook kruidig maar te scherp. Met water mooie opening. Smaak heeft zelfs verdund nog veel body, pittig, complex, kruidig, malty, drop, abrikoos. Afdronk tamelijk droog. | S |
| Tamdhu, no age statement | 75 | Neus: als lekkere neutrale Speyside, fruitig (appel). Smaak is erg malt, iets te spiritachtig, wel lekker. Nasmaak is appelig, droog en op de langere termijn wat onplezierig. Verloor verrassend in blinde test van Glenfiddich 12Y | S |
| Tamnavulin 10 Y | 79 | lekker licht en kruidig; getest tegenover Locke's en blind tegen Scapa. Aparte lange en plezierige afdronk. | S |
| Tasman: Outback, 40% (Australian Single Malt Whisky) | 65 | 3e op festivalzaterdag 2004. Onplezierige neus: kaas, malt, vlees, oude jus. Net als Sullivan's Cove is de smaak wel zeer apart. De wat ranzige vleesgeur zit ook in de smaak, die verder zeer zoet en malty is. Afdronk met veel vanille en hout is uiteindelijk ook niet lekker. Het wil nog steeds lukken met Australische whisky bij me. | S |
| Tasmania: Sullivan's Cove, 40% (Australian Single malt Whisky) | 57 | Neus: stallucht (stront, boerenkaas), ranzig, krenten, afstotend. Zeer aparte smaak: toffee, Haagse hopjes, weeïge zoetheid. Hierna is de neus wat interessanter (vanille, hout), maar nog steeds niet aantrekkelijk. Afdronk is niet irritant, maar toch al met al een whisky om snel te vergeten. | S |
| Te Bheag Unchillfiltered Blended Scotch Whisky | 78 | Blind geproefd en wel als blended herkent wegens wat vlakke en milde nasmaak en afdronk. In de neus en smaak valt echter veel plezier te beleven. Wat vettige smaak, veel turf, sherry, graan en zoet fruit. | S |
| Teachers Highland Cream, 40% | 75 | Zachte creamy whisky met prima prijs/kwaliteit verhouding. Afdronk is wat vlak en lijmig. | B |
| Teaninich 21Y, 50.8%, Cadenhead's 1983-2004, bourbon hogshead, only 96 bottles! | 91 | 9e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Geweldig rijke en zoete geur: sherry?, rozijnen, ietsje maggi. Ook een prachtige smaak die volledig voldoet aan de door de neus opgewekte verwachting: mooie houtsmaak, malt, veel rook & rijpe vruchten (pruimen, abrikoos). Complexe whisky met een heerlijke zachte en zoete afdronk. Een van de 96 flessen gescoord! Al snel geopend en dubbeltesten gedaan tegen Macallan 18Y, Balmenach 11Y Adelphi en Highland Park 12Y (black label). De waardering voor deze prachtwhisky blijft onveranderd boven de concurrenten eindigen. Winnaar van de genietschapsbijeenkomst van 30-10-2004 naast o.a. de Cadenhead 14Y en de Signatory 17Y. | B |
| Teaninich 14Y, 59.7%, Cadenhead, Oak Cask, Dec. 1983 - Feb. 1998. | 85 | Geproefd in Cadenhead shop Campbeltown mei 2002 en gekocht door Huub. Smaak is verwarmend, rijk en kruidig. Nog veel interessanter dan de al goede Flora & Fauna. Verdere smaaknotities volgen na 2e test bij Huub (85). Op de genietschapsbijeenkomst van 30-10-2004 is het zover (naast een 21Y van Cadenhead en een 17Y van Signatory). Onverdund is deze whisky erg gesloten en complex (Rare Malts associatie). Bij stevig verdunnen en opwarmen in de hand volgt een prachtige opening. Neus: malt, kruiden, hout, vanille, fruitig (ananas, banaan). Smaak heeft alles van de neus met een beetje aarde en meer rokerigheid dan verwacht. Prettige droge afdronk waarin de rook door blijft zetten. Prachtige whisky die wel even wat geduld en water vereist om tot zijn recht te komen. | S |
| Teaninich 1984, 17Y, 43%, Signatory. Sherry butt no 4096. Distilled 16-5-1984. Bottled 21-7-2001. | 83 | Genietschapsbijeenkomst 30-10-2004. Geproefd met de Cadenhead bottelingen van 14 & 21Y. Prettige neus met veel malt, banaan, boterigheid en hout. Neust niet bepaald als een sherried whisky. Ook in de smaak nauwelijks sherrywood associaties. Mooie balans en een mild mellow karakter met veel malt, fruit (perzik & banaan), hout en een beetje rook. Eerste indruk is zeer positief (86), maar bij volgende slokje daalt het enthousiasme al. De lange droge afdronk wordt een beetje weeïg en de banaansmaak blijft hangen. Een goede whisky, maar net te 1-dimensionaal voor de uitstekend categorie. | S |
| Teaninich 10Y, 43% Flora & Fauna | 79 | 1e wis in Whisky Store Glasgow. Een frisse, fruitige, wat geparfumeerde neus met iets van mint. Malt pas in de smaak aanwezig, blijft verder prettig fruitig. | S |
| Tobermory 40% no age statement. Limited 200th anniversary edition (1798-1998) by Burn Stewart Distillers. Bottle 0284/2500 | 76 | Neus is ziltig en wat goedkoop (blended lucht). Smaak is een stuk rijker: turf, graan, zoethout, olieachtig. Prettige afdronk maar snel weg. Doordrinkwhisky zonder poespas. Was mijn eeerste kennismaking met Mull; na het proeven van de standaard distillery botteling wat meer waardering voor deze fles gekregen. | B |
| Tobermory: Ledaig 10Y, cask strength, Cadenhead's | 72 | Geproefd in Cadenhead shop Edinburgh op 31-5-2003 na de manager getergd te hebben met de uitspraak nog nooit een fatsoenlijke Ledaig geproefd te hebben (en de mededeling van de Strathisla 9Y door de gootsteen hielp ook al niet). Neus: prettig, zoet en ziltig. Smaak is als de neus, malty en wat saai. Ook afdronk is dragelijk. Beste Ledaig tot nu toe, maar nog steeds een laagvlieger. | S |
| Tobermory: Ledaig 9Y, 43%, Aberdeen. | 69 | 5e bij Henk (24-6-2002). Neus: geparfumeerd, fris en fruitig. Smaak is prikkelend, droog, kruidig. Dun en waterig met Ultimate bourbon smaakje. Afdronk: kort, droog, licht ziltig en laat nog wat vanille. | S |
| Tobermory 10 Y, 40% | 66 | neus is goedkoop (blended), zacht en etherachtig. Smaak is licht zout en wat weeïg zoet. Weinig maltsmaak en olieachtig (als Jura 10Y). Start op 74 punten maar de ronduit onplezierige afdronk en nasmaak doet hem kelderen naar de niet voor plezier categorie. De anniversary editie was al geen hoogvlieger, maar toch wel een stuk beter als dit. | S |
| Tobermory: Ledaig Peated Single Malt, 42%, Sherry Finish. | 62 | Zesde op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is veelbelovend zilt en met veel rook. De smaak is echter wat bleekjes in vergelijking met de geur. Duidelijk klasse minder dan Arran. De afdronk verloopt vervolgens dramatisch: veel zout, scherp en niet lekker. Leeftijd is 5 jaar volgens de standhouder. | S |
| Tobermory: Ledaig 1993, 7Y, Ultimate Single Malt Collection | 30 | Licht onplezierige geur; wel turf. Scherpe binnenkomst, niet echt lekker (lijm, olieachtig), wel prettig kruidig. Nog net drinkbaar, maar pak je niet voor je plezier. Bij tweede poging uit 5cl flesje licht misselijkmakend door de vieze afdronk die de eerste keer minder opviel. Rest gootsteen. | S |
| Tomatin 37Y, 1965, 48%, Peerless Collection. Cask 1909. Distilled 01.1965. Bottled 12.2002. | 83 | 4e op Pot Still festival 2004. Neus is fantastisch (90+ verwachting): superfruitig, complex en een enorme bloemengeur. Smaak is onverdund iets scherp en veel bitterder dan verwacht op basis van de neus. Met water iets beter, maar blijft prikkelend en bitter; ook ietsjes zepig naast de mooie malt en houtsmaak. De bittere afdronk maakt weinig indruk. Teleurstellend na zo'n fantastische neus! | S |
| Tomatin 25Y, 43% | 79 | 8e op Pot Still festival 2004. Neus: ranzig! kaas, stal, malt en hout. Ook de smaak is wat kazig. Met een beetje water toevoegen verdwijnen al die negatieve geurtjes! Neus is veel frisser en fruitiger. Smaak heeft nu mooi turf, beetje perzik, malt en hout. Wat droge afdronk. Overall toch ene zeer teleurstellende whisky (vergelijk met Antiquary blended 21Y). | S |
| Tomatin 10Y, 40% | 77 | Begint lekker a la Miltonduff maar verliest punten door uiterst matige afdronk (74). In de herkansing als negende op het van Wees Pot Still festival 2002 smaak hij een stuk beter en is de afdronk OK. Een mooie milde Speyside malt met veel graan en licht fruitig karakter (vooral na wat water toevoegen). | S |
| Tomatin 12Y, 40% | 74 | Blind geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: malty, perzik, citrus, mellow en licht muf. Smaak is tamelijk scherp, malty, vanille. Postzegelsmaak overheerst de mooie fruitigheid. Een matige Speyside?? Afdronk is droog hout en wat bitterheid. Een vleugje zilt en lijm. | S |
| Tomintoul 27Y, 40%, 2005 botteling | 87 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (7e). Splinternieuwe botteling. Enorm veel beter dan de voorafgaande 16Y versie. Neus is pure nectar en zeer fruitig. De smaken zijn nu perfect in balans en het geheel heeft een Peerless-achtige zoetheid. Met water wordt de fruitpotpourri nog sterker. Pure genietwhisky. De afdronk is elegant en zoet en eindigt licht kruidig (88). 2 miniatuurtjes gekocht om thuis nog eens solo te testen. Bij de eerste test op genietschapsbijeenkomst bij Huub oktober 2005 een puntje eraf wegens iets teveel bitterheid in de afdronk (87). | S |
| Tomintoul 16Y, 40%, 2005 botteling | 81 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (6e). Splinternieuwe botteling. Duidelijk beter dan de voorafgaande 10Y versie. Extra jaren te ruiken (meer belegen) en te proeven (mooie fruitigheid). Typische prettige mellow Speyside whisky met fruitige neus (perzik en licht citrus). De elegante smaak heeft minder hout dan de 10Y editie en is veel beter in balans. Een plezierige drinkwhisky zonder pretentie. Met een beetje water nog iets gladder van smaak. | S |
| Tomintoul 10Y, 40% | 80 | Mystery guest op genietschapsbijeenkomst 28-10-2004. Plezierige neus met veel malt, abrikoos en vanille. Smaak is prikkelend, zoet (toffee) en fruitig. Ook de licht bittere afdronk is plezierig. Een ongecompliceerde en prettige Speyside whisky. | S |
| Tomintoul 15Y, 40% | 77 | Teleurstellend taxfree experiment van Huub. | S |
| Tomintoul 10Y, 40%, 2005 botteling | 75 | Geproefd op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (5e). Splinternieuwe botteling. Prettige typische Speyside neus: mallow malt, perzikfruit, hout. Smaak is malty en heeft weer dat stroeve hout en een lichtere vorm van de ranzigheid die ook in de voorafgaande Glencadam 15Y zat. Matige balans. Deze botteling valt tegen na de vrij hoge punten in 2004 voor de 10Y. Met water weinig verschil. | S |
| Tomintoul 1966-2003, 55.5%, Prenzlow collection. | 72 | Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: zeer krachtig sherryhout, zwavel, fruitig maar niet zo fris. Smaak: mega-hout! Totaal over de top houtsmaak, rubber, zwavel. Afdronk: hout overheerst alles. Water toevoegen helpt niet veel. Voor mij niet te trekken dit sherryvat. Sample van deze zeer exclusieve whisky niet leeggedronken. | S |
| Tormore 10 Y, 43% - distillery botteling uit eind jaren 70 voor de Italiaanse markt (label met streep in het midden). | 86 | Bezoek aan Michiel op 12-5-2004. Neus: Kersen, bessen, malt, hout. Smaak is prachtig vol en fruitig. Wat dun na de voorafgaande cask strength Jura, maar heerlijk mellow & malty. Wat een verschil met de huidige 10Y botteling!! | S |
| Tormore 18Y 1984-2002 (June), 62.3%, Cadenhead's, Bourbon Barrel | 84 | Geproefd bij Andre op 11-7-2005. Onverdund erg alcoholisch, maar wel fruitig. Met water verdunnen heeft zeer gunstige invloed op smaak en neus. Heerlijke fruitige neus en een smaak met veel substantie. Sinaasappel, mandarijn, perzik, krenten, beetje hout en ook wat rook. Prettige droge afdronk. Alweer een uitstekende Tormore! | S |
| Tormore 12Y, 40%, 2005 botteling. | 80 | Nieuwe 2005 botteling met blauw label geproefd op Gatwick op 24-11-2005. Neus: mooie mellow Speysider, citrusfruit, perzik, honing. De smaak is als verwacht mooi malty, zoet (vanille, honing) en fruitig. Een zeer lichte rokerige smaak komt langzaam door het fruit heen. Afdronk is filmend, met een beetje rook. Erg plezierig en uitstekend aperitief. Veel beter dan de vorige 10Y botteling en waarschijnlijk net iets lekkerder dan de Glenfiddich 12Y. | S |
| Tormore 10 Y, 40% (botteling circa 1999/2000) | 73 | Wat saaie mellow Speysider; minder lekker dan Dalwhinnie. | S |
| Tullamore Dew (blended Irish) | 73 | Prettige zachte Ierse whisky. Puntje omlaag na herproeven in Iers introductierondje bij Jos op 20-4-2002. | B |
| Tullibardine 1973 Vintage, 45.9%, hogshead cask #2518, bottle 55/239, | 89 | 15e op festivalzondag 2005. Neus: een klassieke zwaar belegen Speyside geur! Enorm aromatisch fruitig (veel perzik, passievrucht, ananas), mellow malty, belegen hout. Smaak: zacht en een zoete houtnectar met veel fruit, malt en een beetje turf. Prachtig in balans. Afdronk is zer lang en zoet en eindigt net een tikje te bitter voor de top. Mooi af. Een extreem hoge score voor een Tullibardine; het kan dus wel.... | S |
| Tullibardine 1987, 46%, Helen Arthur Single Cask collection (new label 2005). | 78 | 17e op festivalzondag 2005. Neus: mooi malty, fruitig, fris gewassen lakens, vers gemaaid gras. Veel frissere neus dan de voorafgaande 1988. Smaak: malt, hout, citrusfruit, licht kruidig en grassig. Afdronk is droog en neutraal. Goede aperitief whisky zonder pretenties, maar geen hoogvlieger. | S |
| Tullibardine, 13Y, 59.8%, Cadenhead's | 78 | 4e op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is zoet, fruitig (peren) en alcoholisch. Onverdund erg scherp en kruidig. Met water veel beter! Geur wordt fruitiger en smaak gaat meer naar en milde Speysider met mooie noten en fruitsmaak (meloen, lychee). Afdronk niet indrukwekkend. | S |
| Tullibardine 1993, 46%, Moscatel finish for 6 months, new distillery botteling 2005 | 76 | 19e op festivalzondag 2005. Na de voorafgaande 1993 botteling is het duidelijk dat deze finish het produkt heeft verbetert. De neus is mooi zoet en fruitig (aardbei, kersen, ananas) en de natte theedoek associatie van de voorgaande 1993 is nu weer schoon linnen geworden. De smaak is overdreven zoet maar geeft wel tegenspel aan de gesausde houtsmaak. Niet geweldig, maar goed te drinken. Zoetstof in de afdronk. | S |
| Tullibardine 1988 Vintage, 46% | 75 | 16e op festivalzondag 2005. Neus: kaal, harsig, leer, fruit (citrus, perzik). Smaak is erg kaal en leerachtig: hout, malt en fruit. Niet mooi in balans. Droge en weinig indrukwekkende afdronk. | S |
| Tullibardine, no age, 43% | 69 | Neus: uitnodigend, fruitig (citrus, perzik, peer), malt. Smaak: prikkelend scherp, oily, malt, hout, licht turf. Afdronk: droog en meer turf dan in de smaak. Typische maar wat minder geslaagde mellow Speyside variant (71). Nog een keer geproefd bij Ben Nevis shop mei 2003 en toen beviel het nog veel minder. Onprettige neus en goedkope smaak. Kan je beter een goede blended kopen (66). De derde test bij Huub feb. 2004 komt vooral overeen met de eerste keer proeven, m.u.v. de turf en de enorm plakkerige lijmsmaak in de afdronk. | S |
| Tullibardine 1993, 46%, new distillery botteling 2005 | 68 | 18e op festivalzondag 2005. De 4e Tullibardine en de minste uit de reeks. Neus: grassig, gebruikte theedoek, graan, kaal. Smaak is slap, weeïg en niet lekker: malt en graan, karton, ranzig vlees. Ook de afdronk snel vergeten. | S |
| Tyrconnell (Irish Single Malt Whiskey), 40% | 79 | Veel graan, bloemen en fruit; lowland start. Fris, goed in balans, zacht en glad. Met water erbij punt extra! Niet complex en geen turf. Iers wordt duidelijk ondergewaardeerd door Jackson. | S |
| Us Heit: Frysk Hynder, 3Y, 43%, Distilled 4-10-2002 and bottled 10-10-2005, refill sherry cask # 4. | 30 | Een mooie kurk en een stijlvol etiket. De buitenkant is goed maar de neus is zorgwekkend: spiritus, banaan, graan en een beetje citrusfruit. In de smaak gaat de spiritusassociatie helaas ook door: scherp, bitter, kaal, ruw en onaf. Wodka-achtig. Met water krijgt de neus wat meer maltkarakter en komt de banaan ook meer naar voren. De smaak is nu minder scherp, maar nog steeds dramatisch en nu wat metaalachtig geworden. De afdronk is droog, plakkerig en een beetje wrang. Veel te jong gebotteld en het is maar de vraag is of dit wat gaat worden als je het langer laat liggen. De eerste dubbeltest naast een VAT 69 wordt door deze toch weinig indrukwekkende blended met glans gewonnen en ook een tweede dubbeltest naast de vreselijke Slyrs 3Y op 17-12-2005 verloopt niet goed voor deze eerste Nederlandse whisky. Nog een paar jaartjes volhouden met die vaten daar in Friesland. | B |
| Van Winkle: Old Rip Van Winkle 10Y old Handmade Kentucky Straight Bourbon Whiskey, 45% | 80 | Toegift op proefavond ALX4. Neus: vanille, hout en redelijk fris. Smaak begint wat stroef, maar wordt al snel fruitiger en heerlijk zoet. Ook iets van mint te proeven in de eigenaardige bijsmaak, die wat aan de Seagram VO aan het begin van de avond doet denken. De afdronk is aan de droge kant, maar blijft goed te doen. Scoort tussen Wild Turkey Rare Breed & Jack Daniels. Net iets minder dan Elijah Craig 12Y. | S |
| Van Winkle: Pappy van Winkle Family Reserve, 20Y, 45.2% (Bourbon) | 85 | Sample van Richard Mooring. Een extreem oude Bourbon. Zeer krachtig aroma: naast de karakteristieke Amerikaanse whiskygeur ook zeer kruidig met een licht zurige mentholgeur en natuurlijk veel hout. Heerlijke volle stroperige smaak. Veel hout, maar het overheerst niet. Geen moment die weeïge zoetheid die Amerikanen vaak hebben, maar wel krachtige vanille, belegen fruitsmaak (rozijnen, pruimen), tabak, stroop. Zeer lange verwarmende en complexe afdronk (marmelade, zoethout). Dit is heerlijk drinken en menige single malt Scotch heeft hier het nakijken! Wie zei dat Bourbons er niet op vooruit gaan als ze lang blijven liggen? In een dubbeltest met Blanton's is dit duidelijk de winnaar (de concurrent lijkt nu wel water). Overduidelijk beste Bourbon tot nu toe (84). Ook de tweede keer proeven als grote finale op proefavond ALX4 verloopt weer zeer indrukwekkend; verder opgewaardeerd. | S |
| Vat 69, 40% | 40 | Geproefd bij Gert-Jan na de Us Heit November 2005. Neus: spiritus, vleugje turf, licht rokerig, velpon. Smaak: duidelijk jonge grain, spiritachtig, lijmig en plakkerig, zoeter dan de Frysk Hinder (vanille) en een wat bittere houtsmaak. Afdronk is licht rokerig, lijmig, aardappel en droog hout. Goed voor een colamix, maar niet om voor je plezier te drinken. | S |
| Vintage Highland Malt 8Y, 40%, Signatory (mogelijk een Glenrothes) | 76 | Lichtgele kleur. Neus: fris, clean, vanille, malt, bloemen, fruitig (perzik, citrus) en een vleugje turf. Smaak is zacht, licht vettig (boter), fris malty, zoet en zacht fruitig (banaan, perzik, citroencake). Ook de afdronk is fris en fruitig (appel) en eindigt licht droog. Helaas ook ietsje lijmig. Ondanks de vrij jonge leeftijd en het ongecompliceerde karakter van deze mystery malt valt er veel te genieten. Een leuke aperitief whisky met een bovengemiddelde prijs/kwaliteit verhouding (rond de 20 euro!) die niet snel verveelt. Gaat op bijeenkomst bij Jos op 16-4-2005 onderuit naast de Glengoyne 10Y. | B |
| Vintage Islay Malt, 57% (men zegt een jonge Lagavulin van crica 5Y). | 81 | Lichte kleur en zeer intense lucht van alcohol, turf, rook en zee. Smaak komt binnen als een kopstoot; zeer ruig en veel turf! Water is hier essentieel om het drinkbaar te maken. Terugverdund naar ca. 45-50% komen er veel lichte tonen los en wordt het zowaar subtieler. Bij nader inzien toch interessanter dan de jonge Ardbeg van Signatory. | B |
| Vintage Skye Malt: zie Talisker | |||
| W.L. Weller Special Reserve Kentucky Straight Bourbon, 45%, 7Y | 69 | Geproefd bij Jos op 16-4-2005 (bonus Huub). Een heerlijke intens zoete en complexe neus met veel kruiden, sinaasappel & stroop. De smaak is zeer teleurstellend na de prachtige neus: pittige start met veel mint en kruiden maar dan komt de lijmige en weeë bourbon zoetheid door. De korte afdronk is slecht; lijmig en wasachtig. | S |
| Whyte and Mackay Matured twice, 43% | 71 | Neus: malt, peer, beetje turf en postzegel. Smaak is zacht en behoorlijk krachtig: malt, kruidig, hout , sherry. Helaas beetje droge nasmaak met wat postzegel. | S |
| Wild Turkey Rare Breed (54,2%), Kentucky Straight Bourbon Whiskey | 82 | Verrassende dubbeltest met de 8Y 101 proof op proefavond ALX4. Rare breed is een mengsel van 6, 8 en 12 jaar oude whiskey. Neus is veel opener en frisser dan de 8Y met uitnodigende honingachtige geur. Smaak is ook vrij fruitig, met mooie zoet honing & vanillesmaak en niet te overheersend hout. Ook in de afdronk gaat alles goed. Nieuwe benchmark bourbon voor proeverijen! T.z.t. dubbeltestje met de Blanton's proberen. Juni 2004 is het zover: gelijk spel. Blanton's is iets subtieler en de veel krachtiger Rare Breed heeft bij de 2e keer proeven toch wel erg veel hout. | S |
| Wild Turkey 8Y 101 proof (50,5%) Kentucky Straight Bourbon Whiskey | 77 | Neus: vanille, eiken, mint. Smaak: krachtig door het alcoholpercentage, rokerige houtsmaak (houtskool), vanille, fruitig (marmelade). Afdronk blijft pittige houtsmaak houden maar wordt heel erg droog. Op proefavond ALX4 duidelijk minder dan de Rare Breed. Houtsmaak overheerst te veel. | S |
| William Lawson's Finest, 40% | 68 | Vergelijkbaar met Johnny Walker premier. Lijmachtige bijsmaak (60). Tweede keer proeven (in jan. 2004) wat rijker van smaak dan in herinnering, minder plakkerig en meer te ontdekken. | B |
| William Peel, 7Y, 40%, Double matured in oak Islay casks. | 67 | Geproefd bij Gert op 11-6-2005. Neus: zoet, kruidig, maggiplant en wat lijmig. De smaak is vlak, onplezierig en plakkerig maar heeft wel een licht zilt, malty en kruidig karakter. Islay is echter heel ver weg. Afdronk ook behoorlijk lijmig met hout en kruiden. | S |
| Wilson: Milford 16Y (New Zealand whisky; work in progress), circa 51% | 80 | 7e op Pot Still festival 2003. Neus: krachtig, zoet, bourbon, fruitig. Smaak onverdund is mooie zoete houtnectar. Met water verdwijnt nectarsmaak, maar er komt een mooie zoete (perzik) en zachte whisky tevoorschijn. Dit kan toch al tegen menige Speysider opboksen. | S |
| Wilson: Lammerlaw 10Y (New Zealand whisky), 43% | 78 | Heerlijk boterzachte fruitige whisky met rook en turf. In de afdronk meer turf. In Nieuw-Zeeland kunnen ze het ook! Iets te stroef in de afdronk. Onderwaardering door Jackson! | B |
| Wilson: Milford 10Y (New Zealand whisky), 43% | 78 | 5e op Pot Still festival 2003. Neus: mooi hout, vanille, fruitig (peer?). Smaak: bourbonhout, vanille, mellow malty, peer, licht rokerig, hout, satijnglad. Bij de bereiding is geen turf gebruikt, dus de rooksmaak komt volledig uit de gebrande bourbonbarrels. Weinig complexiteit, maar goed van smaak. Afdronk wordt na geruime tijd erg droog; daardoor onder de 80 punten. Deelfles met Gert-Jan gekocht, score van 78 blijft goed. Wordt als mystery guest goed gewaardeerd door het genietschap op 12 juni 2004 (ook daar weer 78). | B |
| Wilson: Milford 12Y (New Zealand whisky), 43% | 75 | 6e op Pot Still festival 2003. Neus: lijkt erg op de 10Y. Smaak: minder bourbonsmaak en ook minder goede balans dan de 10Y. Nog steeds wel een prettige whisky waar ze zich down under niet voor hoeven te schamen. | S |
| Woodford Reserve Distiller's Select, 45.2%, Kentucky Straight Bourbon, Batch 16, Bond 01975 | 71 | Sample van Marjon. Neus: zeer zoete geur met veel toffee, mint en hout, maar ook erg oplosmiddelachtig (ethers, esters). Vrij onplezierig eigenlijk. Smaak valt ook niet mee; weeïg en zoet, met op het einde een spoortje kruidigheid. Plakkerige droge afdronk (74). Bij de tweede keer proeven naast Wild Turkey Rare Breed maakt de neus nog steeds weinig indruk (wat is zo'n WTRB dan rijk en kruidig)!!. Smaak bevalt nu iets beter, maar dit drink ik toch eigenlijk niet voor mijn plezier door die overheersende weeïgheid en een vreemd bijsmaakje. | S |
| Yamazaki 12Y, 43% (Japanse whisky van Suntory). "Suntory Pure Malt" (Single Malt & distillery naam in kleinere letters op etiket). | 80 | 3e op Murray's Japanse whiskytasting (& 18e op whiskyfestival 22 nov. 2002). "Biggest selling malt in Japan". Tegenwoordig schijnt het single malt te zijn, maar het staat niet op de fles. Neus: fruitig, rokerig, uitnodigend. Smaak is scherp met rook en veel hout. Verder wel lekker, maar de afdronk blijft scherp (79). Tweede keer proeven bij Huub als 6e op 15-5-2003 bevalt stuk beter. Neus: zacht, fruitig (mandarijn), belegen mellow Speyside geur. Volle smaak met veel graan en vanille en prettige afdronk. (81). Gemiddelde score genomen. | S |
| Yoichi 20Y, 52% (Japanse whisky van Nikka) | 90 | 7e bij Gert op 15-3-2003. Neus is enorm vol, zacht, heftig sherry en vol fruit. Smaakexplosie met veel rook, sherry, turf, zoete nectar en veel substantie. Een waar feest in de mond. Afdronk met veel eikenhout en kokos (89). Met kleine hoeveelheid water nog beter; geweldige smaakontwikkeling. Deze fenomenale whisky verslaat in een blindproeverij een 18Y Macallan! Op avondje Nikka bij Jos op 16-8-2004 weer een overtuigende slotwhisky, maar na een aantal keren proeven toch besloten hem uit de top te halen. | B |
| Yoichi 12Y, 45% (Japanse whisky van Nikka), code 14II8C | 87 | Veelbelovende neus: turf, rook, zoete sherry, hout. Smaakt zacht zoet (honing) met sherry, vanille en veel rook. Afdronk is lang en mooi in balans. Punten bevestigd bij Jos op 20-4-2002 t.o.v. de iets tegenvallende 10Y. Blijft op 87 als referentieslokje bij Gert op 15-3-2003 ter vergelijking met de 20Y. Op 13-9-2003 bij Huub ook weer op 87 als referentieslokje t.o.v. de 10Y cask strength en 15Y cask strength. Dit blijkt toch een van de beste Yoichi's! Avondje Nikka bij Jos op 16-8-2004: superieur aan zowel Hokkaido 12Y als Sendai 12Y. Synergie met tonijn/zalm met saus van soja / mierikswortel. De zoetheid komt prachtig naar voren en de houtsmaak verdwijnt naar de achtergrond: 90 punten! | S |
| Hokkaido 12Y Pure Malt Whisky, 43% (Japanse whisky van Nikka), code 16I06 | 86 | Neus: belegen, complex, rokerig, honing. Smaak is zeer zacht en vol: malt, hout, honing, chocolade. Licht bittere afdronk met veel hout. Mist de fruitigheid van de sedan 12Y, maar wint toch op kracht, karakter en vooral complexiteit. Waar Sendai aan Glenlivet doet denken, heeft deze meer van Cragganmore. Leuke nieuwe entry op avondje Nikka bij Jos op 16-8-2004 (o.a. tripeltest met Yoichi 12Y en Sendai 12Y). Geen synergie met tonijn/zalm met saus van soja / mierikswortel zoals bij de Yoichi, maar deze blijft wel overeind. Onduidelijk of dit nu "gewoon" Yoichi whisky is of een product van de oude Hokkaido plant. | S |
| Yoichi 15Y, 1987-2002, 63.3% (Japanse whisky van Nikka) | 86 | 13e bij Huub op 13-9-2003. Neus: net als de 10Y is deze ook zeer alcoholisch en gesloten. Puur niet te drinken! Water toevoegen helpt: mooie nectarsmaak, vanille, abrikoos, zoethout, en ook deze weer vrij scherp. De scherpte zet door in de afdronk, die verder wel heel goed is met een mooie houtsmaak. De 12Y oude wordt er naast gezet ter referentie en weer vind ik die lekkerder; maar het scheelt niet veel! | S |
| Yoichi 10Y, 62.2% (Japanse whisky van Nikka). | 85 | 12e bij Huub op 13-9-2003. Neus: zeer alcoholisch en gesloten. Puur niet goed te drinken! Water toevoegen helpt: mooie houtsmaak en zoete sherry, maar het is wel een messcherp drankje! De 12Y oude wordt er naast gezet ter referentie en die is toch echt veel beter. Onbegrijpelijk dat deze whisky ooit "Best of the best" was in Whisky magazine. Bepaald niet het hoogtepunt dat verwacht werd. Hoewel de smaak meer dan prima is verknoeit de scherpte het plezier. In herinnering was ook de gewone 10Y beter (81). Herkansing op Nikka avondje bij Jos op 16-8-2004 bevalt een stuk beter. Neus onverdund doet wat aan krachtige Bourbon als Wild Turkey denken: alcohol, zoet, hout, kruidig. Smaak vol carameltoffee, chocolade en hout (en nog steeds scherp). Met water duidelijk beter; balans blijft wat verstoord in vergelijking met de 12Y en 20Y. Dit hoort wel een puntje boven de Sendai door de grote kracht en smaakontwikkeling! | S |
| Yoichi 10Y, 45% (Japanse whisky van Nikka) | 83 | 3e bij Jos op 20-4-2002. Prettige neus: turf, rook, zoete sherry, hout. Smaakt scherp met sherry en veel zoete houtsmaak. Afdronk lang, droog en erg veel hout. Blijft scherp! De 12Y is een stuk subtieler. Als 5e op de Japanse whisky nosing met Jim Murray (20e op whiskyfestival 22 nov. 2002) valt de veelbelovende neus en de complexe smaak op. De scherpte blijft. | S |
Auteursrecht: Nico Meijboom
webmaster
__________ Whisky
Monitor
__________
nmeijboom59@kpnmail.nl
webdesign
ekksites
internet producties